Αδαλβέρτος της Σαβοΐας-Γένοβας
| Ανταλμπέρτο | |
|---|---|
 | |
δούκας του Μπέργκαμο | |
| Γέννηση | 19 Μαρτίου 1898 Αλιέ, Τορίνο |
| Θάνατος | 15 Δεκεμβρίου 1982 (84 ετών) Τορίνο |
| Οίκος | Σαβοΐας-Γένουας |
| Πατέρας | Τομάζο Αλμπέρτο, δούκας της Γένοβας |
| Μητέρα | Ισαβέλλα των Βίττελσμπαχ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Αδαλβέρτος (ιταλικά: Adalberto Luitpoldo Elena Giuseppe Maria, Αλιέ, Τορίνο 19 Μαρτίου 1898 - Τορίνο 15 Δεκεμβρίου 1982) ήταν Ιταλός πρίγκιπας και στρατιωτικός, γόνος του βασιλικού Οίκου της Σαβοΐας, από τον κλάδο της Σαβοΐας-Γένουας. Είχε τον τίτλο του δούκα του Μπέργκαμο.[1] Συμμετείχε στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οικογενειακό περιβάλλον[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αδαλβέρτος Λεοπόλδος Έλενα Ιωσήφ Μαρία γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου 1889 στο καστέλο του Αλιέ, στα περίχωρα του Τορίνου. Ήταν γιος του πρίγκιπα Τομάζο-Αλμπέρτο δούκα της Γένοβας,[2] και της πριγκίπισσας Ισαβέλλας των Βίττελσμπαχ,[1] κόρης του Αδαλβέρτου πρίγκιπα της Βαυαρίας. Είχε τρεις αδελφούς, τους Φερντινάντο, Φιλιμπέρτο και Εουτζένιο, καθώς και δυο αδελφές, τις Μπόνα και Αντελάιντε. To 1904 έλαβε τον τίτλο του δούκα του Μπέργκαμο.[3]
Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1916 έλαβε μέρος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως ανθυπίλαρχος του συντάγματος ιππικού με την επωνυμία «Lancieri di Novara». Το καλοκαίρι του 1917 έλαβε επιμόρφωση στα πολυβόλα. Πολέμησε σε μάχες, στο Μοντέλλο (λόφος στο Τρεβίζο) τον Οκτώβριο του 1917 και τον Φεβρουάριο του 1918 στην πεδιάδα Λαγκαρίνα (Val Lagarina ή Vallagarina), στην περιοχή του Τρεντίνο-Άλτο Άντιτζε.[1]
Αργότερα, έγινε διοικητής του συντάγματος «Savoia Cavalleria»[1] και το 1934 προήχθη σε ταξίαρχο.[2] Στις 20 Σεπτεμβρίου 1935, λίγο πριν από την έναρξη της ιταλικής εισβολής στην Αιθιοπία (Β΄ Ιταλο-Αβυσσηνιακός Πόλεμος), ανέλαβε υποδιοικητής της 24ης Μεραρχίας Πεζικού «Γκραν Σάσσο« (Gran Sasso) και στις 15 Φεβρουαρίου 1936 έγινε διοικητής με το βαθμό του στρατηγού.[1] Το Ιούλιο του 1936 ορίστηκε επικεφαλής της 58ης Μεραρχίας Πεζικού «Λενιάνο» (Legnano).[4]
Μετά την κατάληψη της Αλβανίας από τους Ιταλούς το 1939, το όνομα του Ανταλμπέρτο είχε ακουστεί ως πιθανό για να αναλάβει Γενικός Διοικητής (τοποτηρητής) του βασιλείου (luogotenenza del regno), λόγω της καλής εντύπωσης που είχε προκαλέσει στον αλβανικό λαό όταν είχε παρευρεθεί στο γάμο του βασιλιά Ζώγου το 1938. Αυτό ωστόσο δεν έγινε, αφού τη θέση ανέλαβε τελικά ο Ιταλός πρεσβευτής στα Τίρανα Francesco Jacomoni di San Savino.[5][3] Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έγινε διοικητής της 8ης Στρατιάς (1940-42) και της 7ης Στρατιάς (1943).[4]
