Λέανδρος της Σεβίλλης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λέανδρος της Σεβίλλης
Γέννηση534[1][2][3]
Καρθαγένη
Κοίμηση13  Μαρτίου 600
Σεβίλλη[4]
Εορτασμός13 Μαρτίου
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Λέανδρος της Σεβίλλης (ισπανικά: San Leandro de Sevilla‎‎) γεννήθηκε στην Καρθαγένη της Ισπανίας, περίπου το 534. Ήταν ο Καθολικός Επίσκοπος της Σεβίλλης μέχρι τον θάνατό του στην Σεβίλλη, στις 13 Μαρτίου του 600 ή 601. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μετατροπή των Βησιγοτθικών βασιλέων Ερμενέγκιλντ (Hermenegild) και Ρικάρεντ Α' (Reccared I) στον Καθολικισμό. Ο αδελφός του (και διάδοχος ως επίσκοπος) ήταν ο εγκυκλοπαιδιστής Άγιος Ισίδωρος της Σεβίλλης.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λέανδρος, ο Ισίδωρος και τα αδέλφια τους (όλοι άγιοι κατά τον Χριστιανισμό) ανήκαν σε μια ελίτ οικογένεια Ισπανο-ρωμαίων. Ο πατέρας τους, ο Σεβεριανός, σύμφωνα με τους αγιογράφους τους, ήταν κυβερνήτης της Καρθαγένης, αν και αυτό φαίνεται περισσότερο μια φανταστική ερμηνεία, καθώς ο Ισίδωρος απλώς δηλώνει ότι ήταν πολίτης. Η οικογένεια μετακόμισε στη Σεβίλλη περίπου το 554. Οι επακόλουθες δημόσιες σταδιοδρομίες των παιδιών αντικατοπτρίζουν τη διακεκριμένη προέλευσή τους. Ο Λέανδρος και ο Iσίδωρος έγιναν και οι δύο επίσκοποι της Σεβίλλης, και η αδερφή τους, η Αγία Φλωρεντίνη, ήταν ηγουμένη που καθοδήγησε σαράντα μοναστήρια και χίλιες μοναχές.[5]

Ακόμα και ο τρίτος αδελφός, ο Φουλγέντιος, διορισμένος Επίσκοπος της Έθιχα και με συνεισφορά στον πρώτο θρίαμβο του Καθολικισμού κατά του Αρειανισμού, αλλά για τον οποίο λίγα είναι γνωστά, έχει χριστεί ως άγιος.[6]

Όλοι στην οικογένειά του ήταν πιστοί Καθολικοί, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία του Ρωμαιοποιημένου πληθυσμού. Μόνο οι Βισιγοθικοί ευγενείς και οι βασιλιάδες ήταν Αρειανοί. Πρέπει να αναφερθεί ότι υπήρχαν λιγότερες βησιγοτθικές διώξεις των Καθολικών από ό, τι έχουν υπαινίσσει ο μύθος και η αγιογραφίες. Από σύγχρονη άποψη, οι κίνδυνοι του Καθολικού Χριστιανισμού ήταν κυρίως πολιτικής φύσεως. Η καθολική ιεραρχία ήταν σε συμπαιγνία με τους εκπροσώπους του βυζαντινού αυτοκράτορα, ο οποίος είχε διατηρήσει ένα σημαντικό έδαφος στα νότια της Ισπανίας από τότε που ο προκάτοχός του είχε προσκληθεί στη χερσόνησο από τον πρώην Βησιγοτθικό βασιλιά αρκετές δεκαετίες πριν. Στο βορρά, ο Λιουβιγγέλδος προσπάθησε να διατηρήσει τα υπάρχοντά του στην άκρη των Πυρηναίων, όπου τα Μεροβιανά ξαδέρφια και τα ετεροθαλή αδέλφια του τα κοιτούσαν με ζήλια.[7]

Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Aπεικόνιση σε χειρόγραφο του 12ου αιώνα μιας επιστολής του Αγίου Γρηγορίου προς τον Άγιο Λεάντερ (Bibl. Municipale, MS 2, Dijon)
Aπεικόνιση σε χειρόγραφο του 12ου αιώνα μιας επιστολής του Αγίου Γρηγορίου προς τον Άγιο Λέανδρο.

Ο Λέανδρος, απολαμβάνοντας μια ελίτ θέση στο ασφαλές περιβάλλον του ανεκτού καθολικού πολιτισμού στη Σεβίλλη, έγινε αρχικά ένας Βενεδικτίνος μοναχός και στη συνέχεια το 579 διορίστηκε επίσκοπος της Σεβίλλης. Εν τω μεταξύ ίδρυσε ένα φημισμένο σχολείο, το οποίο σύντομα έγινε κέντρο της Καθολικής μάθησης. Ως Επίσκοπος είχε πρόσβαση στην Καθολική Μεροβιανή πριγκίπισσα Ίνγκουντ, η οποία είχε έρθει ως νύφη για τον κληρονόμο του βασιλείου, και εργάστηκε ακούραστα μαζί της για να μετατρέψει τον σύζυγό της Άγιο Ερμενέγκιλντ, τον μεγαλύτερο γιο του Λιουβιγγέλδος, μια πράξη δικαστικής ίντριγκας που δεν μπορεί να χωριστεί από πολιτικό πλαίσιο. Ο Λέανδρος υπερασπίστηκε τον νέο προσηλυτισμένο ακόμη και όταν πήγε σε πόλεμο "ενάντια στα σκληρά αντίποινα του πατέρα του", όπως αναφέρει η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια. «Στην προσπάθειά του να σώσει τη χώρα του από τον Αρειανισμό, ο Λέανδρος έγινε Ορθόδοξος Χριστιανός και πατριώτης.[8]

