Αδέλφια της Ιταλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μετά τις αλλαγές, να μπουν και στην σωστή πλέον σειρά
→‎Ιδεολογία: + από αγγλικό
Γραμμή 73: Γραμμή 73:


==Ιδεολογία==
==Ιδεολογία==
Οι πολιτικοί σχολιαστές έχουν περιγράψει τα Αδέλφια της Ιταλίας σαν κόμμα [[Νεοφασισμός|νεοφασιστικό]],<ref name="“CeccariniNewell2019”">{{Cite book|title=The Italian General Election of 2018: Italy in Uncharted Territory|last=Luigi Ceccarini|last2=James L. Newell|publisher=Springer International Publishing|isbn=978-3-03-013617-8|year=2019|chapter=Introduction: The Paradoxical Election|editor-last=James L. Newell|page=5|url=https://books.google.co.uk/books?id=BJ6SDwAAQBAJ&pg=PA5}}</ref> μεταφασιστικό,<ref>{{Cite web|url=https://www.france24.com/en/europe/20220724-brothers-of-italy-the-far-right-party-on-the-cusp-of-power|title=Brothers of Italy, the far-right party on the cusp of power|ημερομηνία=24 July 2022|website=France 24|publisher=Agence France-Press|accessdate=25 July 2022|quote=... the post-fascist Brothers of Italy, looks set to do well in Italian elections on September 25.}}</ref> [[Δεξιά (πολιτική)|δεξιό]],<ref>{{Cite news|url=https://www.nytimes.com/2017/11/02/world/europe/sicily-election.html|title=Sicily's Political Theater Has Colorful Cast and Big Implications|last=Horowitz|first=Jason|work=The New York Times|date=2 November 2017|accessdate=28 January 2020}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.independent.co.uk/news/world/europe/italy-elections-latest-results-hung-parliament-five-star-movement-silvio-berlusconi-a8240096.html|title=Italy election: What was the result and what is the Five Star Movement?|last=Osborne|first=Samuel|work=The Independent|date=6 March 2018|accessdate=28 January 2020}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.reuters.com/article/us-italy-politics/italys-5-star-league-talks-progress-pm-may-be-in-sight-idUSKCN1IE0T4|title=Italy's 5-Star, League talks progress, PM may be in sight|last=Di Giorgio|first=Massimiliano|date=13 May 2018|publisher=Reuters|last2=Jones|first2=Gavin|archive-url=https://web.archive.org/web/20180513201953/https://www.reuters.com/article/us-italy-politics/italys-5-star-league-talks-progress-pm-may-be-in-sight-idUSKCN1IE0T4|archive-date=13 May 2018|accessdate=28 January 2020}}</ref> [[Ακροδεξιά|ακροδεξιό]],<ref>[https://www.politico.eu/article/matteo-salvini-silvio-berlusconi-mario-draghi-italian-right-wing-parties-reject-coalition-partner-as-government-heads-toward-collapse/ Italian right-wing parties reject coalition partner as government heads toward collapse]</ref><ref>{{Cite web|url=https://www.thelocal.it/20170911/an-introduction-to-italys-small-political-parties|title=An introduction to Italy's small political parties|last=Edwards|first=Catherine|ημερομηνία=11 September 2017|website=The Local|accessdate=28 January 2020}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.wsj.com/articles/italys-far-right-flexes-campaign-muscle-1510754829|title=Italy's Far Right Flexes Campaign Muscle|last=Sylvers|first=Eric|work=The Wall Street Journal|date=15 November 2017|accessdate=28 January 2020}}</ref> <ref>{{Cite news|url=https://www.ft.com/content/f8c32044-0d92-11e8-8eb7-42f857ea9f09|title=Meloni takes Italian far-right back to 1930s roots|last=Ghiglione|first=Davide|work=Financial Times|date=10 February 2018|last2=Politi|first2=James|accessdate=28 January 2020}}</ref> [[Εθνικισμός|εθνικιστικό]],<ref name="Johnson 2020">{{Cite news|url=https://www.ft.com/content/f225692c-a338-4bd2-8dd0-432d40ab5b54|title=Giorgia Meloni emerges as challenger to Salvini on Italian right|last=Johnson|first=Miles|work=Financial Times|date=5 June 2020|accessdate=5 November 2021}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.nbcnews.com/news/world/italy-s-salvini-calls-elections-raises-possibility-far-right-rule-n1040701|title=Italy's Salvini calls for elections, raises possibility of far-right rule|work=NBC News|date=11 August 2019|accessdate=15 March 2020}}</ref> [[Συντηρητισμός|συντηρητικό]],<ref name="“CeccariniNewell2019”" /><ref name="CSIS 2018">{{Cite web|url=https://www.csis.org/programs/european-election-watch/italy|title=European Election Watch: Italy|ημερομηνία=4 March 2018|publisher=Center for Strategic and International Studies|accessdate=5 November 2021}}</ref> [[Κοινωνικός συντηρητισμός|κοινωνικά συντηρητικό]],<ref>{{Cite book|title=Italy, Parliamentary Elections|publisher=Center for Strategic and International Studies|isbn=9783838268484|year=2018|url=https://books.google.com/books?id=t9Z1CwAAQBAJ&pg=PT32}}</ref><ref>{{Cite web|url=https://www.cambridge.org/core/journals/government-and-opposition/article/performing-during-the-coronavirus-crisis-the-italian-populist-radical-right-between-national-opposition-and-subnational-government/8B3173B1EEB874DE073939702B6FDF24|title=Government and Opposition|year=2022|publisher=Cambridge University Press}}</ref> και [[Δεξιός λαϊκισμός|δεξιό λαϊκιστικό]],<ref name="ZDF 2018">{{Cite news|url=https://www.zdf.de/nachrichten/heute/silvio-berlusconi-dominiert-italienischen-wahlkampf-102.html|title=Berlusconi im Wahlkampf|work=ZDF|date=1 February 2018|language=de|archive-url=https://web.archive.org/web/20190403010702/https://www.zdf.de/nachrichten/heute/silvio-berlusconi-dominiert-italienischen-wahlkampf-102.html|archive-date=3 April 2019|accessdate=15 August 2022}}</ref><ref name="Zulianello 2019">{{Cite journal|last=Zulianello|first=Mattia|title=Varieties of Populist Parties and Party Systems in Europe: From State-of-the-Art to the Application of a Novel Classification Scheme to 66 Parties in 33 Countries|url=https://www.cambridge.org/core/journals/government-and-opposition/article/varieties-of-populist-parties-and-party-systems-in-europe-from-stateoftheart-to-the-application-of-a-novel-classification-scheme-to-66-parties-in-33-countries/7CB95AE2CA7274D5F4716EC11708ACD8/core-reader|journal=Government and Opposition|date=April 2020|volume=55|issue=2|pages=327–347|doi=10.1017/gov.2019.21}}</ref> κυρίως επειδή συχνά το κόμμα χρησιμοποιεί εθνικιστικό, συντηρητικό και αντιμεταναστευτικό λόγο.<ref name="CSIS 2018" /> Το κόμμα έχει συχνά περιγραφεί ως [[Ευρωσκεπτικισμός|ευρωσκεπτικιστικό]],<ref name="CSIS 2018" /><ref name="Bailo 2020">{{Cite book|title=Online Communities and Crowds in the Rise of the Five Star Movement|first=Francesco|last=Bailo|isbn=978-3-030-45508-8|year=2020|edition=e-book|location=Cham, Switzerland|page=102|url=https://www.google.com/books/edition/Online_Communities_and_Crowds_in_the_Ris/mgn2DwAAQBAJ|accessdate=15 August 2022}}</ref><ref name="Berti, Cossarini & Ruzza 2021">{{Cite book|title=The Impact of Populism on European Institutions and Civil Society: Discourses, Practices, and Policies|first=Carlo|last=Berti|first2=Paolo|last2=Cossarini|publisher=Springer Nature|isbn=978-3-0307-3411-4|year=<!--30 July-->2021|page=71|url=https://books.google.com/books?id=4wM7EAAAQBAJ<!--&printsec=frontcover-->|accessdate=15 August 2022}}</ref> με την ηγεσία του να έχει δηλώσει ότι ήθελε να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους των διμερών συμφωνιών με την [[Ευρωπαϊκή Ένωση]] και να τροποποιήσει το Σύνταγμα της Ιταλίας για να δώσει προτεραιότητα στο ιταλικό δίκαιο έναντι του ευρωπαϊκού δικαίου,<ref>{{Cite news|url=http://www.ilgiornale.it/news/interni/fratelli-ditalia-attacca-ci-vuole-coraggio-dire-addio-999950.html|title=Fratelli d'Italia attacca: 'Ci vuole il coraggio di dire addio all'euro'|last=De Feo|first=Fabrizio|work=Il Giornale|date=9 March 2014|language=it|accessdate=15 August 2022}}</ref><ref name="Sparks 2021">{{Cite web|url=https://www.gzeromedia.com/whos-afraid-of-giorgia-meloni|title=Who's afraid of Giorgia Meloni?|last=Sparks|first=Willis|ημερομηνία=27 May 2021|publisher=GZERO Media|accessdate=5 November 2021}}</ref> ενώ παλαιότερα το κόμμα ήταν υπέρ της αποχώρησης της Ιταλίας από την [[ευρωζώνη]].<ref>{{Cite news|url=http://www.liberoquotidiano.it/news/politica/11830496/Giorgia-Meloni-batte-moneta--.html<!--https://archivio.giornalettismo.com/ateju-meloni-no-euro/-->|title=Giorgia Meloni batte moneta: 'Ad Atreju niente euro'|work=Libero Quotidiano|date=22 September 2015|language=it|archive-url=https://web.archive.org/web/20151023163124/http://www.liberoquotidiano.it/news/politica/11830496/Giorgia-Meloni-batte-moneta--.html|archive-date=23 October 2015|accessdate=15 August 2022}}</ref><ref>{{Cite news|url=http://www.rainews.it/dl/rainews/articoli/Brexit-rischio-effetto-domino-Tutti-gli-euroscettici-d-Europa-74460578-f2ab-40de-8264-820244ed3cc2.html|title=Brexit, si teme effetto domino. Ecco gli euroscettici d'Europa|work=Rai News|date=24 June 2016|accessdate=11 August 2022}}</ref> Το 2018, η Μελόνι εγκατέλειψε την ιδέα της αποχώρησης από το [[ευρώ]].<ref>{{Cite news|url=https://www.lastampa.it/politica/2022/07/27/news/le_giravolte_di_meloni_sulleuro_e_il_sogno_impossibile_di_unaltra_ue-5479947/|title=Le giravolte di Meloni sull'euro e il sogno impossibile di un'altra Ue|work=La Stampa|date=26 July 2022|language=it|accessdate=11 August 2022}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.agi.it/politica/news/2022-08-10/elezioni-meloni-rasicura-ue-su-pnrr-fascismo-consegnato-a-storia-17720928/|title=Meloni 'rassicura' la Ue, se il centrodestra vincerà 'l'Italia non uscirà dall'euro'|last=Lamberti|first=Giovanni|date=10 August 2022|publisher=AGI|language=it|accessdate=11 August 2022}}</ref> Πριν από την έναρξη της [[Εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία|ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία το 2022]], το κόμμα ήταν υπέρ των καλύτερων σχέσεων με τη [[Ρωσία]], διατηρώντας όμως και φιλονατοϊκή στάση.<ref name="CSIS 2018" /> Έκτοτε, καταδίκασε την εισβολή και υποσχέθηκε να στείλει όπλα στην [[Ουκρανία]].<ref>{{Cite web|url=https://www.politico.eu/article/italys-meloni-right-wing-government-is-nothing-to-fear/|title=Italy's Meloni: Right-wing government is 'nothing to fear'|ημερομηνία=23 July 2022|website=Politico Europe|accessdate=23 July 2022}}</ref>
Οι ρίζες των Αδελφών της Ιταλίας εντοπίζονται στην ιστορία και τις αξίες του [[Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα|Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος]] και της [[Εθνική Συμμαχία (Ιταλία)|Εθνικής Συμμαχίας]] .<ref>{{Cite web|url=http://www.tgcom24.mediaset.it/politica/2014/notizia/fratelli-d-italia-riaccende-la-fiamma-nel-nuovo-logo-i-simboli-di-msi-e-an_2029374.shtml|title=Fratelli d'Italia riaccende la "fiamma". Nel nuovo logo i simboli di Msi e An|ημερομηνία=16 February 2014|publisher=TGcom24}}</ref>{{απέτυχε η επαλήθευση}} Η αρχηγός του κόμματος, προσδιορίζεται ως συντηρητική, εθνικίστρια, υπέρμαχος του οικονομικού πατριωτισμού, δηλαδή στην προστασία της εθνικής οικονομίας έναντι της ευρωπαϊκής. <ref>https://economico.gr/ekloges-stin-italia-poia-einai-omos-i-45chroni-epikefalis-tou-kommatos-adelfia-tis-italias-kai-ti-fovizei-tin-e-e/</ref>

