Πίστη (οικονομία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ Ρομπότ: Αφαιρώ 42 σύνδεσμους interwiki, που τώρα παρέχονται από τα Wikidata στο d:Q182076
Δημιουργήθηκε από μετάφραση της σελίδας "Credit"
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Credit-cards.jpg|σύνδεσμος=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4f/Credit-cards.jpg/200px-Credit-cards.jpg|δεξιά|μικρογραφία|200x200εσ| Η [[πιστωτική κάρτα]] είναι μια κοινή μορφή πίστωσης. Με μια πιστωτική κάρτα, η εταιρεία πιστωτικών καρτών, συχνά μια [[τράπεζα]], χορηγεί ένα πιστωτικό όριο στον κάτοχο της κάρτας. Ο κάτοχος της κάρτας μπορεί να κάνει αγορές από εμπόρους και να δανειστεί τα χρήματα για αυτές τις αγορές από την εταιρεία πιστωτικών καρτών.]]
{{Πηγές|05|03|2012}}<br>
[[Αρχείο:2005private_sector_credit.PNG|σύνδεσμος=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/76/2005private_sector_credit.PNG/220px-2005private_sector_credit.PNG|δεξιά|μικρογραφία|220x220εσ| Εγχώριες πιστώσεις προς τον ιδιωτικό τομέα το 2005]]
{{Οικονομικά}} 
Η '''πίστη''' είναι η [[εμπιστοσύνη]] που επιτρέπει σε ένα μέρος να παρέχει [[Χρήμα|χρήματα]] ή πόρους σε άλλο μέρος όπου το δεύτερο μέρος δεν αποζημιώνει αμέσως το πρώτο μέρος (δημιουργώντας έτσι ένα [[χρέος]] ), αλλά υπόσχεται είτε να να επιστρέψει ή να επιστρέψει αυτούς τους πόρους (ή άλλα υλικά ίσης αξίας) σε μεταγενέστερη ημερομηνία. <ref>[http://www.merriam-webster.com/dictionary/credit ''Credit'' (def. 2c)]. ''Merriam Webster Online''. Retrieved 5 March 2015.</ref> Με άλλα λόγια, η πίστη είναι μια μέθοδος που καθιστά την αμοιβαιότητα επίσημη, [[Δίκαιο|νομικά]] εκτελεστή και επεκτάσιμη σε μια μεγάλη ομάδα άσχετων ατόμων.


Οι παρεχόμενοι πόροι μπορεί να είναι [[Χρηματοοικονομικά|οικονομικοί]] (π.χ. χορήγηση [[Δάνειο|δανείου]] ), ή μπορεί να αποτελούνται από αγαθά ή υπηρεσίες (π.χ. καταναλωτική πίστη). Η πίστη περιλαμβάνει οποιαδήποτε μορφή αναβολής πληρωμής. <ref>{{Cite book|title=Economics: Principles in Action|first=Arthur|last=O'Sullivan|authorlink=Arthur O'Sullivan (economist)|first2=Steven M.|last2=Sheffrin|authorlink2=Steven M. Sheffrin|publisher=Pearson Prentice Hall|isbn=0-13-063085-3|year=2003|location=Needham, Mass|page=512}}</ref> Η πίστωση επεκτείνεται από έναν πιστωτή, επίσης γνωστό ως δανειστή, σε έναν οφειλέτη, επίσης γνωστό ως δανειολήπτη .


== Ετυμολογία ==
Ο όρος '''πίστη''' στην [[οικονομία]] είναι μία μορφή συναλλαγής, κατά την οποία μεταβιβάζονται δικαιώματα ιδιοκτησίας αντικειμένου, ή χρηματικού ποσού, από ορισμένα [[φυσικό πρόσωπο|φυσικά]] ή [[Νομικό πρόσωπο|νομικά πρόσωπα]] σε άλλα, με αντάλλαγμα την απόκτηση απαίτησης που καθίσταται ληξιπρόθεσμη και απαιτητή σε συγκεκριμένο χρόνο. Δηλαδή εν ολίγοις πρόκειται για '''διαχρονική ανταλλαγή'''.
Ο όρος «πίστη» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα αγγλικά τη δεκαετία του 1520. Ο όρος προήλθε «από τη μέση γαλλική crédit (15c.) «πιστεύω, εμπιστεύομαι», από τα ιταλικά credito, από τα λατινικά creditum «δάνειο, πράγμα που έχει ανατεθεί σε άλλον», από το παρελθοντικό του credere «να εμπιστεύομαι, να εμπιστεύομαι, να πιστεύω». Η εμπορική έννοια της "πίστης" "ήταν η αρχική στα αγγλικά (ο πιστωτής είναι [από τα μέσα] του 15ο αιώνα. )" Η παράγωγη έκφραση " credit union " χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1881 στα αμερικανικά αγγλικά· η έκφραση " credit rating " χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1958. <ref>{{Cite web|url=http://www.etymonline.com/index.php?allowed_in_frame=0&search=credit|title=Credit|last=<!--Not stated-->|website=www.etymonline.com|publisher=Online Etymology Dictionary|accessdate=17 May 2017}}</ref>


