Αντιτορπιλικό κλάσης Leone
Τα αντιτορπιλικά της κλάσης Leone ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Είχε προγραμματιστεί η ναυπήγηση πέντε πλοίων, όμως μόνο τρία ολοκληρώθηκαν. Όταν μπήκε η Ιταλία στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τα τρία είχαν τη βάση τους στη Μασάουα στην Ιταλική Ανατολική Αφρική. Όλα τους βυθίστηκαν τον Απρίλιο του 1941, στα καταληκτικά στάδια της εκστρατείας στην ανατολική Αφρική.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πλοία της κλάσης Leone σχεδιάστηκαν ως esploratori.[Σημ. 1] Παραγγέλθηκαν το 1917, όμως η ναυπήγησή τους καθυστέρησε εξαιτίας ελλείψεων σε χάλυβα με συνέπεια το όλο πρόγραμμα να παγώσει μέχρι το 1920.[1] Είχαν ολικό μήκος 113,41 m, πλάτος 10,36 m και μέσο βύθισμα 3,1 m.[2] Το κανονικό (standard) εκτόπισμά τους ανέρχονταν σε 2230 t (2195 LT) και έφθανε τους 2330 t (2289 LT) με πλήρες φορτίο. Το πλήρωμά τους αποτελούνταν από 10 αξιωματικούς και 194 υπαξιωματικούς και ναύτες.[1]
Το προωστικό σύστημα παρείχε μέγιστη ισχύ 42000 shp χάρη στην οποία τα πλοία της κλάσης αυτής μπορούσαν να φθάσουν σε μέγιστη ταχύτητα πλεύσης 33 kn, με το Leone να φτάνει τους 33,7 kn κατά τη διάρκεια των δοκιμών. Η ακτίνα δράσης έφτανε τα 2000 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 15 kn.[1]
Ο κύριος οπλισμός αποτελούνταν από οκτώ πυροβόλα των 120 mm που ήταν εγκατεστημένα ανά δύο σε τέσσερις πύργους, δύο εκ των οποίων βρισκόντουσαν μπροστά από την υπερκατασκευή και οι άλλοι δύο πίσω από αυτήν.[3] Οι δύο τρίδυμοι τορπιλοσωλήνες των 450 mm ήταν εγκατεστημένοι στο μέσο του πλοίου[3] ενώ αντιαεροπορική κάλυψη παρείχαν δύο πυροβόλα των 76 mm. Επίσης ήταν δυνατή η μεταφορά 60 ναρκών.[1]
Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πλοία της κλάσης εξοπλίστηκαν για να αναλάβουν καθήκοντα στις αποικίες. Το 1935 είχαν την βάση τους στην Μασάουα στην Ερυθραία.[4] Έπειτα από την είσοδο της χώρας στον πόλεμο, η Ιταλική Ανατολική Αφρική αποκόπηκε την μητροπολιτική Ιταλία.[5] Η δράση των τριών αντιτορπιλικών ήταν περιορισμένη μέχρι την κατάληψη των ιταλικών εδαφών στην ανατολική Αφρική από τους Συμμάχους.
Επίθεση στη νηοπομπή BN 7[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η μόνη αξιοσημείωτη πολεμική αποστολή στην οποία ενεπλάκησαν σκάφη της κλάσης Leone ήταν η επίθεση στη νηοπομπή BN 7 τα ξημερώματα της 21ης Οκτωβρίου 1940. Τα Leone και Pantera μαζί με τα αντιτορπιλικά Francesco Nullo και Nazario Sauro επιτέθηκαν στην προαναφερθείσα νηοπομπή, προκαλώντας ελαφρές ζημιές σε ένα από τα πλοία της. Επίσης αποπειράθηκαν χωρίς επιτυχία να πλήξουν το πλοίο HMAS Yarra, εξαπολύοντας τουλάχιστον δύο τορπίλες. Την ιταλική επίθεση απέκρουσε το καταδρομικό HMS Leander. Τα Leone, Pantera και Sauro κατάφεραν να απεμπλακούν και να διαφύγουν, σε αντίθεση με το Nullo το οποίο καταδιωκόμενο από το αντιτορπιλικό HMS Kimberley προσάραξε στη νήσο Χαρμίλ. Αργότερα το βύθισαν βομβαρδιστικά Blenheim της RAF. Το ίδιο το Kimberley δέχτηκε πλήγματα από παράκτιες πυροβολαρχίες με συνέπεια να χρειαστεί να το ρυμουλκύσει πίσω στο Άντεν το καταδρομικό Leander.
