Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τζιμ Μόρισον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζιμ Μόρισον
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		James Douglas Morrison (Αγγλικά) και Jim Morrison (Αγγλικά)
Γέννηση8 Δεκεμβρίου 1943
Μελβούρνη, Φλόριντα[1][2]
Θάνατος3 Ιουλίου 1971 (27 ετών)
Παρίσι, Γαλλία[3]
Τόπος ταφήςgrave of Jim Morrison
ΕθνικότηταΑμερικανική
ΣπουδέςSt. Petersburg College (1962), Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Φλόριντα (1962, Ιανουάριος 1964), Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες (Ιανουάριος 1964, 1965), Σχολή θεάτρου κινηματογράφου και τηλεόρασης του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες, Alameda High School[4] και George Washington Middle School
Ιδιότηταvocalist, σκηνοθέτης, τραγουδιστής-τραγουδοποιός, στιχουργός, συνθέτης, ηθοποιός[5], ποιητής και τραγουδιστής[6]
ΣύζυγοςΠάμελα Κούρσον (1967–1971)[7]
ΣύντροφοςΠάμελα Κούρσον (1965–1967)
ΓονείςΤζωρτζ Στίβεν Μόρισον
Κίνημαpsychedelia
Όργαναπληκτροφόρο, κρουστό μουσικό όργανο, maraca, φυσαρμόνικα και φωνή
Είδος τέχνηςΤραγούδι
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Τζέιμς "Τζιμ" Ντάγκλας Μόρισον (αγγλ.:James "Jim" Douglas Morrison, 8 Δεκεμβρίου 1943 - 3 Ιουλίου 1971) ήταν Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, σκηνοθέτης και ποιητής. Γεννήθηκε στη Μελβούρνη της Φλόριντα και ήταν ο τραγουδιστής και στιχουργός του αμερικάνικου ροκ συγκροτήματος The Doors. Θεωρείται ένας από τους πιο χαρισματικούς ερμηνευτές στην ιστορία της ροκ μουσικής. Έγραψε επίσης αρκετά βιβλία ποίησης, ένα μικρό ντοκιμαντέρ και δύο βίντεο κλιπ ("The Unknown Soldier" και "People Are Strange").

Το περιοδικό Rolling Stone τον τοποθέτησε στη 47η θέση της λίστας "100 καλύτεροι τραγουδιστές όλων των εποχών".[8] Το 1993, ο Μόρισον εντάχθηκε στο Rock and Roll Hall of Fame ως μέλος των Doors.[9]

Απεβίωσε στην ηλικία των 27 ετών στο Παρίσι της Γαλλίας, υπό περιστάσεις που ακόμη δεν έχουν διαλευκανθεί.

Πρώιμα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζιμ Μόρισον είχε σκωτσέζικη και ιρλανδική καταγωγή[10] και ήταν γιος του ναυάρχου Τζορτζ Στίβεν Μόρισον και της Κλάρα Κλαρκ Μόρισον, που γνωρίστηκαν το 1941 στη Χαβάη. Ο Τζιμ Μόρισον γεννήθηκε 11 μήνες μετά, στη Μελβούρνη της Φλόριντα.[11]

Έξι μήνες αργότερα, η Κλάρα Μόρισον μετακόμισε στο Κλιαργουότερ της Φλόριντα με το μικρό της γιο για να ζήσει με τα πεθερικά της (τους Πωλ και Καρολάιν Μόρισον), ενώ ο σύζυγός της επέστρεψε στο μέτωπο του Ειρηνικού για όλη τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αργότερα, θα προαγόταν στον βαθμό του Ναυάρχου και θα διοικούσε τον τοπικό στόλο από τη ναυαρχίδα του, USS Bon Homme Richard, κατά τη διάρκεια του συμβάντος στον κόλπο Τόνκιν. Εκείνη έμεινε στη Φλόριντα με τον νέο γιο της. Ο σύζυγός της δεν θα επέστρεφε για να δει την οικογένειά του μέχρι το καλοκαίρι του 1946. Οι Μόρισον έπειτα απέκτησαν μια κόρη, την Άνν Ρόμπιν (γεννημένη το 1947 στην Αλμπουκέρκη του Νέου Μεξικού) και έναν γιο, τον Άντριου "Άντυ" Λι (γεννημένος το 1948 στο Λος Άλτος της Καλιφόρνιας).[12]

