Αθανάσιος Καραθανάσης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αθανάσιος Καραθανάσης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Αθανάσιος Καραθανάσης (Ελληνικά)
Γέννηση11  Ιουλίου 1946 ή 1946[1]
Βόλος
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιδάσκων πανεπιστημίου

Ο Αθανάσιος Καραθανάσης είναι Έλληνας πανεπιστημιακός.

Επαγγελματική σταδιοδρομία και προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μικρασιατικής καταγωγής, γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου του 1946 στο Bόλο.

Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής (1969), πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας (1969-1972), στη Σορβόννη (Paris IV) και στην Ecole Pratique des Hautes Etudes (1979-1981). Το 1985, έγινε πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και διδάκτωρ των ίδιων σχολών το 1975 και 1987 αντιστοίχως.

Από ξένες γλώσσες, χρησιμοποιεί τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα ρουμανικά, ενώ ομιλεί επίσης την αγγλική, τη γερμανική και τη βουλγαρική. Έλαβε μέρος σε επιστημονικά Συνέδρια, εντός και εκτός Ελλάδος.

Από το 1969 έως το 1972 διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης-ερευνητής στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βενετίας και από το 1974 έως το 1987 Ερευνητής του I.M.X.A. Το 1984, εξελέγη υφηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το 1988 εξελέγη επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1989 αναπληρωτής Καθηγητής της Ιστορίας του Ελληνικού Πολιτισμού στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 1992, εξελέγη Καθηγητής του ιδίου Πανεπιστημίου στο γνωστικό αντικείμενο της Ιστορίας του Ελληνισμού. Δίδαξε στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (Τμήματα Ελληνικής Φιλολογίας και Ιστορίας – Εθνολογίας), στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, (Παιδαγωγικά Τμήματα), στα Πανεπιστήμια Sapienza (Ρώμη), Στρασβούργου και York (Καναδά).

Το 1999-2001, και 2011-2013 ήταν Πρόεδρος του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του A.Π.Θ. Διετέλεσε μέλος επιτροπών του Α.Π.Θ. (Γραφείο Erasmus, Επιτροπή Δημοσίων Σχέσεων, Κεντρική Βιβλιοθήκη κ.λ.π.).

Την περίοδο 2007-2009 διετέλεσε Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Μετεκπαίδευσης Καθηγητών Μέσης Εκπαιδεύσεως.

Είναι παντρεμένος με την Ελένη-Αιμιλία Παπαεμμανουήλ και έχει δύο κόρες.

Διακρίσεις και συμμετοχές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 5 Ιουλίου 1994, τιμήθηκε με το οφφίκιο του Άρχοντος Διερμηνέως του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και τον Νοέμβριο του 2003 ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Πέτρος Ζ΄ του απένειμε το παράσημο του Αποστόλου Μάρκου.

Είναι μέλος πολλών επιστημονικών, κυρίως, Ιδρυμάτων. Διετέλεσε πρόεδρος του Ιδρύματος Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού (2000-2002)- Καριπείου Μελάθρου, Γενικός Γραμματέας (2000-2006) και Αντιπρόεδρος (2009-2012) της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (1997-2007), του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης (1990-1996) και της Ιωνικής Εστίας (2000-2010).

Επιστημονικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει δημοσιεύσει περί τις 350 μελέτες και κριτικές σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Επιμελήθηκε δώδεκα επιστημονικούς τόμους, καθώς επίσης και τόμους της βαλκανικής βιβλιογραφίας.

