Μετάβαση στο περιεχόμενο

Στίγματα (Χριστιανισμός)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χέρια με στίγματα, που απεικονίζονται σε μια Φραγκισκανική εκκλησία στο Ληντς της Αυστρίας
Η Αγία Αικατερίνη λιποθυμά από τα στίγματα. Πίνακας του Τζιοβάνι Αντόνιο Μπάζι, Εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, Αλσατία, Γαλλία

Τα Στίγματα, στο Χριστιανισμό, είναι η εμφάνιση σωματικών τραυμάτων, ουλών και πόνου σε θέσεις που αντιστοιχούν στις πληγές του Ιησού Χριστού από τη σταύρωση, όπως τα χέρια, οι καρποί και τα πόδια. [1]

Στο προς Γαλάτας 6:17 ο Άγιος Παύλος λέει:

Τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω· ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω. Από εδώ και στο εξής, μην με ενοχλεί κανένας · γιατί φέρνω στο σώμα μου τα σημάδια του Κυρίου Ιησού.

Ένα στίγμα είναι ένα σημάδι στο δέρμα. [2]

Τα Στίγματα έχουν συνδεθεί κυρίως με τον Ρωμαιοκαθολικισμό . Πολλοί αναφερόμενοι στιγματικοί είναι μέλη καθολικών θρησκευτικών ταγμάτων . [3] Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης ήταν ο πρώτος καταγεγραμμένος στιγματικός . Για πάνω από πενήντα χρόνια, ο Άγιος Πίος της Πιετρελτσίνα του Τάγματος των Αδελφών Ελάσσονων Καπουτσίνων, ανέφερε στίγματα που μελετήθηκαν από αρκετούς γιατρούς του 20ού αιώνα. Τα Στίγματα, σε αντίθεση με την Καθολική Εκκλησία, είναι ιδιαίτερα ξένα για την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία δεν έχει επίσημη άποψη για το θέμα. Οι πρώτοι και οι μοναδικοί στιγματικοί ήταν Καθολικοί που έζησαν μετά το Μεγάλο Σχίσμα του 1054 . [4]

Ένα υψηλό ποσοστό (ίσως πάνω από το 80%) όλων των στιγματικών είναι γυναίκες. [5] Στο βιβλίο του, Στίγματα : Ένα μεσαιωνικό φαινόμενο σε μια σύγχρονη εποχή, ο Τέντ Χάρισον προτείνει ότι δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός με τον οποίο παρήχθησαν τα σημάδια του στιγματισμού. Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι τα σημάδια αναγνωρίζονται από άλλους ως θρησκευτικής σημασίας. [6] Οι περισσότερες περιπτώσεις στιγματισμού έχουν αφαιρεθεί ως απατηλές. [7] [8]

Περιγραφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης περιεργάζεται τις πληγές του στιγματισμού ως μέρος της μίμησης του Χριστού [9] [10].

Οι αναφερόμενες περιπτώσεις στιγματισμού έχουν διάφορες μορφές. Πολλοί δείχνουν μερικές ή και τις πέντε από τις Ιερές Πληγές που, σύμφωνα με τη Βίβλο, υπέστησε ο Ιησούς κατά τη σταύρωσή του: πληγές στους καρπούς και τα πόδια, από καρφιά και στο πλάι, από μια λόγχη. Μερικοί στιγματικοί εμφανίζουν πληγές στο μέτωπο, παρόμοιες με εκείνες που προκλήθηκαν από το αγκάθινο στεφάνι. [5] Τα Στίγματα στο μέτωπο ως στέμμα αγκαθιών εμφανίστηκαν τον 20ο αιώνα, π.χ. στη Μαρί Ρόουζ Φερρόν, και έχουν φωτογραφηθεί επανειλημμένα. [11] [12] [13] Άλλες μορφές περιλαμβάνουν δάκρυα αίματος ή ιδρώτα αίματος, και πληγές στην πλάτη, σαν αυτές του μαστιγώματος.

Πολλά στίγματα παρουσιάζουν αιμορραγία που σταματά και στη συνέχεια ξεκινά, μερικές φορές μετά τη λήψη της Θείας Κοινωνίας. Ένα σημαντικό ποσοστό στιγματικών έχει δείξει έντονη επιθυμία να λαμβάνουν συχνά την Θεία Κοινωνία. [5] Ένα σχετικά υψηλό ποσοστό στιγματικών επίσης νηστεύει, υποστηρίζοντας ότι ζει με ελάχιστη (ή καθόλου) τροφή και νερό για μεγάλα χρονικά διαστήματα, εκτός από την Αγία Ευχαριστία.