Σύμφωνα με τον Μόρισον, ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στη ζωή του συνέβη το 1947 κατά τη διάρκεια μιας οικογενειακής εκδρομής στο Νέο Μεξικό. Περιγράφει το γεγονός όπως ακολουθεί:[13]

Εγώ, η μητέρα μου, ο πατέρας μου, ο παππούς μου και η γιαγιά μου διασχίζαμε την έρημο την αυγή. Ένα φορτηγό γεμάτο Ινδιάνους είχε μάλλον χτυπήσει ένα άλλο αυτοκίνητο ή κάτι τέτοιο, όμως υπήρχαν Ινδιάνοι σκορπισμένοι παντού στην εθνική οδό, αιμορραγώντας μέχρι θανάτου. Ήμουν μικρός τότε, οπότε έπρεπε να μείνω στο αυτοκίνητο όσο ο πατέρας μου και ο παππούς μου βγήκαν να δουν τι γινόταν. Δεν μπορούσα να δω τίποτα. Το μόνο που είδα ήταν παράξενη κόκκινη μπογιά και ανθρώπους πεσμένους ολόγυρα, αλλά ήξερα πως κάτι συνέβαινε, γιατί μπορούσα να νιώσω τις δονήσεις των ανθρώπων γύρω μου, και έτσι ξαφνικά συνειδητοποίησα πως ούτε εκείνοι μπορούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πραγματικό φόβο ... και πιστεύω πως εκείνη τη στιγμή οι ψυχές εκείνων των νεκρών ινδιάνων – ίσως μια ή δύο απ' αυτές – έτρεχαν έξαλλες εδώ και κει, και μπήκαν στην ψυχή μου, και εγώ ήμουν σαν σφουγγάρι, έτοιμος να κάτσω εκεί και να τις απορροφήσω.

Ο Μόρισον αργότερα θα ξαναθυμόταν αυτό το γεγονός στο πέρασμα του τραγουδιού "Peace Frog": "Ινδιάνοι σκορπισμένοι στον αυτοκινητόδρομο της αυγής αιμορραγούν/Φαντάσματα πλημμυρίζουν το εύθραυστο σαν τσόφλι μυαλό του μικρού παιδιού." Οι γονείς του Μόρισον ισχυρίζονται πως το γεγονός αυτό ποτέ δεν συνέβη με τον τρόπο που το διηγήθηκε. Στα πολλά σχόλια του γι' αυτό το επεισόδιο, ο Μόρισον είπε πως είχε αναστατωθεί τόσο από αυτό το συμβάν, που οι γονείς του τελικά του είπαν ότι απλώς είχε δει έναν εφιάλτη, με σκοπό να τον ηρεμήσουν. Ασχέτως του αν το γεγονός ήταν αληθινό, το είχε φανταστεί ή σκαρφιστεί, ο Μόρισον έκανε επανειλημμένες αναφορές σε αυτό σε διανθίσματα των τραγουδιών του, σε ποιήματα και συνεντεύξεις του.[14]

Ο Μόρισον αποφοίτησε από το George Washington High School (νυν George Washington Middle School) στην Αλεξάνδρεια, Βιρτζίνια τον Ιούνιο του 1961. Ο πατέρας του μετατέθηκε στη Νότια Καλιφόρνια τον Αύγουστο του ίδιου έτους. Ο Μόρισον πήγε να ζήσει με τους γονείς του πατέρα του στο Κλιαργουότερ στη Φλόριντα, όπου παρακολούθησε μαθήματα στο St. Petersburg Junior College.[15]

Μπήκε στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα (1962-1963), το οποίο διέθετε φθηνά δίδακτρα, αλλά πάλι δεν τον ικανοποίησε αρκετά. Έτσι, ο Μόρισον μετακόμισε κοντά στο κολέγιο FSU, όπου συγκατοίκησε με τον Τζορτζ Γκριρ και εμφανίστηκε σε ένα φιλμ για τη στρατολογία στο σχολείο.[16]

Τον Ιανουάριο του 1964, χάρη στη συμβουλή ενός καθηγητή του FSU, ο Μόρισον μετακόμισε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας, όπου ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές σπουδές του στη σχολή UCLA, με διάκριση στον κινηματογράφο.

