Ταλαάτ πασάς

Ταλαάτ πασάς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	مُحمَّد طلعت پاشا (Οθωμανικά Τουρκικά)
Γέννηση	1 Σεπτεμβρίου 1874; Κάρτζαλι
Θάνατος	15 Μαρτίου 1921; Βερολίνο
Αιτία θανάτου	Δολοφονία του Ταλαάτ πασά
Συνθήκες θανάτου	ανθρωποκτονία
Τόπος ταφής	Μνημείο της Ελευθερίας
Χώρα πολιτογράφησης	Οθωμανική Αυτοκρατορία
Θρησκεία	Ισλάμ
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	οθωμανικά Τουρκικά; Γαλλικά; μεσαιωνική ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Κομιτάτο Ένωσης και Προόδου
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματος	δολοφονία
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μεγάλος βεζίρης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1917–1918); Ministry of the Interior of the Ottoman Empire (1913–1917)
Βραβεύσεις	Grand Cross of the Order of the Cross of Liberty (16 Αυγούστου 1918)
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Μεχμέτ Ταλαάτ πασάς (Mehmet Tâlât, 1 Σεπτεμβρίου 1874 - 15 Μαρτίου 1921) ήταν Τούρκος πολιτικός, που μαζί με τους Ενβέρ και Τζεμάλ αποτελούσε την τριανδρία του τουρκικού κομιτάτου "Ένωση και Πρόοδος" των Νεότουρκων από την επικράτησή τους το 1908 μέχρι την τουρκική ήττα του 1918.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Κάρτζαλι το 1874, που τελούσε ακόμα υπό Οθωμανική Αυτοκρατορία και ήταν γιος κατώτερου Οθωμανού αξιωματούχου. Αρχικά προσλήφθηκε από την τηλεγραφική εταιρεία στην Αδριανούπολη πλην όμως το 1893 συνελήφθη για ανατρεπτική δράση. Μετά την από δύο ετών αποφυλάκισή του διορίστηκε γενικός γραμματέας των οθωμανικών ταχυδρομείων στη Θεσσαλονίκη όπου και εντάχθηκε από τους πρώτους στο κίνημα των Νεότουρκων, το 1908, με συνέπεια το ίδιο έτος να απολυθεί από την υπηρεσία του. Στη συνέχεια ανέλαβε μέλος της Επιτροπής για την Ένωση και Πρόοδο (ΕΕΠ), που αποτελούσε τον συνωμοτικό πυρήνα του κινήματος.
Αργότερα με την επικράτηση των Νεότουρκων εκπροσωπώντας την γενέτειρά του στο οθωμανικό κοινοβούλιο ανέλαβε Υπουργός Εσωτερικών (1913-1917), υπουργός Ταχυδρομείων, και γενικός γραμματέας της ΕΕΠ.
Σημειώνεται ότι πριν το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ο Ταλαάτ υποστήριζε τις δυνάμεις της Αντάντ. Με την έναρξη όμως του πολέμου η Οθωμανική Αυτοκρατορία τάχθηκε στο πλευρό των κεντρικών δυνάμεων κατά την τότε επιθυμία όπως αποδείχθηκε του υπουργού Στρατιωτικών Εμβέρ Πασά. Τότε ως υπουργός Εσωτερικών ο Ταλαάτ ανέλαβε την ευθύνη για τον εκτοπισμό των μειονοτήτων και κυρίως Αρμενίων και Ελλήνων.
Το 1917 ανέλαβε Μέγας Βεζίρης (1917-1918), θέση από την οποία και παραιτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 1918, λίγο πριν τη συνθηκολόγηση

Διακρινόταν για την οξύνοια, την τόλμη αλλά και την απίστευτη σκληρότητά του, πρωτοστατώντας στα υπό των Γερμανών οργανωτών του οθωμανικού στρατού υποδειχθέντα σχέδια εκτοπισμού κάθε ελληνογενούς στοιχείου από τη Θράκη, τα παράλια της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Ήταν ο κύριος υποκινητής και πρωταγωνιστής της διπλής γενοκτονίας αρχικά των Αρμενίων και στη συνέχεια των Χριστιανών Ελληνογενών, (παρότι επίσημα ήταν Οθωμανοί υπήκοοι), με σφαγές και εκτοπισμούς κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου που υλοποιήθηκαν με δική του εντολή από την Άνοιξη του 1914 μέχρι το 1918.

Μία από τις πολλές μαρτυρίες της οργανωμένης εκείνης εξολόθρευσης είναι και η ακόλουθη διαταγή του Ταλαάτ ως υπουργού Εσωτερικών προς τη νομαρχία Χαλεπίου, που βρέθηκε στο Χαλέπι το 1918, μετά την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπου κατά το πιθανότερο παρόμοιες πρέπει να εστάλησαν και σε άλλες νομαρχίες, αν όχι σ΄ όλες.

Προς την νομαρχία Χαλεπίου

Σύμφωνα με προγενέστερη κοινοποίηση η κυβέρνηση έχει αποφασίσει την ολοσχερή εξόντωση των διαβιούντων στη χώρα, Αρμενίων. Πας όστις ήθελε αντιταχθεί στη διαταγή αυτή δεν μπορεί πλέον ν΄ αποτελεί μέρος της διοίκησης. Άνευ ουδεμίας διάκρισης για τις γυναίκες, τα παιδιά και τους αναπήρους, οσονδήποτε τραγικά κι αν είναι τα μέσα εξόντωσης και αφού καταπνιγεί η φωνή της συνειδήσεως πρέπει να τεθεί τέρμα στην ύπαρξή τους.
13 Σεπτεμβρίου 1915
Ο Υπουργός Εσωτερικών
Μ. Ταλαάτ

^[8]

Αμέσως μετά την υπογραφή της ανακωχής του Μούδρου ο Ταλαάτ μαζί με τους άλλους δύο ηγέτες της τριανδρίας, Εμβέρ πασά και Κεμάλ πασά, διέφυγαν στη Γερμανία. Εκεί τρία χρόνια μετά, το 1921, ο Ταλαάτ δολοφονήθηκε από τον Αρμένιο φυγά Τεϋλιριάν.