Το κόμμα υποστηρίζει μια πολιτική [[Μηδενική ανοχή|μηδενικής ανοχής]] στην [[παράνομη μετανάστευση]] και θέλει να εμποδίσει τους μετανάστες να φτάσουν στα ιταλικά λιμάνια, ενώ παράλληλα είναι υπέρ της αύξησης των γεννήσεων από Ιταλίδες γυναίκες με στόχο την μείωση της εξάρτησης από την μετανάστευση.<ref name="Sparks 20212">{{Cite web|url=https://www.gzeromedia.com/whos-afraid-of-giorgia-meloni|title=Who's afraid of Giorgia Meloni?|last=Sparks|first=Willis|ημερομηνία=27 May 2021|publisher=GZERO Media|accessdate=5 November 2021}}</ref> Αν και ορισμένα από τα μέλη του κόμματος απορρίπτουν αυτό το προσδιορισμό, το κόμμα έχει περιγραφεί ως νεοφασιστικό από αναλυτές, εν μέρει επειδή οι ρίζες του κόμματος ανάγονται στο [[Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα]],<ref>{{Cite news|url=http://www.ilpost.it/2020/04/30/giorgia-meloni-democrazia/|title='Pensate come state messi se vi devo dare io lezioni di democrazia'|work=Il Post|date=30 April 2020|language=it|accessdate=5 November 2021}}</ref> έχει δεσμούς με την ακροδεξιά,<ref>{{Cite news|url=https://www.haaretz.com/opinion/.premium-how-anti-vaxxers-could-propel-italy-s-far-right-into-power-1.10044352|title=What's Fueling the Shocking Rise of Italy's Far Right?|work=Haaretz|date=29 July 2021|accessdate=11 August 2022}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.editorialedomani.it/politica/italia/inchiesta-lobby-nera-fratelli-italia-carlo-fidanza-milano-ricostruzione-ywgz4bbf|title=L'inchiesta 'Lobby Nera' su Fratelli d'Italia e i presunti finanziamenti illeciti|last=Leo|first=Carmelo|work=Domani|date=1 October 2021|last2=Faieta|first2=Alfredo|language=it|accessdate=11 August 2022}}</ref><ref>{{Cite web|url=https://www.fanpage.it/attualita/an-undercover-investigation-exposes-a-group-of-right-wing-extremists-influencing-italian-politics-from-the-shadows/|title=An undercover investigation exposes a group of right-wing extremists influencing Italian politics from the shadows|ημερομηνία=10 December 2021|website=Fanpage|accessdate=11 August 2022}}</ref> έχει κάνει έκκληση σε φασίστες στο [[Facebook]],<ref>{{Cite news|url=https://www.lastampa.it/politica/2019/04/24/news/cosi-fratelli-d-italia-va-a-caccia-di-voti-su-facebook-sfruttando-il-fascismo-1.33697402|title=Così Fratelli d'Italia va a caccia di voti su Facebook sfruttando il fascismo|work=La Stampa|date=24 April 2019|language=it|accessdate=5 November 2021}}</ref> και ορισμένα μέλη του κόμματος έχουν δηλώσει την συμπάθεια τους στον [[Φασιστική Ιταλία|ιταλικό φασισμό]].<ref>{{Cite web|url=https://www.globalist.it/politics/2019/11/23/il-dirigente-di-fratelli-d-italia-dobbiamo-essere-liberi-di-poterci-definire-fascisti-2049445.html|title=Il dirigente di Fratelli d'Italia: 'Dobbiamo essere liberi di poterci definire fascisti'|ημερομηνία=23 November 2019|website=Globalist|language=it|accessdate=5 November 2021}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://espresso.repubblica.it/attualita/2020/07/14/news/elezioni-quanti-nostalgici-del-duce-nelle-liste-di-fratelli-d-italia-1.350971/|title=Elezioni, quanti nostalgici del Duce nelle liste di Fratelli d'Italia|work=L'Espresso|date=14 July 2020|language=it|accessdate=5 November 2021}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.ilpost.it/2021/10/01/fratelli-italia-milano-fanpage/|title=L'inchiesta di Fanpage su Fratelli d'Italia a Milano|work=Il Post|date=1 October 2021|language=it|accessdate=11 August 2022}}</ref>