== Ιστορία ==
Από κοινωνικοοικονομική άποψη, αυτή η μεταφορά της αγοραστικής δύναμης σημαίνει ότι οι διαθέσιμοι σε μία οικονομία πόροι χρησιμοποιούνται αποδοτικότερα, μιας και δεν παραμένουν ακούσια ανενεργοί κι έτσι ο θεσμός της πίστης μπορεί τελικά να προωθήσει παραγωγικά την οικονομία.
Οι πιστωτικές κάρτες έγιναν πιο εμφανείς κατά τη δεκαετία του 1900. Οι μεγαλύτερες εταιρείες άρχισαν να δημιουργούν αλυσίδες με άλλες εταιρείες και χρησιμοποίησαν μια πιστωτική κάρτα ως τρόπο για να πραγματοποιήσουν πληρωμές σε οποιαδήποτε από αυτές τις εταιρείες. Οι εταιρείες χρέωναν στον κάτοχο της κάρτας μια συγκεκριμένη ετήσια χρέωση και επέλεγαν τις μεθόδους χρέωσης, ενώ κάθε συμμετέχουσα εταιρεία χρεωνόταν ένα ποσοστό των συνολικών χρεώσεων. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία πιστωτικών καρτών για λογαριασμό τραπεζών σε όλο τον κόσμο. <ref>{{Cite web|url=https://www.britannica.com/topic/credit-card|title=Credit card|last=Tikkanen|first=Amy|website=Encyclopedia Britannica|language=en|accessdate=2020-03-25}}</ref> Μερικές άλλες πρώτες πιστωτικές κάρτες που εκδόθηκαν από τράπεζα περιλαμβάνουν την [[Visa]] της Τράπεζας της Αμερικής το 1958 και την American Express 'American Express Card επίσης το 1958. Αυτές λειτουργούσαν παρόμοια με τις πιστωτικές κάρτες που εκδόθηκαν από την εταιρεία. Ωστόσο, διεύρυναν την αγοραστική δύναμη σχεδόν σε οποιαδήποτε υπηρεσία και επέτρεψαν στον καταναλωτή να συγκεντρώσει ανακυκλούμενη πίστωση . Η ανακυκλούμενη πίστωση ήταν ένα μέσο για την εξόφληση ενός υπολοίπου σε μεταγενέστερη ημερομηνία, ενώ επιβαλλόταν μια χρηματοοικονομική επιβάρυνση για το υπόλοιπο. <ref>{{Cite web|url=https://www.creditcards.com/credit-card-news/history-of-credit-cards.php|title=The history of credit cards (Timeline & major events)|ημερομηνία=12 August 2021}}</ref>


=== Διάκριση ===
Η έννοια πίστη, δίνει σαν ρίζα μία σειρά από ορολογίες στην οικονομία, κυριώτερες εκ των οποίων είναι:
Μέχρι τον νόμο περί ίσων ευκαιριών πίστης το 1974, οι γυναίκες στην Αμερική λάμβαναν πιστωτικές κάρτες με αυστηρότερους όρους ή καθόλου. Θα μπορούσε να είναι δύσκολο για μια γυναίκα να αγοράσει ένα σπίτι χωρίς έναν άνδρα συνυπογράφοντα. <ref>{{Cite web|url=https://www.smithsonianmag.com/smart-news/forty-years-ago-women-had-a-hard-time-getting-credit-cards-180949289/|title=Forty Years Ago, Women Had a Hard Time Getting Credit Cards}}</ref> Στο παρελθόν, ακόμη και όταν δεν τους απαγορευόταν ρητά, οι έγχρωμοι συχνά δεν μπορούσαν να λάβουν πίστωση για να αγοράσουν ένα σπίτι σε λευκές γειτονιές.
* Η [[πίστωση]] (ο όρος πλέον είναι πιο ισχυρός από την ''πίστη''), τόσο στο τραπεζικό σύστημα, όσο και στη δημόσια λογιστική
* Ο [[πιστωτικός τίτλος]], δηλαδή νομικό έγγραφο που αποδεικνύει την ύπαρξη και τους όρους της συμφωνίας
* Η [[ενέγγυα πίστωση]]
* Η [[πιστωτική κάρτα]] κλπ.
Επίσης η έννοια πίστη έχει δώσει την ονομασία της και σε σχετικές με το αντικείμενο επιχειρήσεις, όπως ''«Τράπεζα Πίστεως»'' (η σημερινή ''[[Alpha Bank]]''), ''«Ευρωπαϊκή Πίστη»'' κλπ. Διεθνώς χρησιμοποιείται η λατινικής προέλευσης λέξη Credit για να περιγράψει την έννοια (από το ρήμα ''Credo'' που σημαίνει ''Πιστεύω'').


== Πίστη που εκδόθηκε από τράπεζα ==
Η πίστη που έχει εκδοθεί από την τράπεζα αποτελεί το μεγαλύτερο ποσοστό των πιστώσεων που υπάρχουν. Η παραδοσιακή άποψη των τραπεζών ως διαμεσολαβητών μεταξύ αποταμιευτών και δανειοληπτών είναι εσφαλμένη. Η σύγχρονη τραπεζική έχει να κάνει με τη δημιουργία πιστώσεων. <ref name="Money Creation in the Modern Economy">{{Cite web|url=https://www.bankofengland.co.uk/-/media/boe/files/quarterly-bulletin/2014/money-creation-in-the-modern-economy.pdf|title=Bank of England Quarterly Bulletin 2014 Q1 - Money Creation in the Modern Economy}}</ref> Η πίστωση αποτελείται από δύο μέρη, την πίστωση ( [[Χρήμα|χρήματα]] ) και την αντίστοιχη [[Χρέος|οφειλή]] της, η οποία απαιτεί αποπληρωμή με [[Τόκος|τόκο]] . Η πλειοψηφία (97% από τον Δεκέμβριο του 2013 <ref name="Money Creation in the Modern Economy" /> ) των χρημάτων στην οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου δημιουργείται ως πίστωση. Όταν μια τράπεζα εκδίδει πίστωση (δηλαδή χορηγεί δάνειο), γράφει μια αρνητική εγγραφή στη στήλη του παθητικού του ισολογισμού της και ένα ισοδύναμο θετικό στοιχείο στη στήλη του ενεργητικού. το περιουσιακό στοιχείο είναι η ροή εσόδων από την αποπληρωμή του δανείου (συν τους τόκους) από ένα αξιόπιστο άτομο. Όταν το χρέος αποπληρωθεί πλήρως, η πίστη και το χρέος ακυρώνονται και τα χρήματα εξαφανίζονται από την οικονομία. Εν τω μεταξύ, ο οφειλέτης λαμβάνει ένα θετικό υπόλοιπο μετρητών (το οποίο χρησιμοποιείται για την αγορά κάτι σαν σπίτι), αλλά και μια ισοδύναμη αρνητική υποχρέωση που πρέπει να αποπληρωθεί στην τράπεζα καθ' όλη τη διάρκεια. Το μεγαλύτερο μέρος της πίστης που δημιουργείται πηγαίνει στην αγορά γης και ακινήτων, δημιουργώντας πληθωρισμό σε αυτές τις αγορές, ο οποίος αποτελεί βασικό μοχλό του [[Θεωρία των οικονομικών κύκλων|οικονομικού κύκλου]] .


