Έντουαρντ Γιανγκ (ποιητής)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έντουαρντ Γιανγκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Edward Young (Αγγλικά)
Γέννηση3  Ιουλίου 1683[1][2][3]
Upham[4][5]
Θάνατος5  Απριλίου 1765[6][7][2]
Welwyn[8]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας
ΘρησκείαΑγγλικανική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[1][9]
ΣπουδέςΚολέγιο Κόρπους Κρίστι
Κολέγιο του Γουίντσεστερ
Νιου Κόλετζ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής[10][11]
θεατρικός συγγραφέας[11]
κριτικός λογοτεχνίας[11]
συγγραφέας[12]
Περίοδος ακμής1713 - 1745
Οικογένεια
ΣύζυγοςLady Elizabeth Lee[13]
ΓονείςEdward Young[14]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Έντουαρντ Γιανγκ (αγγλικά: Edward Young) (3 Ιουλίου 1683 – 5 Απριλίου 1765) ήταν Άγγλος ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας, γνωστός για την ποιητική συλλογή του Νυχτερινές Σκέψεις, μια σειρά φιλοσοφικών ανομοιοκατάληκτων στίχων που εκφράζουν την ψυχική του κατάσταση μετά από πολλά πένθη και υποδηλώνουν την παροδική φύση της ανθρώπινης ζωής. Ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή και επιδραστικά ποιήματα του αιώνα, που εκδόθηκε με αξιοσημείωτη εικονογράφηση του Ουίλιαμ Μπλέικ. [15]

Ο Γιανγκ θεωρείται ο ιδρυτής της «ποίησης του νεκροταφείου» κατά την εποχή του συναισθηματισμού. Το έργο του άσκησε μεγάλη επιρροή στην προ-ρομαντική λογοτεχνική θεωρία.[16]

Εργοβιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Έντουαρντ Γιανγκ γεννήθηκε στο χωριό Άπχαμ κοντά στο Ουίντσεστερ και ήταν γιος κληρικού. Αφοσιώθηκε στις σπουδές νομικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, αποφοιτώντας με πτυχίο Αστικού δικαίου το 1714 και διδακτορικό το 1719. Στη συνέχεια εργάστηκε ως δάσκαλος σε διάφορους αρχοντικούς οίκους.

Μεγάλο μέρος της πρώιμης δουλειάς του σχεδιάστηκε για να εξυμνήσει μια σειρά από βασιλικές προσωπικότητες ή να επαινέσει άρχοντες. Απέκτησε διάσημους και διαρκείς θαυμαστές, όπως ο Φίλιππος, 1ος δούκας του Γουόρτον, στον οποίο ο Γιανγκ αφιέρωσε την τραγωδία του 1723 Η εκδίκηση. Μεταξύ 1725 και 1728, με έμπνευση από τις εμπειρίες του στην αριστοκρατική κοινωνία, έγραψε τις επτά σάτιρες του Το Παγκόσμιο Πάθος σαν ξεχωριστά έργα, τα οποία δημοσιεύθηκαν συλλογικά το 1728.[17]

Το 1719 πήγε στο Λονδίνο, όπου εισήλθε στον κλήρο σε ηλικία σχεδόν 50 ετών και, το 1728, έλαβε τη θέση του βασιλικού ιερέα μετά από ένα ποίημα προς τιμήν του βασιλιά Γεωργίου Β'. Δύο χρόνια αργότερα, ωστόσο, παραιτήθηκε και έγινε βασιλικός εφημέριος στο Γουέλγουιν του Χέρτφορντσάιρ για να εξασφαλίσει το εισόδημά του, μάλλον όμως κατείχε τη θέση μόνο προσωρινά.