Μερικά μέλη της [[Οικογένεια Μουσολίνι|οικογένειας Μουσολίνι]] έχουν θέσει υποψηφιότητα με το κόμμα, όπως η Ρακέλε Μουσολίνι, εγγονή του Μπενίτο Μουσολίνι, για το [[Δημοτικό Συμβούλιο της Ρώμης]] και ο Κάιο Τζούλιο Τσεζάρε Μουσολίνι, δισέγγονος του Μουσολίνι, για τις [[Εκλογές Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 2019 στην Ιταλία|ευρωεκλογές του 2019]].<ref name="BBCMuss">{{Cite news|url=https://www.abc.net.au/news/2019-05-26/ghost-of-benito-mussolini-lingers-as-far-right-popularity-surges/11131398|title=The ghost of Benito Mussolini lingers as far-right popularity surges in Italy|last=Mantesso|first=Sean|work=[[ABC News (Australian TV channel)|ABC News]]|date=26 May 2019|publisher=[[Australian Broadcasting Corporation]]|accessdate=26 May 2019}}</ref>

Τον Οκτώβριο του 2021, το κόμμα αποστασιοποιήθηκε από τη Νέα Δύναμη (ένα νεοφασιστικό κόμμα του οποίου οι ρίζες δεν είναι στο Κοινωνικό Κίνημα, αλλά στην Τρίτη Θέση), αφού επιτέθηκαν βίαια στα κεντρικά γραφεία της [[Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας της Ιταλίας|Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας της Ιταλίας]], ενός εκ των μεγάλων συνδικάτων της χώρας. Το κόμμα απείχε από μια κοινοβουλευτική πρόταση για την απαγόρευση της Νέας Δύναμης ενώ καταδίκασε "όλους τους [[Ολοκληρωτισμός|ολοκληρωτισμούς]]". Μια έρευνα του Δεκεμβρίου 2021 από το Fanpage.it, η οποία είχε στόχο να διερευνήσει τις κατηγορίες για ξέπλυμα χρημάτων και παράνομη χρηματοδότηση εκστρατειών του κόμματος, ανακάλυψε ότι η τοπική οργάνωση Μιλάνου είχε σχέση με [[Νεοναζισμός|νεοναζί]].<ref>{{Cite news|url=https://www.nytimes.com/2022/07/22/opinion/italy-draghi-meloni-government.html|title=The Future Is Italy, and It's Bleak|last=Broder|first=David|work=The New York Times|date=22 July 2022|archive-url=https://web.archive.org/web/20220814193338/https://www.nytimes.com/2022/07/22/opinion/italy-draghi-meloni-government.html|archive-date=14 August 2022|accessdate=15 August 2022}}</ref> Η Μελόνι δήλωσε στην [[Corriere della Sera]] ότι δεν υπήρχαν «νοσταλγικοί φασίστες, ρατσιστές ή αντισημίτες στο DNA των Αδελφών της Ιταλίας» και ότι ανέκαθεν είχε απαλλαγεί από «διφορούμενους ανθρώπους»<ref name="Giuffrida 2022">{{Cite news|url=https://www.theguardian.com/world/2022/aug/11/scepticism-over-giorgia-melonis-claims-fascism-is-history-in-italian-far-right|title=Scepticism over Giorgia Meloni's claim 'fascism is history' in Italian far right|last=Giuffrida|first=Angela|work=The Guardian|date=11 August 2022|accessdate=15 August 2022}}</ref> ενώ κατά καιρούς έχει δηλώσει ότι στο κόμμα δεν έχει θέση η νοσταλγία για το [[Φασισμός|φασισμό]].<ref name="Roberts 2022">{{Cite web|url=https://www.politico.eu/article/giorgia-meloni-im-not-a-fascist-i-like-the-tories-says-italys-far-right-leader/|title=I'm not a fascist — I like the Tories, says Italy's far-right leader|last=Roberts|first=Hannah|ημερομηνία=10 August 2022|website=Politico Europe|accessdate=11 August 2022}}</ref> Οι κριτικοί ήταν δύσπιστοι.<ref name="Giuffrida 2022" />


