Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πωλ Φεβάλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πωλ Φεβάλ
Ο Πωλ Φεβάλ το 1877
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Paul Henry Corentin Féval (Γαλλικά) και Paul Féval (Γαλλικά)
Γέννηση29  Σεπτεμβρίου 1816[1][2][3]
Hôtel de Blossac
Θάνατος7  Μαρτίου 1887[4]
7ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[5]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Μονπαρνάς
Ψευδώνυμοsir Francis Trolopp, Daniel Sol[6] και Francis Trolopp[6]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[7][8]
ΣπουδέςÉmile Zola school in Rennes (1826–1833)
Πανεπιστήμιο της Ρεν (1833–1836)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας (1839–1886)[9]
θεατρικός συγγραφέας (1838–1876)
μυθιστοριογράφος (1841–1886)
δικηγόρος (1836–1837)
στιχουργός
Αξιοσημείωτο έργοΟ ιππότης Λαγκαρντέρ
The Vampire Countess
The White Wolf
d:Q3212106
The Mysteries of London
Monsieur de Charette
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημαroyalism
Πολιτική ιδεολογίαμοναρχισμός
Οικογένεια
ΤέκναPaul Féval
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαpresident of the Société des gens de lettres (1865–1868)[10]
president of the Société des gens de lettres (1876–1877)[10]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Πωλ Φεβάλ (γαλλικά: Paul Féval) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος και δραματουργός. Γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1816 στη Ρεν και πέθανε στις 7 Μαρτίου 1887 στο Παρίσι.[11]

Το πλούσιο έργο του αποτελείται από περισσότερα από 70 μυθιστορήματα που αρχικά δημοσιεύονταν σε επιφυλλίδες και στη συνέχεια εκδίδονταν σε τόμους, σχεδόν 70 διηγήματα, και «τουλάχιστον τριάντα θεατρικά έργα, ιστορικές μελέτες, χριστιανικά κείμενα, φυλλάδια». Είχε σημαντική επιτυχία κατά τη διάρκεια της ζωής του και φήμη ισοδύναμη με τον Ονορέ ντε Μπαλζάκ και τον Αλέξανδρου Δουμά. Θεωρείται ένας από τους πατέρες του σύγχρονου αστυνομικού μυθιστορήματος.[12]

Εργοβιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πωλ Ανρί Κορεντέν Φεβάλ γεννήθηκε στη Ρεν στη Βρετάνη στις 29 Σεπτεμβρίου 1816. Ορισμένα από τα μυθιστορήματά του ασχολούνται με την ιστορία της γενέτειράς του, Σπούδασε νομική και από το 1838 εργάστηκε ως δικηγόρος. Ωστόσο, σύντομα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου έγινε γνωστός με τη δημοσίευση του μυθιστορήματός του Le Club des phoques (1841) στο λογοτεχνικό περιοδικό Revue de Paris. Σύντομα ακολούθησαν δύο ακόμη μυθιστορήματα: Οι ιππότες του Παραδείσου και Ο λευκός λύκος (και τα δύο το 1843). Το τελευταίο μυθιστόρημα παρουσιάζει μια από τις πρώτες εμφανίσεις εγκληματία με μυστική ταυτότητα.[13]

Η επιτυχία του Φεβάλ ήρθε με Τα μυστήρια του Λονδίνου (1844), ένα επιφυλλιδικό μυθιστόρημα που γράφτηκε μετά την επιτυχία του έργου του Εζέν Συ Τα μυστήρια των Παρισίων. Σ' αυτό, ο Ιρλανδός ήρωας προσπαθεί να εκδικηθεί τα λάθη των συμπατριωτών του επιδιώκοντας τον αφανισμό της Αγγλίας. Το μυθιστόρημα παρουσιάζει επίσης μια εγκληματική μυστική εταιρεία που μοιάζει με τη Μαφία που ονομάζονταν Οι Κύριοι της Νύχτας, θέμα που επαναλαμβάνεται στο έργο του Φεβάλ. Το δημοσίευσε με το ψευδώνυμο Σερ Φράνσις Τρόλοπ.[14]

Εικονογράφηση του Ιππότη Λαγκαρντέρ

Το έργο είχε μεγάλη επιτυχία και ο Φεβάλ συναγωνίζονταν τον Δουμά και τον Συ στα μάτια των συγχρόνων του. Ωστόσο, δυσαρεστημένος από την επιτυχία του ως συγγραφέας περιπετειωδών μυθιστορημάτων, σύντομα προσπάθησε να κερδίσει λογοτεχνική αναγνώριση με κοινωνικές σάτιρες όπως Ο δολοφόνος τίγρεων (1853), αλλά μάταια. Επέστρεψε στα λαϊκά αναγνώσματα με περισσότερα μυθιστορήματα «μανδύα και ξίφους» όπως Η λύκαινα (1855) (συνέχεια του προηγούμενου Ο λευκός λύκος) και Ο άνθρωπος από σίδερο (1856). Η μεγαλύτερη επιτυχία του στο είδος ήταν το Ο ιππότης Λαγκαρντέρ (ή Ο καμπούρης, 1857) στο οποίο ένας καταπληκτικός ξιφομάχος μεταμφιέζεται για να εκδικηθεί τον φίλο του δούκα του Νεβέρ που δολοφονήθηκε από τον κακόβουλο πρίγκιπα ντε Γκονζάγκ και συνενόχους του.[15]

