Αλέξανδρος Β΄ του Καχέτι
| Αλέξανδρος Β΄ του Καχέτι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1527 Τιφλίδα |
| Θάνατος | 12 Μαρτίου 1605 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γεωργία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Tinatin Amilakhvari |
| Τέκνα | Δαβίδ Α΄ του Καχέτι Κωνσταντίνος Α΄ του Καχέτι Γεώργιος του Καχέτι (απεβ. 1605) Ηρακλής του Καχέτι |
| Γονείς | Λέβαν του Καχέτι και Tinatin Gurieli |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι |
| Υπογραφή | |
 | |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αλέξανδρος Β΄, γεωργιανά: ალექსანდრე II, (1527 – 12 Μαρτίου 1605) της δυναστείας των Βαγρατιδών της Γεωργίας (Μπαγκρατιόνι), ήταν βασιλιάς τού Καχέτι στην ανατολική Γεωργία από το 1574 έως το 1605. Παρά την επισφαλή διεθνή κατάσταση, κατάφερε να διατηρήσει σχετική οικονομική σταθερότητα στο βασίλειό του και προσπάθησε να δημιουργήσει επαφές με το τσάρο της Ρωσίας. Ο Αλέξανδρος Β΄ έπεσε θύμα του πραξικοπήματος υπό την προστασία τού Ιράν, υπό την ηγεσία τού ίδιου τού γιου του, Κωνσταντίνου Α΄.
Πρώιμη βασιλεία και πολιτικές συμμαχίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αλέξανδρος Β΄ ήταν γιος τού βασιλιά Λέβαν τού Καχέτι από την πρώτη σύζυγό του Τινατίν Γκουριέλι. Μετά το τέλος τού Λέβαν το 1574, ο Αλέξανδρος Β΄ εξασφάλισε τη διαδοχή του σε έναν αγώνα εξουσίας με τα ετεροθαλή αδέλφια του – τον Ελ-Μίρζα και τον Καϊχοσρό – και τους υποστηρικτές τους. Βοηθήθηκε από τον συγγενή του και δυτικό γείτονά του, Δαβίδ ΙΑ΄ τού Κάρτλι (Νταούντ Χαν), ο οποίος έστειλε βοηθητικά στρατεύματα υπό τους πρίγκιπες Μπαρτζίμ Aμιλαχβέρι και Eλιζμπάρ των Ξάνι, και βοήθησε τον Αλέξανδρο να συντρίψει τους αντιπάλους στη μάχη τού Tόργκι.
Ο Αλέξανδρος Β΄ συνέχισε μία παραδοσιακή πολιτική των προκατόχων του με στόχο τη διατήρηση της ειρήνης με τους γείτονες τού Καχέτι. Αυτό, προς το παρόν, εξασφάλιζε την οικονομική σταθερότητα και ευημερία στο βασίλειο. Ωστόσο, αντιμετώπισε ένα δύσκολο έργο ελιγμών μεταξύ των Οθωμανών και τού Ιράν των Σαφαβιδών, καθώς και οι δύο αυτοκρατορίες ανταγωνίζονταν για την ηγεμονία στον Καύκασο. Αν και ο Αλέξανδρος ήταν αρχικά υποτελής, τουλάχιστον ονομαστικά, των Σαφαβιδών, αρνήθηκε την πίστη του στον σάχη του Ιράν και αποδέχτηκε την Οθωμανική επικυριαρχία, όταν η τελευταία αυτοκρατορία κέρδισε το επάνω χέρι το 1578. Ωστόσο, η κίνηση αυτή δεν εμπόδισε το Καχέτι να δεχθεί επίθεση από τους ορεινούς υπηκόους τού σαμκάλ τού Τάρκι, που προφανώς υποκινήθηκε από τους Οθωμανούς πράκτορες. Ο Αλέξανδρος αποφάσισε να ξαναρχίσει τις προσπάθειες τού πατέρα του να συνάψει συμμαχία με το τσάρο της Ρωσίας. Αφού αντάλλαξε πρεσβευτές το 1586-1587, ο Αλέξανδρος έλαβε την προστασία του τσάρου Φιοντόρ/Θεόδωρου Α΄ της Ρωσίας, υπογράφοντας το Βιβλίο της Υπόσχεσης το 1589. Ρωσικά στρατεύματα στάλθηκαν εναντίον τού σαμκάλ σε μία σύντομη εκστρατεία του 1592. Μικρή ωφέλεια προέκυψε από τις ρωσικές υποσχέσεις, που οδήγησαν σε μία σειρά καταγγελιών από τον Αλέξανδρο στους πρεσβευτές τού τσάρου.
