Παναγής Λεκατσάς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Παναγής Λεκατσάς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση15  Αυγούστου 1911
Σταυρός Ιθάκης
Θάνατος6  Σεπτεμβρίου 1970
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφιλόλογος
Οικογένεια
ΣύζυγοςΕύα Βλάμη

Ο Παναγής Λεκατσάς (1911-1970) ήταν φιλόλογος και από τους θεμελιωτές της θρησκειολογίας και εθνολογίας στην Ελλάδα.

Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Παναγής Λεκατσάς γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1911 στο χωρίο Σταυρός της Ιθάκης. Οι γονείς του, Γιώργος και Μαριγώ Λεκατσά, είχαν άλλα τέσσερα παιδιά. Αφού τελείωσε το δημοτικό σχολείο στην ιδιαίτερη πατρίδα του μετέβη με τον πατέρα του στην Αυστραλία. Μετά από διετή παραμονή του επέστρεψε στη Λευκάδα όπου φοίτησε δύο χρόνια στο Γυμνάσιο και άλλα δύο στο Γυμνάσιο της Κέρκυρας. Σπούδασε νομικά κατά τις επιθυμίες των γονιών του αλλά τελικά στράφηκε στις φιλολογικές μελέτες. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε με τις εθνολογικές και θρησκειολογικές μελέτες, των οποίων υπήρξε θεμελιωτής στην Ελλάδα. Πέθανε στις 6 Σεπτεμβρίου 1970.

Πνευματική πορεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκινά στα 1938 με τη μετάφραση του Πινδάρου και ερμηνευτικά σχόλια αυτής. Το βιβλίο του αυτό επανεκδόθηκε στα 1960.Συνεργάζεται με τον εκδοτικό οίκο Ζαχαρόπουλος ως μεταφραστής αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων (Αλκαίος, Ησίοδος, Λυκούργος, Πολιτικά Αριστοτέλη, Σαπφώ, Αλεξανδρινά επιγράμματα-Παλατινή Ανθολογία). Μετά το 1949 ασχολείται με ζητήματα εθνολογικά και θρησκειολογικά: το 1949 εκδίδει το Προελληνική Μητριαρχία και Ορέστεια, το 1951 το Η καταγωγή των θεσμών, των εθίμων και των δοξασιών. Η σημασία του βιβλίου αυτού έγκειται στο ό,τι «είναι το πρώτο εκτεταμένο,συνθετικό και τεκμηριωμένο έργο στην ελληνική γραμματεία που μας γνωρίζει με τα μεγάλα θέματα της εθνολογίας και με τους μεγάλους σκαπανείς της επιστήμης στο χώρο αυτό» και «μέσα σε αυτό υπάρχουν πολλές εύστοχες παρατηρήσεις και πάρα πολλές ερμηνείες ελληνικών εθίμων και δοξασιών »[1] Το 1957 εκδίδει το βιβλίο του Η Ψυχή μέσα στο οποίο συναντιούνται «σε μια επιστημονική σύνθεση, η αρχαιογνωσία του Λεκατσά, η εθνολογική γνώση και η λαογραφική προσοχή του»[2] Ο Λεκατσάς συνεργάστηκε και με το Λεξικό Κοινωνικών Επιστημών.

Μεθοδολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακολουθώντας τη συγκριτική εθνολογία των Morgan, Bachofen, Τζέιμς Φρέιζερ, Brifault, Webster, Harrison, Robertson Smith, Conford, Murray, Thomson, τη συνδύασε με τη συνθετική τάση του[1]

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η Καταγωγή των Θεσμών, των Εθίμων και των Δοξασιών, 1951
  • Η Ψυχή, 1957
  • Καινούργια Εποχή, 1957-8
  • Μητριαρχία, 1970
  • Φαιακία, 1970
  • Διόνυσος-Καταγωγή και εξέλιξη της διονυσιακής θρησκείας, 1971

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Ανδρέας Λεντάκης, «Παναγής Λεκατσάς ο γενάρχης της Ελληνικής Εθνολογίας», Χρονικό 71-Καλλιτεχνική πνευματική ζωή(σεπτέμβριος 70-αύγουστος 71)Ετήσια έκδοση κριτικής ενημέρωσης, τ.2, σελ.38
  2. Δημήτρης Λουκάτος, «Η Εθνολογική και Θρησκειολογική παρουσία του Παναγή Λεκατσά στα Ελληνικά Γράμματα»,Χρονικό 71-Καλλιτεχνική πνευματική ζωή(σεπτέμβριος 70-αύγουστος 71)Ετήσια έκδοση κριτικής ενημέρωσης, τ.2, σελ34

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το χρονικό, «Παναγής Λεκατσάς (Στοιχεία βιογραφίας)», Χρονικό 71-Καλλιτεχνική πνευματική ζωή(σεπτέμβριος 70-αύγουστος 71)Ετήσια έκδοση κριτικής ενημέρωσης, τ.2, σελ.30-31
  • Δημήτρης Λουκάτος, «Η Εθνολογική και Θρησκειολογική παρουσία του Παναγή Λεκατσά στα Ελληνικά Γράμματα»,Χρονικό 71-Καλλιτεχνική πνευματική ζωή(σεπτέμβριος 70-αύγουστος 71)Ετήσια έκδοση κριτικής ενημέρωσης, τ.2, σελ.33-35
  • Ανδρέας Λεντάκης, «Παναγής Λεκατσάς ο γενάρχης της Ελληνικής Εθνολογίας», Χρονικό 71-Καλλιτεχνική πνευματική ζωή(σεπτέμβριος 70-αύγουστος 71)Ετήσια έκδοση κριτικής ενημέρωσης, τ.2, σελ.36-43