Γιώργος Δ. Ζιούτος
| Γιώργος Δ. Ζιούτος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γιώργος Δ. Ζιούτας (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1903 Μακρινίτσα Μαγνησίας |
| Θάνατος | 9 Νοεμβρίου 1967 Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά Γαλλικά |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας δημοσιογράφος εκδότης μεταφραστής |
Ο Γιώργος Δ. Ζιούτος ή Ζωιτόπουλος (Μακρινίτσα Πηλίου 1903 - Παρίσι 1967),[1] ήταν Έλληνας κομμουνιστής και μαρξιστής, διανοούμενος, δημοσιογράφος, εκδότης, μεταφραστής, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νεανικά χρόνια. Ένταξη στο σοσιαλιστικό κίνημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γ.Δ. Ζιούτος γεννήθηκε στη Μακρινίτσα του Πηλίου το 1903. Ήταν το δεύτερο από τα συνολικά επτά παιδιά μιας πλούσιας επιχειρηματικής οικογένειας Αιγυπτιωτών.[2] Σπούδασε νομικά στην Αθήνα.[3] Αναμίχθηκε, επίσης, ενεργά στο εργατικό και κοινωνικό κίνημα της χώρας. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του προσχώρησε στο Σοσιαλ-εργατικό Κόμμα (ΣΕΚΕ).[2]
Δημοσιογράφος στο Μεσοπόλεμο. Βόλος - Αθήνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από πολύ νέος αρθρογράφησε σε διάφορες βολιώτικες και αθηναϊκές εφημερίδες ως συντάκτης, χρονογράφος και αρχισυντάκτης. Σταθερότερη μέσα στο χρόνο υπήρξε η εργασία του στο Ριζοσπάστη, του οποίου την αρχισυνταξία ανέλαβε εκτάκτως σε δυο περιστάσεις[4] (1922 και 1944).[3]
Το 1921 εξέδωσε στο Βόλο τη σοσιαλιστική εφημερίδα Εργατική και κατόπιν τα Θεσσαλικά Χρονικά (1926-27).[3] Παράλληλα με τη δημοσιογραφία ασκούσε τη δικηγορία, την οποία ωστόσο εγκατέλειψε οριστικά το 1933, οπότε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα.[2] Από το Νοέμβριο του 1933 έως το Μάιο του 1934 διετέλεσε αρχισυντάκτης του Κοινωνιολογικού και Πολιτικού Λεξικού, το οποίο εξέδιδε σε τεύχη η εφημερίδα Ανεξάρτητος του σοσιαλιστή αγροτιστή Δημήτρη Πουρνάρα.[5]
Κατοχή, Αντίσταση, Απευθέρωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον καιρό της Κατοχής έλαβε μέρος στη Αντίσταση εναντίον των κατακτητών και υπήρξε ένας από τους βασικούς συνεργάτες του παράνομου αντιστασιακού Τύπου του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Μετέβη στην Ελεύθερη Ελλάδα και έπειτα από τη σύσταση της ΠΕΕΑ, της λεγόμενης «Κυβέρνησης του βουνού», ανέλαβε γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου της, συντονίζοντας τη λειτουργία των διαφόρων υπηρεσιών της και ιδίως της νομοτεχνικής.[4] Μετά την Απελευθέρωση, διετέλεσε γενικός διευθυντής της κομματικής εκδοτικής επιχείρησης του ΚΚΕ «Τα Νέα Βιβλία». Στη σύντομη ζωή του (1945-47), ο εκδοτικός οίκος τύπωσε μια ευρεία γκάμα από πολιτικά, ιστορικά, οικονομικά, παιδαγωγικά, φιλοσοφικά και λογοτεχνικά βιβλία. Ανάμεσα στους συγγραφείς των οποίων τα έργα εκδόθηκαν από τα «Νέα Βιβλία» ήταν οι: Νίκος Ζαχαριάδης, Δημήτρης Γληνός, Κ.Δ. Σωτηρίου, Κώστας Βάρναλης, Γιάννης Κορδάτος, Άγγελος Σικελιανός, Άγγελος Αγγελόπουλος, Παναγής Λεκατσάς κ.άλ.[6]
Φυγή στη Γαλλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1947 έφυγε για το Παρίσι, όπου και παρέμεινε αυτοεξόριστος μέχρι το θάνατό του, απομονωμένος από τους συντρόφους του στον κομματικό πηρύνα του ΚΚΕ στη γαλλική πρωτεύουσα, οι οποίοι τον αντιμετώπιζαν καχύποπτα ως «λιποτάχτη βιβλιοπόντικα».[7] Εργάστηκε στο παρισινό Εθνικό Κέντρο Eπιστημονικών Ερευνών (Centre national de la recherche scientifique -CNRS) εκπονώντας διαφορές μελέτες. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, στέλνοντας —κυρίως από ανάγκη βιοπορισμού— ανταποκρίσεις και άρθρα σε αθηναϊκές εφημερίδες.[8] Συνεργασίες του δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες όπως Προοδευτικός Φιλελεύθερος, Προοδευτική Αλλαγή, Η Αυγή κ.άλ., καθώς και σε περιοδικά της αριστεράς όπως η Επιθεώρηση Τέχνης και η Νέα Οικονομία.[9]
Ο Ζιούτος πέθανε στο Παρίσι, το Νοέμβριο του 1967. Ο τάφος του βρίσκεται στο νεκροταφείο του προαστίου της γαλλικής πρωτεύουσας Παντέν (Pantin).[8]
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (1945) Ο Τύπος στη Λαϊκή Δημοκρατία (επανέκδ. 2003).
- (1946) Άνθιμος Γαζής. Επανέκδ. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2000. ISBN 960-344-962-8.