Μερικοί στιγματικοί ισχυρίζονται ότι αισθάνονται τον πόνο των πληγών χωρίς εξωτερικά σημάδια. Αυτά αναφέρονται ως "αόρατα στίγματα". [5] Μερικές πληγές στιγματισμού δεν φαίνεται να πήζουν, και φαίνεται να παραμένουν φρέσκες και να μη μολύνονται. Το αίμα από τις πληγές λέγεται, σε ορισμένες περιπτώσεις, ότι έχει μια ευχάριστη, αρωματική μυρωδιά, γνωστή ως η Οσμή της αγιότητας.

Τα άτομα που έχουν αποκτήσει τα στίγματα περιγράφονται πολλές φορές ως εκστατικά, συγκλονισμένα με συναισθήματα όταν έλαβαν τα στίγματα. Δεν είναι γνωστό αν υπήρξε περίπτωση στιγματισμού πριν από τον 13ο αιώνα. [14]

Στην εργασία του Hospitality and Pain, ο χριστιανός θεολόγος Ιβάν Ίλιτς δηλώνει : "Η συμπόνια με τον Χριστό... είναι η πίστη τόσο ισχυρή και τόσο βαθιά ενσαρκωμένη που οδηγεί στην ατομική ενσωμάτωση του προβλεπόμενου πόνου." Η διατριβή του είναι ότι το στίγμα προκύπτει από την εξαιρετική οξύτητα της θρησκευτικής πίστης και την επιθυμία να συσχετιστεί με τον Μεσσία που υποφέρει.

Αξιοσημείωτες περιπτώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Άγιος Φραγκίσκος λαμβάνει τα Στίγματα από τον Τζόττο.
Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, από τον Ελ Γκρέκο

Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης είναι ο πρώτος καταγεγραμμένος στιγματικος στη χριστιανική ιστορία. [15] Το 1224, δύο χρόνια πριν από το θάνατό του, ξεκίνησε ένα ταξίδι στο όρος Λα Βέρνα για μια νηστεία σαράντα ημερών. Ο θρύλος λέει ότι ένα πρωί, κοντά στην ημέρα του Υψώματος του Σταυρού, ένας εξαπτέρυγος άγγελος εμφανίστηκε στον Φραγκίσκο ενώ προσευχόταν. Καθώς πλησίασε ο άγγελος, ο Φραγκίσκος μπορούσε να δει ότι ο άγγελος είχε σημάδια σταύρωσης.

Όταν ο άγγελος αναχώρησε, ο Φράγκισκος έμεινε με πληγές στα χέρια, στα πόδια και στο πλευρό του, σαν εκείνη την πληγή που προκλήθηκε στο πλευρό του Χριστού από την λόγχη . [16] Στις παραδοσιακές καλλιτεχνικές απεικονίσεις του περιστατικού, ο Φραγκίσκος συνοδεύεται από έναν Φραγκισκανό μοναχό . [17]

Μια μεταγενέστερη ιατρική υπόθεση που προτάθηκε το 1987 για να εξηγήσει τις πληγές, ισχυρίστηκε ότι ο Άγιος Φραγκίσκος μπορεί να ειχει προσβληθεί από λέπρα . [18]

Άγιος Πίος της Πιτερλσίνας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο νεαρός Πίoς δείχνει τα στίγματα.

Για πάνω από πενήντα χρόνια, ο Άγιος Πίος της Πιτερλσίνας ανέφερε στίγματα που μελετήθηκαν από αρκετούς ιατρούς του 20ου αιώνα. [19] [20] [21] Σύμφωνα με πληροφορίες, οι πληγές ήταν ανεξήγητες και δεν μολύνθηκαν ποτέ. [22] Οι πληγές του επουλώθηκαν μία φορά, αλλά επανεμφανίστηκαν

Οι πληγές εξετάστηκαν από τον Λουίτζι Ρομανέλλι, επικεφαλή ιατρό του City Hospital of Barletta για περίπου ένα χρόνο. Ο γιατρός Άντζελο Mάρια Mέρλα σημείωσε ότι οι πληγές δεν είχαν φυματιώδη προέλευση, αλλά δεν μπορούσε να κάνει επίσημη διάγνωση χωρίς περαιτέρω εξετάσεις. [23] Ο χειρουργός Τζιόρτζιο Φέστα, τον εξέτασε επίσης το 1920 και το 1925. Ο ιατρός του Πάπα Βενέδικτου XV, εξέτασε τις πληγές, αλλά δεν έγινε αναφορά των εξετάσεών του. Ο παθολόγος Aμίκο Μπιγκάμι, του Πανεπιστημίου της Ρώμης εξέτασε επίσης τις πληγές, περιγράφοντάς τις ως επιφανειακες. Ο Φέστα, ο οποίος είχε αρχικά συμφωνήσει με τον Μπινγκάμι, περιέγραψε αργότερα τις πληγές ως επιφανειακές όταν καλύφθηκαν με μια κηλίδα.

