Μιριάν της Γεωργίας

Μιριάν της Γεωργίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	19  Αυγούστου 1767 Τιφλίδα
Θάνατος	15  Οκτωβρίου 1834 Αγία Πετρούπολη
Τόπος ταφής	μοναστήρι του Αλεξάνδρου Νιέφσκι
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	γλωσσολόγος
Οικογένεια
Γονείς	Ηρακλής Β΄ της Γεωργίας και Darejan Dadiani
Αδέλφια	Αλέξανδρος της Γεωργίας Αντώνιος Β΄ της Γεωργίας Βαχτάνγκ-Αλμασχάν της Γεωργίας Γεώργιος ΙΒ΄ της Γεωργίας Ιουλόν της Γεωργίας Παρναόζ της Γεωργίας Princess Elene of Georgia
Οικογένεια	Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	αντιστράτηγος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη
Σχετικά πολυμέσα

Ο Μιριάν (γεωργιανά: მირიანი, ρωσικά: Мириан Ираклиевич Грузинский‎‎ Mιριάν Ιρακλίεβιτς Γρουζίνσκι) (19 Αυγούστου 1767 – 15 Οκτωβρίου 1834) ήταν Γεωργιανός βασιλικός πρίγκιπας (batonishvili) της δυναστείας των Μπαγκρατιόνι, γεννημένος από τον βασιλιά Ηρακλή Β΄ και τη βασίλισσα Νταρετζάν Νταντιάνι. Αφού ο Ηρακλής έκανσε το βασίλειό του ρωσικό προτεκτοράτο το 1783, ο Μιριάν εισήλθε στον ρωσικό στρατό, φτάνοντας στον βαθμό τού στρατηγού. Συμφιλιώθηκε με τη ρωσική προσάρτηση της Γεωργίας το 1801, αναχωρώντας για την Αγία Πετρούπολη, όπου τελείωσε τις ημέρες του ως γερουσιαστής της Αυτοκρατορίας. Έχοντας λογοτεχνικό ταλέντο, ο Mιριάν μετέφρασε από τα ρωσικά, και ο ίδιος συνέθεσε ποίηση.

Πρόωρη ζωή και στρατιωτική σταδιοδρομία στη Ρωσία

Γεννήθηκε το 1767 στην οικογένεια τού Ηρακλή, βασιλιά τού Κάρτλι και τού Καχέτι και της 3ης συζύγου του, Νταρετζάν, των πριγκίπων Νταντιάνι. Ήταν ο 5ος γιος, που γεννήθηκε από αυτή την ένωση. Με την υπογραφή της συνθήκης τού Γκεοργκίεφσκ μεταξύ τού Ηράκλειου Β΄ και της Αικατερίνης Β΄ της Ρωσίας το 1783, ο Μιριάν και ο αδελφός του, ο ιεροδιάκονος Αντώνιος, ταξίδεψαν στην Αγία Πετρούπολη και έμειναν στην Αυτοκρατορική αυλή. Με την ευκαιρία αυτή, ο Mιριάν ανέλαβε στη ρωσική υπηρεσία ως συνταγματάρχης τού συντάγματος ελαφρού ιππικού Iζιούμσκι. Κατά τη διάρκεια τού Ρωσο-τουρκικού πολέμου (1787-1792), υπηρέτησε στο Κουμπάν. Καθώς προήχθη σε υποστράτηγο το 1793, ο Mιριάν ήταν ο αρχηγός τού Συντάγματος Σωματοφυλάκων Kαμπαρντίνσκι από τις 3 Δεκεμβρίου 1796 έως τις 27 Ιανουαρίου 1798. Είχε υπηρεσία υπό τη διοίκηση τού κόμη Ιβάν Γκούντοβιτς στη Γραμμή τού Καυκάσου. Αυτά τα χρόνια είχε τακτική αλληλογραφία με τον πατέρα του και τη γεωργιανή αυλή.

Επιστροφή στη Γεωργία

Τον Ιανουάριο του 1798, καθώς ο πατέρας του ήταν ετοιμοθάνατος, ο Mιριάν έσπευσε στο Tελάβι, φέρνοντας μαζί του έναν γιατρό από το Aστραχάν, τον Γκίρτζιους. Φτάνοντας στο σπίτι, βρήκε τον Ηράκλειο νεκρό και την οικογένειά του να έχει πέσει σε δυναστική κρίση, καθώς η μητέρα του, η χήρα βασίλισσα Νταρετζάν, ζητούσε από τον διάδοχο τού Ηρακλή και γιο του από άλλη σύζυγο, Γεώργιο ΙΒ΄, να παραμείνει πιστός στη διαθήκη τού αποβιώσαντος ηγεμόνα το 1791, που ήθελε ο διάδοχος τού βασιλιά (Γεωργίου ΙΒ΄) να είναι όχι στους απογόνους του, αλλά ο μεγαλύτερος αδελφός του. Αυτός ο νέος κανόνας θα έκανε τον Mίριαν τον 4ο στη σειρά διαδοχής, μετά από τον Γεώργιο ΙΒ΄ και τους αδελφούς του, Iουλόν και Βάχτανγκ. Όμως ο Γεώργιος ΙΒ΄ αρνήθηκε τη διαθήκη και έλαβε από τον Τσάρο Παύλο της Ρωσίας την αναγνώριση τού γιου του, Δαβίδ, ως κληρονόμου στις 18 Απριλίου 1799, καθώς η Νταρετζάν και η μερίδα της, στην οποία ο πρίγκιπας Mιριάν, έχοντας αποσυρθεί από τη ρωσική υπηρεσία, ήταν μέλος, προσπάθησαν να εξασφαλίσουν τη διαδοχή τού πρίγκιπα Iουλόν. Τελικά, ο Τσάρος δεν επιβεβαίωσε κανέναν από τους υποψηφίους και προχώρησε στην προσάρτηση της Γεωργίας στη Ρωσική Αυτοκρατορία τον Σεπτέμβριο του 1801.

