Βεγκέσλαος Α΄ του Λουξεμβούργου
Ο Βεγκέσλαος Α΄ Václav Lucemburský, 25 Φεβρουαρίου 1337 - 8 Δεκεμβρίου 1383) από τον Οίκο του Λουξεμβούργου ήταν κόμης (1353-54) μετά δούκας (1354-83) του Λουξεμβούργου. Από τη γυναίκα του ήταν δούκας της Βραβάντης και του Λίμπουργκ.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Πράγα και ήταν ο τρίτος γνήσιος γιος του Ιωάννη του τυφλού της Βοημίας και της Βεατρίκης Καπετιδών, κόρης του Λουδοβίκου Α΄ δούκα του Μπουρμπόν.
Το 1352 νυμφεύτηκε την Ιωάννα των Ρέγκιναρ, κόρη του Ιωάννη Γ΄ δούκα της Βραβάντης & του Λίμπουργκ. Το επόμενο έτος ο πρωτότοκος αδελφός του Κάρολος Δ΄ κόμης του Λουξεμβούργου και βασιλιάς της Γερμανίας, παραχώρησε την κομητεία του Λουξεμβούργου -που είχε λάβει από τον πατέρα του- στον Βεγκέσλαο Α΄. Το 1354 την αναβάθμισε σε δουκάτο.
Το επόμενο έτος η Ιωάννα, ως πρωτότοκη κόρη κληρονόμησε από τον πατέρα της τη Βραβάντη & το Λίμπουργκ (οι αδελφοί της είχαν αποβιώσει νέοι). Για να μην διαιρεθούν οι περιοχές, ο Βεγκέσλαος Α΄ υπέγραψε έναν καταστατικό χάρτη προνομίων και έκανε τη Χαρούμενη Είσοδο στις περιοχές αυτές. Η δευτερότοκη αδελφή της Ιωάννας, η Μαργαρίτα και ο σύζυγός της Λουδοβίκος Β΄ Νταμπιέρ διεκδίκησαν μερίδιο: οι Φλαμανδοί κατέλαβαν τις Βρυξέλλες, αλλά οι κάτοικοι αντέδρασαν και τους έδιωξαν. Έπειτα απασχολήθηκε με εσωτερικές αναταραχές.
Υπερεκτίμησε τις στρατιωτικές ικανότητές του και το 1371 επιτέθηκε στον Γουλιέλμο Β΄ δούκα του Γύλιχ, από τον οποίο υπέστη ταπεινωτική ήττα: ο Βεγκέσλαος Α΄ έχασε ένα μέρος του στρατού του και μερικούς ευγενείς[7], ενώ ο ίδιος αιχμαλωτίστηκε για 11 μήνες[8].
Απεβίωσε το 1383 στο Λουξεμβούργο, ίσως από λέπρα, σε ηλικία 46 ετών. Ζήτησε η καρδιά του να αποσταλεί στη σύζυγό του, που διέμενε στις Βρυξέλλες. Τάφηκε στην κρύπτη του αββαείου του Ορβάλ (τώρα ερειπωμένο). Τον διαδέχθηκε ο πρωτότοκος γιος τού Καρόλου Δ΄, ο Βεντσεσλάβος Δ΄ της Βοημίας στο Λουξεμβούργο, ενώ η Ιωάννα έμεινε δούκισσα της Βραβάντης & του Λίμπουργκ· απεβίωσε το 1406.
Ήταν ποιητής: έγραψε 11 μπαλάντες, 16 βιρελαί και 52 ροντώ. Ήταν προστάτης του χρονογράφου Ζαν Φρουασάρ, ο οποίος περιέλαβε τα ποιήματα στο έργο του Μελιαντόρ. Το 1890 ο Ωγκύστ Λονιόν τα ταυτοποίησε ως έργα του Βεγκέσλαου Δ΄.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε το 1352 την Ιωάννα των Ρέγκιναρ, κόρη του Ιωάννη Γ΄ δούκα της Βραβάντης. Δεν απέκτησαν απογόνους.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 p11402.htm#i114014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ p11402.htm#i114014. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Richard Vaughan, Philip the Bold, (The Boydell Press, 2009), 80.
- ↑ Richard Vaughan, Philip the Bold, 80.
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Killgrove, Kristina (13 December 2016), Historians Question Medieval C-Section 'Breakthrough,' Criticize New York Times Coverage, Forbes, retrieved 30 May 2017
|
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Wenceslaus I, Duke of Luxembourg της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες). |