Ασέν Ζλατάροφ
| Ασέν Ζλατάροφ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Асен Златаров (Βουλγαρικά) |
| Γέννηση | 4 Φεβρουαρίου 1885[1][2] Χάσκοβο |
| Θάνατος | 22 Δεκεμβρίου 1936[1] Βιέννη |
| Τόπος ταφής | Κεντρικό Νεκροταφείο της Σόφιας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βουλγαρία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Βουλγαρικά[3][4] |
| Εκπαίδευση | Doktor Nauk in Chemistry |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Γενεύης[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | χημικός[2] |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Σόφιας[2] |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος και Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | d:Q43448560 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ασέν Ζλατάροφ (βουλγαρικά: Асен Златаров, Χάσκοβο, 4 Φεβρουαρίου 1885 - Βιέννη, 22 Δεκεμβρίου 1936) ήταν Βούλγαρος βιοχημικός, συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ζλατάροφ γεννήθηκε το 1885 στο Χάσκοβο[5][6] του πριγκιπάτου της Βουλγαρίας και ήταν γιος επιφανούς δικηγόρου και πολιτικού[7]. Από τα μαθητικά του χρόνια απέκτησε εξοικείωση με τα ρωσικά και τα γαλλικά. Στη συνέχεια σπούδασε χημεία στο πανεπιστήμιο της Σόφιας όπου ταυτόχρονα παρακολουθούσε παραδόσεις φιλοσοφίας και λογοτεχνίας[7] και αργότερα πραγματοποίησε περαιτέρω σπουδές στο πανεπιστήμιο της Γενεύης. Το 1908 απέκτησε διδακτορικό στη χημεία και τη φυσική από το πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ και κατόπιν εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα στο Κολλέγιο Βρωματολογίας του Μονάχου, όπου ειδικεύτηκε στη βιοχημεία[5]. Τα επόμενα χρόνια αρθρογραφούσε σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά της Βουλγαρίας και του εξωτερικού, διετέλεσε επί σειρά ετών καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Σόφιας και έγινε γνωστός για τις μελέτες του στη βιοχημεία και την αξιοποίηση της σόγιας. Επιπλέον πραγματοποίησε σειρά δημοσίων διαλέξεων (ακόμη και μέσω ραδιοφώνου) και ασχολήθηκε ενεργά με τη λογοτεχνία, τη βοτανολογία και τις τέχνες.
Κατά τον Μεσοπόλεμο ήταν ένας από τους υποστηρικτές της πρότασης του Αυστριακού διπλωμάτη Ρίχαρντ Κουντενχόβε-Καλέργκι για την ενοποίηση των κρατών της Ευρώπης[8], ενώ από τη δεκαετία του 1920 εκδηλώθηκε αναφανδόν υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης. Όταν μερικά χρόνια αργότερα έγινε αισθητή η άνοδος του Ναζιστικού Κόμματος στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας, ο Ζλατάνοφ υπήρξε επικριτικός προς τον Αδόλφο Χίτλερ και τη ναζιστική ιδεολογία, την οποία αντιμετώπιζε ως ρατσιστική και αντιδραστική[9].
Απεβίωσε την 22α Δεκεμβρίου του 1936 στη Βιέννη εξαιτίας επιπλοκών που παρουσιάστηκαν μετά από εγχείρηση και η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στη Σόφια, παρουσία πλήθους κόσμου[10][11]. Γιος του είναι ο πανεπιστημιακός και συγγραφέας Σβέτοζαρ Ζλατάροφ[12].
Αποτίμηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ζλατάροφ απολάμβανε ήδη όσο ήταν ακόμη εν ζωή την εκτίμηση του ακαδημαϊκού και πνευματικού κόσμου της πατρίδας του[13], αλλά και διεθνή αναγνώριση για το επιστημονικό του έργο του στους τομείς της βιοχημείας και της οργανικής χημείας. Στη Βουλγαρία θεωρείται πρωτοπόρος στον τομέα της βρωματολογίας, ενώ το όνομά του έχει δοθεί στο πανεπιστήμιο του Μπουργκάς[14], σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, αλλά και σε πολιτιστικούς συλλόγους.
Εργογραφία (ενδεικτική)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Φιλοσοφία της Βιολογίας (1911)
- Προβλήματα της ευτυχίας (1932)
- Στη γη των Σοβιετικών
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12491917f. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 haskovo-online
.com /content /view /13 /7 /lang,. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12491917f. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 61550435.
- ↑ 5,0 5,1 Martha Friedenthal-Haase, Personality and Biography. Biographies of adult educators from five continents, Peter Lang, 1998, σελ. 578.
- ↑ «Το σχολείο του Κίρκοφ». haskovo-bulgaria.com. Haskovo. Κέντρο τουριστικής ενημέρωσης. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2018.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 7,0 7,1 William Shurtleff; Akiko Aoyagi, History of Soybeans and Soyfoods in Italy (1597-2015). Extensively Annotated Bibliography and Sourcebook, Soyinfo Center, 2015, σελ. 351.
- ↑ «Η βουλγαρική συμβολή στην πανευρωπαϊκή ιδέα». bnr.bg. μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα. Radio Bulgaria. 7 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2018.
- ↑ Συλλογικό, Global Anti-Vice Activism, 1890–1950. Fighting Drinks, Drugs, and 'Immorality', Cambridge University Press, 2016, σελ. 142.
- ↑ Friedenthal-Haase, 1998, σελ. 585.
- ↑ Free Bulgaria, 1947, τόμος 2, τεύχος 1, σελ. 11.
- ↑ Atanas Slavov, The "Thaw" in Bulgarian Literature, East European Monographs, 1981, σελ. 106.
- ↑ Friedenthal-Haase, 1998, σελ. 584.
- ↑ «About Us». btu.bg (στα Αγγλικά). University “Prof. D-r. Assen Zlatarov”. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2018.
|