Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλβέρτος Α΄ του Μονακό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: {{Πληροφορίες μονάρχη |όνομα = Αλβέρτος Α΄ |τίτλος_ευγένειας = |εικόνα = Prince Albert I of Mon...
(Καμία διαφορά)

Έκδοση από την 16:10, 6 Μαΐου 2015

Αλβέρτος Α΄
Περίοδος10 Σεπτεμβρίου 1889 – 26 Ιουνίου 1922
ΠροκάτοχοςΚάρολος Γ΄
ΔιάδοχοςΛουδοβίκος Β΄
Γέννηση13 Νοεμβρίου 1848
Παρίσι, Γαλλία
Θάνατος26 Ιουνίου 1922 (73 ετών)
Παρίσι, Γαλλία
Τόπος ταφήςΚαθεδρικός Ναός του Μονακό
ΣύζυγοςΜαίρη Βικτώρια Χάμιλτον
Άλις Χάινε
ΕπίγονοιΛουδοβίκος
Πλήρες όνομα
   Αλβέρτος Ονώριος Κάρολος Γκριμάλντι
ΟίκοςΓκριμάλντι
ΠατέραςΚάρολος Γ΄ του Μονακό
ΜητέραΑντουανέτα του Μέροντ
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολικισμός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Αλβέρτος Α΄ (γαλλικά: Albert I) ήταν ο κυρίαρχος Πρίγκηπας του Μονακό από τις 10 Σεπτεμβρίου 1889 μέχρι το θάνατό του στις 26 Ιουνίου 1922.[1] Αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στην επιστήμη της ωκεανογραφίας.[1] Παράλληλα προχώρησε σε μεταρρυθμίσεις σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδα, υπογράφοντας το πρώτο σύνταγμα του πριγκιπάτου το 1911.[1][2]

Πρώιμα χρόνια

Ο Αλβέρτος γεννήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 1848 στη Γαλλία και ήταν ο γιος του Πρίγκιπα Καρόλου Γ΄ (1818-1889) και της Κόμισσας Αντουανέτας του Μέροντ (1828-1864).[1][3] Σε νεαρή ηλικία υπηρέτησε στο Ισπανικό Ναυτικό και κατά τη διάρκεια του γαλλοπρωσικού πολέμου εντάχθηκε στο Γαλλικό Ναυτικό, στο οποίο τιμήθηκε με το τάγμα της Λεγεώνας της Τιμής.[1][2][4]

Είχε ένα έντονο ενδιαφέρον για την προέλευση του ανθρώπου και λόγω αυτού ίδρυσε στο Παρίσι το "Ινστιτούτο για την Ανθρώπινη Παλαιοντολογία", που ήταν υπεύθυνο για μια σειρά από αρχαιολογικές ανασκαφές.[1][5] Ο "Άνθρωπος Γκριμάλντι", που βρέθηκε κοντά στην Βεντιμίλια, ονομάστηκε προς τιμήν του.[6] Τα πνευματικά επιτεύγματα του Αλβέρτου του έδωσαν παγκόσμια αναγνώριση και το 1909, η Βρετανική Ακαδημία Επιστημών τον έκανε μέλος της.[2][7]

Πρώτος γάμος

Ο Πρίγκιπας Αλβέρτος με τη σύζυγό του Μαίρη Βικτώρια Χάμιλτον.

Στις 21 Σεπτεμβρίου 1869 στο Μαρσέ της Γαλλίας ο Πρίγκιπας Αλβέρτος παντρεύτηκε με προξενιό την Μαίρη Βικτώρια Χάμιλτον (1850-1922), την οποία είχε γνωρίσει τον Αύγουστο του ίδιου έτους.[1][2]

Μολονότι ταίριαζαν κοινωνικά, δεν μπόρεσαν να ευτυχήσουν σαν ζευγάρι. Μέσα σε ένα χρόνο από το γάμο τους γεννήθηκε ο γιος τους Λουδοβίκος, όμως η Μαίρη αντιπαθούσε το Μονακό και τα μεσογειακά του χαρακτηριστικά.[1] Την περίοδο που ο Αλβέρτος βρισκόταν στις μάχες του γαλλοπρωσικού πολέμου, εκείνη εγκατέλειψε το Μονακό μαζί με το γιο της. Ο γάμος τους ακυρώθηκε από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στις 3 Ιανουαρίου 1880 και από τον Πρίγκιπα Κάρολο Γ΄ στις 28 Ιουλίου 1880.[1] Τον ίδιο χρόνο η Μαίρη ξαναπαντρεύτηκε στη Φλωρεντία, έναν Ούγγρο αριστοκράτη, τον Τασίλο Φέστετιξ.[2][8][9]

Άνοδος στο θρόνο και δεύτερος γάμος

Ανδριάντας του Αλβέρτου Α΄ στην παλιά πόλη του Μονακό.

