Σεργκέι Αστάχοφ
| Σεργκέι Αστάχοφ | |
|---|---|
.JPG) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Сергей Виконтович Астахов (Ρωσικά) |
| Γέννηση | 28 Μαΐου 1969 Krasny Liman |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Ρωσία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ρωσικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηθοποιός σεναριογράφος[1] |
| Περίοδος ακμής | 1993 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Chayka μετάλλιο "για την ενίσχυση της στρατιωτικής αδελφότητας" |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σεργκέι Βικόντοβιτς Αστάχοφ (ρωσ. Сергей Виконтович Астахов, γενν. 28 Μαΐου 1969, Κράσνι Λιμάν, Βορόνεζσκαγια Όμπλαστ, ΡΣΟΣΔ, ΕΣΣΔ) είναι Ρώσος ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σεργκέι Αστάχοφ γεννήθηκε στις 28 Μαΐου 1969, στηνπεριφέρεια (όμπλαστ) του Βορόνεζ, σε στρατιωτική οικογένεια[2]. Το 1986 αποφοίτησε από το λύκειο στο χ. Μονγκόχτο της Επικράτειας (Κράι) του Χαμπάροφσκ.
Το 1989, αφού ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία στις τάξεις του σοβιετικού στρατού (υπηρέτησε για δύο χρόνια σε μια μεραρχία αρμάτων μάχης κοντά στο Νίζνι Νόβγκοροντ[2]), εισήλθε στο τμήμα υποκριτικής του Κρατικού Ινστιτούτου Τεχνών του Βορόνεζ, από το οποίο αποφοίτησε το 1995.
Από το 1993 έως το 1996 ήταν ηθοποιός του Θεάτρου Κάμεννι του Βορόνεζ.
Το 1999 μετακόμισε από το Βορόνεζ στη Μόσχα, όπου, έχοντας αλλάξει το επώνυμό του (Κοζλόφ) σε ένα πιο ευφωνικό (Αστάχοφ, πατρικό της μητέρας του), εργάστηκε στα θέατρα "Ετ Σέτερα" και "Σατιρικόν".
Το 2009, αποδέχτηκε την πρόσκληση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Δραματικού Θεάτρου της Μόσχας,Αλεξάντρ Γκαλίμπιν, να παίξει το ρόλο του Έκτορα στη νέα παραγωγή του «Δεν θα γίνει ο Τρωικός πόλεμος» που βασίζεται στο έργο του Ζαν Ζιρωντού. Υποδύεται επίσης τον Ρόμπερτ στο θεατρικό "Μην ξυπνήσετε τον κοιμώμενο σκύλο" (βασισμένο στο έργο του Άγγλου θεατρικού συγγραφέα Τζον Πρίστλι) σε σκηνοθεσία Όλγας Σβέντοβα.
Προσωπική ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1989, ενώ σπούδαζε στο Κρατικό Ινστιτούτο Τεχνών του Βορόνεζ, γνώρισε τη μελλοντική σύζυγό του Νατάλια Κομάρντινα. Δεν έχουν παιδιά μαζί.
Η δεύτερη σύζυγος του είναι η Βικτώρια Αντέλφινα. Ο Σεργκέι και η Βικτώρια έχουν μια κόρη, τη Μαρία (γεννημένη το 1998). Το ζευγάρι χώρισε το 2011.
Βραβεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 2001 - βραβεύτηκε με το ρωσικό θεατρικό βραβείο "Τσάικα" για το ρόλο του στο έργο "Γκέντα Γκάμπλερ" στη σκηνή του Θεάτρου "Σατιρικόν" [3] .
- 2007 - Βραβείο συμπάθειας κοινού του XV Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογραφικών Ηθοποιών "Αστερισμός" (Τβερ) της Συντεχνίας Ρώσων Ηθοποιών Κινηματογράφου - για το ρόλο του Σεργκέι Κορολιόφ στη βιογραφική ταινία "Κορολιόφ" σε σκηνοθεσία Γιούρι Κάρα[4].
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ nm1427667. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ 2,0 2,1 Юлия Красновская. Сергей Астахов: «Ни один актёр не может сыграть того, чего в нём нет». Газета «Аргументы и факты» (статья из номера «ТВ-ГИД» № 23, 5 июня 2013 года) // aif.ru
- ↑ В Москве вручили премии «Чайка». «Коммерсантъ» (25 декабря 2001 года)
- ↑ Алёна Бабенко и Алексей Гуськов получили главные призы фестиваля актёров кино «Созвездие». // newsru.com (25 июня 2007 года)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Επίσημος ιστότοπος του Sergey Astakhov. // sergey-astahov.ru
- Ανεπίσημος ιστότοπος του Sergey Astakhov. // s-astahov.ru
- Σεργκέι Αστάχοφ. Βιογραφία, φιλμογραφία. Αρχειοθετήθηκε 2020-11-03 στο Wayback Machine. Κρατικό Διαδικτυακό Κανάλι "Ρωσία" // russia.tv
- Αστάχοφ Σεργκέι Βικόντοβιτς. Βιογραφία. Ιστότοπος "Ηθοποιοί του σοβιετικού και ρωσικού κινηματογράφου" // rusactors.ru
- Προφίλ σταρ. Σεργκέι Αστάχοφ. Βιογραφία, φωτογραφίες, φιλμογραφία. // 7days.ru
- Σεργκέι Αστάχοφ. Φιλμογραφία, φωτογραφίες. Αρχειοθετήθηκε 2021-09-23 στο Wayback Machine. // ruskino.ru
- Σεργκέι Αστάχοφ. Βιογραφία, φιλμογραφία, φωτογραφίες. // vokrug.tv
- Σεργκέι Αστάχοφ. Ταινίες και παραστάσεις με τη συμμετοχή του ηθοποιού, φωτογραφίες. // afisha.ru