Λυγιές Αχαΐας
Συντεταγμένες: 38°8′57″N 21°43′27″E / 38.14917°N 21.72417°E
| Λυγιές | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Δήμος | Πατρέων |
| Δημοτική Ενότητα | Μεσσάτιδος |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοποννήσου |
| Νομός | Αχαΐας |
| Υψόμετρο | 280 μ. |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Βόλα(ς) |
Οι Λυγιές είναι μικρό χωριό της πρώην Επαρχίας Πατρών και του Νομού Αχαΐας, το οποίο απέχει περίπου 14 χιλιόμετρα από την πόλη της Πάτρας. Είναι ευρέως γνωστό και με το παλιά του ονομασία Βόλα (ή Βόλας).
Διοικητικά ανήκει Τοπική Κοινότητα Θέας (τέως δημοτικό διαμέρισμα και άλλοτε ανεξάρτητη κοινότητα) της Δημοτικής Ενότητας Μεσσάτιδας (τέως δήμου) του Δήμου Πατρέων, ευρισκόμενο σε θέση κοντά σε τμήμα των νότιων ορίων αυτού. Κατά την Απογραφή του 2011, οι Λυγιές είχαν πληθυσμό 55 κατοίκους[1].
Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο οικισμός βρίσκεται σε με μια λοφώδη περιοχή στις παρυφές ενός πευκοδάσους και κοντά στην Εθνική Οδό Πατρών-Τριπόλεως («111»), καθώς και σε υψόμετρο περίπου 280 μέτρων. Στην γύρω περιοχή υπάρχουν επίσης αγροτικές και δασικές εκτάσεις, ενώ βορείως του χωριού ρέει ο μικρός ποταμός Λυγιάς. Οι Λυγιές γειτνιάζουν με την Καλλιθέα στα βόρεια-βορειοανατολικά, το Παυλόκαστρο στα βορειοδυτικά και την Κάτω Πλατανόβρυση στα νοτιοανατολικά.
Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ονομασία "Βόλα" προέρχεται από τον πρώτο οικιστή του χωριού. Σε έγγραφα αναφέρεται και σαν "του Βώλα το χωριό".
Αναφέρεται πρώτη φορά σαν χωριό σε απογραφή του 1700 με 4 οικογένειες και 14 κατοίκους. Σε απογραφή του 1828 είχε 5 οικογένειες. Το 1920 είχε 23 κατοίκους και φαίνεται συνεχώς να κατοικούνταν από λιγοστούς κατοίκους[2]. Πρώτος γαιοκτήμων της περιοχής θεωρείται κάποιος Ηλίας Σουβαλιώτης ο οποίος κατείχε μεγάλες εκτάσεις και ήταν ένας απ' τους λιγοστούς κατοίκους ο οποίος ζούσε στο χωριό.[εκκρεμεί παραπομπή]
Με το Β.Δ. 8/4/1835 έγινε δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Μεσσάτιδος και με το Β.Δ. 3/7/1836 όπου διαλύθηκε ο δήμος Μεσσάτιδος, ο Βόλας έγινε οικισμός του Δήμου Πατρέων[3]. Το 1998 με το Σχέδιο «Καποδίστριας» αποτέλεσε οικισμό του δημοτικού διαμερίσματος Θέας του νέου Δήμου Μεσσάτιδος. Από το 2011 και πλέον, σύμφωνα με το Σχέδιο «Καλλικράτης», αποτελεί οικισμό του -διευρυμένου- Δήμου Πατρέων.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «ΕΛ.ΣΤΑΤ. - Μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2011» (PDF). Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2016.
- ↑ Βλ. Παπαγιαννόπουλος 2009. ISBN 978-960-99129-0-7
- ↑ Επετηρίς του Βασιλείου της Ελλάδας δια το έτος 1837
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κώστας Παπαγιαννόπουλος, "Η δημιουργία των χωριών" στο Κώστας Παπαγιαννόπουλος (επιμ.), Βραχναίικα και Μονοδένδρι. Αρχαιολογία του τοπίου και τοπική ιστορία, πρόλογος: Βασίλης Τογαντζής, Μιλτιάδης Γούτας, Λάζαρος Κολώνας, Έκδοση Δήμος Βραχναίικων-Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Βραχναίικων, Πάτρα 2009, σελ. 105-134. ISBN 978-960-99129-0-7.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.
- Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμος Α', Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση.
| ||||||||||||||||||||