Θρεόζη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Θρεόζη
Γενικά
Όνομα IUPAC 2S,3R,4-τριυδροξυβουτανάλη (D)
2R,3S,4-τριυδροξυβουτανάλη (L)
Άλλες ονομασίες Θρεόζη
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος C4H8O4
Μοριακή μάζα 120,042259 amu
Σύντομος
συντακτικός τύπος
HOCH2CH(OH)CH(OH)CHO
Αριθμός CAS 95-43-2 (D)
95-44-3 (L)
SMILES O=C[C@@H](O)[C@H](O)CO (D) (D)
OC[C@H](O)[C@@H](O)C=Ο (L))
PubChem CID 439665 (D)
ChemSpider ID 388736
Ισομέρεια
Ισομερή θέσης 16 (σταθερά)
Οπτικά ισομερή 4
Φυσικές ιδιότητες
Διαλυτότητα
στο νερό
Πολύ διαλυτή
Εμφάνιση σιρόπι
Χημικές ιδιότητες
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Η θρεόζη (σε δύο (2) οπτικά ισομερή αντιπροσωπεύει τα δύο (2) από τα τέσσερα (4) συνολικά στερεοϊσομερή της 2,3,4-τριυδροξυβουτανάλης και είναι μια αλδόζη με τέσσερα (4) άτομα άνθρακα, δηλαδή μια τετρόζη. Για την ακρίβεια, μόνο το D-ισομερές της, δηλαδή η 2S,3R,4-τριυδροξυβουτανάλη, είναι φυσικό.

Οξειδοαναγωγική συμπεριφορά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την οξείδωση της θρεόζης, για παράδειγμα με νιτρικό οξύ (HNO3), σχηματίζεται ταρταρικό οξύ. Κατά την αναγωγή της, για παράδειγμα με νατριοβοριοϋδρίδιο (NaBH4 ), παράγεται θρεϊτόλη.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
  • Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  • SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  • Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
  • Δημήτριου Ν. Νικολαΐδη: Ειδικά μαθήματα Οργανικής Χημείας, Θεσσαλονίκη 1983.