Μετέπειτα ζωή στη Ρωσία

Σε αντίθεση με τα αδέλφια του — Iουλόν, Παρναόζ, Aλέξανδρο και Βαχτάνγκ — ο Mιριάν δεν πήρε τα όπλα, ούτε προσπάθησε να αντισταθεί στην απέλαση της Γεωργιανής βασιλικής οικογένειας, που έγινε από τη ρωσική διοίκηση. Στις 15 Μαρτίου 1801 ο Μιριάν αποδέχθηκε το αίτημα του Τσάρου και αναχώρησε για τη Ρωσία. Αργότερα, το 1801, τού απονεμήθηκε η διάκριση τού Ρωσικού Τάγματος της Αγ. Άννας 1ης Τάξης. Το 1803 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αγία Πετρούπολη, όπου υπηρέτησε ως Πραγματικός Μυστικός Σύμβουλος και γερουσιαστής.

Στα χρόνια του στην Αγία Πετρούπολη, ο Mιριάν μετέφρασε από τα ρωσικά τα κηρύγματα τού Έλληνα θρησκευτικού συγγραφέα Ηλία Μηνιάτη και το Der Freigeist, μία τραγωδία τού Γερμανού θεατρικού συγγραφέα Γιόαχιμ Βίλχελμ φον Μπράβε. Ο ίδιος ποιητής με ταλέντο, ο Μίριαν συνέθεσε ποίηση αγάπης επηρεασμένη από τους συγχρόνους του, τον Ντάβιντ Γκουραμισβίλι και τον Μπεσίκι, τους καλύτερους γεωργιανούς ποιητές τού προ-ρομαντισμού. Πιο γνωστή είναι η ποιητική προσφώνηση τού Μιριάν προς τους Γεωργιανούς συναδέλφους του εξόριστους, «Ελάτε, νέοι, μαζευτείτε, γενναίοι πολεμιστές» (მოვედით, მოყმენო, შეკრებით, ჯომარდნო). Ο Μιριάν βοήθησε στη διατήρηση και τη μετάδοση της ποίησης τού Γκουραμισβίλι, ο οποίος, ένας έμπειρος βετεράνος τού ρωσικού στρατού, ζούσε στην αφάνεια στο επαρχιακό του κτήμα στην Ουκρανία. Γνώρισε τον Mιριάν στο Kρεμεντσούκ το 1787 και μέσω αυτού έστειλε τα γραπτά του στη Γεωργία.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε στην Αγία Πετρούπολη στις 22 Απριλίου 1814, την πριγκίπισσα Μαρία (17 Ιουνίου 1788 – 31 Μαΐου 1815), κόρη του αντισυνταγματάρχη πρίγκιπα Aλεξάντερ Γιακοβλέβιτς Χίλκοφ. Απεβίωσε ένα χρόνο μετά τον γάμο και τάφηκε στη Λαύρα Aλέξανδρος Νάβσκι. Ο Mιριάν δεν είχε παιδιά.

Πηγές

• Brosset, Marie-Félicité (1840). «Inscriptions tumulaires géorgiennes de Moscou et de St.-Pétersbourg [Georgian tombstone inscriptions from Moscow and St. Petersburg]» (στα γαλλικά). Mémoires de l'Académie Impériale des Sciences de Saint-Pètersbourg. 6 (St.-Pétersbourg: L'académie Impériale des Sciences) 4: 461–521. https://books.google.com/books?id=IUZFAAAAYAAJ&q=tsarevitch+wakhtang+1814&pg=PA500. 
• Dumin, S.V., επιμ. (1996). (στα Ρωσικά). Moscow: Linkominvest. 
• Gvosdev, Nikolas K. (2000). Imperial policies and perspectives towards Georgia, 1760–1819. Νέα Υόρκη: Palgrave. ISBN 0312229909. 
• Lang, David Marshall (1957). The Last Years of the Georgian Monarchy, 1658-1832. Νέα Υόρκη: Columbia University Press. 
• Makhobeshvili, Giorgi (15 September 2012). «მირიან ბაგრატიონის (ბატონიშვილის) "მოვედით, მოყმენო"» (στα Georgian). Presa.ge. http://www.presa.ge/new/?m=lit&AID=19014. Ανακτήθηκε στις 10 March 2013. 
• Rayfield, Donald (2000). The Literature of Georgia: A History (2η, αναθεωρημένη έκδοση). Ρίτσμοντ: Curzon Press. ISBN 0-7007-1163-5.