Ο Τζιμ γύρισε δύο ταινίες κατά τη φοίτησή του στο UCLA. Η πρώτη, ονόματι First Love, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά χωρίς περικοπές στο τέλος του ντοκιμαντέρ για την ταινία Obscura.[17]

The Doors

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: The Doors
Οι Doors. Από αριστερά προς τα δεξιά: Τζον Ντένσμορ, Ρόμπι Κρίγκερ, Ρέι Μάνζαρεκ, Τζιμ Μόρισον.

Μετά την αποφοίτηση του το καλοκαίρι του 1965 από την κινηματογραφική σχολή της UCLA, ο Mόρισον ακολούθησε ένα μποέμικο τρόπο ζωής. Κατά τη διάρκεια εκείνου του καλοκαιριού, έγραψε τους στίχους πολλών τραγουδιών που οι Doors αργότερα έπαιξαν ζωντανά και ηχογράφησαν σε άλμπουμ όπως το "Moonlight Drive" και το "Hello, I Love You". Ο Μόρισον και ο Ρέι Μάνζαρεκ, οι οποίοι είχαν γνωριστεί μήνες πριν ως συμφοιτητές κινηματογράφου, αποτέλεσαν τον πυρήνα του συγκροτήματος που σχηματίστηκε εκείνο το καλοκαίρι.[18] Ο Mάνζαρεκ έχει αναφέρει ότι ήταν ξαπλωμένος στην παραλία της περιοχής Βένις του Λος Άνζελες όταν τον συνάντησε ο Mόρισον που περνούσε τυχαία από εκεί.[19] Σε μία συζήτηση τους, ο Μανζάρεκ έπεισε τον Μόρισον να τραγουδήσει τα τραγούδια που του είχε εκμυστηρευτεί ότι γράφει, και εντυπωσιάστηκε προτείνοντας του να φτιάξουν συγκρότημα. Στη συνέχεια, ο κιθαρίστας Ρόμπι Κρίγκερ και ο ντράμερ Τζον Ντένσμορ εντάχθηκαν στο συγκρότημα. Και τα τρία μέλη είχαν ένα κοινό ενδιαφέρον: παρακολουθούσαν προγραμματισμένα μαθήματα του Maharishi Mahesh Yogi την εποχή εκείνη, αλλά ο Mόρισον δεν συμμετείχε σε αυτές τις σειρές μαθημάτων.[20]

Ο Τζιμ Μόρισον το 1967

Το 1967, οι Doors γνώρισαν επιτυχία μετά την υπογραφή τους με τη δισκογραφική εταιρεία Elektra Records.[21] Το κομμάτι "Light My Fire" έφτασε το νούμερο ένα στα Billboard Hot 100 (από τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1967). Αργότερα, οι Doors εμφανίστηκαν στο The Ed Sullivan Show, μια δημοφιλή εκπομπή. Ο Εντ Σάλιβαν ζήτησε δύο τραγούδια από τους Doors για την εκπομπή του, το "People Are Strange" και το "Light My Fire". Οι λογοκριτές του προγράμματος επέμειναν ότι στο τραγούδι "Light My Fire" οι Doors έπρεπε να αλλάξουν τον στίχο "Girl we could not get much higher" που θεωρήθηκε ότι αναφερόνταν σε χρήση ναρκωτικών. Τα μέλη των Doors συμφώνησαν να αλλάξουν τον στίχο σε "girl, we couldn't get much better", αλλά κατά τη διάρκεια της ζωντανής μετάδοσης, ο Μόρισον τραγούδησε, είτε σκοπίμως είτε κατά λάθος, τον αρχικό στίχο. Για το λόγο αυτό, το συγκρότημα δεν προσκλήθηκε να εμφανιστεί ξανά στη συγκεκριμένη εκπομπή. Ο Μόρισον ανταποκρίθηκε στον παραγωγό, "Ε φίλε, μόλις παίξαμε το 'Sullivan Show'."[22]

Κατά τη χρονιά του 1968, οι Doors είχαν γίνει ένα από τα δημοφιλέστερα συγκροτήματα στην Αμερική. Ο τρίτος δίσκος τους, Waiting for the Sun, έφτασε στην κορυφή των Αμερικανικών τσαρτ, ενώ το σινγκλ "Hello, I Love You" έγινε το δεύτερο και τελευταίο σινγκλ τους να φτάσει το νούμερο ένα.[23] Ωστόσο, κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ο Μόρισον είχε αναπτύξει έναν εθισμό στο αλκοόλ με αποτέλεσμα την απομάκρυνση από τη μουσική και τις στούντιο ηχογραφήσεις και την μεγαλύτερη εστίαση στην ποίηση και τη κινηματογραφία.[24]

Ο Μορισον την ημέρα της σύλληψης του για άσεμνη συμπεριφορά κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας στο Μαϊάμι.