Ο Γιανγκ έχασε τα χρήματα που είχε κερδίσει από τις πρώτες του σάτιρες, που εκδόθηκαν το 1728, στη λεγόμενη χρηματιστηριακή απάτη της Νότιας Θάλασσας. Το 1731 παντρεύτηκε τη λαίδη Ελίζαμπεθ Λι, κόρη του κόμη του Λίτσφιλντ. Ο γάμος ήταν πολύ ευτυχισμένος, αλλά κράτησε μόνο δέκα χρόνια. Ο θάνατος της αγαπημένης θετής κόρης του, του γαμπρού του και τελικά της συζύγου του τον ώθησαν να γράψει το πιο διάσημο ποίημά του, Το Παράπονο, ή Νυχτερινές Σκέψεις για τη Ζωή, τον Θάνατο και την Αθανασία 1742-1745. Το ποίημα έχει περίπου 10.000 ανομοιοκατάληκτους στίχους και παρουσιάζει τις οδυνηρά ζοφερές και μελαγχολικές σκέψεις του για τον θάνατο, την παροδικότητα και την αθανασία. Οι ύμνοι στη νύχτα χρησίμευσαν ως πρότυπο, το έργο έγινε το αγαπημένο βιβλίο της μορφωμένης Ευρώπης. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Τζον Μίλτον, ο Γιανγκ σκόπευε σε ένα μεγάλο έργο που περιλάμβανε ολόκληρη την Αλυσίδα της ύπαρξης, με τον Θεό, τους ανθρώπους, την κοινωνία, την ηθική και την αρετή συνολικά. Το λεξιλόγιο, οι στίχοι και η ρητορική βασίζονται κυρίως στην κλασική μορφή. Ομοίως, μεγάλο μέρος του πνευματικού κόσμου της ποίησης του Γιανγκ εξακολουθεί να βρίσκεται στην κλασική παράδοση. Η μελαγχολική διάθεση, οι εικόνες της νύχτας, του τάφου και του θανάτου, καθώς και το ύφος των ψαλμών και των ύμνων, όπως και η αυθεντική έκφραση βαθύτερων συναισθημάτων εμπνευσμένων από τις προσωπικές του οδυνηρές απώλειες, στοιχεία νέα ή ακόμη και επαναστατικά στην ποίηση της εποχής του, τον κατατάσσουν στους «ποιητές του νεκροταφείου».[18]

Το έργο έγινε γνωστό σε όλη την Ευρώπη, κάτι που ήταν εξαιρετικό εκείνη την εποχή, κυρίως ως έκφραση της σύγχρονης στάσης απέναντι στην ευαισθησία.Το ποίημα μεταφράστηκε σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες και βρήκε θαυμαστές μέχρι τη Ρωσία. Στη Γερμανία, ο Φρίντριχ Κλόπστοκ ανήκε επίσης στον κύκλο των θαυμαστών του. Στη Γαλλία έγινε κλασικό της ρομαντικής σχολής.

Ο Γιανγκ κρατώντας τη νεκρή κόρη του, 1804

Αν και ο Γιανγκ ήταν ακόμη βαθιά ριζωμένος στον νεοκλασικισμό, υπήρχαν ήδη ξεκάθαρες προ-ρομαντικές τάσεις, ιδιαίτερα στη θρησκευτική ευαισθησία και στην ατομική συνείδηση ​​των Νυχτερινών Σκέψεων, που ο ποιητής ενίσχυσε ακόμη περισσότερο στα επόμενα λογοτεχνικά-θεωρητικά γραπτά του.

Η ποιητική του πραγματεία Σκέψεις για την πρωτότυπη δημιουργία (1759), η οποία ήταν αφιερωμένη στον Σάμιουελ Ρίτσαρντσον, προκάλεσε έναν εξίσου ενθουσιώδη απόηχο. Με τον ίδιο τρόπο που οι Νυχτερινές Σκέψεις του χαιρετίστηκαν σε όλη την Ευρώπη ως η αυγή μιας νέας εποχής ποίησης, έτσι και οι Σκέψεις θεωρείται ένα μανιφέστο του πρώιμου ρομαντισμού.[19]