==Αποτελέσματα εκλογών==
==Αποτελέσματα εκλογών==

Έκδοση από την 16:41, 26 Σεπτεμβρίου 2022

Αδέλφια της Ιταλίας
Fratelli d'Italia
ΠρόεδροςΤζόρτζια Μελόνι
Ίδρυση17 Δεκεμβρίου 2012 (2012-12-17)
Διάσπαση απόΟ Λαός της Ελευθερίας
Πτέρυγα νεολαίαςΕθνική Νεολαία
ΙδεολογίαΣυντηρητισμός[1]
Εθνικισμός[2]
Μετα-φασισμός[3][α]
Δεξιός λαϊκισμός[5]
Ευρωσκεπτικισμός[6]
Προστατευτισμός[7]
Αντι-μετανάστευση[8]
Αντιδραστισμός[9]
Ευρωπαϊκή προσχώρησηΕυρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές
Ομάδα Ευρωπαϊκού ΚοινοβουλίουΕυρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές
Χρώματα     Μπλε
Βουλή των Αντιπροσώπων
37 / 630
Γερουσία
21 / 315
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
8 / 76
Περιφερειακά Συμβούλια
73 / 897
Ιστότοπος
www.fratelli-italia.it
Πολιτικό σύστημα της Ιταλίας
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Τα Αδέλφια της Ιταλίας (ιταλικά: Fratelli d'Italia‎‎, FdI) είναι συντηρητικό πολιτικό κόμμα στην Ιταλία, χαρακτηριζόμενο και ως μετα-φασιστικό[10]. Ιδρύθηκε το 2012, ενώ πρόεδρος του κόμματος είναι η Τζόρτζια Μελόνι, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων και πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Το κόμμα, το οποίο δημιουργήθηκε από τη διάσπαση του Λαού της Ελευθερίας τον Δεκέμβριο του 2012, είναι ο κύριος κληρονόμος της Ιταλικής συντηρητικής παράδοσης που είχε το Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα (1946-1995) και η Εθνική Συμμαχία (1995-2009) ως κύριοι πολιτικοί εκπρόσωποί της. Η Εθνική Συμμαχία εντάχθηκε στο Λαό της Ελευθερίας το 2009, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της είναι σήμερα με τα Αδέλφια της Ιταλίας.

Ιστορικό

Ίδρυση

Στις 17 Δεκεμβρίου 2012, ο Ινιάτσιο Λα Ρούσσα, ένας από τους τρεις εθνικούς συντονιστές του Λαού της Ελευθερίας, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το κόμμα για να σχηματίσει την «Εθνική Κεντροδεξιά», νέο κόμμα που θα συμπεριλάμβανε όχι μόνο δεξιούς, αλλά και χριστιανοδημοκράτες και φιλελεύθερους της Φόρτσα Ιτάλια.[11] Ταυτόχρονα, ο Γκουίντο Κροσέττο και η Τζόρτζια Μελόνι ανακοίνωσαν το σχηματισμό «Αδέλφια της Ιταλίας»,[12] το όνομα του οποίου λήφθηκε από την πρώτη γραμμή του εθνικού ύμνου. Στις 21 Δεκεμβρίου οι δύο ομάδες, που αποτελούνταν κυρίως από πρώην μέλη της Εθνικής Συμμαχίας ένωσαν τις δυνάμεις τους στο σχηματισμό «Αδέλφια της Ιταλίας - Εθνική Κεντροδεξιά».[13]. Παράλληλα σχηματίστηκαν ομάδες του κόμματος στα περισσότερα περιφερειακά συμβούλια[14] και στη Γερουσία.[15] Επιπλέον, δύο ευρωβουλευτές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, προσχώρησαν στο κόμμα.

2013-2018

Στις γενικές εκλογές του 2013, το κόμμα έλαβε 2,0% των ψήφων και εννέα έδρες στη Βουλή των Αντιπροσώπων.[16] Το κόμμα δεν έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του Enrico Letta και παρέμεινε στην αντιπολίτευση για όλη τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής περιόδου.

Το Σεπτέμβριο του 2013, τα Αδέλφια της Ιταλίας ξεκίνησαν μια πολιτική πρωτοβουλία με στόχο τη διεύρυνση της βάσης του κόμματος.[17] Η πρωτοβουλία περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Giulio Terzi di Sant'Agata, πρώην μέλη της Εθνικής Συμμαχίας, πρώην μέλη της Φόρτσα Ιτάλια, πρώην Χριστιανοδημοκράτες, πρώην μέλη της Ένωσης Κέντρου και πρώην μέλη της Λέγκας του Βορρά. Τα κόμματα Η Ιταλία Πρώτα και FareItalia επρόκειτο να συμμετάσχουν στα Αδέλφια της Ιταλίας από το Φεβρουάριο του 2014.[18][19]

Τον Δεκέμβριο του 2013, το Ίδρυμα της Εθνικής Συμμαχίας, αρμόδιο για τη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων του διαλυμένου κόμματος, εξουσιοδότησε τα Αδέλφια της Ιταλίας να χρησιμοποιήσουν το λογότυπο της Εθνικής Συμμαχίας στις ευρωεκλογές του 2014[20] παρά τις αντιδράσεις άλλων κομμάτων.[21][22] Το Φεβρουάριο του 2014, το κόμμα διοργάνωσε μια συνδιάσκεψη στην οποία τα μέλη και οι οπαδοί συμφώνησαν να αλλάξουν το όνομα του κόμματος τους σε «Αδέλφια της Ιταλίας - Εθνική Συμμαχία» και επανεξέλεξαν τη Τζόρτζια Μελόνι ως πρόεδρο.[23][24] Στις ευρωεκλογές, το κόμμα έλαβε το 3,7% των ψήφων και δεν εξέλεξε ευρωβουλευτή.[25]

Τον Οκτώβριο του 2015, εκπρόσωποι των Αδελφών της Ιταλίας, που υποστηρίχθηκαν από πρώην στελέχη της Εθνικής Συμμαχίας που είχαν παραμείνει στο Λαό της Ελευθερίας, αποφάσισαν τη δημιουργία ενός μετώπου υπό την ηγεσία του Τζιάνι Αλεμάνο, ο οποίος είχε εγκαταλείψει τα Αδέλφια της Ιταλίας νωρίτερα, και συμμάχησε με τον Τζιανφράνκο Φίνι με σκοπό το σχηματισμό ενός μεγαλύτερου κόμματος (συμπεριλαμβανομένων των Αδελφών της Ιταλίας). Έτσι, ο Αλεμάνο ανακοίνωσε τη δημιουργία του «Κινήματος για την Ενωμένη Δεξιά».[26][27]

Η Τζόρτζια Μελόνι στο Παλάτσο ντελ Κουιρινάλε.