Ο Ανταλμπέρτο έζησε αθόρυβα μετά τον πόλεμο στο Τορίνο, μαζί με τον αδελφό του Φιλιμπέρτο, στο ξενοδοχείο Ligure της Piazza Carlo Felice. Απεβίωσε το 1982.[3][6]
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο δούκας του Μπέργκαμο δεν νυμφεύθηκε ποτέ, ούτε απέκτησε οικογένεια, πράγμα που προκάλεσε κατά καιρούς διάφορες συζητήσεις.[3] Κατά τη διάρκεια του μουσολινικού καθεστώτος μάλιστα, η μυστική φασιστική αστυνομία OVRA διατηρούσε φάκελο για τον Ανταλμπέρτο, εξαιτίας υποψιών περί ομοφυλοφιλίας.[7] Ωστόσο, από τα νεανικά χρόνια του είχε σχέση με την ευγενή μιλανέζα Ανίτα Σκαρσέλλα, την οποία διατηρούσε κρυφή. Τη δεκαετία του 1970, όταν αποφάσισε να γνωστοποιήσει τη σχέση και να γίνει ο γάμος, ζήτησε από τον πρώην Ιταλό βασιλιά Ουμπέρτο Β΄ τη σχετική άδεια, σύμφωνα με το πρωτόκολλο του Οίκου της Σαβοΐας, εκείνος όμως αρνήθηκε, μάλλον για λόγους που σχετίζονταν με την προχωρημένη ηλικία του ζεύγους. Ο Ανταλμπέρτο συμβιβάστηκε με την οικογενειακή παράδοση και παρέμεινε εργένης.[3][6]
Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Savòia, Adalberto di, duca di Bergamo». Enciclopedia Italiana (στα Ιταλικά). Treccani, la cultura italiana. 1936. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 «Savòia, Adalberto di, duca di Bergamo». Enciclopedie on line (στα Ιταλικά). Treccani, la cultura italiana. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Vignoli, Giulio (9 Ιανουαρίου 2014). «Il grande amore segreto di Adalberto di Savoia-Genova, duca di Bergamo» (στα ιταλικά). Savonesi illustri (Νο. 19). http://trucioli.it/2014/01/09/savonesi-illustri-piero-astengo-gb-gavotti-giuseppe-taro-testimoni-di-un-amore-segreto/. Ανακτήθηκε στις 2017-02-14.
- ↑ 4,0 4,1 «Bergamo, Adalberto Leopoldo Elena Giuseppe». The Generals of WWII (Generals from Italy). Ανακτήθηκε στις 2017-02-14.
- ↑ Vignoli, Giulio. Il sovrano sconosciuto: Tomislavo II re di Croazia (στα Ιταλικά). Μιλάνο: Ugo Mursia Editore. σελ. 170. ISBN 9788842535836.
- ↑ 6,0 6,1 Sala, Alessandro (19 Φεβρουαρίου 2014). «L'amore misterioso del Savoia discreto, Adalberto duca di Bergamo». Altezza reale (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ Benadusi, Lorenzo (2005). Il nemico dell'uomo nuovo: l'omosessualità nell'esperimento totalitario fascista (στα Ιταλικά). Μιλάνο: Feltrinelli. σελ. 236. ISBN 978-88-07-10386-9 Check
|isbn=value: checksum (βοήθεια).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Φωτογραφικό υλικό αρχείου (1925, 1929-1940) από επισκέψεις του Ανταλμπέρτο στη Διεθνή Έκθεση του Μιλάνου (Fiera di Milano). Lombardia Beni Culturali. Ανακτήθηκε στις 20.02.2017.
|