Σούμεϊ Όκαβα
| Σούμεϊ Όκαβα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 大川周明 (Ιαπωνικά) |
| Γέννηση | 6 Δεκεμβρίου 1886[1] Σακάτα |
| Θάνατος | 24 Δεκεμβρίου 1957[1] Τόκυο |
| Αιτία θανάτου | άσθμα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία Ιαπωνική Αυτοκρατορία (έως 1947) |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιαπωνικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Τόκιο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γλωσσολόγος ιστορικός μεταφραστής συγγραφέας διδάσκων πανεπιστημίου δημοσιογράφος |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο Τακουσόκου Πανεπιστήμιο Χόσεϊ[2] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτική ιδεολογία | ιαπωνικός εθνικισμός και Πανασιατισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σούμεϊ Όκαβα (ιαπωνικά: 大川 周明, Ōkawa Shūmei) (6 Δεκεμβρίου 1886 – 24 Δεκεμβρίου 1957) ήταν Ιάπωνας εθνικιστής, πανασιατικός συγγραφέας και κατηγορούμενος εγκληματίας πολέμου. Στην προπολεμική περίοδο, ήταν γνωστός για τις δημοσιεύσεις του πάνω στην ιστορία της Ιαπωνίας, τη φιλοσοφία της θρησκείας, την ινδική φιλοσοφία και την αποικιοκρατία. Συχνά αναφέρεται ως «δεξιός» συγγραφέας, αν και περιέγραφε τον εαυτό του ως αντικαπιταλιστή και απέρριπτε τον χαρακτηρισμό «δεξιός».
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Όκαβα γεννήθηκε στη Σακάτα της Γιαμάγκατα στην Ιαπωνία το 1886. Αποφοίτησε από το Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο το 1911, όπου σπούδασε Βεδική λογοτεχνία και κλασική ινδική φιλοσοφία. Μετά την αποφοίτησή του, ο Όκαβα εργάστηκε για το Γραφείο Γενικού Επιτελείου Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Στρατού, όπου έκανε μεταφραστικές εργασίες. Είχε καλή γνώση γερμανικών, γαλλικών, αγγλικών, σανσκριτικών και πάλι.[3]
Σύντομα φλέρταρε με το σοσιαλισμό στα κολεγιακά χρόνια του, αλλά το καλοκαίρι του 1913 διάβασε ένα αντίγραφο της Νέας Ινδίας, ή της Ινδίας σε μεταβατικό στάδιο (1886, αναθεωρημένο το 1905), του Σερ Χένρι Τζον Κότον, που είχε να κάνει με τη σύγχρονη πολιτική κατάσταση. Αφού διάβασε αυτό το βιβλίο, ο Όκαβα εγκατέλειψε τον «πλήρη κοσμοπολιτισμό» (sekaijin) για τον Πανασιατισμό. Αργότερα εκείνο το έτος, δημοσιεύθηκαν άρθρα των Ανάγκαρικα Νταρμάπαλα και Αμπντούλ Χαφίζ Μοχάμεντ Μπαρακατουλά στο περιοδικό Michi, το οποίο εκδόθηκε από τον Dōkai (Ντόκαϊ), μια θρησκευτική οργάνωση στην οποία ο Όκαβα διαδραμάτισε αργότερα εξέχοντα ρόλο. Ενώ σπούδαζε, στέγασε για λίγο τον αρχηγό ανεξαρτησίας της Ινδίας, Ρας Μπεχάρι Μπος.
