Αντώνιος Β΄ της Γεωργίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αντώνιος Β΄ της Γεωργίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
კათოლიკოს-პატრიარქი ანტონ II (Γεωργιανά)
Γέννηση8ιουλ. / 19  Ιανουαρίου 1762γρηγ.
Τιφλίδα
Θάνατος21  Δεκεμβρίου 1827
Νίζνι Νόβγκοροντ
Τόπος ταφήςΝίζνι Νόβγκοροντ
Χώρα πολιτογράφησηςΓεωργία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςTbilisi Theological Seminary
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΠατριάρχης[1]
Οικογένεια
ΓονείςΗρακλής Β΄ της Γεωργίας και Darejan Dadiani
ΑδέλφιαPrincess Elene of Georgia
Μιριάν της Γεωργίας
Αλέξανδρος της Γεωργίας
Βαχτάνγκ-Αλμασχάν της Γεωργίας
Γεώργιος ΙΒ΄ της Γεωργίας
Ιουλόν της Γεωργίας
Παρναόζ της Γεωργίας
Princess Anastasia of Georgia
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚαθολικός και Πατριάρχης πάσης Γεωργίας (1788–1811)
Βραβεύσειςτάγμα του Αγίου Ανδρέα
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αντόν Β΄ ο Μεγαλομάρτυρας, γεωργιανά: ანტონ II, γεννημένος ως βασιλικός πρίγκιπας Τεϊμουράζ თეიმურაზ ბატონიშვილი, (8 Ιανουαρίου 1762 ή 1763 – 21 Δεκεμβρίου 1827) ήταν μέλος της Γεωργιανής βασιλικής οικογένειας και εκκλησιαστικός. Γιος τού Ηρακλή Β΄, τού προτελευταίου βασιλιά τού Κάρτλι και τού Καχέτι, ήταν Καθολικός (Πατριάρχης) Γεωργίας από το 1788 έως το 1811.

Αφού η Ρωσική Αυτοκρατορία προσάρτησε τη Γεωργία το 1801, ο Αντόν αντιστάθηκε στις καταπατήσεις των αυτοκρατορικών αξιωματούχων στις εκκλησιαστικές υποθέσεις της Γεωργίας. Τελικά, ο Αντόν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Γεωργία για την Αγία Πετρούπολη το 1810 και τού αφαιρέθηκε το αξίωμα το 1811. Ήταν, επομένως, ο τελευταίος Γεωργιανός Καθολικός (Πατριάρχης) τον 19ο αι. Ο τίτλος καταργήθηκε από τη Ρωσική Αυτοκρατορία και η αυτοκέφαλη Γεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία περιορίστηκε σε εξαρχία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο Άντον πέρασε τα τελευταία του χρόνια στη σύνταξη στο Νίζνι Νόβγκοροντ, όπου απεβίωσε το 1827. Ανακηρύχτηκε άγιος από τη Γεωργιανή εκκλησία το 2011.

Πρώιμη ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε ως βασιλικός πρίγκιπας (batonishvili) Tεϊμουράζ, που ονομάστηκε έτσι από τον παππού του Tεϊμουράζ Β΄ βασιλιά τού Κάρτλι. Γεννήθηκε από τον 3ο γάμο τού Ηρακλή Β΄ με τη Νταρετζάν Νταντιάνι. Ο νεαρός πρίγκιπας εκπαιδεύτηκε στη βασιλική αυλή της Τιφλίδας και στη συνέχεια στη Θεολογική Σχολή της Τιφλίδας υπό την καθοδήγηση τού Αντώνιου Α΄, συγγενή και προκατόχου του ως Καθολικού (Πατριάρχη) της Γεωργίας. Το 1782 εκάρη μοναχός και πήρε το όνομα Αντώνιος. [2]

Κατά τη σύναψη της συνθήκης τού Γκεοργκίεφσκ μεταξύ τού Ηρακλή Β΄ και της Αυτοκράτειρας της Ρωσίας Αικατερίνης Β΄ το 1783, ο Αντώνιος, τώρα ιεροδιάκονος, και ο αδελφός του Μιριάν ταξίδεψαν στην Αγία Πετρούπολη και έμειναν στην αυτοκρατορική αυλή. [3] Ο Μιριάν εισήλθε στον ρωσικό στρατό, ενώ ο Αντόν, παρουσία της Αυτοκράτειρας Αικατερίνης και της ακολουθίας της, χειροτονήθηκε σε μητροπολίτη, σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στην εκκλησία τού Tσάρσκογια Σελό το 1787. Με την ευκαιρία αυτή, η Αικατερίνη Β΄ τού δώρισε μία πλούσια στολισμένη Παναγία, ένα μετάλλιο που απεικονίζει την Παρθένο Μαρία, το οποίο οικειοποιήθηκε η Ρωσική Υπεραγία Σύνοδο μετά το τέλος τού Αντώνιου Β΄ το 1827. [2]

Καθολικός (Πατριάρχης)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άφιξη της ρωσικής κυριαρχίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εθνόσημο του Aντώνιου Β΄.

Εκτόπιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ζωή και τέλος στη Ρωσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αγιοποίηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]