Ο Τζιόρτζιο Φέστα σημείωσε ότι "στις άκρες των βλαβών, το δέρμα είναι απόλυτα φυσιολογικό και δεν παρουσιάζει κανένα σημάδι οιδήματος, διείσδυσης ή ερυθρότητας, ακόμη και όταν εξετάζεται με ένα καλό μεγεθυντικό φακό". [23] Ο Δρ Alberto Caserta πήρε ακτινογραφίες των χεριών το 1954 και δεν βρήκε ανωμαλία στη δομή των οστών. Ο Δρ. Giuseppe Sala, ο οποίος εργάστηκε ως γιατρός για τον Pio μεταξύ 1956-1968, σχολίασε ότι οι εξετάσεις αποκάλυψαν ότι το αίμα του δεν είχε σημάδια ανωμαλίας.

Υπήρχαν αρκετοί θρησκευόμενοι όσο και μη θρησκευόμενοι κριτικοί που κατηγόρησαν τον πατέρα Pio ότι κατασκεύασε τα στίγμα του, λέγοντας ότι χρησιμοποίησε καρμπολικό οξύ για να κάνει τις πληγές. Ο ιστορικός Σέρτζιο Λουζατο ανέφερε ότι το 1919, σύμφωνα με ένα έγγραφο στο αρχείο του Βατικανού, ο Pio είχε ζητήσει καρμπολικό οξύ από μια φαρμακοποιό. Εκείνη αργότερα είπε ότι ήταν για αποστείρωση. [24]

Ο Αμίκο Μπιγκνάμι σε μια έκθεση έγραψε ότι οι πληγές προκλήθηκαν από « νευρωτική νέκρωση ». Πρότεινε ότι είχαν υποστεί ασυνείδητα από πρόταση και συντηρήθηκαν τεχνητά από το ιώδιο που είχε χρησιμοποιήσει ο Πioς ως απολυμαντικό. [23]

Το 1922, ο γιατρός Αγκοστίνο Τζεμέλι έγραψε ότι ο Πioς υπήρξε υστερικός και τα στιγματικά του ήταν αυτο-δημιουργητα, και όχι υπερφυσικής προέλευσης. [25] Ο Gemelli επίσης πίστευε ότι οι πληγές του διατηρήθηκαν ανοιχτές με καρβολικό οξύ.

Καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο Πίος είχε κρύψει τις πληγές του φορώντας γάντια .Κατά τον θάνατο του δεν υπήρχαν πληγές, μονάχα "άψογο δέρμα".

Μαριάμ Τρέσια Τσιράμελ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώτη άγια από την Ινδία με στίγμα ήταν η μοναχή Μαριάμ Τρέσια Τσιράμελ . [26] Ανακηρύχθηκε Αγία της Καθολικής εκκλησίας στις 13 Οκτωβρίου 2019 από τον Πάπα Φραγκίσκο . [27]

Επιστημονική έρευνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Στιγματισμός της Αγίας Αικατερίνης της Σιένα

Πολλοί στιγματικοί έχουν εκτεθεί παραπλάνηση και απάτη. [7] Η Μαγκνταλένα ντι λα Κρούζ για παράδειγμα, ομολόγησε πριν πεθάνει ότι τα στίγματά της ήταν σκόπιμη εξαπάτηση.