Μεταξύ 1596 και 1597, απεσταλμένοι του Αλεξάνδρου Β΄, τού Σίμωνα Α΄ τού Κάρτλι και τού Μανουχέρ τού Σάμτσκε έφτασαν στην αυλή των Σαφαβιδών, συμπεριλαμβανομένων σκλάβων αγοριών και κοριτσιών, τα οποία διασκέδασε ο πρίγκιπας Κωνσταντίνος (επίσης γνωστός ως Κουνσταντίλ), ο γιος τού ίδιου τού Αλέξανδρου Β΄, ο οποίος είχε ανατραφεί στην αυλή των Σαφαβιδών.[1]
Παρακμή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Οκτώβριο του 1601, ο γιος του Αλέξανδρου, ο Δαβίδ, επαναστάτησε από τη βασιλική εξουσία και ανέλαβε το στέμμα, αναγκάζοντας τον πατέρα του να αποσυρθεί σε ένα μοναστήρι. Ο Δαβίδ απεβίωσε έναν χρόνο αργότερα, στις 2 Οκτωβρίου 1602, και ο Αλέξανδρος μπόρεσε να ξαναπάρει τον θρόνο. Εν τω μεταξύ το Ιράν άρχισε να ανακτά, ό,τι είχε χάσει νωρίτερα από τους Οθωμανούς. Ο δραστήριος σάχης Αμπάς Α΄ πολιόρκησε το οθωμανικό φρούριο Εριβάν τον Νοέμβριο του 1603 και κάλεσε τον Αλέξανδρο στο αρχηγείο του. Μετά από μήνες δισταγμού, ο Αλέξανδρος προσχώρησε, έσφαξε την οθωμανική φρουρά στην Τιφλίδα [2] και έφτασε στο Εριβάν τον Απρίλιο του 1604. Στις αρχές του 1605, ο σάχης ΑμπάςΑ΄ τον έστειλε πίσω με εντολή να επιτεθεί στο Σιρβάν . Συνοδευόταν από τον γιο του, Κωνσταντίνο, ο οποίος είχε μεγαλώσει στην αυλή των Σαφαβιδών ως προσήλυτος στο Ισλάμ.
Πίσω στο Καχέτι, ο Αλέξανδρος βρήκε μία νέα ρωσική πρεσβεία, που ζήτησε την υποστήριξή του σε μία προβλεπόμενη εκστρατεία κατά του σαμκάλ. Οι Ρώσοι απεσταλμένοι είχαν ήδη γίνει ευνοϊκά δεκτοί από τον γιο τού Αλέξανδρου, Γεώργιο, ο οποίος διοικούσε το βασίλειο κατά την απουσία τού πατέρα του. Δυσαρεστημένος από αυτόν τον ελιγμό, ο Κωνσταντίνος απαίτησε την πιστή εκτέλεση των διαταγών του σάχη. Στις 12 Μαρτίου 1605, ο Αλέξανδρος συγκάλεσε συμβούλιο στο Zάγκεμ. Μέσα σε λίγες ώρες, ο Κωνσταντίνος οδήγησε την ακολουθία του των Κουιζιμπάς σε ένα αιματηρό πραξικόπημα εναντίον του πατέρα του. Ο Αλέξανδρος, ο Γεώργιος και αρκετοί από τους ευγενείς σφαγιάστηκαν. Ο Κωνσταντίνος έγινε από τον σάχη βασιλιά τού Καχέτι και η επικυριαρχία των Σαφαβιδών, προς το παρόν, επιβεβαιώθηκε εκ νέου στο βασίλειο.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αλέξανδρος Β΄ ήταν νυμφευμένος με την Tινατίν, κόρη του πρίγκιπα Μπαρτζίμ Aμιλακβάρι, η οποία τού γέννησε τέκνα:
- Ηρακλής (1568–1586).
- Δαβίδ Α΄ (1569-1602), βασιλιάς τού Καχέτι.
- Γεώργιος (1570–1605).
- Κωνσταντίνος Α΄ (1571-1605).
- Ροστόμ (απεβ. το 1579).
- Aντόν (απεβ. το 1590), που δεν αναφέρεται στην παραδοσιακή γενεαλογία του Κύριλ Τουμάνοφ.
- Άννα, παντρεύτηκε τον Βαγράτ Ζ΄ τού Κάρτλι.
- Nεστάν-Νταρενγιάν (απεβ. το 1591), παντρεύτηκε τον Μανουχάρ Α' Νταντιάνι, πρίγκιπα της Μινγκρελίας.
- Tινατίνα, παντρεύτηκε το 1579 τον σουλτάνο Χαμζά Μιρζά (1566–1586), γιο τού σαχ Moχάμεντ Κονταμπάντα.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Willem Floor,Edmund Herzig. Iran and the World in the Safavid Age I.B.Tauris, 30 jan. 2015. (ISBN 1780769903) p 481
- ↑ Blow 2009, σελ. 78.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Blow, David (2009). Shah Abbas: The Ruthless King Who became an Iranian Legend. London, UK: I.B. Tauris & Co. Ltd. ISBN 978-1845119898.