Γκαλίνα Βισνέφσκαγια
Η Γκαλίνα Πάβλοβνα Βισνέβσκαγια (Ρωσικά: Гали́на Па́вловна Вишнесвская, 25 Οκτωβρίου 1926 - 11 Δεκεμβρίου 2012) ήταν Ρωσίδα υψίφωνος.
Για την εξαιρετική συμβολή της στη μουσική και τα πολλά χρόνια γόνιμης δημιουργικής δραστηριότητας, το 1966 της απονεμήθηκε το βραβείο Καλλιτέχνης του λαού της Ρωσικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας και πολλά άλλα βραβεία.[11]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Βισνέβσκαγια γεννήθηκε στο Λένινγκραντ. Άρχισε την καλλιτεχνική της καριέρα το 1944 τραγουδώντας οπερέτα. Μετά από ένα χρόνο σπουδές με τη Βέρα Νικολάιεβνα Γκαρίνα, κέρδισε έναν διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε από το Θέατρο Μπολσόι στη Μόσχα (με ένα τραγούδι του Ραχμάνινοφ και την άρια του Βέρντι O patria mia από την όπερα Αΐντα) το 1952. Την επόμενη χρονιά, έγινε μέλος του θεάτρου Μπολσόι.
Στις 24 Μαρτίου 1957, έκανε το ντεμπούτο της στην Εθνική Όπερα της Φινλανδίας στην όπερα Ευγένιος Ονέγκιν του Τσαϊκόφσκι. Στις 9 Μαΐου 1960, έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο Εθνικό Θέατρο του Σεράγεβο, ως Αΐντα. Το 1961, εμφανίστηκε στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης και τον επόμενο χρόνο στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου με τον ίδιο ρόλο. [12] Έκανε την πρώτη της εμφάνιση στη Σκάλα του Μιλάνου το 1964, στην όπερα του Τζάκομο Πουτσίνι Τουραντό, με την Μπίργκιτ Νίλσον και τον Φράνκο Κορέλι.
Εκτός από τους ρόλους στο ρωσικό ρεπερτόριο, η Βισνέβσκαγια τραγούδησε επίσης ρόλους όπως οι Βιολέτα στην Τραβιάτα, Τόσκα, Τσο-Τσο-Σαν, Λεονόρα και Τσερουμπίνο στους Γάμους του Φίγκαρο.[13]
Ο Μπέντζαμιν Μπρίτεν έγραψε τον ρόλο της σοπράνο στο Πολεμικό ρέκβιεμ (ολοκληρώθηκε το 1962) ειδικά για αυτήν, αν και η ΕΣΣΔ δεν της έδωσε την άδεια να ταξιδέψει στον Καθεδρικό Ναό του Κόβεντρι για την παράσταση της πρεμιέρας. Της επετράπη τελικά να φύγει για να κάνει την πρώτη ηχογράφηση του έργου.
Η Βισνέβσκαγια παντρεύτηκε τον βιολοντσελίστα Μστισλάβ Ροστροπόβιτς από το 1955 μέχρι το θάνατό του το 2007 και εμφανίζονταν μαζί τακτικά (αυτός στο πιάνο ή στο βάθρο). Τόσο αυτή όσο και ο Ροστρόποβιτς ήταν φίλοι του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, και συχνά συνεργάστηκαν. Σύμφωνα με τον Άγγλο ιστορικό Ρόμπερτ Κονκουέστ, [14]ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν έμεινε στη ντάτσα τους γύρω στο 1968 και εκεί έγραψε μεγάλο μέρος του έργου του Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ. [15]
Το 1974, το ζευγάρι ζήτησε παρατεταμένη άδεια από τη σοβιετική κυβέρνηση και έφυγε από τη Σοβιετική Ένωση. Τελικά εγκαταστάθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Παρίσι. Το 1982, η σοπράνο έκανε την τελευταία εμφάνισή της στη σκηνή της όπερας, στο Παρίσι, ως Τατιάνα στην όπερα Ευγένιος Ονέγκιν του Τσαϊκόφσκι. Το 1987 σκηνοθέτησε το ιστορικό μελόδραμα του Κόρσακοφ Η αρραβωνιαστικιά του τσάρου στην Ουάσιγκτον. Το 1984, η Βισνέβσκαγια δημοσίευσε τα απομνημονεύματά της, Γκαλίνα: Μια ρωσική ιστορία που μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες [16]και το 2002, άνοιξε το δικό της θέατρο όπερας στη Μόσχα, την Όπερα Γκαλίνα Βισνέβσκαγια.
Το 2006, εμφανίστηκε στο ντοκιμαντέρ του Αλεξάντερ Σοκούροφ Ελεγεία μιας ζωής: Ροστρόποβιτς, Βισνέβσκαγια. [17]Το 2007, πρωταγωνίστησε στην ταινία του Αλεξάνδρα, παίζοντας το ρόλο μιας γιαγιάς που έρχεται να δει τον εγγονό της κατά τον Δεύτερο Πόλεμο της Τσετσενίας. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών το 2007.
Στις 11 Δεκεμβρίου 2012, η Γκαλίνα Βισνέβσκαγια πέθανε σε ηλικία 86 ετών στη Μόσχα. Παντρεύτηκε τρεις φορές. Ο πρώτος γάμος της ήταν με τον Γκεόργκι Βισνέβσκι, ναυτικό, του οποίου το όνομα διατήρησε και μετά το διαζύγιο τους. Ο δεύτερος γάμος της ήταν με τον βιολιστή και διευθυντή της Όπερας του Λένινγκραντ, Μαρκ Ρούμπιν, που επίσης διετέλεσε μάνατζέρ της. Από τον δεύτερο γάμο της, που διήρκεσε 10 χρόνια, απέκτησε έναν γιο, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 2 μηνών. Από τον γάμο της με τον Μστισλάβ Ροστροπόβιτς απέκτησε δύο κόρες, την Όλγα και την Έλενα Ροστροπόβιτς.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11928187c. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Galina-Vishnevskaya. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ CONOR.SI. 149189731.
- ↑ CONOR.SI. 18939235.
- ↑ CONOR.SI. 96096355.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ . «imdb.com/name/GalinaVishnevskayaAwards».
- ↑ . «youtube.com/watch/GalinaVishnevskaya sings Aida».
- ↑ . «babelio.com/auteur/Galina-Vichnevskaia».
- ↑ Grimes, William (4 August 2015). "Robert Conquest, Historian Who Documented Soviet Horrors, Dies at 98". The New York Times.
- ↑ . «sansimera.gr/Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ».
- ↑ . «artcorusse.org/deces-de-galina-pavlovna-vichnevskaia-veuve-de-rostropovitche/».
- ↑ . «senscritique.com/film/Elegie_de_la_vie_Rostropovitch_Vichnevskaia».