Τον Νοέμβριο του 2015, το κόμμα ξεκίνησε μια νέα διαδικασία διεύρυνσης με την ονομασία «Η γη μας». Η διεύρυνση σηματοδοτήθηκε με την προσχώρηση δεξιών πολιτικών από τη Φόρτσα Ιτάλια, την Ελεύθερη Εναλλακτική, και το Κίνημα Πέντε Αστέρων.[28][29][30][31][32][33][34]

Το 2016, στις δημοτικές εκλογές της Ρώμης, η Μελόνι κατέβηκε για δήμαρχος με την υποστήριξη του Εμείς με τον Σαλβίνι, αλλά απέναντι από τον υποψήφιο με την υποστήριξη του Φόρτσα Ιτάλια. Η Μελόνι κέρδισε το 20,6% των ψήφων, σχεδόν διπλάσιο από τον υποψήφιο της Φόρτσα Ιτάλια, ενώ τα Αδέλφια της Ιταλίας έλαβαν 12,3%.[35] Τον επόμενο χρόνο, στις περιφερειακές εκλογές της Σικελίας, ο Νέλο Μουσουμέτσι, ένας συντηρητικός πολιτικός κοντά στο κόμμα, εξελέγη πρόεδρος της Σικελίας.

Τον Δεκέμβριο του 2017, κατά τη διάρκεια του 2ου συνεδρίου του κόμματος, η Μελόνι επανεξελέγη πρόεδρος, το κόμμα μετονομάστηκε απλώς σε «Αδέλφια της Ιταλίας» και αποκαλύφθηκε το νέο σύμβολο. Στην περίπτωση αυτή, το κόμμα εξέφρασε την ικανοποίησή του για αρκετές προσχωρήσεις από το Φόρτσα Ιτάλια και το Λαϊκή Εναλλακτική.[36][37][38][39] Στο μεταξύ, το κόμμα απέκτησε τρείς έδρες στη Γερουσία, μετά την προσχώρηση γερουσιαστών από το Φόρτσα Ιτάλια.[40][41] Τέλος, το Alto Adige στην Καρδιά συγχωνεύθηκε με τα Αδέλφια της Ιταλίας.[42]

2018-σήμερα

Στις γενικές εκλογές του 2018 τα Αδέλφια της Ιταλίας έλαβαν το 4,4% των ψήφων και εξέλεξαν 32 βουλευτές και 18 γερουσιαστές. Το κόμμα απέιχε από την διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης στην πρώτη κυβέρνηση Κόντε,[43][44] αν και ψήφιζε ορισμένες προτάσεις που προέρχονταν από τη Λέγκα του Βορρά.

Τον Νοέμβριο του 2018, ενόψει των ευρωεκλογών του 2019, το κόμμα εντάχθηκε στην ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,[45] [46] ενώ, λίγους μήνες αργότερα έγινε πλήρες μέλος του κόμματος των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών.[47] Επίσης, έγιναν συμφωνίες με άλλα συντηρητικά κόμματα στην Ιταλία,[48][49] συμπεριλαμβομένου του κόμματος του Ραφαέλε Φίτο, Κατεύθυνση Ιταλία.[50][51] Επιπλέον, ενισχύθηκε με άλλους τρείς ευρωβουλευτές, οι οποίοι αποχώρησαν από το Φόρτσα Ιτάλια.[52] Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, τα Αδέλφια της Ιταλίας να λάβουν το 6,4% των ψήφων και να εκλέξουν πέντε ευρωβουλευτές.

Μετά τη σύσταση της δεύτερης κυβέρνησης Κόντε, τα Αδέλφια της Ιταλίας τοποθετήθηκαν σταθερά στην αντιπολίτευση.[53][54] Μετά την πτώση και της δεύτερης κυβέρνησης υπό τον Τζουζέπε Κόντε και το σχηματισμό της κυβέρνησης Ντράγκι το κόμμα παρέμεινε στην αντιπολίτευση.[55] Συγχρόνως το κόμμα ενισχύθηκε με προσχωρήσεις βουλευτών και γερουσιαστών.[56]

Ιδεολογία

Οι πολιτικοί σχολιαστές έχουν περιγράψει τα Αδέλφια της Ιταλίας σαν κόμμα νεοφασιστικό,[57] μεταφασιστικό,[58] δεξιό,[59][60][61] ακροδεξιό,[62][63][64] [65] εθνικιστικό,[66][67] συντηρητικό,[57][68] κοινωνικά συντηρητικό,[69][70] και δεξιό λαϊκιστικό,[71][72] κυρίως επειδή συχνά το κόμμα χρησιμοποιεί εθνικιστικό, συντηρητικό και αντιμεταναστευτικό λόγο.[68] Το κόμμα έχει συχνά περιγραφεί ως ευρωσκεπτικιστικό,[68][73][74] με την ηγεσία του να έχει δηλώσει ότι ήθελε να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους των διμερών συμφωνιών με την Ευρωπαϊκή Ένωση και να τροποποιήσει το Σύνταγμα της Ιταλίας για να δώσει προτεραιότητα στο ιταλικό δίκαιο έναντι του ευρωπαϊκού δικαίου,[75][76] ενώ παλαιότερα το κόμμα ήταν υπέρ της αποχώρησης της Ιταλίας από την ευρωζώνη.[77][78] Το 2018, η Μελόνι εγκατέλειψε την ιδέα της αποχώρησης από το ευρώ.[79][80] Πριν από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία το 2022, το κόμμα ήταν υπέρ των καλύτερων σχέσεων με τη Ρωσία, διατηρώντας όμως και φιλονατοϊκή στάση.[68] Έκτοτε, καταδίκασε την εισβολή και υποσχέθηκε να στείλει όπλα στην Ουκρανία.[81]

Το κόμμα υποστηρίζει μια πολιτική μηδενικής ανοχής στην παράνομη μετανάστευση και θέλει να εμποδίσει τους μετανάστες να φτάσουν στα ιταλικά λιμάνια, ενώ παράλληλα είναι υπέρ της αύξησης των γεννήσεων από Ιταλίδες γυναίκες με στόχο την μείωση της εξάρτησης από την μετανάστευση.[82] Αν και ορισμένα από τα μέλη του κόμματος απορρίπτουν αυτό το προσδιορισμό, το κόμμα έχει περιγραφεί ως νεοφασιστικό από αναλυτές, εν μέρει επειδή οι ρίζες του κόμματος ανάγονται στο Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα,[83] έχει δεσμούς με την ακροδεξιά,[84][85][86] έχει κάνει έκκληση σε φασίστες στο Facebook,[87] και ορισμένα μέλη του κόμματος έχουν δηλώσει την συμπάθεια τους στον ιταλικό φασισμό.[88][89][90]

Μερικά μέλη της οικογένειας Μουσολίνι έχουν θέσει υποψηφιότητα με το κόμμα, όπως η Ρακέλε Μουσολίνι, εγγονή του Μπενίτο Μουσολίνι, για το Δημοτικό Συμβούλιο της Ρώμης και ο Κάιο Τζούλιο Τσεζάρε Μουσολίνι, δισέγγονος του Μουσολίνι, για τις ευρωεκλογές του 2019.[91]