Όταν μια [[τράπεζα]] δημιουργεί πίστωση, ουσιαστικά οφείλει τα χρήματα στον εαυτό της   . Εάν μια τράπεζα εκδώσει πάρα πολύ κακή πίστωση (όσοι οφειλέτες δεν είναι σε θέση να την επιστρέψουν), η τράπεζα θα καταστεί [[Πτωχευτικό Δίκαιο|αφερέγγυα]] . έχουν περισσότερες υποχρεώσεις από περιουσιακά στοιχεία. Το ότι η τράπεζα δεν είχε ποτέ τα χρήματα για να δανείσει δεν έχει σημασία - η τραπεζική άδεια επιτρέπει στις τράπεζες να δημιουργήσουν πίστωση - αυτό που έχει σημασία είναι ότι το σύνολο του ενεργητικού μιας τράπεζας είναι μεγαλύτερο από το σύνολο του παθητικού της και ότι διαθέτει επαρκή ρευστά στοιχεία ενεργητικού - όπως π.χ. μετρητά - για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της προς τους οφειλέτες της. Εάν δεν το κάνει αυτό, κινδυνεύει να [[Πτώχευση|χρεοκοπήσει]] ή να αφαιρεθεί η τραπεζική άδεια.
{{Οικονομικά-επέκταση}}


Υπάρχουν δύο κύριες μορφές ιδιωτικής πίστης που δημιουργούνται από τις τράπεζες. ακάλυπτη (μη εξασφαλισμένη) πίστωση, όπως καταναλωτικές [[Πιστωτική κάρτα|πιστωτικές κάρτες]] και μικρά ακάλυπτα δάνεια, και εξασφαλισμένη (εξασφαλισμένη) πίστωση, συνήθως εξασφαλισμένη έναντι του αντικειμένου που αγοράζεται με τα χρήματα (σπίτι, σκάφος, αυτοκίνητο κ.λπ. ). Για να μειώσουν την έκθεσή τους στον κίνδυνο να μην πάρουν τα χρήματά τους πίσω (credit default ), οι τράπεζες θα τείνουν να εκδίδουν μεγάλα πιστωτικά ποσά σε όσους θεωρούνται αξιόπιστα και επίσης να απαιτούν εξασφαλίσεις . κάτι ισοδύναμης αξίας με το δάνειο, το οποίο θα περάσει στην τράπεζα εάν ο οφειλέτης δεν τηρήσει τους όρους αποπληρωμής του δανείου. Σε αυτήν την περίπτωση, η τράπεζα χρησιμοποιεί την πώληση των εξασφαλίσεων για να μειώσει τις υποχρεώσεις της. Παραδείγματα εξασφαλισμένης πίστωσης περιλαμβάνουν καταναλωτικά στεγαστικά δάνεια που χρησιμοποιούνται για την αγορά κατοικιών, σκαφών κ.λπ. και συμβάσεις πίστωσης PCP (προσωπικό πρόγραμμα συμβολαίου) για αγορές αυτοκινήτων.
[[Κατηγορία:Χρηματοοικονομικά]]

Οι κινήσεις χρηματοοικονομικών κεφαλαίων συνήθως εξαρτώνται είτε από μεταβιβάσεις πίστωσης είτε από μετοχές . Η παγκόσμια πιστωτική αγορά είναι τριπλάσια από το μέγεθος των παγκόσμιων μετοχών. Η πίστωση με τη σειρά της εξαρτάται από τη φήμη ή την πιστοληπτική ικανότητα της οντότητας που αναλαμβάνει την ευθύνη για τα κεφάλαια. Η πίστωση διαπραγματεύεται επίσης σε χρηματοπιστωτικές αγορές . Η πιο καθαρή μορφή είναι η αγορά [[Συμβάσεις ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης|αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου]], η οποία είναι ουσιαστικά μια διαπραγματεύσιμη αγορά ασφάλισης πιστώσεων. Μια ανταλλαγή πιστωτικής αθέτησης αντιπροσωπεύει την τιμή στην οποία δύο μέρη ανταλλάσσουν αυτόν τον κίνδυνο{{Spaced ndash}}ο ''πωλητής'' προστασίας αναλαμβάνει τον κίνδυνο αθέτησης της πίστωσης σε αντάλλαγμα μιας πληρωμής, που συνήθως υποδηλώνεται σε μονάδες βάσης (μία μονάδα βάσης είναι 1/100 του [[Ποσοστό|ποσοστού]] ) του πλασματικού ποσού που πρέπει να αναφέρεται, ενώ ο ''αγοραστής'' προστασίας πληρώνει αυτό το ασφάλιστρο και σε περίπτωση αθέτησης υποχρέωσης του υποκείμενου στοιχείου (δάνειο, [[ομόλογο]] ή άλλη απαίτηση), παραδίδει αυτήν την απαίτηση στον πωλητή προστασίας και λαμβάνει από τον πωλητή το υπερέχον (δηλαδή καθίσταται ολόκληρο). 

== Τύποι ==
Υπάρχουν πολλοί τύποι πίστης, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά, της τραπεζικής πίστης, του εμπορίου, της καταναλωτικής πίστης, της επενδυτικής πίστωσης, της διεθνούς πίστωσης και της [[Δημόσιο χρέος|δημόσιας πίστης]] .