Μετά από χρόνια μελέτης ξένων φιλοσοφιών, έγινε ολοένα και πιο πεπεισμένος ότι η λύση στα πιεστικά κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της Ιαπωνίας βρισκόταν σε μια συμμαχία με τα ασιατικά κινήματα ανεξαρτησίας, μια αναβίωση της προ-σύγχρονης ιαπωνικής φιλοσοφίας και μια νέα έμφαση στις αρχές του kokutai (κοκουτάι).[4]
Το 1918, ο Όκαβα πήγε να εργαστεί για την Εταιρεία Σιδηρόδρομος Νότιας Μαντζουρίας, στο πλαίσιο του Γραφείου Έρευνας της Ανατολικής Ασίας. Μαζί με τον Ίκι Κίτα ίδρυσε την εθνικιστική ομάδα συζήτησης και τον πολιτικό σύλλογο Yūzonsha. Στη δεκαετία του 1920, έγινε καθηγητής ιστορίας και αποικιακής πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Τακουσόκου, όπου δραστηριοποιήθηκε επίσης στη δημιουργία αντικαπιταλιστικών και εθνικιστικών φοιτητικών ομάδων.[5] Εν τω μεταξύ, εισήγαγε τη θεωρία του Ρούντοφλ Στάινερ για το κοινωνικό τρίπτυχο στην Ιαπωνία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ανέπτυξε φιλία με τον ιδρυτή του Αϊκίντο, Μοριχέι Ουεσίμπα.
Το 1926, ο Όκαβα δημοσίευσε το πιο σημαντικό έργο του: το Ιαπωνία και ο Τρόπος των Ιαπώνων (Nihon oyobi Nihonjin no michi), το οποίο ήταν τόσο δημοφιλές που ανατυπώθηκε 46 φορές μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Όκαβα συμμετείχε επίσης σε μια σειρά αποπειρών πραξικοπήματος από τον ιαπωνικό στρατό στις αρχές της δεκαετίας του 1930, συμπεριλαμβανομένου του Περιστατικού Μαρτίου, για το οποίο καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης πέντε ετών το 1935.[6] Απελευθερώθηκε μετά από μόλις δύο χρόνια και επανήλθε σύντομα στο Εταιρεία Σιδηροδρόμου Νότιας Μαντζουρίας, προτού αποδεχτεί μια θέση ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Χόσεϊ το 1939. Συνέχισε να δημοσιεύει πολλά βιβλία και άρθρα, βοηθώντας στη διάδοση της ιδέας ότι μια «Σύγκρουση των Πολιτισμών» μεταξύ Ανατολής και Δύσης ήταν αναπόφευκτη και ότι η Ιαπωνία προοριζόταν να αναλάβει τον μανδύα του απελευθερωτή και προστάτη της Ασίας εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων Δυτικών εθνών.[7]
Δικαστήριο για τα εγκλήματα πολέμου του Τόκιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σύμμαχοι διώκουν τον Όκαβα ως εγκληματία πολέμου κατηγορίας Α. Από τα είκοσι οκτώ άτομα που κατηγορήθηκαν με αυτή την κατηγορία, ήταν ο μόνος που δεν ήταν στρατιωτικός ή κυβερνητικός αξιωματούχος. Οι Σύμμαχοι τον περιέγραψαν στον Τύπο ως «Ιάπωνα Γκαίμπελς» και ισχυρίστηκαν ότι είχε από καιρό ανακινηθεί για έναν πόλεμο μεταξύ της Ιαπωνίας και της Δύσης. Σε προδικαστικές ακροάσεις, ο Όκαβα αντιπαρέθεσε ότι απλώς είχε μεταφράσει και σχολιάσει τη γεωπολιτική φιλοσοφία του Βλαντίμιρ Σολόβγιοφ το 1924 και ότι στην πραγματικότητα ο Πανασιατισμός δεν υποστήριζε τον πόλεμο.[8]
Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο Όκαβα συμπεριφέρθηκε απρόβλεπτα - ντυμένος με πιτζάμες, χωρίς παπούτσια και χτυπώντας το φαλακρό κεφάλι του πρώην πρωθυπουργού Τότζο Χιντέκι φωνάζοντας «Inder! Kommen Sie!» (Ελάτε, Ινδοί!) στα γερμανικά και ούτω καθεξής. Κάποιοι τον άκουσαν να φωνάζει «Αυτή η σκηνή είναι από κωμωδία!». Ο ψυχίατρος του αμερικανικού στρατού Ντάνιελ Τζάφε τον εξέτασε και ανέφερε ότι ήταν ανίκανος να υποβληθεί σε δίκη. Επομένως, ο προεδρεύων δικαστής, Σερ William Webb (Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου του Τόκιο), κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν ψυχικά ασθενής και απέσυρε την υπόθεση εναντίον του. (Από τους εναπομείναντες κατηγορούμενους, επτά απαγχονίστηκαν και οι υπόλοιποι φυλακίστηκαν.)[9][10] Από την αρχή του δικαστηρίου, ο Όκαβα έλεγε ότι το δικαστήριο ήταν μία φάρσα και δεν άξιζε καν να ονομαστεί νομικό δικαστήριο. Επομένως, μερικοί άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι προσποιούταν την τρέλα.
