Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ασπελσίντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 49°5′9″N 7°29′8″E / 49.08583°N 7.48556°E / 49.08583; 7.48556

Ασπελσίντ

Έμβλημα
ΧώραΓαλλία
Διοικητική υπαγωγήΜοζέλ, Bezirk Lothringen και διαμέρισμα του Σαργκεμίν
Ταχυδρομικός κώδικας57230[1]
Κωδικός Κοινότητας57301[2]
Πληθυσμός304 (1  Ιανουαρίου 2021)[3]
Έκταση25,2 km²[4]
Υψόμετρο257 μέτρα[5] και 404 μέτρα[5]
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ασπελσίντ
49°5′9″N 7°29′8″E
Ιστότοποςhttp://www.haspelschiedt.fr/[6]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Ασπελσίντ (γερμανικά: Χάσπελσαϊντ‎‎, Φραγκονικά της Λωρραίνης: Χάσμπελσιτ) είναι κοινότητα στο νομό Μοζέλ της διοικητικής περιφέρειας Γκραντ Εστ στη βορειοανατολική Γαλλία. Ο πληθυσμός το 2018 ήταν 301 κάτοικοι.

Ο δήμος Ασπελσίντ βρίσκεται στα βορειοανατολικά της Λωρραίνης, βορειοανατολικά του Μπίτς και κοντά στα σύνορα με το γερμανικό κρατίδιο Ρηνανίας-Παλατινάτου. Το διασχίζει ο ποταμός Σβάρτσενμπαχ. Η περιοχή ανήκει στην περιοχή Παιΰ ντε Μπιτς και βρίσκεται εντός του Περιφερειακού Φυσικού Πάρκου Βορείου Βοζ.

Στα νοτιοδυτικά του χωριού βρίσκεται ένας λόφος που ονομάζεται Σλοσμπέργκ που περιέχει προϊστορικά ερείπια, μία στήλη και αυλακώσεις στίλβωσης.

Το Ασπελσίντ ήταν ο τόπος μάχης μεταξύ του Δούκα της Λωρραίνης και του Επισκόπου του Μετς στα τέλη του δέκατου τρίτου αιώνα. Το όνομα του χωριού καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1544 ως Ασπελσίντ, από το παλαιο- γερμανικό Άσπελ-Σάιντε που σημαίνει ένα δάσος με δέντρα ασπρίνας, και το όνομα θα εξελιχθεί σε Ασπελσίλ μέχρι το 1793 και Ασπελσίτ το 1801.

Η περιοχή προσαρτήθηκε από τη Γερμανία μετά τον Γαλλοπρωσικό πόλεμο και επέστρεψε στη Γαλλία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι κάτοικοι απομακρύνθηκαν δύο φορές κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ένα γερμανικό στρατόπεδο λειτουργούσε κοντά μέχρι την απελευθέρωση του χωριού από τα αμερικανικά στρατεύματα στις 17 Μαρτίου 1945.

Το χωριό βρίσκεται στο κέντρο της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, που χτίστηκε από το 1869 έως το 1874 με ροζ ψαμμίτη από ένα κοντινό λατομείο. Οι καμπάνες της εκκλησίας έλιωσαν κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά αντικαταστάθηκαν το 1922. Το κτίριο υπέστη σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και αποκαταστάθηκε από το 1947 έως το 1953, με μία νέα σειρά από καμπάνες που τοποθετήθηκαν το 1950.