Νυχτερινές Σκέψεις

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νυχτερινές σκέψεις
ΣυγγραφέαςΈντουαρντ Γιανγκ[1][2]
ΕικονογράφοςΟυίλλιαμ Μπλέηκ
ΤίτλοςThe Complaint: or, Night-Thoughts on Life, Death, & Immortality[2]
ΓλώσσαΑγγλικά[2]
Πολιτιστικό κίνημαPre-romanticism[3]
Μορφήποίημα
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Νυχτερινές σκέψεις, με πλήρη τίτλο Το Παράπονο ή Νυχτερινές Σκέψεις για τη Ζωή, τον Θάνατο και την Αθανασία (αγγλικά:The Complaint: or, Night-Thoughts on Life, Death, & Immortality) είναι ποίημα του Άγγλου ποιητή Έντουαρντ Γιανγκ, που δημοσιεύτηκε από το 1742 έως το 1745.[4]

Το ποίημα περιέχει προβληματισμούς για τον θάνατο στη ζοφερή και μελαγχολική ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει το λογοτεχνικό ρεύμα στο οποίο ανήκε ο ποιητής, την «ποίηση του νεκροταφείου» κατά την εποχή του συναισθηματισμού, που συνεχίστηκε με τον Τόμας Γκρέι και άλλους και επηρέασε τις μελλοντικές γενιές των ρομαντικών ποιητών.[5]

Τον 18ο αιώνα, το ποίημα ήταν εξαιρετικά δημοφιλές σε όλη την Ευρώπη. Θεωρείται έργο-πρόδρομος του ρομαντισμού.

Περιεχόμενο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εικονογράφηση του Ουίλιαμ Μπλέικ

Το ποίημα είναι γραμμένο σε στίχους χωρίς ομοιοκαταληξία και αποτελείται από περίπου 10.000 στίχους. Περιγράφει τις σκέψεις του ποιητή για τον θάνατο σε μια σειρά από εννέα «νύχτες» στις οποίες συλλογίζεται την απώλεια της γυναίκας και των φίλων του και θρηνεί για τις ανθρώπινες αδυναμίες.[6]

Τα εννέα μέρη του κύκλου έχουν τους τίτλους: «Ζωή, Θάνατος και Αθανασία», «Χρόνος, Θάνατος και Φιλία», «Ναρκίσσα», «Ο χριστιανικός θρίαμβος», «Η υποτροπή», «Ο ξανακερδισμένος άπιστος» (δύο μέρη: «Δόξα και πλούτη» και «Η φύση, απόδειξη και σημασία της αθανασίας»), «Η απολογία της αρετής ή Απαντήσεις στον άνθρωπο του κόσμου» και «Η Παρηγοριά».

Γύρω στο 1740 ο Γιανγκ έζησε τον θάνατο της γυναίκας του, της θετής κόρης του και άλλων αγαπητών του προσώπων. Αυτές οι διαδοχικές απώλειες έριξαν τον ποιητή σε μια θλιβερή διάθεση που είχε ως αποτέλεσμα αυτό το θρησκευτικό, ηθικό, ρομαντικό ποίημα, όπου εμφανίζει τη θλίψη του με μια αφθονία εικόνων. Η αθανασία της ψυχής, η αλήθεια του Χριστιανισμού, η αναγκαιότητα μιας θρησκευτικής και ηθικής ζωής, αυτά είναι τα θέματα που ο Γιανγκ προσπαθεί να ανανεώσει προσθέτοντας σ' αυτά χαρακτήρες και περιστατικά που αντιπροσωπεύουν γεγονότα και πραγματικά όντα. [7]

Το έργο είχε τεράστια επιτυχία σε όλη την Ευρώπη, κάτι που ήταν εξαιρετικό εκείνη την εποχή, κυρίως ως έκφραση της σύγχρονης στάσης απέναντι στην ευαισθησία. Μεταφράστηκε σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες και βρήκε θαυμαστές μέχρι τη Ρωσία. Στη Γερμανία, ο Φρίντριχ Κλόπστοκ ανήκε επίσης στον κύκλο των θαυμαστών του. Στη Γαλλία έγινε κλασικό της ρομαντικής σχολής.

Στα τέλη του αιώνα, το έργο εικονογραφήθηκε από τον ποιητή και ζωγράφο Ουίλιαμ Μπλέικ. Ένα ακόμη σύνολο εικονογραφήσεων δημιουργήθηκε από τον Τόμας Στόταρντ το 1799.[8]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]