Στις 1 Μαρτίου του 1969, οι Doors εμφανίστηκαν στο "Dinner Key Auditorium" του Μαϊάμι. Ο Μόρισον έφτασε στη συναυλία αργοπορημένα, και ήταν μεθυσμένος κατά τη διάρκεια της ερμηνείας του και προκαλούσε με αισχρολογίες.[25] Ο Μόρισον κατηγορήθηκε για άσεμνη έκθεση επί σκηνής και ακυρώθηκαν πολλές από τις συναυλίες που ήταν προγραμματισμένες για το επόμενο δίμηνο. Τον Σεπτέμβριο του 1969 σε δίκη για το ίδιο περιστατικό ο Μόρισον καταδικάστηκε σε φυλάκιση 6 μηνών και πρόστιμο 500 δολλαρίων, ενώ αφέθηκε ελεύθερος πληρώνοντας εγγύηση 50.000 δολλαρίων.[26] Το γεγονός επηρέασε βαθμιαίως τον Μόρισον οποίος σκέφτονταν να αποχωρήσει από το συγκρότημα αλλά εν τέλει έμεινε λόγω της επιμονής του Μανζάρεκ.[27] Τα άλλα τρία μέλη του συγκροτήματος έχουν αρνηθεί τους ισχυρισμούς ότι ο Μόρισον επέδειξε τα γεννητικά του όργανα επί σκηνής εκείνη τη μέρα.[28][29][30]

Επιρροές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το αναμνηστικό κάδρο του Μόρισον στη Γερμανία.

Η οικογένεια του Μόρισον έπρεπε να μετακομίζει συχνά, λόγω του επαγγέλματος του πατέρα του. Κατά συνέπεια, η εκπαίδευση του Μόρισον διακοπτόταν όταν ήταν μικρός, καθώς συνεχώς άλλαζε σχολείο. Παρ' όλα αυτά, ήταν ένας ευφυής και ικανός μαθητής, με ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία, την ποίηση, τη θεολογία, τη φιλοσοφία και την ψυχολογία, μεταξύ άλλων.[31]

Οι βιογράφοι του έχουν αναφερθεί επανειλημμένα σε κάποιους συγγραφείς και φιλοσόφους που επηρέασαν τον τρόπο σκέψης και ίσως και τη συμπεριφορά του Μόρισον.[32][33] Στην εφηβεία του, ο Μόρισον ανακάλυψε τα γραπτά του Φρίντριχ Νίτσε. Μάλιστα, μετά το θάνατο του Μόρισον, ο Τζον Ντένσμορ υπέθεσε ότι ο νιχιλισμός του Νίτσε σκότωσε τον Τζιμ.[34]

Οι "σκοτεινοί" ποιητές του 18ου και του 19ου αιώνα του κίνησαν το ενδιαφέρον, και ιδιαίτερα ο Βρετανός ποιητής Γουίλιαμ Μπλέικ, καθώς και οι Γάλλοι ποιητές Κάρολος Μποντλέρ και Αρθούρος Ρεμπώ. Οι συγγραφείς της γενιάς μπιτ, όπως ο Τζακ Κέρουακ, επηρέασαν τόσο τις απόψεις και τον τρόπο έκφρασης του Μόρισον, που κατέληξε να θέλει να βιώσει όσα αναφέρονται στο βιβλίο του Κέρουακ On The Road. Ομοίως, βρήκε ενδιαφέροντα τα γραπτά του Γάλλου συγγραφέα Σελίν. Το βιβλίο του Voyage au Bout de la Nuit (Ταξίδι στο Τέλος της Νύχτας) και το βιβλίο του Μπλέικ Οι Μαντείες της Αθωότητας ήταν οι βασικές επιρροές για ένα από τα πρώτα τραγούδια του Μόρισον, "End of the Night."[35] Τελικά, ο Μόρισον γνώρισε και έγινε φίλος με τον Michael McClure, έναν γνωστό ποιητή μπίτνικ. Ο McClure λάτρεψε τους στίχους του Μόρισον, αλλά τον εντυπωσίασαν περισσότερο τα ποιήματά του, και έτσι τον συμβούλεψε να συνεχίσει να εξασκεί το ταλέντο του.[36]