Τον Οκτώβριο του 2021, το κόμμα αποστασιοποιήθηκε από τη Νέα Δύναμη (ένα νεοφασιστικό κόμμα του οποίου οι ρίζες δεν είναι στο Κοινωνικό Κίνημα, αλλά στην Τρίτη Θέση), αφού επιτέθηκαν βίαια στα κεντρικά γραφεία της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας της Ιταλίας, ενός εκ των μεγάλων συνδικάτων της χώρας. Το κόμμα απείχε από μια κοινοβουλευτική πρόταση για την απαγόρευση της Νέας Δύναμης ενώ καταδίκασε "όλους τους ολοκληρωτισμούς". Μια έρευνα του Δεκεμβρίου 2021 από το Fanpage.it, η οποία είχε στόχο να διερευνήσει τις κατηγορίες για ξέπλυμα χρημάτων και παράνομη χρηματοδότηση εκστρατειών του κόμματος, ανακάλυψε ότι η τοπική οργάνωση Μιλάνου είχε σχέση με νεοναζί.[92] Η Μελόνι δήλωσε στην Corriere della Sera ότι δεν υπήρχαν «νοσταλγικοί φασίστες, ρατσιστές ή αντισημίτες στο DNA των Αδελφών της Ιταλίας» και ότι ανέκαθεν είχε απαλλαγεί από «διφορούμενους ανθρώπους»[93] ενώ κατά καιρούς έχει δηλώσει ότι στο κόμμα δεν έχει θέση η νοσταλγία για το φασισμό.[94] Οι κριτικοί ήταν δύσπιστοι.[93]

Αποτελέσματα εκλογών

Ιταλικό Κοινοβούλιο

Βουλή των Αντιπροσώπων
Εκλογές Ψήφοι % Έδρες +/-
2013 666,035 (8η) 2.0
9 / 630
2018 1,429,550 (5η) 4.4
32 / 630
 Αύξηση 23
Γερουσία της Δημοκρατίας
Εκλογές Ψήφοι % Έδρες +/-
2013 590,083 (7η) 1.9
0 / 315
2018 1,286,606 (5η) 4.3
18 / 315
 Αύξηση 18

Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Εκλογές Ψήφοι % Έδρες +/-
2014 1,004,037 (7η) 3.7
0 / 73
2019 1,726,189 (5η) 6.4
6 / 76
 Αύξηση 6

Σημειώσεις

  1. ↑ Γίνεται αναφορά επίσης σε "νεοφασισμό", κόμμα με "νεοφασιστικές τάσεις" και αναφορές στην ιδεολογία του φασισμού και μέλη που τον υποστηρίζουν.[4]