Ο πρώιμος νευρολόγος Désiré-Magloire Bourneville δημοσίευσε έργα που ανέφεραν ότι οι άγιοι που ισχυρίζονται ότι παρήγαγαν θαύματα ή στίγματα, και εκείνοι που ισχυρίζονται ότι δαιμονίστηκαν, στην πραγματικότητα υπέφεραν από επιληψία ή υστερία . [28] [29] Μερικές σύγχρονες έρευνες έχουν δείξει ότι τα στίγματα είναι υστερικής προέλευσης ή συνδέονται με διαταραχή της διαχωριστικής ταυτότητας . [30] [31] [32] [33]

Υπάρχει μια σχέση μεταξύ της διατροφικής συστολής από την ηθελημένη πείνα, τις αποσυνδετικές ψυχικές καταστάσεις και τον αυτο-βασανισμό, στο πλαίσιο μιας θρησκευτικής πεποίθησης. [34] Τα περιστατικά νευρικής ανορεξίας εμφανίζουν συχνά αυτοβασανισμό παρόμοιο με τα στίγματα ως μέρος μιας τελετουργικής, ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής . Μια σχέση μεταξύ λιμοκτονίας και αυτο-τραυματισμού έχει αναφερθεί μεταξύ αιχμαλώτων πολέμου και κατά τη διάρκεια λιμών . [35] [36] [37]