=== Εμπορική πίστωση ===
[[Αρχείο:I'm_loving_it_--_debit_card_at_the_Guantanamo_McDonalds.jpg|σύνδεσμος=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7e/I%27m_loving_it_--_debit_card_at_the_Guantanamo_McDonalds.jpg/220px-I%27m_loving_it_--_debit_card_at_the_Guantanamo_McDonalds.jpg|μικρογραφία| «Το λατρεύω» -- χρεωστική κάρτα στο Guantanamo McDonalds]]
Στο εμπορικό [[εμπόριο]], ο όρος « εμπορική πίστη » αναφέρεται στην έγκριση καθυστερημένης πληρωμής για αγορασμένα αγαθά. Μερικές φορές δεν χορηγείται πίστωση σε αγοραστή που αντιμετωπίζει οικονομική αστάθεια ή δυσκολία. Οι εταιρείες προσφέρουν συχνά εμπορική πίστωση στους πελάτες τους ως μέρος των όρων μιας συμφωνίας αγοράς. Οι οργανισμοί που προσφέρουν πίστωση στους πελάτες τους απασχολούν συχνά έναν διαχειριστή πίστωσης .

=== Καταναλωτική πίστη ===
 
Η καταναλωτική πίστη μπορεί να οριστεί ως «χρήματα, αγαθά ή υπηρεσίες που παρέχονται σε ένα άτομο ελλείψει άμεσης πληρωμής». Οι συνήθεις μορφές καταναλωτικής πίστης περιλαμβάνουν [[Πιστωτική κάρτα|πιστωτικές κάρτες]], κάρτες καταστημάτων, χρηματοδότηση μηχανοκίνητων οχημάτων, προσωπικά δάνεια ( δάνεια με δόσεις ), καταναλωτικά πιστωτικά όρια, δάνεια ημέρας πληρωμής, δάνεια λιανικής (δάνεια λιανικής με δόσεις) και [[Υποθήκη|στεγαστικά δάνεια]] . Αυτός είναι ένας ευρύς ορισμός της καταναλωτικής πίστης και αντιστοιχεί στον ορισμό της Τράπεζας της Αγγλίας για τον «δανεισμό σε ιδιώτες». Δεδομένου του μεγέθους και της φύσης της αγοράς στεγαστικών δανείων, πολλοί παρατηρητές ταξινομούν τον ενυπόθηκο δανεισμό ως ξεχωριστή κατηγορία προσωπικών δανείων και, κατά συνέπεια, τα στεγαστικά δάνεια εξαιρούνται από ορισμένους ορισμούς της καταναλωτικής πίστης, όπως αυτός που υιοθετήθηκε από την [[Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ|Federal Reserve των ΗΠΑ]] . <ref>{{Cite book|title=STRATEGIC CREDIT MANAGEMENT IN BANKS|first=G. S.|last=POPLI|first2=S. K.|last2=PURI|publisher=PHI Learning Pvt. Ltd.|isbn=9788120347045|date=2013-01-23|url=https://books.google.com/books?id=wacM4zKAIe4C&q=residential+mortgages+are+excluded+from+some+definitions+of+consumer+credit&pg=PA106|γλώσσα=en}}</ref>

Το κόστος της πίστωσης είναι το πρόσθετο ποσό, πέραν του ποσού που έχει δανειστεί, που πρέπει να πληρώσει ο δανειολήπτης. Περιλαμβάνει [[Τόκος|τόκους]], προμήθειες ρύθμισης και οποιεσδήποτε άλλες χρεώσεις. Ορισμένα έξοδα είναι υποχρεωτικά, τα οποία απαιτούνται από τον δανειστή ως αναπόσπαστο μέρος της σύμβασης πίστωσης. Άλλα έξοδα, όπως αυτά για την ασφάλιση πιστώσεων, μπορεί να είναι προαιρετικά. ο δανειολήπτης επιλέγει εάν περιλαμβάνονται ή όχι ως μέρος της συμφωνίας.

Οι τόκοι και άλλες επιβαρύνσεις παρουσιάζονται με διάφορους διαφορετικούς τρόπους, αλλά σε πολλά νομοθετικά καθεστώτα οι δανειστές υποχρεούνται να αναφέρουν όλες τις υποχρεωτικές χρεώσεις με τη μορφή ετήσιου ποσοστού (APR). <ref>{{Cite book|title=Consumer Credit Fundamentals|first=S.|last=Finlay|publisher=Springer|isbn=9780230232792|date=2009-02-02|url=https://books.google.com/books?id=JK2HDAAAQBAJ&q=lenders+are+required+to+quote+all+mandatory+charges+in+the+form+of+an+annual+percentage+rate&pg=PA13|γλώσσα=en}}</ref> Ο στόχος του υπολογισμού του ΣΕΠΕ είναι να προωθήσει την «αλήθεια στον δανεισμό», να δώσει στους πιθανούς δανειολήπτες ένα σαφές μέτρο του πραγματικού κόστους δανεισμού και να επιτρέψει τη σύγκριση μεταξύ ανταγωνιστικών προϊόντων. Το ΣΕΠΕ προέρχεται από το μοτίβο των προκαταβολών και των πληρωμών που έγιναν κατά τη διάρκεια της συμφωνίας. Οι προαιρετικές χρεώσεις συνήθως δεν περιλαμβάνονται στον υπολογισμό του ΣΕΠΕ. <ref>{{Cite book|title=Consumer Credit Fundamentals|first=S.|last=Finlay|publisher=Palgrave Macmillan|year=2009|edition=2nd}}</ref>

Τα επιτόκια των δανείων προς τους καταναλωτές, είτε στεγαστικά δάνεια είτε πιστωτικές κάρτες καθορίζονται συνήθως με αναφορά σε πιστωτική βαθμολογία . Υπολογιζόμενοι από ιδιωτικούς οργανισμούς αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας ή κεντρικά πιστωτικά γραφεία με βάση παράγοντες όπως προηγούμενες αθετήσεις, το ιστορικό πληρωμών και η διαθέσιμη πίστωση, τα άτομα με υψηλότερα πιστωτικά σκορ έχουν πρόσβαση σε χαμηλότερα APR από αυτά με χαμηλότερες βαθμολογίες. <ref>{{Cite web|url=https://finexasia.com/en/blog/what-are-fico-scores-and-how-do-they-affect-u-s-consumer-credit/|title=What are FICO Scores and How Do They Affect US Consumer Credit?|ημερομηνία=12 November 2017|website=FinEX Asia|publisher=FinEX Asia|accessdate=8 August 2018}}</ref>