Ο Γιανγκ πέθανε σε ηλικία 83 ετών το 1765. Ο ποιητής άσκησε μεγάλη επιρροή στους συγγραφείς της εποχής, όπως στον Γκαίτε και τον Έντμουντ Μπερκ, μεταξύ πολλών άλλων. Προς το τέλος του αιώνα ο ποιητής και καλλιτέχνης Ουίλιαμ Μπλέικ εικονογράφησε το διάσημο έργο.[20]

Ο Γιανγκ δεν ξεπέρασε ποτέ τον θάνατο της αγαπημένης του συζύγου. Αφού μάλωσε με τον γιο του, αρνήθηκε να τον ξαναδεί πριν πεθάνει, αλλά του άφησε όλη του την περιουσία.

Το σημερινό λογοτεχνικό ερευνητικό ενδιαφέρον για το έργο του Γιανγκ είναι μικρό. Ωστόσο, λόγω της δημοτικότητας των μελαγχολικών, διαλογιστικών Νυχτερινών σκέψεων και της επίδρασής τους, εξακολουθεί να θεωρείται σημαντικός συγγραφέας της αγγλικής λογοτεχνίας, παρόλο που το έργο του σπάνια διαβάζεται σήμερα.

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σκηνή από το έργο του Έντουαρντ Γιανγκ Η Εκδίκηση.

Στα έργα του, τα οποία επηρεάζονται από τις χριστιανικές ηθικές έννοιες, ο Γιανγκ επέκρινε κυρίως τις ανθρώπινες αδυναμίες όπως η δίψα για δόξα, ο πόθος ή η απιστία.

  • The Force of Religion: or Vanquished Love (1714), ένα ποίημα για την εκτέλεση της λαίδης Τζέιν Γκρέυ και του συζύγου της το 1554, αφιερωμένο στην κόμισσα του Σάλσμπερι. (1714)
  • The Revenge, (Η εκδίκηση, 1721) θεατρικό έργο
  • The Universal Passion, (Το Παγκόσμιο Πάθος, 1726)
  • The Instalment, 1726
  • Cynthio, 1727
  • The Brothers (Οι αδελφοί, 1728), θεατρικό έργο
  • A Vindication of Providence, 1728
  • Imperium Pelagi, a Naval Lyrick, 1730
  • A Sea-Piece, 1733
  • The Foreign Address, or The Best Argument for Peace, 1734
  • The Complaint or Night Thoughts on Life, Death and Immorality (Το Παράπονο, ή Νυχτερινές Σκέψεις για τη Ζωή, τον Θάνατο και την Αθανασία, 1742–1745)
  • The Centaur not Fabulous στο Five Letters to a Friend, 1755
  • Conjectures on Original Composition (Σκέψεις για την πρωτότυπη δημιουργία, 1759) Ασχολείται με τη φύση της καλλιτεχνικής δημιουργίας και άσκησε μεγάλη επιρροή στην προ-ρομαντική λογοτεχνική θεωρία.
  • Resignation, (Παραίτηση, 1762)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb120928825. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w69w0kw8. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) Babelio. 245704. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  5. ↑ Λέσλι Στίβεν: «Young, Edward»
  6. ↑ «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb120928825. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  9. ↑ CONOR.SI. 148689507.
  10. ↑ «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/31427. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  13. ↑ «Kindred Britain»
  14. ↑ 14,0 14,1 Λέσλι Στίβεν: «Young, Edward»
  15. ↑ . «hsaugsburg.de/~harsch/18thC/Young/you_intr». 
  16. ↑ . «allpoetry.com/Edward-Young». 
  17. ↑ . «mypoeticside.com/poets/edward-young-poems». 
  18. ↑ . «britannica.com/biography/Edward-Young». 
  19. ↑ . «literaryocean.com/edward-young-1683-1765-english-poet-and-his-famous-works/». 
  20. ↑ . «allpoetry.com/Edward-Young». 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έντουαρντ_Γιανγκ_(ποιητής)&oldid=10188619"