Ο Μόρισον άρχισε να γράφει στην εφηβεία του. Στο κολέγιο, άρχισε να ενδιαφέρεται πολύ για το θέατρο και την κινηματογραφία.[37] Παρότι ο Μόρισον ήταν πολύ γνωστός τραγουδιστής και στιχουργός, συνάντησε δυσκολίες όταν έψαχνε εκδότη για την ποίησή του. Εξέδωσε μόνος του δυο λεπτούς τόμους το 1969, τους "Κυρίους" και "Τα νέα πλάσματα". Και τα δυο έργα ήταν αφιερωμένα στην Πάμελα Σούζαν (Κούρσον). Αυτά ήταν τα μόνα γραπτά του που εκδόθηκαν κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μόρισον μαζί με τον πατέρα του. Ιανουάριος 1964.

Τα παιδικά χρόνια του Μόρισον ήταν γεμάτα μετακινήσεις, όπως συμβαίνει στις οικογένειες στρατιωτικών.[38] Ο Τζέρυ Χόπκινς αναφέρει ότι ο αδελφός του Μόρισον, Άντυ, διηγήθηκε ότι οι γονείς τους είχαν αποφασίσει να μην χρησιμοποιήσουν ποτέ σωματική βία στα παιδιά τους. Εφάρμοζαν ένα είδος στρατιωτικής πειθαρχίας και τιμωρίας, φωνάζοντας στα παιδιά και επιπλήττοντάς τα μέχρι να ξεσπάσουν σε κλάματα και να παραδεχτούν τα λάθη τους.[39]

Από τότε που ο Μόρισον αποφοίτησε από το UCLA, διέκοψε τις επαφές με την οικογένειά του. Όταν η μουσική του ανέβηκε στα τσαρτς το 1967, είχε πάνω από ένα χρόνο να επικοινωνήσει με την οικογένειά του, και είχε ισχυριστεί ψευδώς ότι οι γονείς και τ' αδέλφια του ήταν νεκρά. Ωστόσο, ο Μόρισον εξήγησε αργότερα πως το έκανε αυτό επειδή απλώς δεν ήθελε να μπλέξει την οικογένεια του στη καριέρα του.[40]

Ο πατέρας του Μόρισον έχει δηλώσει σε επιστολή με ημερομηνία 2 Οκτωβρίου του 1970 ότι η διακοπή της επικοινωνίας με την οικογένεια ήταν αποτέλεσμα διαφωνίας σχετικά με το μουσικό ταλέντο του γιου του. Είπε ότι δεν μπορούσε να κατηγορήσει το γιο του που δεν ήθελε να επικοινωνήσει μαζί τους και ότι σε κάθε περίπτωση ήταν περήφανος γι' αυτόν.[41]

Σχέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μόρισον συνάντησε τη σύντροφο της ζωής του,[42] Πάμελα Κούρσον, πολύ πριν κερδίσει δόξα και χρήματα,[43] κι εκείνη τον ενθάρρυνε να ασχοληθεί περισσότερο με την ποίηση. Κατά καιρούς η Κούρσον χρησιμοποιούσε το επίθετο "Μόρισον" με τη φανερή συγκατάθεση του Τζιμ ή τουλάχιστον χωρίς εκείνος να νοιάζεται που το έκανε.

Η σχέση του Μόρισον και της Κούρσον ήταν θυελλώδης, με συχνούς τσακωμούς και περιόδους χωρισμού. Ο βιογράφος Ντάνυ Σάγκερμαν έχει υποθέσει ότι μέρος των δυσκολιών που είχαν μπορεί να προερχόταν από τη σύγκρουση ανάμεσα στο γεγονός ότι ήθελαν μια ελεύθερη σχέση και τις συνέπειες που είχε η ζωή σε μια τέτοια σχέση.

