Σουσανίκ Κουργκινιάν
| Σουσανίκ Κουργκινιάν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Շուշանիկ Կուրղինյան (Αρμενικά) |
| Γέννηση | |
| Αιτία θανάτου | φυματίωση |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Πάνθεον του Κομιτάς |
| Κατοικία | Ναχιτσεβάν επί του Ντον (1903–1920) Βλαντικαφκάς (1920–1921) Γκιουμρί (1921–1926) Γερεβάν (από 1926)[1] |
| Εθνικότητα | Αρμένιοι[1][2] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Aρμενικά Ρωσικά |
| Σπουδές | d:Q21567871[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Social Democrat Hunchakian Party |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Σουσανίκ Κουργκινιάν (αρμενικά: Շուշանիկ Կուրղինյան, Αλεξαντροπόλ, Ρωσική Αυτοκρατορία,1876 – Γερεβάν, ΣΣΔ Αρμενίας, 1927) ήταν Αρμένισσα ποιήτρια, ακτιβίστρια και φεμινίστρια[3][4].
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
Γεννήθηκε ως Σουσανίκ Ποπολτσιάν στις 18 Αυγούστου του 1876 στο Αλεξαντροπόλ (σημερινό Γκιουμρί της Αρμενίας)[4][5], το οποίο εκείνη την εποχή υπαγόταν στη Ρωσική Αυτοκρατορία και προερχόταν από οικογένεια εργατών[6]. Έμαθε τα πρώτα γράμματα σε ένα γυναικείο μοναστήρι της γενέτειράς της και συνέχισε τα μαθήματα πρώτα σε σχολή θηλέων και αργότερα υποχρεωτικά σε ρωσόφωνο γυμνάσιο. Εξαιτίας της πιθανής αδυναμίας της οικογένειάς της να στηρίξει οικονομικά την περαιτέρω φοίτησή της, η Κουργκινιάν συμπλήρωσε τη μόρφωσή της με προσωπικές προσπάθειες[4][7].
Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1899 με τη δημοσίευση μερικών ποιημάτων της σε αρμενικό λογοτεχνικό περιοδικό της Τιφλίδας, ενώ το επόμενο έτος δημοσιεύθηκε και το πρώτο της πεζό κείμενο σε παιδικό περιοδικό που εκδιδόταν στην ίδια πόλη[4]. Το 1903 εγκαταστάθηκε στο Ναχιτσεβάν επί του Ντον (από το 1928 συνοικία του Ροστόφ) της νότιας Ρωσίας όπου ήρθε σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες της εποχής. Το 1907, επηρεασμένη από την πρόσφατη Ρωσική Επανάσταση[8], εξέδωσε ποιητική συλλογή με τίτλο «Ήχος της αυγής» (αρμενικά: Արշալույսի ղողանջներ), η οποία περιλάμβανε ποιήματα αφιερωμένα στις ταξικές ανισότητες και την κοινωνική θέση των γυναικών (όπως τα «Σβήσε τους πολυέλαιους», «Οι εργάτες», «Η αγάπη του αετού» κλπ)[9]. Εκείνη την περίοδο, ορισμένα από τα ποιήματά της λογοκρίθηκαν από τις αρχές[10]. Επέστρεψε στο Γκιουμρί μετά την οριστική κατάληψη της Αρμενίας από τον Κόκκινο Στρατό, ενώ το 1926 - έπειτα από τον καταστροφικό σεισμό που έπληξε τη γενέτειρά της - εγκαταστάθηκε στο Γερεβάν, όπου απεβίωσε το 1927 εξαιτίας σοβαρών προβλημάτων υγείας[10]. Ο τάφος της βρίσκεται στο πάρκο του Πάνθεου του Κομιτάς.
Η Κουργκινιάν συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων Αρμενίων εκπροσώπων της λεγόμενης «προλεταριακής λογοτεχνίας»[11] και έχει αποκληθεί ως η Αρμένισσα ποιήτρια της Οκτωβριανής Επανάστασης[11]. Αναφέρεται ως υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών, των παιδιών και της εργατικής τάξης, ενώ μέσα από τα γραπτά της έδειξε ενδιαφέρον και για τους επιζώντες της Γενοκτονίας των Αρμενίων που κατέφυγαν ως πρόσφυγες σε διάφορες περιοχές[3]. Άλλα χαρακτηριστικά στοιχεία των γραπτών της είναι οι αναφορές στην ομορφιά του αρμενικού φυσικού τοπίου και η προώθηση του κοσμικισμού[11]. Μεγάλο κομμάτι του έργου της εκδόθηκε μετά τον θάνατό της[10], ενώ λόγω της ιδεολογικής σύμπλευσής της πρώτα με τους σοσιαλιστές και αργότερα με τους μπολσεβίκους, δόθηκε μεγάλη σημασία στο λογοτεχνικό της έργο κατά τη σοβιετική περίοδο της Αρμενίας[11]. Προτομή της βρίσκεται στο Γκιουμρί, ενώ το όνομά της έχει δοθεί σε δημόσια βιβλιοθήκη του Γερεβάν[12].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Aρμενικά) Αρμένικη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια. Armenian Encyclopedia Publishing House. 1974.
- ↑ «Ով ով է. հայեր» (Aρμενικά) Armenian Encyclopedia Publishing House. Γερεβάν. 2005.
- ↑ 3,0 3,1 «I Want to Live: Poems of Shushanik Kurghinian». asbarez.com (στα Αγγλικά). Asbarez. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Hacikyan, Agop Jack (2000). The Heritage of Armenian Literature. From the eighteenth century to modern times. III. Detroit: Wayne State University Press. σελ. 748.
- ↑ Rowe, Victoria (2003). A History of Armenian Women's Writing. 1880-1922. London: Cambridge Scholars Press. σελ. 172.
- ↑ Rowe (2003). σελ. 176.
- ↑ Rowe (2003). σελ. 24.
- ↑ Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια. 3ος. Αθήνα: Εκδοτική Εταιρεία Ακάδημος. 1979. σελ. 672.
- ↑ Hacikyan (2000). σελ. 748-749.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Hacikyan (2000). σελ. 749.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Rowe (2003). σελ. 170.
- ↑ «Libraries in Yerevan city». myyerevan.am (στα Αγγλικά). My Yerevan. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2020.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια. τόμος 3ος. Αθήνα: Εκδοτική Εταιρεία Ακάδημος. 1979.
- Hacikyan, Agop Jack (2000). The Heritage of Armenian Literature. From the eighteenth century to modern times. Volume III. Detroit: Wayne State University Press.
- Rowe, Victoria (2003). A History of Armenian Women's Writing. 1880-1922. London: Cambridge Scholars Press.
