Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αμπούλ Γαρίμπ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αμπούλ Γαρίμπ
Βυζαντινός κυβερνήτης της Ταρσού
Περίοδος10751080
Θάνατος1080
ΕπίγονοιΜία κόρη νυμφευμένη με τον Δαυίδ Μπαγκρατουνί
Μία κόρη νυμφευμένη με τον Οσίν Α΄, άρχοντα του Λαμπρού
ΟίκοςΑρσρουνί
ΠατέραςΧασάν Αρσρουνί
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο μάγιστρος Αμπούλ Γαρίμπ ΑρσρουνίΑπνελγαρίπης, Αμπελγκαρίμπ, Απλαρίμπ Αρτσρουνί) ήταν Βυζαντινός κυβερνήτης της Ταρσού, στην Κιλικία, καταγόμενος από την αρμένικη περιοχή του Βασπουρακάν. Ήταν γιος του Χασάν, ο οποίος ήταν γιος του Χατσίγκ.

Το 1042, ορίστηκε κυβερνήτης της Κιλικίας από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Θ΄ Μονομάχο και είχε την έδρα του στην πόλη της Ταρσού[1]. Αρμένικης καταγωγής, είχε ασπαστεί την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, κάτι που τον κατέστησε ιδιαίτερα απεχθή στους « Μονοφυσίτες» συμπατριώτες του. Σύμφωνα με τον Βαρντάν Αρεβέλτσι, ήλεγχε τις πόλεις της Μοψουεστίας, των Άδανων, του Λαμπρού και του Βάρβαρου[2]. Ο ιστορικός Βαχάν Κουρκτζιάν αναφέρει ότι συγγένευε με τον Χετουμίδη Οσχίν Α΄, άρχοντα του Λαμπρού.

Απέκτησε αρκετές κόρες:

  • μία εξ αυτών νυμφεύθηκε τον πρίγκιπα Δαυίδ, γιο του πρώην βασιλιά Κακίκιο Β΄ Μπαγκρατουνί, ο οποίος είχε παραχωρήσει το βασίλειό του αντί αρκετών βυζαντινών θεμάτων γύρω από την Καισάρεια της Καππαδοκίας. Ο Βαρντάν Αρεβέλτσι αναφέρει ότι ο Δαυίδ, διατηρώντας τεταμένες σχέσεις με τον πεθερό του, φυλακίστηκε και ο Κακίκιος κατέφθασε στην Ταρσό, προκειμένου να επιχειρήσει να τον ελευθερώσει, ωστόσο τα στρατεύματά του κατατροπώθηκαν. Ωστόσο, μετά τον θάνατο του Κακίκιου, ο Αμπούλ Γαρίμπ δηλητηρίασε τον γαμπρό του. Η εκδοχή των γεγονότων σύμφωνα με τον Ματθαίο της Έδεσσας, ωστόσο, είναι λίγο διαφορετική, καθώς αναφέρει ότι ο Κακίκιος Β΄ πέτυχε να απελευθερώσει τον γιο του, ο οποίος ήταν φυλακισμένος στο Βάρβαρον, αν και σε κάθε περίπτωση, ο Δαυίδ απεβίωσε δηλητηριασμένος από τον πεθερό του[3].
  • μία άλλη νυμφεύθηκε τον Χετουμίδη Οσχίν Α΄, άρχοντα του Λαμπρού[4].

Του αποδίδεται, επίσης, μία άλλη κόρη η οποία νυμφεύθηκε τον Γκαλεράν ντυ Πουϊζέ, έναν σύντροφο του Βαλδουίνου ντυ Μπουρ, κόμη της Έδεσσας, ωστόσο πατέρας της κοπέλας αυτής ήταν ένας συνώνυμος, ο Αμπελγαρίκ, γιος του Βασάκ και άρχοντας του Μπιρέκ, του οποίου το φρούριο κατελήφθη από τον Βαλδουίνο Β΄ το 1116[5].

Μία σφραγίδα του Αμπουλ Γαρίμπ βρέθηκε κοντά στην Ταρσό. Αναπαριστά τον Άγιο Γεώργιο με την επιγραφή "Κύριε βοήθει τῷ σῷ δούλῳ ᾿Απνελγαρίπῃ μαγίστρῳ"[6].

  1. Mathieu d'Édesse. Chronique [962-1136]. σελ. page V. CS1 maint: Extra text (link) .
  2. Kurkjian, Vahan (1958). A History of Armenia (στα Αγγλικά). Armenian General Benevolent Union. .
  3. Mathieu d'Édesse, σελ. 420.
  4. Charles Cawley (2006–2014). «Armenia». Medieval Lands (στα Αγγλικά). Foundation for Medieval Genealogy. .
  5. Charles Cawley (2006–2014). «A prosopography of medieval European noble and royal families». Medieval Lands (στα Αγγλικά). Foundation for Medieval Genealogy. .
  6. http://db.pbw.kcl.ac.uk/pbw2011/entity/boulloterion/452[νεκρός σύνδεσμος]
  • Dostourian, Ara Edmond (1993). Armenia and the crusades, tenth to twelfth centuries (στα Αγγλικά). Lanham: University Press of America. .
  • Thomson, Robert W. (1989). Historical Compilation of Vardan Arewelc (στα Αγγλικά). Dumbarton Oaks Papers 43. σελίδες 125–226. .