[ <span title="This claim needs references to reliable sources. (June 2016)">απαιτείται παραπομπή</span> ]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Stigmata (Christian Mysticism)». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2018. 
  2. ↑ Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Dictionary s.v.
  3. ↑ Poulain, A. (1912). Mystical Stigmata. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Retrieved July 1, 2008 from New Advent: http://www.newadvent.org/cathen/14294b.htm
  4. ↑ «Manifestations - Questions & Answers». oca.org. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Carroll, Michael P. (1989). Catholic Cults and Devotions: A Psychological Inquiry. McGill-Queen's University Press. pp. 80-84. (ISBN 0-7735-0693-4)
  6. ↑ Harrison, Ted (Οκτωβρίου 1994). Stigmata: A Medieval Phenomenon in a Modern Age. St Martins Press. ISBN 978-0-312-11372-8. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Nickell, Joe. (2004). "The Stigmata of Lilian Bernas" Αρχειοθετήθηκε 2020-05-31 στο Wayback Machine.. Skeptical Inquirer. Retrieved 12 May 2016. Σφάλμα αναφοράς: Μη έγκυρη ετικέτα <ref> • όνομα " Nickell 2004 " ορίζεται πολλές φορές με διαφορετικό περιεχόμενο
  8. ↑ Johann Joseph von Görres (1883). The stigmata, tr. from 'The Mystik', ed. by H. Austin. 
  9. ↑ Saint Francis of Assisi by Jacques Le Goff 2003 (ISBN 0-415-28473-2) page 44.
  10. ↑ Miles, Margaret Ruth, (2004), The Word Made Flesh: A History of Christian Thought. Wiley, pp. 160-161. (ISBN 978-1-4051-0846-1).
  11. ↑ Michael Freze, 1993, They bore the wounds of Christ, OSV Publishing (ISBN 0-87973-422-1) page 125
  12. ↑ A Stigmatist: Marie-Rose Ferron by Jeanne S. Bonin 1988 (ISBN 2-89039-161-2) page 153.
  13. ↑ Religion and American cultures: an encyclopedia of traditions, Volume 1 by Gary Laderman, Luís D. León 2003 (ISBN 1-57607-238-X) page 336.
  14. ↑ «Catholic Encyclopedia: Mystical Stigmata». Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2008. 
  15. ↑ «What's the deal with stigmata?». The Straight Dope. 20 Φεβρουαρίου 1998. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2012. 
  16. ↑ «Stigmata of St. Francis of Assisi». Franciscan Friars T.O.R. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2012. 
  17. ↑ Francis, Henry S. (1963). «Sasseta: crucifixion with St. Francis». The Bulletin of the Cleveland Museum of Art (Cleveland Museum of Art) 50 (3): 46–49. https://archive.org/details/sim_bulletin-of-the-cleveland-museum-of-art_1963-03_50_3/page/46. 
  18. ↑ Schazlein, Joanne; Sulmasy, Daniel P. (1987). The Diagnosis of St. Francis: Evidence for Leprosy. Franciscan Studies 47: 181-217.
  19. ↑ «The Stigmatist». Time Magazine. 19 December 1949. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-02-11. https://web.archive.org/web/20110211105618/http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,855088,00.html. Ανακτήθηκε στις 2008-01-19. 
  20. ↑ «A Padre's Patience». Time Magazine. 24 April 1964. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-02-09. https://web.archive.org/web/20110209021612/http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,870915,00.html. Ανακτήθηκε στις 2008-01-19. 
  21. ↑ Marie osb, Dom Antoine (24 Απριλίου 2000). «Letter on Blessed Pader Pio: Stigmata - Sacraments of Penance and Eucharist - Suffering». Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2006. 
  22. ↑ Michael Freze, 1989, They Bore the Wounds of Christ: The Mystery of the Sacred Stigmata, OSV Publishing (ISBN 0-87973-422-1) page 283-285.
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 Ruffin, Barnard. (1991). Padre Pio: The True Story. OSV Press. pp. 160-178. (ISBN 0-87973-673-9) Σφάλμα αναφοράς: Μη έγκυρη ετικέτα <ref> • όνομα " Ruffin 1991 " ορίζεται πολλές φορές με διαφορετικό περιεχόμενο
  24. ↑ Quote: Maria De Vito said, "I was an admirer of Padre Pio and I met him for the first time on July 31, 1919...he gave me personally an empty bottle, and asked if I would act as a chauffeur to transport it back from Foggia to San Giovanni Rotondo with four grams of pure carbolic acid. ... He explained that the acid was for disinfecting syringes for injections. He also asked for other things, such as Valda pastilles." Moore, Malcolm (2007-10-24). «Italy's Padre Pio 'faked his stigmata with acid'». The Daily Telegraph (Rome). https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/1567216/Italys-Padre-Pio-faked-his-stigmata-with-acid.html. Ανακτήθηκε στις 2012-04-25. .
  25. ↑ Higgins, Michael W. (2006). Stalking the Holy: The Pursuit of Saint Making. Anansi Press. p. 129. (ISBN 0-88784-181-3)
  26. ↑ «ST. MARIAM THRESIA CHIRAMEL MANKIDIYAN». mariamthresia.org. 
  27. ↑ «Mother Mariam Thresia Mankidiyan: From silent mystic to apostle of the family - Vatican News». www.vaticannews.va. 12 Οκτωβρίου 2019. 
  28. ↑ Porter, Dorothy; Porter; Roy. (1993). Doctors, Politics and Society: Historical Essays. Rodopi. pp. 120-121. (ISBN 90-5183-510-8)
  29. ↑ Hustvedt, Asti. (2011). Medical Muses: Hysteria in Nineteenth-Century Paris. Bloomsbury. p. 279. (ISBN 978-1-4088-2235-7)
  30. ↑ Mazzoni, Cristina. (1996). Saint Hysteria: Neurosis, Mysticism, and Gender in European Culture. Cornell University Press. pp. 24-28, pp. 136-140. (ISBN 0-8014-3229-4)
  31. ↑ Seidl, O. (2008). Stigmatisation and Absence of Nutrition in the Case of Therese Neumann (1898-1962). Nervenarzt 79 (7): 836-843.
  32. ↑ Regal, Brian (2009). Pseudoscience: A Critical Encyclopedia. Greenwood. pp. 154-155. (ISBN 978-0-313-35507-3)
  33. ↑ Kluger, N; Cribier, B. (2013). Stigmata: From Saint-Francis of Assisi to Idiopathic Haematidrosis. Ann Dermatol Venereol 140: 771-777.
  34. ↑ Daniel Fessler (2002). «Starvation, serotonin, and symbolism. A psychobiocultural perspective on stigmata». Mind and Society: Cognitive Studies in Economics and Social Sciences 3 (2): 81–96. http://www.sscnet.ucla.edu/anthro/faculty/fessler/pubs/FesslerStigmata.pdf. Ανακτήθηκε στις 2009-09-12. 
  35. ↑ Yaryura-Tobias, Jose A.; Fugen A. Neziroglu; Steven Kaplan (1995). «Self-mutilation, anorexia, and dysmenorrhea in obsessive compulsive disorder». International Journal of Eating Disorders 17 (1): 33–38. doi:10.1002/1098-108X(199501)17:1<33::AID-EAT2260170104>3.0.CO;2-2. PMID 7894450. https://archive.org/details/sim_international-journal-of-eating-disorders_1995-01_17_1/page/33. 
  36. ↑ Curtin, A. P. (1946). «Imprisonment under the Japanese». BMJ 2 (4476): 585–586. doi:10.1136/bmj.2.4476.585. ISSN 0959-8138. PMID 21284113. PMC 2054516. http://www.bmj.com/cgi/reprint/2/4476/585. Ανακτήθηκε στις 2009-09-12. 
  37. ↑ University of Minnesota. Laboratory of Physiological Hygiene· Ancel Keys (1950). The Biology of Human Starvation. University of Minnesota Press. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Stigmata στο Wikimedia Commons
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Στίγματα_(Χριστιανισμός)&oldid=9651897"