=== Στατιστική ===
{| class="wikitable"
|+Μερίδιο της καταναλωτικής πίστης ως αναλογία του συνολικού χρέους των νοικοκυριών το 2015 <ref>{{Cite journal|last=Comelli|first=Martino|title=The impact of welfare on household debt|journal=Sociological Spectrum|date=25 February 2021|volume=41|issue=2|pages=154–176|doi=10.1080/02732173.2021.1875088}}</ref>
!{{Flag|Switzerland}}</img>{{Flag|Switzerland}}
!{{Flag|Netherlands}}</img>{{Flag|Netherlands}}
!{{Flag|Luxembourg}}</img>{{Flag|Luxembourg}}
!{{Flag|Denmark}}</img>{{Flag|Denmark}}
!{{Flag|Sweden}}</img>{{Flag|Sweden}}
!{{Flag|Japan}}</img>{{Flag|Japan}}
!{{Flag|Latvia}}</img>{{Flag|Latvia}}
!{{Flag|Spain}}</img>{{Flag|Spain}}
!{{Flag|Lithuania}}</img>{{Flag|Lithuania}}
!{{Flag|Estonia}}</img>{{Flag|Estonia}}
!{{Flag|Australia}}</img>{{Flag|Australia}}
!{{Flag|Portugal}}</img>{{Flag|Portugal}}
!{{Flag|Germany}}</img>{{Flag|Germany}}
!{{Flag|United Kingdom}}</img>{{Flag|United Kingdom}}
|+
|1%
| 4%
| 5%
| 5%
| 5%
| 7%
| 8%
| 9%
| 9%
| 9%
| 9%
| 10%
| 12%
| 12%
|+
!{{Flag|Finland}}</img>{{Flag|Finland}}
!{{Flag|Ireland}}</img>{{Flag|Ireland}}
!{{Flag|Austria}}</img>{{Flag|Austria}}
!{{Flag|France}}</img>{{Flag|France}}
!{{Flag|Belgium}}</img>{{Flag|Belgium}}
!{{Flag|Czechia}}</img>{{Flag|Czechia}}
!{{Flag|Italy}}</img>{{Flag|Italy}}
!{{Flag|Slovakia}}</img>{{Flag|Slovakia}}
!{{Flag|United States}}</img>{{Flag|United States}}
!{{Flag|Slovenia}}</img>{{Flag|Slovenia}}
!{{Flag|Greece}}</img>{{Flag|Greece}}
!{{Flag|Poland}}</img>{{Flag|Poland}}
!{{Flag|Canada}}</img>{{Flag|Canada}}
!{{Flag|Hungary}}</img>{{Flag|Hungary}}
|+
|12%
| 12%
| 13%
| 14%
| 14%
| 16%
| 16%
| 19%
| 23%
| 23%
| 27%
| 29%
| 29%
| 44%
|}

== Παραπομπές ==

== Βιβλιογραφικές αναφορές ==

* Logemann, Jan, επιμ. (2012). ''Η ανάπτυξη της καταναλωτικής πίστης σε παγκόσμια προοπτική: Επιχειρήσεις, Ρυθμίσεις και Πολιτισμός'' . Νέα Υόρκη: Palgrave Macmillan.{{ISBN|978-0-230-34105-0}}[[ISBN (identifier)|ISBN]]&nbsp;[[Special:BookSources/978-0-230-34105-0|978-0-230-34105-0]] .

== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==

* {{Commons category-inline|2=Πίστη (οικονομία)}}
[[Κατηγορία:Σελίδες με μη επιθεωρημένες μεταφράσεις]]

Έκδοση από την 15:55, 30 Οκτωβρίου 2022

Η πιστωτική κάρτα είναι μια κοινή μορφή πίστωσης. Με μια πιστωτική κάρτα, η εταιρεία πιστωτικών καρτών, συχνά μια τράπεζα, χορηγεί ένα πιστωτικό όριο στον κάτοχο της κάρτας. Ο κάτοχος της κάρτας μπορεί να κάνει αγορές από εμπόρους και να δανειστεί τα χρήματα για αυτές τις αγορές από την εταιρεία πιστωτικών καρτών.
Εγχώριες πιστώσεις προς τον ιδιωτικό τομέα το 2005
Οικονομικά
Κλάδοι
Έννοιες
Οικονομολόγοι
Λήμματα
π • σ • ε

 

Η πίστη είναι η εμπιστοσύνη που επιτρέπει σε ένα μέρος να παρέχει χρήματα ή πόρους σε άλλο μέρος όπου το δεύτερο μέρος δεν αποζημιώνει αμέσως το πρώτο μέρος (δημιουργώντας έτσι ένα χρέος ), αλλά υπόσχεται είτε να να επιστρέψει ή να επιστρέψει αυτούς τους πόρους (ή άλλα υλικά ίσης αξίας) σε μεταγενέστερη ημερομηνία. [1] Με άλλα λόγια, η πίστη είναι μια μέθοδος που καθιστά την αμοιβαιότητα επίσημη, νομικά εκτελεστή και επεκτάσιμη σε μια μεγάλη ομάδα άσχετων ατόμων.

Οι παρεχόμενοι πόροι μπορεί να είναι οικονομικοί (π.χ. χορήγηση δανείου ), ή μπορεί να αποτελούνται από αγαθά ή υπηρεσίες (π.χ. καταναλωτική πίστη). Η πίστη περιλαμβάνει οποιαδήποτε μορφή αναβολής πληρωμής. [2] Η πίστωση επεκτείνεται από έναν πιστωτή, επίσης γνωστό ως δανειστή, σε έναν οφειλέτη, επίσης γνωστό ως δανειολήπτη .