Στις 10 Σεπτεμβρίου 1889, μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Αλβέρτος ανέβηκε στο θρόνο του Μονακό.[1] Την ίδια χρονιά, στις 30 Οκτωβρίου, παντρεύτηκε στο Παρίσι τη χήρα Δούκισσα Άλις Χάινε (1858-1925).[1] Ο γάμος αυτός αποδείχθηκε κερδοφόρους τόσο για τον Αλβέρτο όσο και για το πριγκιπάτο του Μονακό, καθώς η Άλις είχε μια ισχυρή επιχειρηματική οξυδέρκεια. Αφού βοήθησε να μπει το πριγκιπάτο σε μια υγιή οικονομική βάση, εστίασε τις προσπάθειές της για να το κάνει ένα από τα μεγαλύτερα πολιτιστικά κέντρα της Ευρώπης, με όπερα, θέατρο και ένα μπαλέτο υπό τη διεύθυνση του διάσημου Ρώσου ιμπρεσάριου Σεργκέι Ντιαγκίλεφ.[1][2][10]

Παρά την αρχική επιτυχία του γάμου τους, το ζευγάρι χώρισε το 1902, χωρίς να έχει αποκτήσει απογόνους.[1] Σύμφωνα με το βιβλίο της Αν Έντουαρντς "Οι Γκριμάλντι του Μονακό", ο χωρισμός τους οφειλόταν στη φιλία της πριγκίπισσας με τον συνθέτη Ισιντόρ ντε Λαρά. Η ιερόδουλη Καρολίνα Οτέρο, που βρισκόταν στην υπηρεσία του Αλβέρτου μεταξύ των ετών 1893 ως 1897, τον περιγράφει στα απομνημονεύματά της ως ένα μη αρρενωπό άντρα με προβλήματα στύσης.[2][11][12]

Ωκεανογραφία

Ο Αλβέρτος αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στη μελέτη της θάλασσας και των ωκεανών.[1] Σε ηλικία μόλις 22 ετών άρχισε την σταδιοδρομία του στην τότε σχετικά νέα επιστήμη της ωκεανογραφίας.[1] Κατανοώντας τη σημασία της σχέσης μεταξύ των ζωντανών οργανισμών και του περιβάλλοντός τους, επινόησε διάφορες τεχνικές και όργανα για μετρήσεις και εξερεύνηση των ωκεανών. Το 1906 ίδρυσε το "Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Αλβέρτος Α΄".[13][1][14]

Κατείχε τέσσερα εντυπωσιακά ερευνητικά σκάφη, το Ιροντέλ (Hirondelle), το Πριγκίπισσα Άλις (Princesse Alice), το Πριγκίπισσα Άλις 2 (Princesse Alice II) και το Ιροντέλ 2 (Hirondelle II).[1][15][16] Συνοδευόμενος από μερικούς από τους πιο σημαντικούς θαλάσσιους επιστήμονες, ταξίδεψε σε μεγάλο μέρος της Μεσογείου Θάλασσας, κάνοντας πολλές ωκεανογραφικές μελέτες χάρτες και διαγράμματα.[17] Το 1896, σε μια ωκεανογραφική εξερεύνηση στις Αζόρες, ανακάλυψε τον ύφαλο Πριγκίπισσα Άλις.[18] Κατά τα έτη 1898–1907 πραγματοποίησε τέσσερα επιστημονικά ταξίδια στο Σβάλμπαρντ για ωκεανογραφική και ζωολογική αναγνώριση.[1] Οι προσπάθειές του τιμήθηκαν αργότερα με το όνομά του σε περιοχή της Σπιτσβέργης.[1][2]

Το 1918 η αμερικανική Εθνική Ακαδημία Επιστημών βράβευσε τον Πρίγκιπα Αλβέρτο με το Μετάλλιο του Αλεξάντερ Αγκασίζ για τα επιτεύγματά του.[19] Επίσης, η Λέσχη Εξερευνητών τον εξέλεξε ως επίτιμο μέλος της το 1921.[20] Βραβεύτηκε ακόμα με το Γεωγραφικό Μετάλλιο Κόλουμ από την Αμερικανική Γεωγραφική Κοινωνία.[21] Πολλά χρόνια αργότερα, ο Πρίγκιπας Ρενιέ Γ΄ και η Διεθνής Ένωση Φυσικών Επιστημών των Ωκεανών καθιέρωσαν το Μετάλλιο Αλβέρτος Α΄ προς τιμήν του.[2][22]

Φιλοτελισμός

Ο Αλβέρτος κατείχε μια συλλογή από γραμματόσημα, την οποία συνέχισε ο Λουδοβίκος Β΄ και σήμερα αποτελεί μέρος του ταχυδρομικού μουσείου Ρενιέ Γ΄, που δημιουργήθηκε το 1950.[23][24]

Τελευταία χρόνια

Το μονόγραμμα του Πρίγκιπα Αλβέρτου Α΄.

