Σκαρλάτος Σούτσος
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Σκαρλάτος Σούτσος | |
|---|---|
 Ο Σκαρλάτος Σούτσος στην Ποικίλη Στοά του 1889 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1806 Βουκουρέστι |
| Θάνατος | 1887 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ελπίδα Καντακουζηνού |
| Τέκνα | Δημήτριος Σούτσος Ελίζα Σούτσου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Στρατιωτικών της Ελλάδας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σκαρλάτος Σούτσος (1806-1887) ήταν Έλληνας αξιωματικός του πυροβολικού και πολιτικός.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καταγόταν από την αρχοντική φαναριώτικη οικογένεια των Σούτσων. Γεννήθηκε στο Βουκουρέστι και ήταν γιος του τελευταίου ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας, Αλεξάνδρου Ν. Σούτσου.
Σπούδασε στη στρατιωτική σχολή του Μονάχου με υποτροφία του βασιλιά Λουδοβίκου Α΄ της Βαυαρίας. Το 1828 κατατάχτηκε στο πυροβολικό, όπου ανήλθε μέχρι τον βαθμό του αντιστρατήγου. Επί Ιωάννη Καποδίστρια ανέλαβε καθηγητής στη νεοσύστατη τότε Σχολή Ευελπίδων, και ήταν ο πρώτος καθηγητής που δίδαξε πυροβολική στη σχολή.
Το 1837 διορίσθηκε υπασπιστής του βασιλιά Όθωνα. Την περίοδο 1853 - 1854 χρημάτισε υπουργός των Στρατιωτικών, οργανώνοντας τα μέχρι τότε άτακτα σώματα σε εκστρατευτικά σώματα, που πολέμησαν στην Ήπειρο και τη Θεσσαλία κατά των Τούρκων κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου, πλην όμως από τη θέση αυτή αναγκάσθηκε σε παραίτηση λόγω των έντονων αναμείξεων και των αυθαιρεσιών των Μεγάλων Δυνάμεων στα εσωτερικά της χώρας.
Το 1864 προσελήφθη στα ανάκτορα ως αυλάρχης του βασιλιά Γεωργίου Α΄ και το 1869 ανέλαβε υπουργός των Στρατιωτικών. Στη συνέχεια διορίσθηκε αρχηγός του στρατού της Ανατολικής Ελλάδας. Κατά την προέλαση του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλία το 1878, διετέλεσε αρχηγός του εκστρατευτικού στρατού με το βαθμό του υποστρατήγου. Αργότερα προήχθη στο βαθμό του αντιστρατήγου, όπου διετέλεσε Γενικός Επιθεωρητής του Στρατού.
Απεβίωσε στην Αθήνα το 1887. Ήταν νυμφευμένος με την Ελπίδα Καντακουζηνού, κόρη του Αλέξανδρου Καντακουζηνού. Η Ελπίδα είχε προίκα το κτήμα Τατοΐου, το οποίο ο Σκαρλάτος πώλησε στον βασιλιά Γεώργιο Α΄ αντί 300.000 δραχμών. Γιος του ήταν ο μετέπειτα δήμαρχος Αθηναίων Δημήτριος Σούτσος και κόρη του η λόγια Ελίζα Σούτσου.
Εμπλοκή στη Σφαγή του Δήλεσι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την εποχή της σφαγής στο Δήλεσι (1870) ο Σκαρλάτος Σούτσος ήταν υπουργός των στρατιωτικών. Μεταξύ άλλων, κατηγορήθηκε τότε από την αντιπολίτευση του Επαμεινώνδα Δεληγιώργη και τον αντιπολιτευόμενο τότε τύπου, ως υπεύθυνος της σφαγής αφού οι συμμορίες των ληστών απολάμβαναν προνόμια με αντάλλαγμα την προστασία των μεγάλων ιδιοκτησιών, λόγω του γεγονότος ότι ο Σούτσος ήταν μεγαλοϊδιοκτήτης στην περιοχή της Αττικής, έχοντας στην κατοχή του χιλιάδες στρέμματα που είχε όμως αγοράσει κατά τον ερχομό του στην Ελλάδα (Τατόι). Ύστερα από εκείνο το περιστατικό αναγκάστηκε να παραιτηθεί, όπως και όλη η κυβέρνηση του Θρασύβουλου Ζαΐμη, μετά την οποία ανέλαβε ο Δεληγιώργης.[1]
Ενώ η αγγλική πρεσβεία υποστήριζε την άποψη ότι πρέπει να γίνουν δεκτοί οι όροι των ληστών (50.000 αγγλικές λίρες, παροχή αμνηστίας και διακοπή κάθε περαιτέρω καταδίωξης εκ μέρους της Πολιτείας), ο υπουργός Στρατιωτικών Σκαρλάτος Σούτσος αρνιόταν οποιαδήποτε συζήτηση θεωρώντας ότι η υποχώρηση στις αξιώσεις του Αρβανιτάκη, αρχηγού των ληστών, για αμνηστεία αποτελούσε απαράδεκτο εξευτελισμό για το κράτος. Αυτή η καθυστέρηση της κυβερνητικής απάντησης εξόργισε τους ληστές. Η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε αυτούς τους όρους και απέστειλε στρατιωτικό απόσπασμα για να καταδιώξει τους ληστές, οι οποίοι διέφυγαν προς τη βορεινή πλευρά της Πάρνηθας και έφτασαν στον Ωρωπό. Με τη σειρά τους ζήτησαν την αποχώρησή του αποσπάσματος, απειλώντας πως σε αντίθετη περίπτωση θα δολοφονούσαν τους αιχμαλώτους. Η ανεπιτυχής κατάληξη των διαπραγματεύσεων είχε ως αποτέλεσμα τη θανάτωση τεσσάρων αιχμαλώτων από τους ληστές, ενώ στη συμπλοκή που ακολούθησε κοντά στο χωριό Δήλεσι, σκοτώθηκαν και δέκα στρατιώτες.
Ο υπουργός στρατιωτικών Σκαρλάτος Σούτσος για να υπερασπιστεί την τιμή του κάλεσε σε μονομαχία και τραυμάτισε σοβαρά τον συνταγματάρχη Πάνο Κορωναίο. Ο Σούτσος ήταν μεγαλοτσιφλικάς (υπολογίζεται ότι είχε πάνω από 200.000 στρέμματα στην Αττική) γι'αυτό και χρησιμοποιούσε τους ληστές για να προστατεύουν τις εκτάσεις του. Ανεξάρτητα από το εάν πράγματι ο Σούτσος είχε σχέσεις με τους Αρβανιτάκηδες, γεγονός είναι πως πολλοί πολιτικοί της εποχής χρησιμοποιούσαν συμμορίες ληστών για να πιέζουν τους ψηφοφόρους τους. Η «Σφαγή του Δήλεσι» ήταν ένα τα πιο θλιβερά γεγονότα της περιόδου, όχι μόνο γιατί στοίχισε στο ελληνικό κράτος αρκετά εκατομμύρια δραχμές αλλά και επειδή εξαιτίας της καταρρακώθηκε διεθνώς το κύρος της χώρας.