Σίλβεστρος Συρόπουλος
| Σίλβεστρος Συρόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | άγνωστη |
| Θάνατος | Μετά το 1453 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Εκκλησιάρχης και δικαιοφύλαξ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ambassador of the Byzantine Empire to the Holy See |
Ο Σίλβεστρος Συρόπουλος ήταν λόγιος κληρικός του 15ου αιώνα. Από περίπου το 1430 κατείχε το αξίωμα του Διακόνου, Μεγάλου Εκκλησιάρχη και Δικαιοφύλακα της Μεγάλης Εκκλησίας (Αγίας Σοφίας). Πατέρας του μπορεί να ήταν ο Πρωτέκδικος της Μεγάλης Εκκλησίας Ιωάννης Συρόπουλος. Ο Συρόπουλος αναφέρει ο ίδιος ότι γεννήθηκε, ανατράφηκε και εκπαιδεύτηκε από άριστους γονείς και διδασκάλους της εκκλησίας. Συνόδευσε τον Πατριάρχη Ιωσήφ στην Ιταλία και πήρε ενεργό μέρος στην Σύνοδο της Φλωρεντίας. Υπέγραψε μεν την ενωτική διακήρυξη τον Ιούνιο του 1439 αλλά, όπως γράφει για όλους τους κληρικούς "εν μυχοίς καρδίας στένοντες και δακρύοντες», λόγω της πίεσης του αυτοκράτορα Ιωάννη Η' Παλαιολόγου.
Μόλις επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη το φθινόπωρο του 1439, ανακάλεσε την υπογραφή του, όπως σχεδόν όλοι οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας[1] και συμπαραστάθηκε στους ηγέτες των ανθενωτικών Μάρκο Ευγενικό και μετά το 1445 Γεννάδιο Σχολάριο. Παραιτήθηκε από το αξίωμά του, αφού Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως τοποθετήθηκε από τον αυτοκράτορα Ιωάννη ο ενωτικός Μητροπολίτης Κυζίκου Μητροφάνης.
Πότε πέθανε δεν είναι γνωστό. Ζούσε όμως το Νοέμβριο του 1452. Εικάζεται χωρίς να έχει αποδειχθεί ότι είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Πατριάρχη Σωφρόνιο Α', που χειροτονήθηκε τον Αύγουστο του 1463 και παύθηκε από τα καθήκοντά τον Αύγουστο του 1464.
Συγγράμματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έγραψε τα πρακτικά της Συνόδου της Φερράρας Φλωρεντίας με πολύ αφέλεια και ειλικρίνεια.[2] Την ιστορία αυτή εξέδωσε το 1660 με σημειώσεις και με μακρύ πρόλογο και λατινική μετάφραση ο Ροβέρτος Creyghton με τίτλο «Vera Historia unionis non verae inter Graecos et Latinos, sive concilii Florentini narratio».[3] Δυστυχώς, η αντιγραφή του κειμένου είναι πλήρης σφαλμάτων, και η μετάφραση όχι πολύ πιστή.
Έγραψε και Απομνημονεύματα γύρω στα 1444. Μετά από μια ανασκόπηση των προκαταρκτικών επαφών των δύο Εκκλησιών, που οδήγησαν τελικά στη Σύνοδο, περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τις θεολογικές συζητήσεις και τις παρασκηνιακές ενέργειες κατά τη σύνοδο αυτή, καθώς και τη μετέπειτα αντίδραση του λαού της Κωνσταντινούπολης στις αποφάσεις της Συνόδου. Είναι φανερή η προσπάθεια του συγγραφέα να δικαιολογήσει την «επαίσχυντη» πράξη της υπογραφής του «ενωτικού όρου» από τους ορθόδοξους αντιπρόσωπους. Γι’ αυτό επιμένει ιδιαίτερα στην περιγραφή των πιέσεων και των εκβιασμών που άσκησαν στους ορθόδοξους σύνεδρους τόσο οι αντιπρόσωποι του πάπα, όσο και ο βυζαντινός αυτοκράτορας και το περιβάλλον του. Γενικά τα Απομνημονεύματα του Συρόπουλου είναι ένα έργο πολύτιμο για τη μελέτη της εσωτερικής ιστορίας των τελευταίων χρόνων του Βυζαντίου.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Συρόπουλος, Σίλβεστρος». Academic Dictionaries and Encyclopedias (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2019.
- ↑ Syropoulos, Silvestros (1971). Les mémoires du grand ecclésiarque de l'Église de Constantinople Sylvestre Syropoulos sur le Concile de Florence (1438-1439). Éditions du Centre national de la recherche scientifique.
- ↑ Syropoulos, Silvestros (1660). Vera historia unionis non verae inter graecos et latinos: sive concilii Florentini exactissima narratio,. Ex typographia Adriani Vlacq.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ανδρόνικος Δημητρακόπουλος (1872). Ορθόδοξος Ελλάς: ήτοι περί των Ελλήνων των γραψάντων κατά Λατίνων και περί των συγγραμμάτων αυτών. Εν Λειψίαι: Τύποις Μέτζγερ και Βίττιγ. σελίδες 109-110. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2010.
- Fotini Kondyli, Vera Andriopoulou, Eirini Panou and Mary B. Cunningham (eds.). Sylvester Syropoulos on Politics and Culture in the Fifteenth-Century Mediterranean. Birmingham Byzantine and Ottoman Studies. Taylor & Francis, 2016.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |