Αμφί (περιοδικό)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αμφί (περιοδικό)
ΕίδοςLGBTI+ related media
Ίδρυση1978
Κλείσιμο1990
ΈδραΕλλάδα
ΓλώσσαΕλληνικά

Το Αμφί ήταν περιοδικό, το οποίο εκδιδόταν από το 1978 έως 1990. Το όνομά του προέρχεται από τη λέξη αμφι-σβήτηση[1].

Στόχος του ήταν η απελευθέρωση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκίνησε ως μια πρωτοβουλία του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλόφιλων Ελλάδας (ΑΚΟΕ). Ο πρώτος του εκδότης (1979-1984) ήταν ο Λουκάς Θεοδωρακόπουλος. Από το 1984 ως το 1986 υπεύθυνος ύλης ήταν ο Γιάννης Νένες και το 1987 ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος. Το 1987 το ΑΚΟΕ διαλύεται. Το 1988 αναλαμβάνει η Ειρήνη Πετροπούλου με την ευθύνη της Ελληνικής Ομοφυλόφιλης Κοινότητας (ΕΟΚ) μέχρι το 1990, όταν και σταμάτησε την κυκλοφορία του[2].

Το περιοδικό φιλοξενούσε επιστημονικές και ιστορικές αναλύσεις και μεταφράσεις ξένων κειμένων όπως του Μισέλ Φουκώ, του Ζαν Πωλ Σαρτρ, του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, του Πιέρ Πάολο Παζολίνι και του Ζαν Ζενέ[3]. Συνεντεύξεις είχαν δώσει, μεταξύ άλλων, οι: Ζιλ Ντελέζ, Φελίξ Γκουαταρί, Κώστας Ταχτσής, Μηνάς Χατζησάββας[4].

Το 2005 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Αμφί» και Απελευθέρωση[5] .

Δίκη «περί ασέμνων»[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το καλοκαίρι του 1979 το περιοδικό αντιμετωπίζει τη δικαιοσύνη στην περίφημη δίκη «περί ασέμνων». Το γεγονός αυτό ξεσήκωσε αντιδράσεις. Υπέρ του περιοδικού συγκεντρώθηκαν πάνω από 2000 υπογραφές συμπαράστασης· ανάμεσα στους υπογράφοντες, οι Βιργινία Τσουδερού, Χάρις Αλεξίου, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Γιώργος Βέλτσος, Θάνος Μικρούτσικος, Νίκος Νικολαΐδης, Κώστας Τσαρούχας, Λιάνα Κανέλλη, Μαρία Φαραντούρη, Μανούσος Μανουσάκης και πολλοί άλλοι[6]. Συνήγορος υπεράσπισης του περιοδικού ήταν ο τότε νέος δικηγόρος και μετέπειτα πολιτικός, Θεόδωρος Πάγκαλος[7]. Τελικά, το Αμφί κέρδισε τη δίκη.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]