Παραπομπές

  1. ↑
  2. ↑
  3. ↑
  4. ↑
  5. ↑
  6. ↑
  7. ↑ [1]
  8. ↑ «Italy | Center for Strategic and International Studies». www.csis.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2022. 
  9. ↑ «Chiamiamoli per nome, la vera natura reazionaria del manifesto sovranista». www.editorialedomani.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2022. 
  10. ↑ Rom, Luzi Bernet,. «Italien: Warum die Postfaschisten so viel Zuspruch erhalten» (στα γερμανικά). Neue Zürcher Zeitung. https://www.nzz.ch/international/italien-warum-die-postfaschisten-so-viel-zuspruch-erhalten-ld.1695805?reduced=true. Ανακτήθηκε στις 2022-09-26. 
  11. ↑ «Pdl, la destra in fermento La Russa se ne va e fonda "Centrodestra nazionale"». Corriere della Sera. 18 December 2012. http://archiviostorico.corriere.it/2012/dicembre/18/Pdl_destra_fermento_Russa_fonda_co_0_20121218_6d4f77be-48db-11e2-93a9-096d33c66311.shtml. Ανακτήθηκε στις 16 June 2013. 
  12. ↑ «Meloni e Crosetto dicono addio Ma il Cavaliere si riprende il Pdl». Archiviostorico.corriere.it. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015. 
  13. ↑ «Dal Centrodestra nazionale ai Fratelli d'Italia: Giorgia Meloni e Guido Crosetto vicini a Ignazio La Russa». Huffington Post. 20 December 2012. http://www.huffingtonpost.it/2012/12/20/dal-centrodestra-nazionale-ai-fratelli-ditalia_n_2339666.html. Ανακτήθηκε στις 16 June 2013. 
  14. ↑ «Lombardia, nasce il gruppo Centrodestra Nazionale». Milanotoday.it. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015. 
  15. ↑ «senato.it - Composizione del Gruppo Fratelli d'Italia - Centrodestra Nazionale nella XVI Legislatura». Leg16.senato.it. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015. 
  16. ↑ «Elezioni 2015». Elezioni.interno.it. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015. 
  17. ↑ di Gloria Sabatini (23 Φεβρουαρίου 1976). «Da Atreju nasce l'Officina per l'Italia. Meloni: la sfida è lanciata, ma niente rendite di posizione - Secolo d'Italia». Secoloditalia.it. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015. 
  18. ↑ «Ecco programma e fini (anti euro) del Partito della Nazione di Giorgia Meloni». Formiche. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015. 
  19. ↑ «A Fiuggi La Casa Comune Della Destra Per Fare Il Partito Della Nazione | Prima L'Italia». Primalitalia.net. 13 Φεβρουαρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015. 
  20. ↑ «FdI utilizzerà logo An ad europee - Top News». ANSA.it. 18 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015. 
  21. ↑ «Storace, Menia e Poli Bortone, il trio che si coalizza per contendere la destra al duo Meloni-La Russa». Formiche. 17 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015. 
  22. ↑ «Ecco le macerie della destra italiana: liti, mozioni e veleni». Formiche. 16 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015. 
  23. ↑ «Fratelli d'Italia, ritorno di fiamma: le primarie scelgono simbolo e presidente nazionale» (στα Ιταλικά). IlGiornale.it. 26 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015. 
  24. ↑ «Fratelli d'Italia-Alleanza Nazionale | Primo congresso nazionale | Fiuggi». Polisblog.it. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015. 
  25. ↑ «Dipartimento per gli Affari Interni e Territoriali». elezionistorico.interno.gov.it. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2020. 
  26. ↑ QuestIT s.r.l. «Archivio Corriere della Sera». Archiviostorico.corriere.it. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016. 
  27. ↑ Michele Esposito, Ansa. «An, Giorgia Meloni si tiene il simbolo e sconfigge Gianni Alemanno e Gianfranco Fini». Huffington Post. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016. 
  28. ↑ «Fratelli d'Italia lancia "Terra nostra": a fine novembre la prima assemblea - Secolo d'Italia». Secoloditalia.it. 23 Φεβρουαρίου 1976. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016. 
  29. ↑ «Nasce Terra nostra, parte il derby a destra tra Fini e Meloni». IlGiornale.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016. 
  30. ↑ «Fdi, "Terra nostra" per ampliare destra - Italia - La Gazzetta del Mezzogiorno». Lagazzettadelmezzogiorno.it. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016. 
  31. ↑ «Ex M5s Walter Rizzetto aderisce a Fratelli d'Italia: "Una scelta di cuore e non di calcoli"». Il Fatto Quotidiano. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016. 
  32. ↑ «Walter Rizzetto cambia ancora e sceglie FdiAn - Cronaca - Messaggero Veneto». Messaggeroveneto.gelocal.it. 23 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016. 
  33. ↑ «Meloni: "Oggi Fratelli D'Italia si arricchisce con l'ingresso di Walter Rizzetto, ex M5s"». Corriere TV. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016. 
  34. ↑ «XVII Legislatura - XVII Legislatura - Deputati e Organi Parlamentari - Composizione gruppi Parlamentari». www.camera.it. 
  35. ↑ Elezioni Comunali 5 giugno 2016 repubblica.it
  36. ↑ Stefanoni, Franco (12 Μαρτίου 2017). «Fratelli d'Italia: via An e Msi dal simbolo. Entra Santanchè: "Tornata a casa mia"». Corriere della Sera. 
  37. ↑ «Nel dibattito del secondo giorno di Congresso riaffermate le tesi dei patrioti». Secolo d'Italia. 3 Δεκεμβρίου 2017. 
  38. ↑ «La Santanché cambia ancora casacca: "Sono tornata a casa, nella famiglia di Fratelli d'Italia"». L’Huffington Post. 3 Δεκεμβρίου 2017. 
  39. ↑ «Delegazione messinese al congresso di Fratelli d'Italia, aderisce il senatore Mancuso». 4 Δεκεμβρίου 2017. 
  40. ↑ S.p.A, Società Editrice Athesis. «Bertacco "torna a casa": entra in Fratelli d'Italia». L'Arena.it. 
  41. ↑ «Il senatore Amidei passa con Fdi. Video». Affaritaliani.it. 
  42. ↑ «Fratelli d'Italia: nuovo simbolo e rinforzamento del Partito in Trentino». 4 Δεκεμβρίου 2017. 
  43. ↑ Πρότυπο:Cita news
  44. ↑ Πρότυπο:Cita news
  45. ↑ Pavesi, Giovanna. «Ora la Meloni porta FdI nel gruppo Ue guidato dai polacchi di Visegrad». ilGiornale.it. 
  46. ↑ «Meloni: "Con i Conservatori per cambiare la Ue. Pronta a candidarmi" (video)». Secolo d'Italia. 6 Νοεμβρίου 2018. 
  47. ↑ «Il discorso di Giorgia Meloni al Consiglio dell'ACRE: Fdi entra nella famiglia dei conservatori per salvare l'Europa (foto e video)». Giorgia Meloni. 22 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2022. 
  48. ↑ Πρότυπο:Cita news
  49. ↑ Πρότυπο:Cita news
  50. ↑ «Fitto (Ecr), con Meloni verso gruppo sovranista italiano - Altre news - ANSA Europa». ANSA.it. 6 Νοεμβρίου 2018. 
  51. ↑ «Centrodestra, la marcia di avvicinamento tra Raffaele Fitto e Giorgia Meloni». Affaritaliani.it. 
  52. ↑ «Fratelli d'Italia europee 2019: il programma e tutti i candidati in lista». Money.it. 23 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2019. 
  53. ↑ D'Emilio, Frances (9 September 2019). «Italy's Conte wins first confidence vote in Parliament». AP NEWS. https://www.apnews.com/04335c9ed20c40a59ebecb11289925f3. Ανακτήθηκε στις 12 September 2019. 
  54. ↑ Zampano, Giada (10 September 2019). «Italy's new pro-EU govt wins vote, now faces 2020 budget». AP NEWS. https://apnews.com/1f1b5b5060a94bc7a540a9399639a231. Ανακτήθηκε στις 12 September 2019. 
  55. ↑ «Meloni attacca Salvini: "Non voterò la fiducia a Draghi, a lui Pd e la Boldrini vanno bene?" | Globalist». web.archive.org. 5 Φεβρουαρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  56. ↑ Lavinia Greci (28 ottobre 2019). «Lascia il M5S per Fratelli d'Italia: gli urlano "venduto" ed è rissa alla Camera». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις |archive-url= requires |archive-date= (βοήθεια). Ανακτήθηκε στις 7 luglio 2022.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate=, |date= (βοήθεια)
  57. ↑ 57,0 57,1 Luigi Ceccarini· James L. Newell (2019). «Introduction: The Paradoxical Election». Στο: James L. Newell. The Italian General Election of 2018: Italy in Uncharted Territory. Springer International Publishing. σελ. 5. ISBN 978-3-03-013617-8. 
  58. ↑ «Brothers of Italy, the far-right party on the cusp of power». France 24. Agence France-Press. 24 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. ... the post-fascist Brothers of Italy, looks set to do well in Italian elections on September 25. 
  59. ↑ Horowitz, Jason (2 November 2017). «Sicily's Political Theater Has Colorful Cast and Big Implications». The New York Times. https://www.nytimes.com/2017/11/02/world/europe/sicily-election.html. Ανακτήθηκε στις 28 January 2020. 