- (1954) Εισαγωγή στην επιστήμη του Τύπου. Επανέκδ. Θεσσαλονίκη: University Studio Press, 1995. ISBN 960-12-0459-8.
- (1959) Το διεθνές εργατικό κίνημα στον 19ο και στις αρχές του 20ού αιώνα. Επανέκδ. Αθήνα: Διογένης, 1975. Αθήνα: Στοχαστής, 2009. ISBN 978-960-303-165-9.
- (1977) Η ιστορική ανάπτυξη της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Οικονομία και iδεολογία στη Nεώτερη Ελλάδα. Αθήνα: Διογένης.
- (1989) Γράμματα στην Κατερίνα. Αθήνα: Επικαιρότητα.
- (1994) Οδοιπορικό στην Ελλάδα πριν και μετά το '21. Αθήνα: Δελφίνι.
- (2012) Πατρίδα μου τα ξένα ... Αυτοβιογραφικά κείμενα και αισθητικές μελέτες (1947-1963). Βόλος: Εκδόσεις "Βόλος". ISBN 978-960-7764-18-8.
Άρθρα στην Κομμουνιστική Επιθεώρηση (επιλ.)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Το ΚΚΕ και οι λαϊκές ελευθερίες» (Νοέμβριος 1943)
- «Η αυτοδιοίκηση του λαού» (Μάρτιος 1944)
- «Το λαϊκό κίνημα και το λαϊκό κράτος» (Αύγουστος 1944)
- «Το λαθρεμπόριο του μαρξισμού» (Οκτώβριος 1945)
Μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (1927) Ρομπέρ Λουζόν, Η καπιταλιστική οικονομία.
- (1940) Φρανσουά Κεναί, Οικονομικά έργα.
- (1993) Μοντεσκιέ. Επιλογή από το έργο του. Αθήνα: Σύγχρονη Εποχή. ISBN 9789602246733.
Αναλυτικές εργογραφικές καταγραφές του Γ.Δ. Ζιούτου έχουν οι Μαυροκεφαλίδου-Ζωιτοπούλου (2003), σελ. 151 και ο Νούτσος (1993), passim, ιδίως σελ. 384.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Νούτσος (1994), σελ. 523.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Μαυροκεφαλίδου-Ζωιτοπούλου (2003), σελ. 147.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Ζιούτος, Γεώργιος Δ.».
- ↑ 4,0 4,1 Καραντηνός (1998)
- ↑ Νούτσος (1993), σελ. 581.
- ↑ Ζιούτος (2003).
- ↑ Νούτσος (2000).
- ↑ 8,0 8,1 Μαυροκεφαλίδου-Ζωιτοπούλου (2003), σελ. 149.
- ↑ Νούτσος (1994), σελ. 524.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Ζιούτος, Γεώργιος Δ». Βιβλιοnet. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2016.
- Ζιούτος, Γ.Δ. (2003). Ο Τύπος στη Λαϊκή Δημοκρατία. Επιμέλεια: Κατερίνα Μαυροκεφαλίδου-Ζωιτοπούλου. Αθήνα: Παπαζήσης. σελίδες 83–84. ISBN 960-02-1685-1.
- Καραντηνός, Νίκος (1998). «Αγωνιστές δημοσιογράφοι». Ριζοσπάστης (4 Οκτωβρίου): 6. http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3742692. Ανακτήθηκε στις 2016-03-18.
- Μαυροκεφαλίδου-Ζωιτοπούλου, Κατερίνα (2003). «Γεώργιος Ζωιτόπουλος (Ζιούτος). Η ζωή και το έργο του». εν Βόλω 11: 146-151. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-12-24. https://web.archive.org/web/20171224171340/http://srv1-vivl-volou.mag.sch.gr/enVolo_11#/0. Ανακτήθηκε στις 2016-03-13.
- Νούτσος, Παναγιώτης, επιμ. (1993). Η σοσιαλιστική σκέψη στην Ελλάδα. Γ΄. Αθήνα: Γνώση. ISBN 960-235-481-Χ Check
|isbn=value: invalid character (βοήθεια).
- Νούτσος, Παναγιώτης, επιμ. (1994). Η σοσιαλιστική σκέψη στην Ελλάδα. Δ΄. Αθήνα: Γνώση. σελίδες 523–534. ISBN 960-235-399-6.
- Νούτσος, Παναγιώτης (2000). «Ο λιποτάχτης βιβλιοπόντικας». Το Βήμα (29 Οκτωβρίου). http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=127391. Ανακτήθηκε στις 2016-03-18.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μαυροκεφαλίδου-Ζωιτοπούλου, Κατερίνα, επιμ. (2000). Γιώργος Ζιούτος, 1903-1967. Αθήνα: Εκδόσεις Παρασκήνιο & Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου. ISBN ISBN 960-7107-67-5 Check
|isbn=value: invalid character (βοήθεια).
Eξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Γεώργιος Ζωιτόπουλος στον Πανδέκτη, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
- Γ.Δ. Ζιούτος (1952). «Ο Σαινσιμονισμός». Νέα Εστία 51: 788-796. http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=81293&code=8858. Ανακτήθηκε στις 18.03.2016.[νεκρός σύνδεσμος]
- Γιάννης Μηλιός (2009). «Γ.Δ. Ζιούτος: Το εκρηκτικό θεωρητικό και πολιτικό περιεχόμενο μιας σιωπηλής παρουσίας». Θέσεις 107 (Απρίλιος-Ιούνιος). http://www.theseis.com/index.php?option=com_content&task=view&id=1071. Ανακτήθηκε στις 14.03.2016.
- «Γιώργοs Ζιούτος. Ταξίδι χωρίς τέλος» (βίντεο). Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2016. Ντοκιμαντέρ (1997) του Νίκου Θεοδοσίου.
|