Τα σημαντικότερα από τα έργα του είναι τα εξής:

  • “Η Φλαγγίνειος Σχολή της Βενετίας” Θεσσαλονίκη 1975 και 1987 (Διατριβή επί Διδακτορία, α΄έκδ 1975).
  • “Άνθη Ευλαβείας” Επιμ. - Εισαγ., εκδ. Ερμής, Αθήνα 1978.
  • “Οι Έλληνες λόγιοι στη Βλαχία (1670 - 1714)” εκδ. I.M.X.A., Θεσσαλονίκη 1982, (Διατριβή επί Υφηγεσία).
  • “Η τρίσημη ενότητα του Ελληνισμού: Αρχαιότητα - Βυζάντιο - Nέος Ελληνισμός”, εκδ. Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1985 και 21992.
  • “Η Μητρόπολη Νευροκοπίου κατά τον Μακεδονικό Αγώνα”, Διδακτορική Διατριβή, Θεσσαλονίκη 1987 και 21992.
  • “L’Hellenisme en Transylvanie - L’activite culturelle, nationale et religieuse des compagnies commerciales helleniques de Sibiu et de Brasov aux XVIII - XIX siecles” εκδ. I.M.X.A., Θεσσαλονίκη 1989.
  • “Σπυρίδωνος Ζαμπέλιου, Οι Κρητικοί Γάμοι” Επιμ. - Εισαγωγή, εκδ. Ιδρύματος Ουράνη, Αθήνα 1989.
  • “Πραγματείαι περί Μακεδονίας - Μελέτες και άρθρα για την πνευματική κίνηση και ζωή της Νεότερης Μακεδονίας” εκδ. Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1990.
  • “Τα Πρακτικά του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Έδεσσας (1872 - 1874)” εκδ. Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Μακεδονική Βιβλιοθήκη, 74, Θεσσαλονίκη 1992 [σε συνεργασία].
  • “Η αρχή των νεοελληνικών σπουδών (Πενήντα τρία σχολιασμένα γράμματα του Wagner στο Legrand ” εκδ. Κυριακίδη Θεσσαλονίκη 1992
  • “Αναμνήσεις Κωνσταντίνου Θ. Τσόπρου” Επιμ. - Εισαγωγή, Σχόλια, εκδ. I.M.X.A., Θεσσαλονίκη 1992.
  • “Θράκη” επιμέλεια, εκδ. Μαίανδρος Θεσσαλονίκη 1993.
  • “Η Επισκοπική Σύνοδος της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης (19ος - 20ος αιώνας)” εκδ. Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Μακεδονική Βιβλιοθήκη, 80, Θεσσαλονίκη 1994 [σε συνεργασία].
  • “Θεσσαλονίκη και Μακεδονία 1800-1825, μια εικοσαπενταετία εν μέσω θυέλλης” εκδ. Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Μακεδονική Βιβλιοθήκη, 86, Θεσσαλονίκη 1996.
  • “Περί την Θράκην” εκδ. Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1996.
  • “Θεσσαλονίκεια και Μακεδονικά” εκδ. Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1996.
  • “Ο κόλπος του Ορφανού και η περιοχή του” Θεσσαλονίκη 1998.
  • “Ο Ελληνικός κόσμος στα Βαλκάνια και τη Ρωσία” εκδ. Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1999.
  • "Η Καππαδοκία" εκδ. Μαίανδρος, Θεσσαλονίκη 2001.
  • "Η Καππαδοκία" εκδ. Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 2008 (έκδ. επαυξημένη).
  • "Σε λένε Σμύρνη, Φώκαια, Μενεμένη, Σαγγάρειο", εκδ. Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 2008.
  • "Βενετία των Ελλήνων", εκδ. Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 2008.
  • "Ιστορία της Θεσσαλονίκης", εκδ. Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 2012.
  • "Εικόνες της παλαιάς Θεσσαλονίκης", εκδ. Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 2013 (Συνεργασία με Ν. Χόρμπο)
  • Η εξώτειχος ανατολική Θεσσαλονίκη (Συνεργασία με Ν. Χόρμπο)
  • Τα Μικρασιατικά μου (2017)
  • (υπό δημοσίευση) "Η Θεσσαλονίκη 1912-1952"
  • ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ
  • Νέστωρ Καμαριάνο, "Ρήγας Βελεστινλής", εκδ. Σταμούλη, Αθήνα 2001.
  • V. Miskevca, "Οικογένεια Υψηλάντη", εκδ. Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 2008