Γκυ του Τουάρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Γκι του Τουάρ)
Γκι του Τουάρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Guy de Thouars (Γαλλικά)
Θάνατος13  Απριλίου 1213
Σεμιγιέ
Τόπος ταφήςΑββαείο του Βιλνέβ
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλική
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΑντιβασιλέας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚωνσταντία της Βρετάνης (από 1199)[1]
Eustachie d'Argenton, Dame de Chemille et de Mortagne
ΤέκναΑλίκη της Βρετάνης
Αικατερίνη του Τουάρ[2]
Μαργαρίτα του Τουάρ
Pierre I de Chemillé, Sire de Chemille et de Mortagne
ΓονείςΓοδεφρείδος Δ΄ του Tουάρ και NN[3]
ΑδέλφιαHugh I of Thouars
Aimery VII of Thouars
Raymond I of Thouars
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΑντιβασιλέας
δεδομένα

Ο Γκυ του Τουάρ (γαλλικά: Guy de Thouars, πέθανε στις 13 Απριλίου 1213), ήταν ο τρίτος σύζυγος της Κωνσταντίας, δούκισσας της Βρετάνης και αντιβασιλιάς της Βρετάνης (1203 - 1206) στο όνομα της κόρης τους Αλίκης, δούκισσας της Βρετάνης, ο γάμος έγινε το φθινόπωρο του 1199 στο Ανζέ.[4] Ο Γκυ του Τουάρ ήταν μέλος ευγενούς οικογένειας Οξιτανικής καταγωγής, μέλος του Οίκου του Τουάρ, γιος του Γοδεφρείδου Δ΄ του Τουάρ. Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος κήρυξε διάδοχο του στον Αγγλικό θρόνου τον ανεψιό του Αρθούρο γιο της Κωνσταντίας με τον πρώτο της σύζυγο Γοδεφρείδο Πλανταγενέτη (1194), η Κωνσταντία παραιτήθηκε από το Δουκάτο της Βρετάνης για λογαριασμό του. Η Κωνσταντία είχε αιχμαλωτιστεί από τον Ρανούλφ του Μπλοντεβίλ, 4ο κόμη του Τσέστερ (1196), ο Αρθούρος Α΄ παρέμεινε μόνος δούκας της Βρετάνης, οι Βρετόνοι εξεγέρθηκαν και ο Ρανούλφ αναγκάστηκε να την ελευθερώσει (1198). Την επόμενη χρονιά (1199) παντρεύτηκε τον Γκυ με τον οποίο έκανε δύο δίδυμες κόρες, την Αλίκη και την Αικατερίνη. Η αδελφή του Αρθούρου Α΄ Ελεονώρα της Βρετάνης αρραβωνιάστηκε τον Δελφίνο Λουδοβίκο τον Λέοντα γιο και διάδοχο του Γάλλου βασιλιά Φιλίππου Αυγούστου (1196), ο γάμος τελικά δεν έγινε λόγω αντίδρασης του αυτοκράτορα Ερρίκου ΣΤ΄. Η Κωνσταντία της Βρετάνης κυβέρνησε το δουκάτο σαν αντιβασίλισσα και κηδεμόνας στο όνομα του ανήλικου γιου της Αρθούρου Α΄.

Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος προτίμησε ωστόσο να ορίσει διάδοχο τον μικρότερο αδελφό του Ιωάννη τον Ακτήμονα αντί για τον Αρθούρο (1199), οι λόγοι ήταν ότι ο ανεψιός του ήταν ανήλικος και είχε καλές σχέσεις με τον Γάλλο βασιλιά. Η Αγγλική αριστοκρατία αντέδρασε έντονα επειδή προτιμούσε διάδοχο τον Αρθούρο που είχε την υποστήριξη του Γάλλου βασιλιά, ο Ιωάννης ο Ακτήμονας επιτέθηκε στη Γαλλία (1202), πολιόρκησε το Μιραμπώ και συνέλαβε τον Αρθούρο και την αδελφή του Ελεονώρα. Ο Αρθούρος μεταφέρθηκε στο Ρουέν από τότε τα ίχνη του εξαφανίστηκαν, σύμφωνα με τις περισσότερες πληροφορίες δολοφονήθηκε από τον θείο του (1203). Η Ελεονώρα παρέμεινε φυλακισμένη μέχρι τον θάνατο της, στο Δουκάτο της Βρετάνης τη διαδέχθηκε η μικρότερη αδελφή της Αλίκη του Τουάρ κόρη του Γκυ και της Κωνσταντίας, ο Γκυ έγινε κηδεμόνας στο όνομα της ανήλικης κόρης του (1203 - 1206). Ο Γκυ διετέλεσε αντιβασιλιάς της Βρετάνης σαν υποτελής του Γάλλου βασιλιά Φιλίππου Αυγούστου, πολιόρκησε το Αββαείο του Μον-Σαιν-Μισέλ στο όνομα του Γάλλου βασιλιά. Το Αβαείο δεν παραδόθηκε, ο Γκυ έβαλε φωτιά, έκαψε το χωριό Λε Μον-Σαιν-Μισέλ και έσφαξε όλους τους κατοίκους, τα τείχη ήταν πολύ ισχυρά και δεν έπεφταν, ο Γκυ έβαλε φωτιά που επεκτάθηκε σε όλες τις στέγες. Ο Γάλλος βασιλιάς Φίλιππος Αύγουστος πλήρωσε αργότερα στον ηγούμενο του αβαείου Ιορδάνη το κόστος για την ανακατασκευή του. Ο Φίλιππος Αύγουστος πήρε την αντιβασιλεία της Βρετάνης από τον Γκυ του Τουάρ και την ανέλαβε ο ίδιος παρά τη δυσαρέσκεια των ευγενών από τη Βρετάνη (1206). Ο Γκυ του Τουάρ πέθανε στο Μαιν (13 Απριλίου 1213), τάφηκε στο "Αβαείο του Βιλνέβ" μαζί με τη σύζυγο του Κωνσταντία που βρισκόταν στο χωριό Λε Σορινιέρ έξω από τη Νάντη, το Αββαείο είχε ιδρυθεί από την ίδια την Κωνσταντία (1201).[5]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τη σύζυγο του Κωνσταντία της Βρετάνης (1199) απέκτησε :[6][7]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ p10680.htm#i106794. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. ↑ 3,0 3,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  4. ↑ Judith Everard, & Michael Jones. The Charters of Duchess Constance of Brittany and Her Family, 1171-1221, The Boydell Press, 1999, σ. 135
  5. ↑ https://web.archive.org/web/20160304105805/http://www.abbayedevilleneuve.com/en/component/content/article/9-presentation/1-abbaye-de-villeneuve
  6. ↑ Amy Kelly, Eleanor of Aquitaine and the Four Kings, (Harvard University Press, 1978), 351
  7. ↑ Arthur Le Moyne de La Borderie, Histoire de Bretagne, Tome troisième, σ. 288
  8. ↑ Pierre-Hyacinthe Morice, Histoire ecclesiastique et civile de Bretagne, I, p 129 ha 150
  9. ↑ Charles Taillandier, Histoire ecclesiastique et civile de Bretagne, II, p IX
  10. ↑ Prudence Guillaume de Roujoux, Histoire des rois et des ducs de Bretagne, II, p 231
  11. ↑ Arthur Le Moyne de La Borderie, Histoire de Bretagne, III, p 288
  12. ↑ Pierre Daru, Histoire de Bretagne, I, p 407
  13. ↑ Francois Manet, Histoire de la Petite-Bretagne, ou Bretagne Armorique, depuis ses premiers habitans connus, II, p 308
  14. ↑ Medieval Lands

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Amy Kelly, Eleanor of Aquitaine and the Four Kings, (Harvard University Press, 1978)
  • Judith Everard, & Michael Jones. The Charters of Duchess Constance of Brittany and Her Family, 1171-1221, The Boydell Press, 1999
  • Michael Lower, The Barons' Crusade: A Call to Arms and Its Consequences, (University of Pennsylvania Press, 2005)
  • Pierre-Hyacinthe Morice, Histoire ecclésiastique et civile de Bretagne, Tome premier
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκυ_του_Τουάρ&oldid=10429306"