  60. ↑ Osborne, Samuel (6 March 2018). «Italy election: What was the result and what is the Five Star Movement?». The Independent. https://www.independent.co.uk/news/world/europe/italy-elections-latest-results-hung-parliament-five-star-movement-silvio-berlusconi-a8240096.html. Ανακτήθηκε στις 28 January 2020. 
  61. ↑ Di Giorgio, Massimiliano; Jones, Gavin (13 May 2018). «Italy's 5-Star, League talks progress, PM may be in sight». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 May 2018. https://web.archive.org/web/20180513201953/https://www.reuters.com/article/us-italy-politics/italys-5-star-league-talks-progress-pm-may-be-in-sight-idUSKCN1IE0T4. Ανακτήθηκε στις 28 January 2020. 
  62. ↑ Italian right-wing parties reject coalition partner as government heads toward collapse
  63. ↑ Edwards, Catherine (11 Σεπτεμβρίου 2017). «An introduction to Italy's small political parties». The Local. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2020. 
  64. ↑ Sylvers, Eric (15 November 2017). «Italy's Far Right Flexes Campaign Muscle». The Wall Street Journal. https://www.wsj.com/articles/italys-far-right-flexes-campaign-muscle-1510754829. Ανακτήθηκε στις 28 January 2020. 
  65. ↑ Ghiglione, Davide; Politi, James (10 February 2018). «Meloni takes Italian far-right back to 1930s roots». Financial Times. https://www.ft.com/content/f8c32044-0d92-11e8-8eb7-42f857ea9f09. Ανακτήθηκε στις 28 January 2020. 
  66. ↑ Johnson, Miles (5 June 2020). «Giorgia Meloni emerges as challenger to Salvini on Italian right». Financial Times. https://www.ft.com/content/f225692c-a338-4bd2-8dd0-432d40ab5b54. Ανακτήθηκε στις 5 November 2021. 
  67. ↑ «Italy's Salvini calls for elections, raises possibility of far-right rule». NBC News. 11 August 2019. https://www.nbcnews.com/news/world/italy-s-salvini-calls-elections-raises-possibility-far-right-rule-n1040701. Ανακτήθηκε στις 15 March 2020. 
  68. ↑ 68,0 68,1 68,2 68,3 «European Election Watch: Italy». Center for Strategic and International Studies. 4 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2021. 
  69. ↑ Italy, Parliamentary Elections. Center for Strategic and International Studies. 2018. ISBN 9783838268484. 
  70. ↑ «Government and Opposition». Cambridge University Press. 2022. 
  71. ↑ «Berlusconi im Wahlkampf» (στα γερμανικά). ZDF. 1 February 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 April 2019. https://web.archive.org/web/20190403010702/https://www.zdf.de/nachrichten/heute/silvio-berlusconi-dominiert-italienischen-wahlkampf-102.html. Ανακτήθηκε στις 15 August 2022. 
  72. ↑ Zulianello, Mattia (April 2020). «Varieties of Populist Parties and Party Systems in Europe: From State-of-the-Art to the Application of a Novel Classification Scheme to 66 Parties in 33 Countries». Government and Opposition 55 (2): 327–347. doi:10.1017/gov.2019.21. https://www.cambridge.org/core/journals/government-and-opposition/article/varieties-of-populist-parties-and-party-systems-in-europe-from-stateoftheart-to-the-application-of-a-novel-classification-scheme-to-66-parties-in-33-countries/7CB95AE2CA7274D5F4716EC11708ACD8/core-reader. 
  73. ↑ Bailo, Francesco (2020). Online Communities and Crowds in the Rise of the Five Star Movement (e-book έκδοση). Cham, Switzerland. σελ. 102. ISBN 978-3-030-45508-8. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2022. 
  74. ↑ Berti, Carlo· Cossarini, Paolo (2021). The Impact of Populism on European Institutions and Civil Society: Discourses, Practices, and Policies. Springer Nature. σελ. 71. ISBN 978-3-0307-3411-4. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2022. 
  75. ↑ De Feo, Fabrizio (9 March 2014). «Fratelli d'Italia attacca: 'Ci vuole il coraggio di dire addio all'euro'» (στα it). Il Giornale. http://www.ilgiornale.it/news/interni/fratelli-ditalia-attacca-ci-vuole-coraggio-dire-addio-999950.html. Ανακτήθηκε στις 15 August 2022. 
  76. ↑ Sparks, Willis (27 Μαΐου 2021). «Who's afraid of Giorgia Meloni?». GZERO Media. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2021. 
  77. ↑ «Giorgia Meloni batte moneta: 'Ad Atreju niente euro'» (στα it). Libero Quotidiano. 22 September 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 October 2015. https://web.archive.org/web/20151023163124/http://www.liberoquotidiano.it/news/politica/11830496/Giorgia-Meloni-batte-moneta--.html. Ανακτήθηκε στις 15 August 2022. 
  78. ↑ «Brexit, si teme effetto domino. Ecco gli euroscettici d'Europa». Rai News. 24 June 2016. http://www.rainews.it/dl/rainews/articoli/Brexit-rischio-effetto-domino-Tutti-gli-euroscettici-d-Europa-74460578-f2ab-40de-8264-820244ed3cc2.html. Ανακτήθηκε στις 11 August 2022. 
  79. ↑ «Le giravolte di Meloni sull'euro e il sogno impossibile di un'altra Ue» (στα it). La Stampa. 26 July 2022. https://www.lastampa.it/politica/2022/07/27/news/le_giravolte_di_meloni_sulleuro_e_il_sogno_impossibile_di_unaltra_ue-5479947/. Ανακτήθηκε στις 11 August 2022. 
  80. ↑ Lamberti, Giovanni (10 August 2022). «Meloni 'rassicura' la Ue, se il centrodestra vincerà 'l'Italia non uscirà dall'euro'» (στα it). AGI. https://www.agi.it/politica/news/2022-08-10/elezioni-meloni-rasicura-ue-su-pnrr-fascismo-consegnato-a-storia-17720928/. Ανακτήθηκε στις 11 August 2022. 
  81. ↑ «Italy's Meloni: Right-wing government is 'nothing to fear'». Politico Europe. 23 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2022. 
  82. ↑ Sparks, Willis (27 Μαΐου 2021). «Who's afraid of Giorgia Meloni?». GZERO Media. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2021. 
  83. ↑ «'Pensate come state messi se vi devo dare io lezioni di democrazia'» (στα it). Il Post. 30 April 2020. http://www.ilpost.it/2020/04/30/giorgia-meloni-democrazia/. Ανακτήθηκε στις 5 November 2021. 
  84. ↑ «What's Fueling the Shocking Rise of Italy's Far Right?». Haaretz. 29 July 2021. https://www.haaretz.com/opinion/.premium-how-anti-vaxxers-could-propel-italy-s-far-right-into-power-1.10044352. Ανακτήθηκε στις 11 August 2022. 
  85. ↑ Leo, Carmelo; Faieta, Alfredo (1 October 2021). «L'inchiesta 'Lobby Nera' su Fratelli d'Italia e i presunti finanziamenti illeciti» (στα it). Domani. https://www.editorialedomani.it/politica/italia/inchiesta-lobby-nera-fratelli-italia-carlo-fidanza-milano-ricostruzione-ywgz4bbf. Ανακτήθηκε στις 11 August 2022. 
  86. ↑ «An undercover investigation exposes a group of right-wing extremists influencing Italian politics from the shadows». Fanpage. 10 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2022. 
  87. ↑ «Così Fratelli d'Italia va a caccia di voti su Facebook sfruttando il fascismo» (στα it). La Stampa. 24 April 2019. https://www.lastampa.it/politica/2019/04/24/news/cosi-fratelli-d-italia-va-a-caccia-di-voti-su-facebook-sfruttando-il-fascismo-1.33697402. Ανακτήθηκε στις 5 November 2021. 
  88. ↑ «Il dirigente di Fratelli d'Italia: 'Dobbiamo essere liberi di poterci definire fascisti'». Globalist (στα Ιταλικά). 23 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2021. 
  89. ↑ «Elezioni, quanti nostalgici del Duce nelle liste di Fratelli d'Italia» (στα it). L'Espresso. 14 July 2020. https://espresso.repubblica.it/attualita/2020/07/14/news/elezioni-quanti-nostalgici-del-duce-nelle-liste-di-fratelli-d-italia-1.350971/. Ανακτήθηκε στις 5 November 2021. 
  90. ↑ «L'inchiesta di Fanpage su Fratelli d'Italia a Milano» (στα it). Il Post. 1 October 2021. https://www.ilpost.it/2021/10/01/fratelli-italia-milano-fanpage/. Ανακτήθηκε στις 11 August 2022. 
  91. ↑ Mantesso, Sean (26 May 2019). «The ghost of Benito Mussolini lingers as far-right popularity surges in Italy». ABC News (Australian Broadcasting Corporation). https://www.abc.net.au/news/2019-05-26/ghost-of-benito-mussolini-lingers-as-far-right-popularity-surges/11131398. Ανακτήθηκε στις 26 May 2019. 
  92. ↑ Broder, David (22 July 2022). «The Future Is Italy, and It's Bleak». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 August 2022. https://web.archive.org/web/20220814193338/https://www.nytimes.com/2022/07/22/opinion/italy-draghi-meloni-government.html. Ανακτήθηκε στις 15 August 2022. 
  93. ↑ 93,0 93,1 Giuffrida, Angela (11 August 2022). «Scepticism over Giorgia Meloni's claim 'fascism is history' in Italian far right». The Guardian. https://www.theguardian.com/world/2022/aug/11/scepticism-over-giorgia-melonis-claims-fascism-is-history-in-italian-far-right. Ανακτήθηκε στις 15 August 2022. 
  94. ↑ Roberts, Hannah (10 Αυγούστου 2022). «I'm not a fascist — I like the Tories, says Italy's far-right leader». Politico Europe. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αδέλφια_της_Ιταλίας&oldid=9687859"