Ανδρόγεως

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ανδρόγεως
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΤέκναΑλκαίος
Σθένελος του Ανδρόγεω
ΓονείςΜίνωας[1][2][3] και Πασιφάη[3]

Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία με το όνομα Ανδρόγεως αναφέρεται κυρίως ο γιος του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και της Πασιφάης, εγγονός του θεού Ήλιου από τη μητέρα του.[4][5] Τα αδέλφια του ήταν ο Κατρέας, ο Δευκαλίων ο Κρης (συνονόματος του Δευκαλίωνα του «κατακλυσμού») και ο Γλαύκος του Μίνωα, επίσης είχε και 5 ετεροθαλείς αδελφούς από διαφορετικές μητέρες. Τα παιδιά του Ανδρόγεως ήταν ο Σθένελος και ο Αλκαίος που έγιναν αργότερα συνοδοί του Ηρακλή.[6] Ο Ανδρόγεως σκοτώθηκε στην Αρχαία Αθήνα αν και υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές σχετικά με τον θάνατο του.

Ο θάνατος του Ανδρόγεως[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από όλα αυτά τα παιδιά του Μίνωα, ο Ανδρόγεως ήταν ο πιο ρωμαλέος και επιδόθηκε στον αθλητισμό. Ως αθλητής λοιπόν πήγε στην Αθήνα και έλαβε μέρος στους «Παναθηναϊκούς Αγώνες», όπου νίκησε όλους τους άλλους συναθλητές του. Αλλά ο Αθηναίος βασιλιάς Αιγέας, ο πατέρας του Θησέα, φοβήθηκε τη φιλία που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον Ανδρόγεω, μελλοντικό βασιλιά της Κρήτης, και τους αντιπάλους των Αθηναίων Παλλαντίδες. Για τον λόγο αυτό έστειλε τον Ανδρόγεω εναντίον του Μαραθώνιου Κάπρου, οπότε το θηρίο σκότωσε τον Ανδρόγεω.[7] Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι τον σκότωσαν σε ενέδρα οι ανταγωνιστές του, ενώ πήγαινε στη Αρχαία Θήβα για να συμμετάσχει και στους αγώνες του Λαΐου.[8] Ο Μαύρος Σέρβιος Ονοράτος έγραψε ότι ο Ανδρόγεως σκοτώθηκε μετά τον θρίαμβο του από τους ίδιους τους Αθηναίους και τους Μεγαρείς.[9] Ο Πλούταρχος έγραψε ότι "σκοτώθηκε πιθανότατα από προδοσία" χωρίς να ξεκαθαρίζει αν είναι αλήθεια ή όχι.[10] Ο Παυσανίας έγραψε ότι οι Αθηναίοι παρουσίασαν τον θάνατο του Ανδρόγεως σαν ατύχημα από τον ταύρο αλλά ο Μίνωας δεν το πίστεψε.[11] Ο Διόδωρος Σικελιώτης έγραψε ότι ο ίδιος ο Αιγέας σκότωσε τον Ανδρόγεως από φόβος μην συμμαχήσει εναντίον του με τους γιους του Πάλλαντα.[12] Σε μια τελευταία έκδοση ο Ανδρόγεως σκοτώθηκε σε ανοιχτή μάχη μεταξύ Αθηναίων και Κρητών.[13] Αργότερα οι Αθηναίοι, αναγνωρίζοντας το άδικο που διέπραξαν στέλνοντας στον θάνατο τον Ανδρόγεω, τον ανεκήρυξαν ήρωα και ίδρυσαν βωμό του στο Φάληρο, ενώ τελούσαν στη μνήμη του και «επιτάφιους» αθλητικούς αγώνες στον Κεραμεικό, που τους ονόμαζαν «αγώνες επ' Ευρυγύη».[14]

Η εκστρατεία του Μίνωα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μόλις ο Μίνωας πληροφορήθηκε τα του θανάτου του παιδιού του, θέλοντας να εκδικηθεί, ως ηγέτης της «υπερδύναμης» της εποχής του, εξεστράτευσε κατά των Αθηνών. Αρχικά κυρίευσε τα Μέγαρα και σκότωσε τον βασιλιά τους Νίσο. Στη συνέχεια άρχισε να πολιορκεί την Αθήνα, η οποία ήδη έπασχε από ένα κακό: Ο Δίας, ύστερα από κατάρα του Ανδρόγεω, προκάλεσε πείνα και θανατικό στους Αθηναίους. Αυτοί τότε, για να εξευμενίσουν τους θεούς, θυσίασαν τις κόρες του Υακίνθου, μάταια όμως. Στο μεταξύ, ο Μίνωας είχε υποβάλει τους όρους του στους Αθηναίους, οι οποίοι στην αρχή δεν τους δέχθηκαν. Καθώς όμως το θανατικό συνεχιζόταν, ρώτησαν το Μαντείο των Δελφών, με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να σωθούν και πήραν την απάντηση ότι έπρεπε να αποδεχθούν τους όρους του Μίνωα, που ουσιαστικά συνοψίζονταν στο ότι θα ήταν υποχρεωμένοι να στέλνουν κάθε χρόνο εφτά νέους και εφτά νέες στην Κρήτη ως τροφή του Μινώταυρου. Οι Αθηναίοι δέχθηκαν τους όρους, οπότε ο Μίνωας έλυσε την πολιορκία και έφυγε. Από αυτό τον «φόρο αίματος» για τον Ανδρόγεω απάλλαξε την Αθήνα ο Θησέας, πηγαίνοντας ως ένας από τους νέους στην Κρήτη και σκοτώνοντας τον Μινώταυρο.[15] Ανδρόγεως ονομαζόταν και ένας Έλληνας στρατιώτης, που, κατά την άλωση της Τροίας νόμισε μέσα στη νύχτα ότι η ομάδα του Αινεία ήταν ελληνικό απόσπασμα, πληρώνοντας το λάθος αυτό με τη ζωή του. Στη συνέχεια, ο σύντροφος του Αινεία Κόροιβος φόρεσε την πανοπλία του Ανδρόγεω, προκειμένου να παραπλανήσει και άλλους Έλληνες. Αυτά τα αναφέρει μόνο ο Βιργίλιος στην Αινειάδα του (Βιβλίο ΙΙ).

Γενεαλογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ΔίαςΕυρώπηΑστερίων
βασ. της Κρήτης
Ραδάμανθυς
δικαστής
Αλκμήνη
Μίνωας
βασ. της Κρήτης
Πασιφάη
Σαρπηδόνας
βασ. της Λυκίας
ΚατρέαςΔευκαλίων του ΜίνωαΓλαύκος του ΜίνωαΑνδρόγεως
ΑλθαιμένηςΙδομενέας
βασ. της Κρήτης
(νόθος)
Μόλος
Σθένελος του Ανδρόγεω
Ιδαμάντης
βασ. της Κρήτης
ΊφικλοςΜηριόνης
μαχητής στην Τροία

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο αστεροειδής 5027 Ανδρόγεως (5027 Androgeos), που ανακαλύφθηκε το 1988 και ανήκει στην Τρωική Ομάδα, πήρε το όνομά του από τον μυθικό στρατιώτη που σκοτώθηκε στην Τροία, και όχι από τον γιο του Μίνωα.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 149
  • Diodorus Siculus, The Library of History translated by Charles Henry Oldfather. Twelve volumes. Loeb Classical Library. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1989.
  • Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica. Vol 1-2. Immanel Bekker. Ludwig Dindorf. Friedrich Vogel. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig. 1888–1890.
  • Gaius Julius Hyginus, Fabulae from The Myths of Hyginus translated and edited by Mary Grant. University of Kansas Publications in Humanistic Studies.
  • Lucius Mestrius Plutarchus, Lives with an English Translation by Bernadotte Perrin. Cambridge, MA. Harvard University Press. London. William Heinemann Ltd. 1914. 1.
  • Maurus Servius Honoratus, In Vergilii carmina comentarii. Servii Grammatici qui feruntur in Vergilii carmina commentarii; recensuerunt Georgius Thilo et Hermannus Hagen. Georgius Thilo. Leipzig. B. G. Teubner. 1881.
  • Pausanias, Description of Greece with an English Translation by W.H.S. Jones, Litt.D., and H.A. Ormerod, M.A., in 4 Volumes. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William *Heinemann Ltd. 1918.
  • Pausanias, Graeciae Descriptio. 3 vols. Leipzig, Teubner. 1903.
  • Pseudo-Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921. Online version at the Perseus Digital Library.
  • Sextus Propertius, Elegies from Charm. Vincent Katz. trans. Los Angeles. Sun & Moon Press. 1995.