Το 1970, ο Μόρισον συμμετείχε σε μια κέλτικη νεοπαγανιστική τελετή αρραβώνα-γάμου (handfasting) με τη συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας και κριτικό της ροκ Πατρίτσια Κένελυ, ενώπιον μαρτύρων. Ένας από τους μάρτυρες ήταν πρεσβυτεριανός πάστορας.[44] Το ζευγάρι υπέγραψε ένα έγγραφο όπου δήλωναν ότι ήταν παντρεμένοι,[45] όμως δεν έγινε κάποια από τις απαραίτητες δηλώσεις στην πολιτεία για να έχει ο γάμος νομική ισχύ. Η Κένελυ περιέγραψε τις εμπειρίες της με τον Μόρισον στην αυτοβιογραφία της Strange Days: My Life with and Without Jim Morrison, και σε μια συνέντευξη που περιέχεται στο περιοδικό Rock Wives.[46][47]

Ο Μόρισον έκανε συχνά σεξ με θαυμάστριες και είχε πολλές σύντομες σχέσεις με διασημότητες, όπως η Νίκο, τραγουδίστρια των The Velvet Underground. Για μια νύχτα ήταν με την Γκρέις Σλικ των Jefferson Airplane,[48] και από καιρό σε καιρό με την, αρχισυντάκτρια του περιοδικού 16, Γκλόρια Στέιβερς ενώ υπάρχουν αναφορές για μία επεισοδιακή συνάντηση με την Τζάνις Τζόπλιν, ενώ ήταν κι οι δυο μεθυσμένοι. Η Τζούντυ Χάντλστον αναπολεί τη σχέση της με τον Μόρισον στο βιβλίο της Ζώντας και πεθαίνοντας με τον Τζιμ Μόρισον. Τον καιρό του θανάτου του, εκκρεμούσαν 20 αγωγές πατρότητας εναντίον του, παρότι κανένας από τους ενάγοντες δεν διεκδίκησε μέρος της περιουσίας, και η μόνη περίπτωση όπου κάποιος δήλωσε δημόσια ότι ήταν παιδί του Μόρισον αποδείχτηκε απάτη.[49]

Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το διαμέρισμα του Μόρισον στο Παρίσι.

Το 1971, ο Μόρισον μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα στο Παρίσι μαζί με την Πάμελα Κούρσον, με σκοπό να αλλάξει ζωή και να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά. Του άρεσε η αρχιτεκτονική της πόλης και έκανε μεγάλους περιπάτους εκεί, όμως σύντομα υπέκυψε στους εθισμούς του.[50]

Εκεί έκανε και την τελευταία του ηχογράφηση σε στούντιο με δυο Αμερικανούς μουσικούς του δρόμου. Ο Μάνζαρεκ απέρριψε αυτή την ηχογράφηση ως "ασυναρτησίες μεθυσμένων". Ένα τραγούδι από αυτήν, το "Orange County Suite" ακούγεται στο bootleg "Lost Paris Tapes".[51]

Ο Μόρισον απεβίωσε στις 3 Ιουλίου του 1971, σε ηλικία 27 ετών[52][53] από καρδιακή ανακοπή.[54] Βρέθηκε νεκρός στη μπανιέρα του από την Κούρσον.[55] Λόγω του ότι στο σώμα του δεν βρέθηκαν τραυματισμοί που να υποδεικνύουν είτε αυτοτραυματισμό/αυτοκτονία είτε εγκληματική ενέργεια, δεν πραγματοποιήθηκε αυτοψία από τον ιατροδικαστή. Σύμφωνα με την Κούρσoν που τον βρήκε νεκρό, το προηγούμενο βράδυ ο Μόρισον πήγε σινεμά, έφαγε, άκουσε μουσική και κατανάλωσε ουσίες. Κάποια στιγμή κατά το βράδυ σηκώθηκε λόγω αδιαθεσίας και έκανε ζεστό μπάνιο για να συνέλθει και κατέληξε από υπερβολική δόση ηρωίνης. Το σώμα του βρέθηκε στην μπανιέρα του διαμερίσματος με μια ξεραμένη σταγόνα αίματος κάτω απ' τη μύτη.[56] Ωστόσο, το ότι οι φανατικοί θαυμαστές του δεν είδαν το σώμα του και η απουσία αυτοψίας έδωσε λαβή για πολλές εικασίες σχετικά με την αιτία θανάτου.[57][58][59]