Η τελευταία αποστολή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα τρία σκάφη της κλάσης παρέμειναν αγκυροβολημένα στη Μασάουα μέχρι τα καταληκτικά στάδια της εκστρατείας στην ανατολική Αφρική. Ο Διοικητής τους διέταξε τον απόπλου τους την 31η Μαρτίου 1941 με σκοπό να πλήξουν στόχους στην περιοχή της Διώρυγας του Σουέζ. Εξαρχής ήταν κατανοητό πως επρόκειτο για αποστολή δίχως επιστροφή. Το Leone προσάραξε στα ανοικτά της Μασάουα και το βύθισαν τα αδελφά του πλοία. Ενώ ήταν εν πλω, αεροσκάφη της RAF εντόπισαν τα δύο εναπομείναντα αντιτορπιλικά που κατάφεραν να φθάσουν στις ακτές της Αραβικής χερσονήσου όπου και αυτοβυθίστηκαν.[6]
Πλοία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Πλοίο | Έναρξη ναυπήγησης | Καθέλκυση | Ολοκλήρωση | Κατάληξη |
|---|---|---|---|---|
| Leone | 23 Νοεμβρίου 1921 | 1 Οκτωβρίου 1923 | 1 Ιουλίου 1924 | Προσάραξε σε αχαρτογράφητο σκόπελο την 1η Απριλίου 1941 |
| Pantera | 19 Δεκεμβρίου 1921 | 18 Οκτωβρίου 1923 | 28 Οκτωβρίου 1924 | Αυτοβυθίστηκε στις 3/4 Απριλίου 1941 |
| Tigre | 23 Ιανουαρίου 1922 | 7 Αυγούστου 1924 | 10 Οκτωβρίου 1924 | Αυτοβυθίστηκε στις 3/4 Απριλίου 1941 |
Η ναυπήγηση δύο επιπλέον πλοίων, των Lince και Leopardo, ακυρώθηκε στα 1920-21.
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ο όρος esploratore χρησιμοποιούνταν από το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό για πλοία τα οποία ως προς τις διαστάσεις τους μπορούσαν να θεωρηθούν μεγάλα αντιτορπιλικά ή μικρά ελαφρά καταδρομικά και μπορούσαν να αξιοποιηθούν ως αρχηγίδες στολίσκων ή αναγνωριστικά για την κύρια δύναμη του στόλου. Λίγο πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο τα πλοία αυτά κατηγοριοποιήθηκαν ως αντιτορπιλικά.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Gray, p. 267
- ↑ Whitley, p. 158
- ↑ 3,0 3,1 McMurtrie, p. 281
- ↑ Cacciatorpediniere Tigre (in ιταλική)
- ↑ Etnasi, Fernando (2007). Otto milioni di baionette: in guerra con le suole di cartone. EdUP, p. 72. (ISBN 88-8421-170-0) (in ιταλική)
- ↑ Jackson, Ashley (2006). The British Empire and the Second World War. Continuum International Publishing Group, p. 283. (ISBN 1-85285-417-0)
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8.
- Campbell, John (1985). Naval Weapons of World War Two. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-459-4.
- Fraccaroli, Aldo (1968). Italian Warships of World War II. Shepperton, UK: Ian Allan. ISBN 0-7110-0002-6.
- Gray, Randal, επιμ. (1985). Conway's All the World's Fighting Ships 1906–1921. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-907-8.
- O'Hara, Vincent P. (2009). Struggle for the Middle Sea: The Great Navies at War in the Mediterranean Theater, 1940–1945. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-648-3.
- Roberts, John (1980). «Italy». Στο: Chesneau, Roger. Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. New York: Mayflower Books. σελίδες 280–317. ISBN 0-8317-0303-2.
- Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.
- Whitley, M. J. (1988). Destroyers of World War 2: An International Encyclopedia. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-85409-521-8.
Επιπλέον ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Cernuschi, Enrico (2022). «Esploratori of the Regia Marina, 1906—1939». Στο: Jordan, John. Warship 2022. Oxford: Osprey Publishing. σελίδες 147–160. ISBN 978-1-4728-4781-2.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| |||||||||||
