Όθων Β΄ της Βαυαρίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Όθων Β΄ της Βαυαρίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Otto II. der Erlauchte (Γερμανικά)
Γέννηση7  Απριλίου 1206[1]
Κέλχαϊμ[2]
Θάνατος29  Νοεμβρίου 1253[3]
Λάντσχουτ[4]
Τόπος ταφήςScheyern
Χώρα πολιτογράφησηςΑγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑγνή του Παλατινάτου (από 1225)[5][6]
ΤέκναΛουδοβίκος Β΄ της Βαυαρίας[5]
Ερρίκος ΙΓ΄ της Βαυαρίας
Ελισάβετ της Βαυαρίας[5]
unknown von Kelheim[7]
Agnes von Bayern[7]
Sophie von Bayern[7]
ΓονείςΛουδοβίκος Α΄ δούκας της Βαυαρίας[5] και Λουντμίλλα της Βοημίας[5]
ΑδέλφιαBertold III von Bogen
ΟικογένειαΟίκος του Βίττελσμπαχ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαδούκας της Βαυαρίας (1231–1253)
Παλατινός Κόμης (1227–1253, Εκλεκτορικό Παλατινάτο)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Όθων Β΄ (7 Απριλίου 1206 - 29 Νοεμβρίου 1253) ο λεγόμενος επιφανής (illustrius) από τον Οίκο των Βίττελσμπαχ ήταν παλατινός κόμης (δούκας) του Ρήνου (1228-53) και δούκας της Βαυαρίας (1231-53).

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Κέλχαϊμ και ήταν γιος του Λουδοβίκου Α΄ παλατινού κόμη του Ρήνου και δούκα της Βαυαρίας και της Λουντμίλλας των Πρεμυσλιδών, κόρης του Φρειδερίκου δούκα της Βοημίας. Το 1222 νυμφεύτηκε την Αγνή των Γουέλφων, κόρη του Ερρίκου Ε΄ παλατινού κόμη του Ρήνου. Το 1228 χρίστηκε ιππότης και ο πατέρας του τον έκανε συγκυβερνήτη της παλατινής κομητείας (δουκάτου) του Ρήνου με έδρα την Χαϊδελβέργη[8]. Από τότε η κομητεία θα παραμείνει κληρονομικά στους Βίττελσμπαχ, ως το 1918 και ο εραλδικός λέων θα γίνει ο θυρεός της. Το 1231 δολοφονήθηκε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε και ως δούκας της Βαυαρίας.

Οι φήμες ότι τους δολοφόνους πλήρωσαν οι Χοενστάουφεν τον έκαναν να αποστασιοποιηθεί αρχικά από τον Φρειδερίκο Β΄ της Γερμανίας. Κατά τα πρώτα έτη της εξουσίας του ήλθε σε αντιπαράθεση και διαμάχη με τους επισκόπους της περιοχής του[9]. Έπειτα ήρθε σε αντίθεση με τον Φρειδερίκο Β΄ Μπάμπενμπερκ δούκα της Αυστρίας και τον σύμμαχό του Ερρίκο των Χοενστάουφεν. Υπό την απειλή της Μογγολικής εισβολής στην Ευρώπη έγινε τελικά σταθερός σύμμαχος του Φρειδερίκου Β΄ της Γερμανίας. Το 1242 ο τελευταίος κόμης του Μπόγκεν κληρονομεί την κομητεία του στον Όθωνα Β΄[10]· ο θυρεός του Μπόγκεν, οι λευκοί και μπλε ρόμβοι, υιοθετείται ως θυρεός της Βαυαρίας.

Κατά τον εμφύλιο μετά το 1245, ήλθε σε αντίθεση με τον πάπα, του οποίου οι υποστηρικτές αιχμαλώτισαν τον πληρεξούσιο του Όθωνα Β΄ στο Ρήνο[11]. Όταν το 1246 απεβίωσε ο δούκας της Αυστρίας, ο Όθων Β΄ διεκδίκησε το δουκάτο[12], μάλιστα πάντρεψε την κόρη του Ελισάβετ με τον Κορράδο Δ΄ Χοενστάουφεν, γιο του Φρειδερίκου Β΄ της Γερμανίας. Αυτό δυσαρέστησε τον πάπα Ιννοκέντιο Δ΄, που αφόρισε τον Όθωνα Β΄.

