Κωνσταντίνος Α΄ του Καχέτι
| Κωνσταντίνος Α΄ του Καχέτι | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1567 Τιφλίδα |
| Θάνατος | 22 Οκτωβρίου 1605 Τιφλίδα |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ποινική κατάσταση | |
| Κατηγορίες εγκλήματος | βασιλοκτονία |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Αλέξανδρος Β΄ του Καχέτι και Tinatin Amilakhvari |
| Αδέλφια | Δαβίδ Α΄ του Καχέτι |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
| Θυρεός | |
 | |
Ο Κωνσταντίνος Α΄, γεωργιανά: კონსტანტინე I, γνωστός και ως Κωνσταντίνος Χαν, περσικά: کنستانتین خان, γεωργιανά: კონსტანტინე ხანი, Κονσταντίν Μιρζά, ή Κονσταντίλ / Κουσταντίλ Μιρζά (1567 – 22 Οκτωβρίου 1605), από τον Οίκο των Μπαγκρατιόνι, ήταν βασιλιάς τού Kαχέτι στην ανατολική Γεωργία από τον Μάρτιο έως τον Οκτώβριο του 1605.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος τού βασιλιά Αλεξάνδρου Β΄ τού Καχέτι από τη σύζυγό του Tινατίν, το γένος Aμιλαχβάρι, ο Κωνσταντίνος μεταφέρθηκε από την παιδική του ηλικία στην Περσία, όπου ασπάστηκε το Ισλάμ, μεγάλωσε στην εκεί αυλή [1] και έζησε για πολλά χρόνια. Όταν απεσταλμένοι τού πατέρα του Αλέξανδρου Β΄, οι Σίμων Α΄ τού Κάρτλι και Μανουχίρ Β΄ τού Σάμτσχε έφτασαν στην αυλή των Σαφαβιδών μεταξύ 1596 και 1597 με πολλά δώρα, συμπεριλαμβανομένων σκλάβων αγοριών και κοριτσιών, ο Κωνσταντίνος τους διασκέδασε. [1] Υπηρέτησε ως νταρούγκα (νομάρχης) της βασιλικής πόλης τού Καζβίν και στη συνέχεια τού Ισπαχάν (1602–1603). Το 1604 ο σάχης Αμπάς Α΄ της Περσίας τον διόρισε κυβερνήτη και διοικητή τού Σιρβάν για να πολεμήσει τις Οθωμανικές δυνάμεις εκεί και τον διέταξε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή των Καχετών στην εκστρατεία. Καθώς ο Αλέξανδρος Β΄ ήταν απρόθυμος να συμμετάσχει σε αυτή τη σύγκρουση, ο Κωνσταντίνος, συνοδευόμενος από μία αξιόλογη περσική συνοδεία, έφτασε στο Καχέτι, τον οποίο συνάντησε τιμητικά ο πατέρας και ο μεγαλύτερος αδελφός του Γεώργιος σε ένα στρατόπεδο κοντά στην πόλη Zαγκέμ (Bazari).
Στις 12 Μαρτίου 1605, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, ο Κωνσταντίνος δολοφόνησε τον Αλέξανδρο Β΄ και τον Γεώργιο και αυτοανακηρύχτηκε βασιλιάς τού Καχέτι. Ωστόσο, οι υπήκοοί του αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν έναν πατροκτόνο και επαναστάτησαν. Επικεφαλής της εξέγερσης ήταν η Κετεβάν, χήρα τού άλλου αδελφού τού Κωνσταντίνου, τού Δαβίδ Α΄, η οποία ζήτησε βοήθεια από τον συγγενή του, βασιλιά Γεώργιο Ι΄ τού Κάρτλι. Ο Κωνσταντίνος επέτυχε να δωροδοκήσει μερικούς από τους επαναστάτες ευγενείς και, με εντολή τού σάχη, οδήγησε έναν συνδυασμένο στρατό Καχετίων-Κιζιλμπάς εναντίον τού Σιρβάν. Κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης πολιορκίας της Σεμάχα, οι Καχέτιοι βοηθοί εξεγέρθηκαν και έκαναν τον Κωνσταντίνο να τραπεί σε φυγή. Οι επαναστάτες έστειλαν απεσταλμένους στον σάχη Αμπάς και υποσχέθηκαν πίστη, υπό την προϋπόθεση ότι ο Αμπάς θα επιβεβαίωνε τον υποψήφιο τους, τον γιο της Κετεβάν, τον Τεϊμουράζ Α΄, ως χριστιανό βασιλιά τού Καχέτι. Εν τω μεταξύ, οι δυνάμεις του Καρτλί υπό τον πρίγκιπα Παπούνα Αμιλαχβάρι επενέβησαν και προκάλεσαν αποφασιστική ήττα στον στρατό του Κωνσταντίνου στις 22 Οκτωβρίου 1605. Ο Κωνσταντίνος σκοτώθηκε στη μάχη και ο Αμπάς αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τον Τεϊμουράζ Α΄ ως βασιλιά.
Σύμφωνα με το πρόσφατα ανακαλυφθέν χρονικό του Φαζλί Κουζανί, ενός σύγχρονου Πέρση αξιωματούχου και ιστορικού, ο Κωνσταντίνος νυμφεύτηκε, π. 1604, την ίδια του την ανιψιά, κόρη τού Μοχάμεντ Χαν, ενός ισχυρού αρχηγού των Κιζιλμπάς, ο οποίος ήταν νυμφευμένος με μία κόρη του Αλέξανδρου Β΄. Ο γιος του Μοχάμεντ Χαν, Μπεκτάς (που ήταν επομένως κουνιάδος και εξάδελφος του Κωνσταντίνου ταυτόχρονα [2]), συνόδευσε τον Κωνσταντίνο στο Καχέτι και αργότερα έγινε ηγεμόνας της επαρχίας, μέχρι να ανατραπεί σε μία εξέγερση υπό τον Νταβίτ Γιαντιέρι το 1615.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Floor & Herzig 2012, σελ. 474.
- ↑ Floor & Herzig 2012, σελ. 478.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Floor, Willem M. (2008). Titles and Emoluments in Safavid Iran: A Third Manual of Safavid Administration, by Mirza Naqi Nasiri. Washington, DC: Mage Publishers. σελ. 286. ISBN 978-1933823232.
- Floor, επιμ. (2012). Iran and the World in the Safavid Age. I.B.Tauris. σελ. 502. ISBN 978-1850439301.
- Matthee, Rudi (2001). "GEORGIA vii. Georgians in the Safavid Administration". Encyclopaedia Iranica, Vol. X, Fasc. 5. pp. 493–496.
- Matthee, Rudi (2012). Persia in Crisis: Safavid Decline and the Fall of Isfahan. I.B.Tauris. σελ. 146. ISBN 978-1-84511-745-0.