Μετά τον πόλεμο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Όκαβα μεταφέρθηκε από τη φυλακή σε νοσοκομείο του αμερικανικού στρατού στην Ιαπωνία, το οποίο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είχε ψυχική αστάθεια, που προκλήθηκε από σύφιλη. Αργότερα, μεταφέρθηκε στο Μητροπολιτικό Νοσοκομείο Ματσουζάβα του Τόκιο, ένα γνωστό ψυχιατρικό νοσοκομείο, όπου ολοκλήρωσε την τρίτη ιαπωνική μετάφραση ολόκληρου του Κορανίου.[11] Απελευθερώθηκε από το νοσοκομείο το 1948. Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του γράφοντας ένα υπόμνημα, το Anraku no Mon, συλλογίζοντας για το πώς βρήκε την ειρήνη στο ψυχιατρείο.
Τον Οκτώβριο του 1957, ο Πρωθυπουργός της Ινδίας Τζαβαχαρλάλ Νεχρού ζήτησε μία ακρόαση μαζί του κατά τη διάρκεια μιας σύντομης επίσκεψης στην Ιαπωνία. Η πρόσκληση παραδόθηκε στο σπίτι του Όκαβα από έναν αξιωματούχο της Πρεσβείας της Ινδίας, ο οποίος διαπίστωσε ότι ο Όκαβα ήταν ήδη στο νεκροκρέβατο του και δεν μπορούσε να φύγει από το σπίτι. Πέθανε δύο μήνες αργότερα.[12]
Σημαντικές δημοσιεύσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μερικά ζητήματα στην αναδυόμενη Ασία (復興 亜 細 亜 の 諸 問題), 1922
- Μια μελέτη του ιαπωνικού πνεύματος (日本 精神 研究), 1924
- Μελέτη ναυλωμένων εταιρειών αποικισμού (特許 植 民 会 社 制度 研究), 1927
- Εθνική Ιστορία (国史 読 本), 1931
- 2600 χρόνια της ιαπωνικής ιστορίας (日本 二千 六 百年 史), 1939
- Ιστορία της αγγλοαμερικανικής επιθετικότητας στην Ανατολική Ασία (米 英 東 亜 侵略 史), 1941
Best-seller στην Ιαπωνία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου:
- Εισαγωγή στο Ισλάμ (回教 概論), 1942
- Κοράνι (ιαπωνική μετάφραση), 1950
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Okawa-Shumei. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2019.