Το 1249 άνδρες της ακολουθίας του γιου του Λουδοβίκου Β΄ διαπληκτίστηκαν στη Βορμς με άλλους άνδρες και τραυματίστηκαν πολλοί· ένας από αυτούς σκοτώθηκε. Την επόμενη ημέρα ο Λουδοβίκος Β΄ ζήτησε δημόσια συγγνώμη και αποζημίωσε τις βλάβες που είχαν γίνει. Ο Κορράδος Δ΄, ο Όθων Β΄ και άλλοι με κοινή επιστολή τους ζήτησαν να μην συνεχιστούν οι αντεκδικήσεις και να μην φύγουν οι υπαίτιοι, ώσπου να ικανοποιηθούν οι πολίτες για τις ζημιές. Πράγματι οι υπαίτιοι ορκίστηκαν να το κάνουν αυτό[13].

Ο Όθων Β΄ το 1250 πείσθηκε να μετανοήσει στον πάπα, αλλά απεβίωσε το 1253. Με τις παρακλήσεις της χήρας του και των γιων του επετράπη εκκλησιαστική ταφή 12 έτη μετά, μια και ο Κλήμης Δ΄ δήλωσε ότι ο δούκας έδωσε καταφανή σημεία μετάνοιας. Η ταφή έγινε στην κρύπτη του αββαείου του Σάιερν (Scheyern). Όταν ζούσε ο δούκας, είχε επεκτείνει το δουκάτο, αποκτώντας τις περιοχές Άντεκς, Βάσερμπουργκ και Όρτενμπουργκ.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1222 στη Βορμς νυμφεύτηκε την Αγνή των Γουέλφων, κόρη του Ερρίκου Ε΄ παλατινού κόμη του Ρήνου και είχε τέκνα:

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. 119486849. Ανακτήθηκε στις 16  Οκτωβρίου 2015.
  2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2014.
  3. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11429.htm#i114281. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 «Kindred Britain»
  6. p11429.htm#i114281. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  7. 7,0 7,1 7,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  8. Orlop, pp. 194
  9. Bachrach 2016, pp. 152
  10. Arnold 1991, pp. 201
  11. Arnold 1985, pp. 134
  12. Holzfurtner 2005, pp. 34
  13. Bachrach 2016, pp. 139-140
  14. Bachrach 2014, pp 138

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Arnold, Benjamin (1985). German Knighthood 1050 - 1300. Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-821960-1.
  • Arnold, Benjamin (1991). Princes and territories in medieval Germany. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-39085-0.
  • Bachrach, David S. (2016). The Histories of a Medieval German City, Worms c. 1000-c.1300. New York: Routledge. ISBN 9781472436412.
  • Holzfurtner, Ludwig (2005). Die Wittelsbacher: Staat und Dynastie in acht Jahrhunderten (Urban-Taschenbucher). Kohlhammer. ISBN 978-3170181915.
  • Hubensteiner, Benno (2013). Bayerische Geschichte. Munich: Rosenheimer Verlagshaus. ISBN 978-3475537561.
  • Stevens, John (1706). The History of Bavaria: From the First Ages, to This Present Year.
  • Peltzer, Jörg (2013). Die Wittelsbacher und die Kurpfalz im Mittelalter: Eine Erfolgsgeschichte?. Schnell & Steiner. ISBN 978-3795426453.
  • Reiss-Engelhorn-Museen, Mannheim (2013). Die Wittelsbacher am Rhein. Die Kurpfalz und Europa: 2 Bände. Schnell & Steiner. ISBN 978-3795426446.
  • Schmid, Gregor M. (2014). Die Familie, die Bayern erfand: Das Haus Wittelsbach: Geschichten, Traditionen, Schicksale, Skandale. Munich: Stiebner. ISBN 978-3830710608.
  • Vogel, Susanne (2012). Die Wittelsbacher: Herzöge - Kurfürsten - Könige in Bayern von 1180 bis 1918. Biografische Skizzen. Staackmann. ISBN 978-3886752485.