Γοϊσβίνθα
| Γοϊσβίνθα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Δεκαετία του 520 (περίπου) |
| Θάνατος | 589 |
| Αιτία θανάτου | απαγχονισμός |
| Θρησκεία | Αρειανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | βασίλισσα[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αθαναγίλδος Λιουβιγγέλδος |
| Τέκνα | Γκαλσβίνθα[2] Μπρουνχίλντα της Αυστρασίας[3] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | queen of Wisigoths |
Η Γοϊσβίνθα, Goiswintha ή Goisuintha έγινε βασίλισσα των Βησιγότθων της Hispania και της Σεπτιμανίας, καθώς έγινε σύζυγος δύο βασιλέων, τού Αθαναγίλδ και του Λιουβιγκέλδ. Από τον πρώτο της γάμο, ήταν μητέρα δύο θυγατέρων: της Μπρουνχίλντας και της Γκαλσβίνθας, οι οποίες παντρεύτηκαν δύο Μεροβίγγειους αδελφούς βασιλείς των Φράγκων: τον Σίγιβέρτο Α΄ της Αυστρασίας και τον Χιλπέριχο Α΄ της Νευστρίας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τον τέλος τού πρώτου συζύγου της Αθαναγίλδ το 567, έγινε η δεύτερη σύζυγος του Λιουβιγκέλδ, αδελφού τού διαδόχου τού Αθανγκίλντ, Λιούβα Α'. Λίγο αργότερα ο Λιουβιγκέλδ έγινε βασιλιάς των Βησιγότθων και η Γοϊσβίνθα έγινε βασιλική σύζυγος για άλλη μία φορά και θετή μητέρα των γιων τού συζύγου της Ερμινιγκέλδ και Ρεκαρέδ Α΄. [4]
Η Γοϊσβίνθα ήταν μία προσωπικότητα με επιρροή στη βασιλική Αυλή. Το 579, ο θετός της γιος Ερμινιγκίλδ νυμφεύτηκε την εγγονή της Iνγούνδη, κόρη της κόρης της Γοϊσβίνθας, της Μπρουνχίλντας, από τον Φράγκο βασιλιά Σιγιβέρτο Α΄. Ως βασίλισσα, έτυχε στην εξουσία της Γοϊσβίνθα να καλωσορίσει τη νεαρή νύφη στην Αυλή, και σύμφωνα με πληροφορίες, η Γοϊσβίνθα ήταν στην αρχή πολύ ευγενική με τη νεαρή πριγκίπισσα. Ωστόσο, ήταν αποφασισμένη ότι ο Ινγούνδη έπρεπε να βαφτιστεί ξανά, τώρα στην πίστη των Αρειανών. Η Ινγούνδη, μόλις 12 ετών, αρνήθηκε κατηγορηματικά. Σύμφωνα με τον Γρηγόριο του Τουρ: «η βασίλισσα έχασε την ψυχραιμία της τελείως» και «άρπαξε την κοπέλα από τα μαλλιά της και την πέταξε στο έδαφος: μετά την κλώτσησε μέχρις ότου την γέμισε αίμα, την έγδυσε και διέταξε να την πετάξουν. στην κολυμβήθρα του βαπτίσματος». [5] Είτε εξαιτίας αυτής της σύγχυσης, είτε, πιθανότατα, λόγω της επιθυμίας του Λιουβιγκέλδ να διασφαλίσει τη διαδοχή των γιων του (σύμφωνα με τις προηγούμενες ενέργειές του να συσχετίσει τους γιους του με τον εαυτό του ως ηγεμόνες του βασιλείου [6] ), έστειλε τον Ερμινιγκέλδ και την Ινγούνδη στη Σεβίλλη ,για να κυβερνήσει ένα τμήμα του βασιλείου του, πιθανώς την επαρχία Bαιτική και τη νότια Λουζιτανία. Εκεί, ο Ερμινιγκέλδ επηρεάστηκε από τη σύζυγό του και τον Λέανδρο της Σεβίλλης για να προσηλυτιστεί στον Χριστιανισμό της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου στη Χαλκηδόνα και να επαναστατήσει εναντίον του βασιλιά. Τελικά θα ηττηθεί και θα εκτελεστεί από τον βασιλιά το 585.
Μετά το τέλος τού Λιουβιγκέλδ το 586, ο μικρότερος γιος του Ρεκαρέδ Α΄ έγινε βασιλιάς. Αμέσως προσηλυτίστηκε στην ορθή πίστη της Χαλκηδόνας. Στο μεταγενέστερο μέρος του 588, μία συνωμοσία εναντίον του τέθηκε υπό την ηγεσία της βασίλισσας Γοϊσβίνθα μαζί με τον Aρειανό επίσκοπο Ουλδίλα, αλλά εντοπίστηκαν και ο επίσκοπος εκδιώχθηκε. [7]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 138824533. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 89. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 78-79. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Gregory of Tours, Decem Libri Historiarum, V. 38; translated by Thorpe, History of the Franks, pp. 301f.
- ↑ Gregory of Tours V 38
- ↑ Thompson, 64
- ↑ John of Biclaro, Chronicle, 90; translated by Wolf, pp. 73f