Εξόριστος από τον Λιουβιγγέλδος, όπως εκφράζουν οι βιογραφίες του, αποσύρθηκε στο Βυζάντιο - ίσως αρκετά βιαστικά - όταν η εξέγερση απέτυχε, από το 579 έως το 582. Είναι πιθανό, αλλά δεν αποδεικνύεται, ότι προσπάθησε να αφυπνήσει τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Τιβέριο Β' Κωνσταντίνο ώστε να "σηκώσει τα χέρια του ενάντια στον Αρειανό βασιλιά" αλλά σε κάθε περίπτωση η προσπάθεια ήταν χωρίς αποτέλεσμα. Κέρδισε, ωστόσο, από την παραμονή του στο Βυζάντιο την σύνθεση έργων ενάντια στον Αρειανισμό, και εκεί εξοικειώθηκε με τον μελλοντικό Πάπα Γρηγόριο τον Μέγα, εκείνη την εποχή κληρονόμο του Πάπα Πελαγίου Β'. Μια στενή φιλία από εδώ και πέρα ​​ενώνει τους δύο άντρες και μερικές από τις αλληλογραφίες τους σώζονται. Το 585 ο Λιουβιγγέλδος σκότωσε τον αδιάλλακτο γιο του Ερμενέγκιλντ, ο οποίος είναι μάρτυρας και άγιος της Καθολικής Εκκλησίας. Ο ίδιος ο Λιουβιγγέλδος πέθανε το 589. Δεν είναι γνωστό ακριβώς πότε επέστρεψε ο Λέανδρος από την εξορία, αλλά είχε μερίδιο στη μετατροπή του Ρικάρεντ Α' του κληρονόμου του Λιουβιγγέλδος και διατήρησε επιρροή πάνω του.[8][9]

Οι καθολικές πηγές εκτιμούν ότι δεν είναι γνωστό ακριβώς πότε επέστρεψε ο Λέανδρος από την εξορία, αλλά είναι εξαιρετικά απίθανο να ήταν κατά τη διάρκεια της ζωής του παλαιού βασιλιά. Μετά το θάνατο του Λιουβιγγέλδος, ο Λέανδρος επέστρεψε γρήγορα στην Ισπανία για να συγκαλέσει εντός του ίδιου έτους (589) το Τρίτο Συμβούλιο του Τολέδο, όπου η Βησιγοτθική Ισπανία απαρνήθηκε τον Αρειανισμό, και ο Λέανδρος παρέδωσε το θριαμβευτικό κήρυγμα, το οποίο ο αδελφός του Ισίδωρος του είχε δώσει τον τίτλο Homilia de triumpho ecclesiae ob Conversem Gothorum, δηλαδή "Μία ομιλία για το θρίαμβο της Εκκλησίας και της μετατροπής των Γότθων". Όταν επέστρεψε από αυτό το συμβούλιο, ο Λέανδρος συγκάλεσε μια σύνοδο στη μητροπολιτική του πόλη της Σεβίλλης και ποτέ δεν σταμάτησε τις προσπάθειές του να ενοποιήσει το έργο της εξάλειψης των απομειναρίων του Αρειανισμού, στις οποίες προσπάθειες ο αδελφός και διάδοχός του ο Ισίδωρος τον ακολουθούσε. Ο Λέανδρος έλαβε το πάλλιον τον Αύγουστο του 599.

Εορτασμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία τον θεωρεί άγιο και τιμάει την μνήμη του 13 Μαρτίου εκάστου έτους ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία τον τιμάει στις 27 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.[5]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Catalogue of the Library of the Pontifical University of Saint Thomas Aquinas. 61588.
  2. ↑ AlKindi. 56100.
  3. ↑ Documenta Catholica Omnia. 30_10_0534-0601-_Leandrus_Hispaliensis_Episcopus.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Ορθόδοξος Συναξαριστής :: Άγιος Λέανδρος Επίσκοπος Σεβίλλης». www.saint.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2020. 
  6. ↑ «CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: St. Fulgentius». www.newadvent.org. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2020. 
  7. ↑ Seville, Leander of. «Leander of Seville news archive - Australia». Who is popular today? (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2020. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «St. Leander of Seville». Catholic Encyclopedia Volume 9. https://en.wikisource.org/wiki/Catholic_Encyclopedia_(1913)/St._Leander_of_Seville. 
  9. ↑ «Orthodox Europe :: Spain». www.orthodoxengland.org.uk. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2020. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λέανδρος_της_Σεβίλλης&oldid=10040775"