Pantera (αντιτορπιλικό)
 Το αντιτορπιλικό Pantera, περ. το 1935. | |
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Τύπος και κλάση | Αντιτορπιλικό κλάσης Leone |
| Ονομασίες | Έφερε την ονομασία «Πάνθηρας» (ιταλ. Pantera). |
| Ναυπηγείο | Gio. Ansaldo & C., Σέστρι Πονέντε (Sestri Ponente). |
| Έναρξη ναυπήγησης | 19 Δεκεμβρίου 1921 |
| Καθέλκυση | 18 Οκτωβρίου 1924 |
| Ένταξη σε υπηρεσία | 28 Οκτωβρίου 1924 |
| Κατάληξη | Αυτοβυθίστηκε στις 4 Απριλίου 1941 |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Εκτόπισμα | κανονικό (standard): 2230 t (2195 LT) πλήρες: 2326 t (2289 LT) |
| Μήκος | 113,41 m (ολικό) |
| Πλάτος | 10,36 m |
| Βύθισμα | 3,1 m (μέσο) |
| Πρόωση | Το προωστικό σύστημα παρείχε μέγιστη ισχύ 42000 shp |
| Ταχύτητα | 33 kn |
| Αυτονομία | 2000 ναυτικά μίλια |
| Πλήρωμα | 10 αξιωματικοί και 194 υπαξιωματικοί και ναύτες |
| Οπλισμός | 4x2 πυροβόλα των 120 mm 2 πυροβόλα των 76 mm 2x3 τορπιλοσωλήνες των 450 mm 60 νάρκες |
Το Pantera ήταν ένα από τα τρία αντιτορπιλικά κλάσης Leone που ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) στις αρχές της δεκαετίας του 1920.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα πλοία της κλάσης Leone σχεδιάστηκαν ως esploratori.[Σημ. 1] Παραγγέλθηκαν το 1917, όμως η ναυπήγησή τους καθυστέρησε εξαιτίας ελλείψεων σε χάλυβα με συνέπεια το όλο πρόγραμμα να παγώσει μέχρι το 1920.[1] Είχαν ολικό μήκος 113,41 m, πλάτος 10,36 m και μέσο βύθισμα 3,1 m.[2] Το κανονικό (standard) εκτόπισμά τους ανέρχονταν σε 2230 t (2195 LT) και έφθανε τους 2330 t (2289 LT) με πλήρες φορτίο. Το πλήρωμά τους αποτελούνταν από 10 αξιωματικούς και 194 υπαξιωματικούς και ναύτες.[1]
Το προωστικό σύστημα παρείχε μέγιστη ισχύ 42000 shp χάρη στην οποία τα πλοία της κλάσης αυτής μπορούσαν να φθάσουν σε μέγιστη ταχύτητα πλεύσης 33 kn, με το Leone να φτάνει τους 33,7 kn κατά τη διάρκεια των δοκιμών. Η ακτίνα δράσης έφτανε τα 2000 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 15 kn.[1]
Ο κύριος οπλισμός αποτελούνταν από οκτώ πυροβόλα των 120 mm που ήταν εγκατεστημένα ανά δύο σε τέσσερις πύργους, δύο εκ των οποίων βρισκόντουσαν μπροστά από την υπερκατασκευή και οι άλλοι δύο πίσω από αυτήν.[3] Οι δύο τρίδυμοι τορπιλοσωλήνες των 450 mm ήταν εγκατεστημένοι στο μέσο του πλοίου[3] ενώ αντιαεροπορική κάλυψη παρείχαν δύο πυροβόλα των 76 mm. Επίσης ήταν δυνατή η μεταφορά 60 ναρκών.[1]
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ο όρος esploratore χρησιμοποιούνταν από το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό για πλοία τα οποία ως προς τις διαστάσεις τους μπορούσαν να θεωρηθούν μεγάλα αντιτορπιλικά ή μικρά ελαφρά καταδρομικά και μπορούσαν να αξιοποιηθούν ως αρχηγίδες στολίσκων ή αναγνωριστικά για την κύρια δύναμη του στόλου. Λίγο πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο τα πλοία αυτά κατηγοριοποιήθηκαν ως αντιτορπιλικά.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8.
- Fraccaroli, Aldo (1968). Italian Warships of World War II. Shepperton, UK: Ian Allan. ISBN 0-7110-0002-6.
- Gray, Randal, επιμ. (1985). Conway's All the World's Fighting Ships 1906–1921. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-907-8.
- McMurtrie, Francis E., επιμ. (1937). Jane's Fighting Ships 1937. London: Sampson Low. OCLC 927896922.
- Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.
- Whitley, M. J. (1988). Destroyers of World War 2: An International Encyclopedia. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-85409-521-8.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- (Ιταλικά) Σελίδα για το αντιτορπιλικό Pantera στον ιστότοπο του Ιταλικού Πολεμικού Ναυτικού (Marina Militare)