- ↑ Ουακαμπαγιάσι, Modern Japanese Thought, σελ. 226
- ↑ Σάμιουελς, Securing Japan: Tokyo's Grand Strategy and the Future of East Asia, σελ. 18
- ↑ Καλβοκορέσι, The Penguin History of the Second World War, σελ. 657
- ↑ Γιάνσεν, The Making of Modern Japan, σελ. 572
- ↑ Ουακαμπαγιάσι, Modern Japanese Thought, σελ. 226-227
- ↑ «Japan's Pan-Asianism and the Legitimacy of Imperial World Order, 1931–1945». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ Μάγκα, Judgment at Tokyo: The Japanese War Crimes Trials
- ↑ Χάλζατσκ, Σάρα (17 Ιανουαρίου 2014). «A Curious Madness: An American Combat Psychiatrist, a Japanese War Crimes Suspect, and an Unsolved Mystery from World War II». The Washington Post: σελ. B7. https://www.washingtonpost.com/opinions/a-curious-madness-an-american-combat-psychiatrist-a-japanese-war-crimes-suspect-and-an-unsolved-mystery-from-world-war-ii-by-eric-jaffe/2014/01/17/2ab9cbb2-77aa-11e3-af7f-13bf0e9965f6_story.html. Ανακτήθηκε στις 2014-01-30. (κριτική του βιβλίου του Έρικ Τζάφε)
- ↑ While Ōkawa made reference to the Arabic original, he made his translation from about ten language editions, including English, Chinese, German, and French, as his knowledge of Arabic was only basic. At least three more translations of the Quran into Japanese have been produced since then, including several from the Arabic original. Ōkawa's version is difficult to find nowadays. Δείτε: Κράμερ, “Pan-Asianism’s Religious Undercurrents,” σελ. 627–630.
- ↑ Σεκιόκα Χιντεγιούκι. Ōkawa Shūmei no Dai-Ajia-Shugi. Τόκιο: Kodansha, 2007. σελ. 203.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Καλβοκορέσι, Πίτερ· Γουίντ, Γκάι (1999). The Penguin History of the Second World War. Λονδίνο: Penguin. ISBN 0-14-028502-4.
- Τζάφε, Έρικ (2014). A curious madness : an American combat psychiatrist, a Japanese war crimes suspect, and an unsolved mystery from World War II (First Scribner hardcover έκδοση). Νέα Υόρκη: Scribner. ISBN 9781451612059. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2014.
eric jaffe.
- Γιάνσεν, Μάριους B. (2000). The Making of Modern Japan. Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. ISBN 0-674-00991-6.
- Κράμερ, Χανς Μάρτιν (Αύγουστος 2014). «Pan-Asianism’s Religious Undercurrents: The Reception of Islam and Translation of the Qur’ān in Twentieth-Century Japan». The Journal of Asian Studies (Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ) 73 (3): 619–640. doi:. https://archive.org/details/sim_journal-of-asian-studies_2014-08_73_3/page/619.
- Μάγκα, Τίμοθι Π. (2001). Judgment at Tokyo: The Japanese War Crimes Trials. Πανεπιστήμιο του Κεντάκι. ISBN 0-8131-2177-9.
- Σάμιουελς, Ρίτσαρντ Τζ. (2007). Securing Japan: Tokyo's Grand Strategy and the Future of East Asia. Πανεπιστήμιο Κορνέλ. ISBN 0-8014-4612-0.
- Ουακαμπαγιάσι, Μπομπ (2007). Modern Japanese Thought. Πανεπιστήμιο Κορνέλ. ISBN 0-8014-4612-0.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Εσενμπέλ, Σελτσούκ (Οκτώβριος 2004). «Japan's Global Claim to Asia and the World of Islam: Transnational Nationalism and World Power, 1900–1945». The American Historical Review (Αμερικανική Ιστορική Ένωση) 109 (4). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-03-09. https://web.archive.org/web/20090309120409/http://www.historycooperative.org/journals/ahr/109.4/esenbel.html. Ανακτήθηκε στις 2014-01-20.
- Σπίλμαν, Κρίστοφερ Γ. A. «The Dream of One Asia: Okawa Shumei and Japanese Asianism». Στο: Φιούες, Χάραλντ. The Japanese Empire in East Asia. σελίδες 49–64.
Eξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο Όκαβα χτυπάει τον Τότζο Αρχειοθετήθηκε 2022-04-11 στο Wayback Machine. εικονογράφηση