Ετυμολογία

Ο όρος «πίστη» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα αγγλικά τη δεκαετία του 1520. Ο όρος προήλθε «από τη μέση γαλλική crédit (15c.) «πιστεύω, εμπιστεύομαι», από τα ιταλικά credito, από τα λατινικά creditum «δάνειο, πράγμα που έχει ανατεθεί σε άλλον», από το παρελθοντικό του credere «να εμπιστεύομαι, να εμπιστεύομαι, να πιστεύω». Η εμπορική έννοια της "πίστης" "ήταν η αρχική στα αγγλικά (ο πιστωτής είναι [από τα μέσα] του 15ο αιώνα. )" Η παράγωγη έκφραση " credit union " χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1881 στα αμερικανικά αγγλικά· η έκφραση " credit rating " χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1958. [3]

Ιστορία

Οι πιστωτικές κάρτες έγιναν πιο εμφανείς κατά τη δεκαετία του 1900. Οι μεγαλύτερες εταιρείες άρχισαν να δημιουργούν αλυσίδες με άλλες εταιρείες και χρησιμοποίησαν μια πιστωτική κάρτα ως τρόπο για να πραγματοποιήσουν πληρωμές σε οποιαδήποτε από αυτές τις εταιρείες. Οι εταιρείες χρέωναν στον κάτοχο της κάρτας μια συγκεκριμένη ετήσια χρέωση και επέλεγαν τις μεθόδους χρέωσης, ενώ κάθε συμμετέχουσα εταιρεία χρεωνόταν ένα ποσοστό των συνολικών χρεώσεων. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία πιστωτικών καρτών για λογαριασμό τραπεζών σε όλο τον κόσμο. [4] Μερικές άλλες πρώτες πιστωτικές κάρτες που εκδόθηκαν από τράπεζα περιλαμβάνουν την Visa της Τράπεζας της Αμερικής το 1958 και την American Express 'American Express Card επίσης το 1958. Αυτές λειτουργούσαν παρόμοια με τις πιστωτικές κάρτες που εκδόθηκαν από την εταιρεία. Ωστόσο, διεύρυναν την αγοραστική δύναμη σχεδόν σε οποιαδήποτε υπηρεσία και επέτρεψαν στον καταναλωτή να συγκεντρώσει ανακυκλούμενη πίστωση . Η ανακυκλούμενη πίστωση ήταν ένα μέσο για την εξόφληση ενός υπολοίπου σε μεταγενέστερη ημερομηνία, ενώ επιβαλλόταν μια χρηματοοικονομική επιβάρυνση για το υπόλοιπο. [5]

Διάκριση

Μέχρι τον νόμο περί ίσων ευκαιριών πίστης το 1974, οι γυναίκες στην Αμερική λάμβαναν πιστωτικές κάρτες με αυστηρότερους όρους ή καθόλου. Θα μπορούσε να είναι δύσκολο για μια γυναίκα να αγοράσει ένα σπίτι χωρίς έναν άνδρα συνυπογράφοντα. [6] Στο παρελθόν, ακόμη και όταν δεν τους απαγορευόταν ρητά, οι έγχρωμοι συχνά δεν μπορούσαν να λάβουν πίστωση για να αγοράσουν ένα σπίτι σε λευκές γειτονιές.

Πίστη που εκδόθηκε από τράπεζα

Η πίστη που έχει εκδοθεί από την τράπεζα αποτελεί το μεγαλύτερο ποσοστό των πιστώσεων που υπάρχουν. Η παραδοσιακή άποψη των τραπεζών ως διαμεσολαβητών μεταξύ αποταμιευτών και δανειοληπτών είναι εσφαλμένη. Η σύγχρονη τραπεζική έχει να κάνει με τη δημιουργία πιστώσεων. [7] Η πίστωση αποτελείται από δύο μέρη, την πίστωση ( χρήματα ) και την αντίστοιχη οφειλή της, η οποία απαιτεί αποπληρωμή με τόκο . Η πλειοψηφία (97% από τον Δεκέμβριο του 2013 [7] ) των χρημάτων στην οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου δημιουργείται ως πίστωση. Όταν μια τράπεζα εκδίδει πίστωση (δηλαδή χορηγεί δάνειο), γράφει μια αρνητική εγγραφή στη στήλη του παθητικού του ισολογισμού της και ένα ισοδύναμο θετικό στοιχείο στη στήλη του ενεργητικού. το περιουσιακό στοιχείο είναι η ροή εσόδων από την αποπληρωμή του δανείου (συν τους τόκους) από ένα αξιόπιστο άτομο. Όταν το χρέος αποπληρωθεί πλήρως, η πίστη και το χρέος ακυρώνονται και τα χρήματα εξαφανίζονται από την οικονομία. Εν τω μεταξύ, ο οφειλέτης λαμβάνει ένα θετικό υπόλοιπο μετρητών (το οποίο χρησιμοποιείται για την αγορά κάτι σαν σπίτι), αλλά και μια ισοδύναμη αρνητική υποχρέωση που πρέπει να αποπληρωθεί στην τράπεζα καθ' όλη τη διάρκεια. Το μεγαλύτερο μέρος της πίστης που δημιουργείται πηγαίνει στην αγορά γης και ακινήτων, δημιουργώντας πληθωρισμό σε αυτές τις αγορές, ο οποίος αποτελεί βασικό μοχλό του οικονομικού κύκλου .

Όταν μια τράπεζα δημιουργεί πίστωση, ουσιαστικά οφείλει τα χρήματα στον εαυτό της   . Εάν μια τράπεζα εκδώσει πάρα πολύ κακή πίστωση (όσοι οφειλέτες δεν είναι σε θέση να την επιστρέψουν), η τράπεζα θα καταστεί αφερέγγυα . έχουν περισσότερες υποχρεώσεις από περιουσιακά στοιχεία. Το ότι η τράπεζα δεν είχε ποτέ τα χρήματα για να δανείσει δεν έχει σημασία - η τραπεζική άδεια επιτρέπει στις τράπεζες να δημιουργήσουν πίστωση - αυτό που έχει σημασία είναι ότι το σύνολο του ενεργητικού μιας τράπεζας είναι μεγαλύτερο από το σύνολο του παθητικού της και ότι διαθέτει επαρκή ρευστά στοιχεία ενεργητικού - όπως π.χ. μετρητά - για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της προς τους οφειλέτες της. Εάν δεν το κάνει αυτό, κινδυνεύει να χρεοκοπήσει ή να αφαιρεθεί η τραπεζική άδεια.