Ο Ντάνυ Σάγκερμαν διηγείται ότι όταν η Κούρσον επέστρεψε στις ΗΠΑ, του είπε ότι ο Μόρισον είχε πεθάνει από υπερβολική δόση ηρωίνης, την οποία είχε εισπνεύσει νομίζοντας πως είναι κοκαΐνη. Ο Σάγκερμαν σημειώνει ότι η Κούρσον έδινε διαφορετικές εκδοχές του θανάτου κατά καιρούς, τη μια λέγοντας ότι εκείνη τον είχε σκοτώσει και την άλλη ότι ο θάνατός του ήταν λάθος της. Η ιστορία με την αθέλητη λήψη ηρωίνης υποστηρίζεται από τη διήγηση του Αλέν Ρονέ, ο οποίος έκανε παρέα με το ζευγάρι στο Παρίσι. Ο Ρονέ έγραψε ότι ο Μόρισον πέθανε από αιμορραγία αφού εισέπνευσε ηρωίνη της Κούρσον κι ότι εκείνη άθελά της αποκοιμήθηκε, αφήνοντάς τον να πεθάνει αντί να καλέσει για ιατρική βοήθεια.

Ο τάφος του Τζιμ Μόρισον στο νεκροταφείο Père Lachaise, στον οποίο υπάρχει η ελληνική επιγραφή: ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ

Ωστόσο, η πραγματική αιτία θανάτου του είναι η καρδιακή ανακοπή που προκλήθηκε από τη χρόνια εξάρτησή του από τα ναρκωτικά σε συνδυασμό με το άσθμα του. Στον τάφο του Τζιμ Μόρισον υπάρχει η ελληνική επιγραφή "ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ" ( = [πράττων] κατά συνείδησιν [/ καθ' υπόδειξιν του εσωτερικού του "δαίμονος"]) .[60][61][62][63][64]