Το Μάρτιο του 1910, ξέσπασαν μαζικές διαμαρτυρίες ενάντια στη διακυβέρνηση του Αλβέρτου.[1][25] Οι Μονεγάσκοι απαιτούσαν σύνταγμα και κοινοβούλιο προκειμένου να τερματιστεί η απόλυτη μοναρχία και απειλούσαν με εκθρόνισή του και ανακήρυξη αβασίλευτου πολιτεύματος σε περίπτωση άρνησής του. Υπήρχε, επίσης, δυσαρέσκεια για τη γαλλική επιρροή στο πριγκιπάτο, καθώς και για την πολιτική και οικονομική κατάσταση. Στις 5 Ιανουαρίου 1911 ο Αλβέρτος χορήγησε σύνταγμα, το οποίο όμως συνέχιζε να δίνει τις περισσότερες εξουσίες στον Πρίγκιπα, ενώ σύντομα ανεστάλη όταν ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος.[25] Την ίδια χρονιά ο Αλβέρτος καθιέρωσε το Ράλι του Μόντε Κάρλο, με σκοπό να προσελκύσει τουρίστες στο Μονακό.[2][26][27]

Παρά τη στρατιωτική του υπηρεσία, ή ίσως εξαιτίας της, έγινε ειρηνιστής, ιδρύοντας το Διεθνές Ινστιτούτο Ειρήνης στο Μονακό ως μέσο ανάπτυξης ειρηνευτικών διαδικασιών. Κατά την ταραγμένη περίοδο που οδήγησε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Αλβέρτος έκανε πολυάριθμες προσπάθειες να αποτρέψει τον Γερμανίας Γουλιέλμο Β΄ από τον πόλεμο. Σε ένα περιστατικό του πολέμου έγραψε προσωπικά στον Κάιζερ σε μια προσπάθεια να περιορίσει την οργή του Καρλ φον Μπύλοβ. Χωρίς την επέμβαση του Πρίγκηπα, τα γαλλικά χωριά Σισόν και Μαρσέ θα είχαν καταστραφεί.[28] Κατά τη διάρκεια του Πολέμου, το Μονακό διακήρυξε την ουδετερότητά του, όμως παρείχε στις δυνάμεις της Αντάντ νοσοκομεία, αναρρωτήρια και στρατιώτες, συμπεριλαμβανομένου του γιου του Αλβέρτου, του Λουδοβίκου.[2]

Ο Πρίγκηπας Αλβέρτος Α΄ πέθανε στις 26 Ιουνίου 1922 στο Παρίσι και τον διαδέχτηκε στο θρόνο ο γιος του.[1][2]

Τιμητικές διακρίσεις

Εθνικές διακρίσεις
Διεθνείς διακρίσεις

Παραπομπές

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 http://www.unofficialroyalty.com/june-26-daily-featured-royal-date/
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 http://madmonaco.blogspot.gr/2009/07/hsh-prince-albert-i.html
  3. http://www.pagedhistoire.com/personne.php?idP=23190
  4. http://en.strasbourg-europe.eu/monaco,18114,en.html
  5. http://www.monaco-sciences.com/map/index.php/en/the-museum/41-eng/le-musee-eng/57-the-institute-of-human-paleontology-of-paris
  6. http://www.rivieratimes.com/index.php/lifestyle-article/items/my-village-first-stop-grimaldi.html
  7. http://www.s9.com/Biography/Albert-I18480000-19220000
  8. http://www.unofficialroyalty.com/may-14-daily-featured-royal-date/
  9. https://dawsr.wordpress.com/2011/07/06/mary-victoria-hamilton-a-scottish-aristocrat-on-the-monegasque-throne/
  10. http://kennisdoel.com/categories/onderwijs/alice-heine.php
  11. http://articles.chicagotribune.com/1992-10-19/features/9204040740_1_prince-rainier-place-for-shady-people-prince-albert
  12. http://www.royal-magazin.de/treasure/otero-pearls.htm
  13. «The Oceanographic Museum of Monaco». Association for the Sciences of Limnology and Oceanography. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου2013.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  14. http://www.oceano.mc/en/presentation/the-oceanographic-museum/the-career-of-a-navigator
  15. http://yachts.monacoeye.com/files/category-royal-yachts.php
  16. http://www3.monaco.mc/monaco/info/science.html
  17. http://www.oceano.mc/en/presentation/the-oceanographic-museum
  18. http://www.scubaazores.com/Frankcon/princealice_e.html
  19. http://www.nasonline.org/about-nas/awards/alexander-agassiz-medal.html
  20. https://explorers.org/about/history/honorary_members
  21. https://www.amergeog.org/awards/the-cullum-geographical-medal
  22. http://iapso.iugg.org/medals-and-awards/the-prince-albert-I-medal
  23. http://www.chiefacoins.com/Database/Countries/Monaco.htm
  24. http://www.stampcenter.com/blog/labels/famous%20stamp%20collectors.html
  25. 25,0 25,1 http://www.ehma-monaco2014.com/index.php?content=monaco
  26. http://monaco.angloinfo.com/information/moving/country-file/country-overview/
  27. http://www.wired.com/2010/01/0121monte-carlo-rally/
  28. 28,0 28,1 «Prince of Monaco Rebukes Kaiser». New York Times. 2 Νοεμβρίου 1914. 
  29. http://forum.alexanderpalace.org/index.php?topic=2961.0
  30. http://www.institut-ocean.org/rubriques.php?lang=fr&categ=1352975629&sscategorie=1352976781&article=1353574250