Υπάρχουν δύο κύριες μορφές ιδιωτικής πίστης που δημιουργούνται από τις τράπεζες. ακάλυπτη (μη εξασφαλισμένη) πίστωση, όπως καταναλωτικές πιστωτικές κάρτες και μικρά ακάλυπτα δάνεια, και εξασφαλισμένη (εξασφαλισμένη) πίστωση, συνήθως εξασφαλισμένη έναντι του αντικειμένου που αγοράζεται με τα χρήματα (σπίτι, σκάφος, αυτοκίνητο κ.λπ. ). Για να μειώσουν την έκθεσή τους στον κίνδυνο να μην πάρουν τα χρήματά τους πίσω (credit default ), οι τράπεζες θα τείνουν να εκδίδουν μεγάλα πιστωτικά ποσά σε όσους θεωρούνται αξιόπιστα και επίσης να απαιτούν εξασφαλίσεις . κάτι ισοδύναμης αξίας με το δάνειο, το οποίο θα περάσει στην τράπεζα εάν ο οφειλέτης δεν τηρήσει τους όρους αποπληρωμής του δανείου. Σε αυτήν την περίπτωση, η τράπεζα χρησιμοποιεί την πώληση των εξασφαλίσεων για να μειώσει τις υποχρεώσεις της. Παραδείγματα εξασφαλισμένης πίστωσης περιλαμβάνουν καταναλωτικά στεγαστικά δάνεια που χρησιμοποιούνται για την αγορά κατοικιών, σκαφών κ.λπ. και συμβάσεις πίστωσης PCP (προσωπικό πρόγραμμα συμβολαίου) για αγορές αυτοκινήτων.

Οι κινήσεις χρηματοοικονομικών κεφαλαίων συνήθως εξαρτώνται είτε από μεταβιβάσεις πίστωσης είτε από μετοχές . Η παγκόσμια πιστωτική αγορά είναι τριπλάσια από το μέγεθος των παγκόσμιων μετοχών. Η πίστωση με τη σειρά της εξαρτάται από τη φήμη ή την πιστοληπτική ικανότητα της οντότητας που αναλαμβάνει την ευθύνη για τα κεφάλαια. Η πίστωση διαπραγματεύεται επίσης σε χρηματοπιστωτικές αγορές . Η πιο καθαρή μορφή είναι η αγορά αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου, η οποία είναι ουσιαστικά μια διαπραγματεύσιμη αγορά ασφάλισης πιστώσεων. Μια ανταλλαγή πιστωτικής αθέτησης αντιπροσωπεύει την τιμή στην οποία δύο μέρη ανταλλάσσουν αυτόν τον κίνδυνο – ο πωλητής προστασίας αναλαμβάνει τον κίνδυνο αθέτησης της πίστωσης σε αντάλλαγμα μιας πληρωμής, που συνήθως υποδηλώνεται σε μονάδες βάσης (μία μονάδα βάσης είναι 1/100 του ποσοστού ) του πλασματικού ποσού που πρέπει να αναφέρεται, ενώ ο αγοραστής προστασίας πληρώνει αυτό το ασφάλιστρο και σε περίπτωση αθέτησης υποχρέωσης του υποκείμενου στοιχείου (δάνειο, ομόλογο ή άλλη απαίτηση), παραδίδει αυτήν την απαίτηση στον πωλητή προστασίας και λαμβάνει από τον πωλητή το υπερέχον (δηλαδή καθίσταται ολόκληρο). 

Τύποι

Υπάρχουν πολλοί τύποι πίστης, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά, της τραπεζικής πίστης, του εμπορίου, της καταναλωτικής πίστης, της επενδυτικής πίστωσης, της διεθνούς πίστωσης και της δημόσιας πίστης .

Εμπορική πίστωση

«Το λατρεύω» -- χρεωστική κάρτα στο Guantanamo McDonalds

Στο εμπορικό εμπόριο, ο όρος « εμπορική πίστη » αναφέρεται στην έγκριση καθυστερημένης πληρωμής για αγορασμένα αγαθά. Μερικές φορές δεν χορηγείται πίστωση σε αγοραστή που αντιμετωπίζει οικονομική αστάθεια ή δυσκολία. Οι εταιρείες προσφέρουν συχνά εμπορική πίστωση στους πελάτες τους ως μέρος των όρων μιας συμφωνίας αγοράς. Οι οργανισμοί που προσφέρουν πίστωση στους πελάτες τους απασχολούν συχνά έναν διαχειριστή πίστωσης .

Καταναλωτική πίστη

  Η καταναλωτική πίστη μπορεί να οριστεί ως «χρήματα, αγαθά ή υπηρεσίες που παρέχονται σε ένα άτομο ελλείψει άμεσης πληρωμής». Οι συνήθεις μορφές καταναλωτικής πίστης περιλαμβάνουν πιστωτικές κάρτες, κάρτες καταστημάτων, χρηματοδότηση μηχανοκίνητων οχημάτων, προσωπικά δάνεια ( δάνεια με δόσεις ), καταναλωτικά πιστωτικά όρια, δάνεια ημέρας πληρωμής, δάνεια λιανικής (δάνεια λιανικής με δόσεις) και στεγαστικά δάνεια . Αυτός είναι ένας ευρύς ορισμός της καταναλωτικής πίστης και αντιστοιχεί στον ορισμό της Τράπεζας της Αγγλίας για τον «δανεισμό σε ιδιώτες». Δεδομένου του μεγέθους και της φύσης της αγοράς στεγαστικών δανείων, πολλοί παρατηρητές ταξινομούν τον ενυπόθηκο δανεισμό ως ξεχωριστή κατηγορία προσωπικών δανείων και, κατά συνέπεια, τα στεγαστικά δάνεια εξαιρούνται από ορισμένους ορισμούς της καταναλωτικής πίστης, όπως αυτός που υιοθετήθηκε από την Federal Reserve των ΗΠΑ . [8]

Το κόστος της πίστωσης είναι το πρόσθετο ποσό, πέραν του ποσού που έχει δανειστεί, που πρέπει να πληρώσει ο δανειολήπτης. Περιλαμβάνει τόκους, προμήθειες ρύθμισης και οποιεσδήποτε άλλες χρεώσεις. Ορισμένα έξοδα είναι υποχρεωτικά, τα οποία απαιτούνται από τον δανειστή ως αναπόσπαστο μέρος της σύμβασης πίστωσης. Άλλα έξοδα, όπως αυτά για την ασφάλιση πιστώσεων, μπορεί να είναι προαιρετικά. ο δανειολήπτης επιλέγει εάν περιλαμβάνονται ή όχι ως μέρος της συμφωνίας.

