Βιριντιάνα Φισερόβα
| Βιριντιάνα Φισερόβα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1761 |
| Θάνατος | 1826 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιστορικός συγγραφέας απομνημονευμάτων πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Στανίσουαφ Φίσερ Antoni Maciej Konstanty Kwilecki |
| Τέκνα | Józef Ignacy Kwilecki |
| Γονείς | d:Q105516023 και d:Q105516026 |
| Οικογένεια | d:Q821348 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Βιριντιάνα Φισερόβα (πολωνικά: Wirydianna Fiszerowa), γεννημένη ως Βιριντιάνα Ραντολίνσκα (Wirydianna Radolińska) και αργότερα ως παντρεμένη Βιριντιάνα Κφιλέτσκα (Wirydianna Kwilecka) (1761 - 1826),[1] ήταν Πολωνή ευγενής, ευρέως γνωστή για τα απομνημονεύματά της, τα οποία αναφέρουν τη ζωή της στην Πολωνία πριν και μετά τους διαμελισμούς, καθώς και τις σχέσεις της με εξέχοντα άτομα της εποχής, όπως ο Βασιλιάς Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσίας, η Ιζαμπέλα Τσαρτορίσκα, ο Βασιλιάς Στανίσουαφ Αύγουστος Πονιατόφσκι, ο Γιούζεφ Πονιατόφσκι, ο Γιαν Χένρικ Ντομπρόφσκι και ο Ταντέους Κοστσιούσκο, τους οποίους λάτρευε.
Τα γεγονότα που έζησε περιλαμβάνουν τη Συνομοσπονδία του Μπαρ, η οποία προκάλεσε τοπική αναστάτωση, το έργο του Μείζονος Σέιμ, την Εξέγερση του Κοστσιούσκο και τους Ναπολεόντειους Πολέμους.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν η μεγαλύτερη κόρη της Καταζίνα Ρατσίνσκα, δημοφιλής στην Μείζων Πολωνία και του Γιούζεφ Ραντολίνσκι (πεθ. 1781). Είχε δύο αδελφές, την Καταζίνα (γεν. 1762) και την Αντονίνα (γεν. 1770). Πήρε το όνομα της από τη γιαγιά της από την πλευρά της μητέρα της, Βιριντιάνα Μπνίνσκα (1718–1797).[2]
Σε ηλικία 25 ετών, παντρεύτηκε τον Αντόνι Κφιλέτσκι, τον γιο του Φραντσίσεκ Αντόνι Κφιλέτσκι, αφού τον επέλεξε αντί για έναν μεγαλύτερο σε ηλικία άνδρα, φοβούμενη ότι διαφορετικά θα είχε γίνει η νοσοκόμα του. Απέκτησαν δύο παιδιά: την Άννα (γεν. 1789) και τον Γιούζεφ (γεν. 1791). Ο γάμος δεν ήταν ιδιαίτερα ευτυχισμένος, κυρίως λόγω του αλκοολισμού του που μερικές φορές τον έκανε να γίνει βίαιος. Η Φισερόβα παραλίγο να αποβάλει την κόρη της Άννα (αφού την χτύπησε) και λόγω της εχθρότητας των γονιών του. Ωστόσο, την υπερασπίστηκε εναντίον τους, αν και το απέδωσε αυτό λιγότερο στην αγάπη που είχε γι΄ αυτήν, όσο στο οικογενειακό έθιμο της μάχης.[3] Όταν ερωτεύτηκε μια δεκατετράχρονη αγρότισσα, χώρισε από τη Φισερόβα.
Ήταν απεσταλμένος στο Μείζων Σέιμ και έγραψε ομιλίες για εκείνη και τα ξαδέρφια της.
Το 1806, η Φισερόβα παντρεύτηκε τον Στανίσουαφ Φίσερ, έναν στρατηγό που πολέμησε με τον Ναπολέοντα στην εκστρατεία του εναντίον της Ρωσίας, ο οποίος την αγαπούσε, αν και για τη Φισερόβα αυτό αφορούσε περισσότερο την ανταμοιβή του για την πατριωτική του υπηρεσία και να πλησιάσει τον Κοστσιούσκο, ο οποίος νοιαζόταν για τον Φίσερ.
Προσωπικά ήταν πνευματώδης, ονομάστηκε «Βολταίρος με φούστα» και μιλούσε για τους συμπολίτες της ως «πάντα γενναίους και πάντα ξυλοκοπημένους»,[4] πιστεύοντας ότι αν είχαν συγκεντρωθεί, θα μπορούσαν να αμυνθούν από την ξένη επιθετικότητα και να αποτρέψουν τους διαμελισμούς (αυτή η άποψη δεν συμμερίζονται οι περισσότεροι σύγχρονοι ιστορικοί). Ενώ ζούσε με σύνταξη χηρείας στη Βαρσοβία μετά τον σχηματισμό της Πολωνίας του Συνεδρίου, τα κοροϊδευτικά αστεία της για τον Μέγα Δούκα Κωνσταντίνο, τον αντιβασιλέα, έφτασαν στα αυτιά του και έλαβε από αυτόν μια απειλητική επιστολή μέσω του βοηθού του. Παρέμεινε ήρεμη, λέγοντας μόνο «Voilà une lettre qui passera à postérité» (Αυτό είναι ένα γράμμα που θα περάσει στην ιστορία), στο άκουσμα του οποίου ο βοηθός έφυγε, αφού πήρε πίσω το τελευταίο που επρόκειτο να είναι η πηγή περισσότερης διασκέδασης για αυτήν τις επόμενες εβδομάδες.[5]
Έγραψε στα γαλλικά και τα απομνημονεύματα δημοσιεύθηκαν σε πολωνική μετάφραση μόλις το 1975 από τον Έντβαρντ Μπέρναρντ Ρατσίνσκι, έναν συγγενή που ήταν Πολωνός Πρόεδρος στην εξορία. Εν τω μεταξύ, ήταν ευρέως άγνωστη από τους ιστορικούς, αν και αναφέρεται στο προπολεμικό Βιογραφικό Λεξικό της Πολωνίας με ένα λήμμα του Άνταμ Μιετσίσουαφ Σκαουκόφσκι, ο οποίος γνώριζε μόνο το έτος του θανάτου της.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Author: Fiszerowa, Wirydianna». Women Writers. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2014.
- ↑ Γκζένια, Γιαν. «Kim jest Viridiana?». Nasze Imiona. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2014.
- ↑ Φισερόβα, Βιριντιάνα (1998). Dzieje moje własne. Βαρσοβία: Świat Książki. ISBN 83-7129-273-2.
- ↑ Γουκασιέβιτς, Ντάριους. «Pierwsza rewolucja kobiet. Wirydianna Fiszerowa». Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2014.
- ↑ Φισερόβα, Βιριντιάνα (1998). Dzieje moje własne. Βαρσοβία: Świat Książki. ISBN 83-7129-273-2.
- ↑ Γιανισέφσκι, Βαλντέμαρ. «Tajemnica Wirydianny (IV): O kobiecie niezwykłej». Dziennik Nowy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2014.
|