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τους Doors

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποίηση του Μόρισον

Σχετικά με τον Τζιμ Μόρισον

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Τζιμ Μόρισον - Βιογραφία - Σαν Σήμερα .gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2019. 
  2. ↑ «Τζιμ Μόρισον: Η γέννηση ενός μεγάλου ποιητή». Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2019. 
  3. ↑ «Τζιμ Μόρισον: Η παράξενη ζωή και ο θάνατος του ποιητή της ροκ». Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2020. 
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  5. ↑ (Ρουμανικά) CineMagia. 96372. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2022.
  6. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000701268. Ανακτήθηκε στις 8  Φεβρουαρίου 2024.
  7. ↑ www.parmanlaw.com/anniversary-of-jim-morrisons-death-serves-as-an-estate-planning-reminder/.
  8. ↑ «100 Greatest Singers: Jim Morrison Rolling Stone». Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2019. [νεκρός σύνδεσμος]
  9. ↑ Cherry, Jim (11 Ιανουαρίου 2017). «January 12, 1993: The Doors Enter the Rock & Roll Hall of Fame». The Doors Examiner, Redux. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2017. 
  10. ↑ «Dead Famous: Jim Morrison». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2007. 
  11. ↑ «SOFT PARADE 6571». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2019. CS1 maint: Unfit url (link)
  12. ↑ «Jim Morrison». The Biography Channel. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2022. 
  13. ↑ «11 Surprising Facts About Jim Morrison». Mental Floss (στα Αγγλικά). 13 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2023. 
  14. ↑ Davis 2005, σελ. 8.
  15. ↑ «Florida State University: Toward a Greater University». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2024. 
  16. ↑ Video 22 of 50: Florida State University: Toward a Greater University
  17. ↑ Golsen, Tyler (19 Σεπτεμβρίου 2021). «Watch the only surviving copy of Jim Morrison's student films». Far Out. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2022. [νεκρός σύνδεσμος]
  18. ↑ «Remembering Ray Manzarek, Keyboardist for the Doors». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2019. 
  19. ↑ Rogers, Brent. «NPR interview with Ray Manzarek». NPR – Publicly accessed. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2013. 
  20. ↑ Bollinger 2012, σελ. 41.
  21. ↑ Leopold, Todd (20 Απριλίου 2007). «Confessions of a Record Label Owner». CNN. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2010. 
  22. ↑ «The Doors at The Ed Sullivan Show». (SOFA Entertainment). Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2010. 
  23. ↑ Riordan 1991, σελίδες 241–243.
  24. ↑ Riordan 1991, σελίδες 313–316.
  25. ↑ Hopkins & Sugerman 1980, σελ. 227.
  26. ↑ «The Miami Incident - The Doors Collectors Magazine». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2013. 
  27. ↑ Hopkins & Sugerman 1980, σελ. 190.
  28. ↑ «Drummer says Jim Morrison never exposed himself». Reuters. 2 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2021. 
  29. ↑ Manzarek 1998, σελ. 314.
  30. ↑ Riordan & Prochnicky 1991, σελ. 299.
  31. ↑ Saroyan, Wayne A. (22 Μαρτίου 1989). «The Twisted Tale of How Late Rocker Jim Morrison's Poetry Found». Chicago Tribune (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2020. 
  32. ↑ Gear 2015, σελ. 12.
  33. ↑ More, Thomas (3 Δεκεμβρίου 2013). «The Verse of the Lizard King: An Analysis Of Jim Morrison's Work». Return of Kings. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2015. 
  34. ↑ Densmore 1990, σελ. 3.
  35. ↑ Densmore 1990, σελ. 286.
  36. ↑ Shivani, Anis (3 Μαρτίου 2011). «Exclusive: Beat Poet Michael McClure On Jim Morrison, The Doors, Allen Ginsberg, Jack Kerouac». Huffington Post. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2020. 
  37. ↑ «Notable Actors – UCLA School of Theater, Film and television». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2020. 
  38. ↑ «Jim Morrison Biography». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2008. 
  39. ↑ Hopkins 1995, σελ. 36.
  40. ↑ Hopkins, Jerry (26 Ιουλίου 1969). «The Rolling Stone Interview: Jim Morrison». Rolling Stone (στα Αγγλικά). New York City: Wenner Media. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2023. 
  41. ↑ «Επιστολή του πατέρα του Τζιμ στο Τμήμα Αστυνομικής επιτήρησης 1970». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2008. 
  42. ↑ Hoover, Elizabeth. «The Death of Jim Morrison». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2008. 
  43. ↑ «Jim Morrison Biography». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2008. 
  44. ↑ Kennealy 1992, σελ. 63.
  45. ↑ Kennealy 1992, σελ. 175.
  46. ↑ ROBERT HILBURN (2 Φεβρουαρίου 1986). «'Rock Wives': Happy Endings Amid The Dirt». LA Times. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2016. 
  47. ↑ Kennealy 1992, σελ. 188.
  48. ↑ Slick, Grace· Andrea Cagan (2008). «36». Somebody to Love?: A Rock-and-Roll Memoir. Grand Central Publishing. 
  49. ↑ Davis, Stephen (2004). Jim Morrison: Life, Death, Legend. Ebury Press. At the time "Maggie M'Gill" was recorded, paternity suits against Jim Morrison were being defended by Max Fink's office. All were still pending when Jim died, and so were unresolved. 
  50. ↑ Davis, Steven (2004). «The Last Days of Jim Morrison». Rolling Stone. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Δεκεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2019. 
  51. ↑ «"Ask Ray Manzarek" Transcript, Talk, BBC, 10 April 2002 (via the Wayback Machine)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2020. 
  52. ↑ «Rock recording artist Jim Morrison is dead». Lodi News-Sentinel. California. UPI. 10 Ιουλίου 1971. σελ. 8. 
  53. ↑ «Doors' Jim Morrison dies, buried in Paris». Free Lance-Star. Fredericksburg, Virginia. Associated Press. 9 Ιουλίου 1971. σελ. 3. 
  54. ↑ Young, Michelle (2014). «The Apartment in Paris Where Jim Morrison Died at 17 Rue Beautreillis». UntappedCities.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2015. 
  55. ↑ «New Questions About Jim Morrison's Death - washingtonpost.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2019. 
  56. ↑ «Jim Morrison: 20 αποφθέγματά του για τη ζωή και τον θάνατο». Athens Voice. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2020. 
  57. ↑ «Jim Morrison Conspiracy Theories Including Rumours He Faked His Own Death – WorldNewsEra». 12 Δεκεμβρίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  58. ↑ Pike, Molly (12 Δεκεμβρίου 2020). «Jim Morrison conspiracy theories including rumors he faked his own death». mirror. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2024. 
  59. ↑ Poisuo, Pauli (13 Μαΐου 2020). «The Troubled History Of Jim Morrison». Grunge.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2024. 
  60. ↑ «Jim Morrison's Grave at Père Lachaise». Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2019. [νεκρός σύνδεσμος]
  61. ↑ «Who's Buried in Jim Morrison's Epitaph?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2019. 
  62. ↑ «George 'Steve' Morrison; Rear Admiral Flew Combat Missions in Lengthy Career». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2019. 
  63. ↑ Davis 2005, σελ. 472.
  64. ↑ Olsen 2007, σελ. 105.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζιμ_Μόρισον&oldid=10866794"