Οι τόκοι και άλλες επιβαρύνσεις παρουσιάζονται με διάφορους διαφορετικούς τρόπους, αλλά σε πολλά νομοθετικά καθεστώτα οι δανειστές υποχρεούνται να αναφέρουν όλες τις υποχρεωτικές χρεώσεις με τη μορφή ετήσιου ποσοστού (APR). [9] Ο στόχος του υπολογισμού του ΣΕΠΕ είναι να προωθήσει την «αλήθεια στον δανεισμό», να δώσει στους πιθανούς δανειολήπτες ένα σαφές μέτρο του πραγματικού κόστους δανεισμού και να επιτρέψει τη σύγκριση μεταξύ ανταγωνιστικών προϊόντων. Το ΣΕΠΕ προέρχεται από το μοτίβο των προκαταβολών και των πληρωμών που έγιναν κατά τη διάρκεια της συμφωνίας. Οι προαιρετικές χρεώσεις συνήθως δεν περιλαμβάνονται στον υπολογισμό του ΣΕΠΕ. [10]

Τα επιτόκια των δανείων προς τους καταναλωτές, είτε στεγαστικά δάνεια είτε πιστωτικές κάρτες καθορίζονται συνήθως με αναφορά σε πιστωτική βαθμολογία . Υπολογιζόμενοι από ιδιωτικούς οργανισμούς αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας ή κεντρικά πιστωτικά γραφεία με βάση παράγοντες όπως προηγούμενες αθετήσεις, το ιστορικό πληρωμών και η διαθέσιμη πίστωση, τα άτομα με υψηλότερα πιστωτικά σκορ έχουν πρόσβαση σε χαμηλότερα APR από αυτά με χαμηλότερες βαθμολογίες. [11]

Στατιστική

Μερίδιο της καταναλωτικής πίστης ως αναλογία του συνολικού χρέους των νοικοκυριών το 2015 [12]
Ελβετία</img> Ελβετία Ολλανδία</img> Ολλανδία Λουξεμβούργο</img> Λουξεμβούργο Δανία</img> Δανία Σουηδία</img> Σουηδία Ιαπωνία</img> Ιαπωνία Λετονία</img> Λετονία Ισπανία</img> Ισπανία Λιθουανία</img> Λιθουανία Εσθονία</img> Εσθονία Αυστραλία</img> Αυστραλία Πορτογαλία</img> Πορτογαλία Γερμανία</img> Γερμανία Ηνωμένο Βασίλειο</img> Ηνωμένο Βασίλειο
1% 4% 5% 5% 5% 7% 8% 9% 9% 9% 9% 10% 12% 12%
Φινλανδία</img> Φινλανδία Δημοκρατία της Ιρλανδίας</img> Δημοκρατία της Ιρλανδίας Αυστρία</img> Αυστρία Γαλλία</img> Γαλλία Βέλγιο</img> Βέλγιο Τσεχία</img> Τσεχία Ιταλία</img> Ιταλία Σλοβακία</img> Σλοβακία Ηνωμένες Πολιτείες</img> Ηνωμένες Πολιτείες Σλοβενία</img> Σλοβενία Ελλάδα</img> Ελλάδα Πολωνία</img> Πολωνία Καναδάς</img> Καναδάς Ουγγαρία</img> Ουγγαρία
12% 12% 13% 14% 14% 16% 16% 19% 23% 23% 27% 29% 29% 44%

Παραπομπές

Βιβλιογραφικές αναφορές

  • Logemann, Jan, επιμ. (2012). Η ανάπτυξη της καταναλωτικής πίστης σε παγκόσμια προοπτική: Επιχειρήσεις, Ρυθμίσεις και Πολιτισμός . Νέα Υόρκη: Palgrave Macmillan.(ISBN 978-0-230-34105-0)ISBN 978-0-230-34105-0 .

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

  1. ↑ Credit (def. 2c). Merriam Webster Online. Retrieved 5 March 2015.
  2. ↑ O'Sullivan, Arthur· Sheffrin, Steven M. (2003). Economics: Principles in Action. Needham, Mass: Pearson Prentice Hall. σελ. 512. ISBN 0-13-063085-3. 
  3. ↑ «Credit». www.etymonline.com. Online Etymology Dictionary. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2017. 
  4. ↑ Tikkanen, Amy. «Credit card». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  5. ↑ «The history of credit cards (Timeline & major events)». 12 Αυγούστου 2021. 
  6. ↑ «Forty Years Ago, Women Had a Hard Time Getting Credit Cards». 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Bank of England Quarterly Bulletin 2014 Q1 - Money Creation in the Modern Economy» (PDF). 
  8. ↑ POPLI, G. S.· PURI, S. K. (23 Ιανουαρίου 2013). STRATEGIC CREDIT MANAGEMENT IN BANKS (στα Αγγλικά). PHI Learning Pvt. Ltd. ISBN 9788120347045. 
  9. ↑ Finlay, S. (2 Φεβρουαρίου 2009). Consumer Credit Fundamentals (στα Αγγλικά). Springer. ISBN 9780230232792. 
  10. ↑ Finlay, S. (2009). Consumer Credit Fundamentals (2nd έκδοση). Palgrave Macmillan. 
  11. ↑ «What are FICO Scores and How Do They Affect US Consumer Credit?». FinEX Asia. FinEX Asia. 12 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2018. 
  12. ↑ Comelli, Martino (25 February 2021). «The impact of welfare on household debt». Sociological Spectrum 41 (2): 154–176. doi:10.1080/02732173.2021.1875088. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πίστη_(οικονομία)&oldid=9743809"