Την ίδια χρονιά, με το Οι Σύντροφοι της Σιωπής, επέστρεψε στο θέμα των εγκληματικών συνωμοσιών. Ακολούθησε ο Ζαν ο διάβολος (1862), που θεωρείται το πρώτο σύγχρονο αστυνομικό. Σ' αυτό, ο επικεφαλής επιθεωρητής της Σκότλαντ Γιαρντ Γκρέγκορι Τεμπλ αντιμετωπίζει τη δράση ενός εξαιρετικά προικισμένου εγκληματία.[16]

Το 1862, ο Φεβάλ ίδρυσε το περιοδικό Jean Diable. Ένας από τους συντάκτες του ήταν ο Εμίλ Γκαμποριό, μελλοντικός δημιουργός του αστυνομικού ντετέκτιβ Λεκόκ, ενός ήρωα που φαινομενικά δεν είχε σχέση με τον κακόβουλο Λεκόκ του Φεβάλ. Ο Λεκόκ του Γκαμποριό επηρέασε αργότερα τον Άρθουρ Κόναν Ντόυλ στη δημιουργία του Σέρλοκ Χολμς.

Οι κύριοι του μυθιστορήματος, γελοιογραφία του 1867 με τους κυριότερους Γάλλους συγγραφείς της εποχής

Το 1863, ο Φεβάλ ξεκίνησε το αριστούργημά του Τα μαύρα ρούχα (Les Habits Noirs) ένα εκτεταμένο εγκληματικό έπος που γράφτηκε σε μια περίοδο δώδεκα ετών, που περιλαμβάνει επτά μυθιστορήματα, δημιουργώντας μια πραγματική ανθρώπινη κωμωδία κακών και μυστικών συνωμοσιών. Με τις μεθόδους, τα θέματα και τους χαρακτήρες του, το έργο είναι ο πρόδρομος των σημερινών μυθιστορημάτων συνωμοσίας και οργανωμένου εγκλήματος. Οι ήρωες του Φεβάλ, από τον Γκρέγκορι Τεμπλ, τον πρώτο ντετέκτιβ μέχρι τον Ρεμί ντ'Αρξ, είναι οι πρώτοι σύγχρονοι ήρωες του είδους τους.

Το 1865, ο Φεβάλ έγινε Πρόεδρος της Société des Gens de Lettres (Εταιρεία Συγγραφέων), θέση που κράτησε μέχρι το 1868. Διετέλεσε και πάλι πρόεδρος από το 1874 έως το 1876.[17]

Το 1865, έγραψε το Η βρικόλακας, όπου παρουσιάζει τη διεστραμμένη χαρισματική κόμισσα Αντεμά, το πρωτότυπο του θηλυκού βαμπίρ. Μερικοί μελετητές θεωρούν ότι το κείμενο γράφτηκε αρχικά το 1856, πάνω από 40 χρόνια πριν από τον Δράκουλα του Μπραμ Στόκερ. Ο Φεβάλ επέστρεψε στο θέμα των βρικολάκων με το Η πόλη των βαμπίρ (1867), με εξωφρενική πλοκή και μαύρο χιούμορ, στο οποίο πρωταγωνίστρια είναι η ίδια η συγγραφέας γοτθικών μυθιστορημάτων Ανν Ράντκλιφ. Για να σώσει τους φίλους της από τον φοβερό άρχοντα βαμπίρ Ότο Γκέτζι, η Ράντκλιφ και οι ατρόμητοι σύντροφοί της οργανώνουν μια αποστολή για να βρουν τη θρυλική πόλη των βρικολάκων Σελέν.

Ασχολήθηκε επίσης με το θέατρο και με την πολιτική και νομική ιστορία.

Ο γιος του, Πωλ Φεβάλ (1860–1933) έγινε επίσης συγγραφέας και έγραψε συνέχειες σε αρκετά έργα του πατέρα του.

Πολλά από τα έργα του έχουν διασκευαστεί σε κόμικς και σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές ταινίες.[18][19]

Τα τελευταία χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1873 και το 1875, ο Φεβάλ προσπάθησε να ενταχθεί στη Γαλλική Ακαδημία αλλά απορρίφθηκε, λόγω της φύσης των έργων του, αλλά και λόγω των συντηρητικών πολιτικών του πεποιθήσεων.

Το 1875, λίγους μήνες αφότου ολοκλήρωσε τον έβδομο τόμο της σειράς Τα μαύρα ρούχα, ο Φεβάλ έχασε σχεδόν όλη του την περιουσία –το ιλιγγιώδες ποσό των 800.000 φράγκων - πολλά εκατομμύρια ευρώ με σημερινό απολογισμό - σε ένα οικονομικό σκάνδαλο. Στράφηκε προς τη θρησκεία, σταμάτησε να γράφει αστυνομικά και άρχισε να γράφει μυθιστορήματα με θρησκευτικό θέμα, όπως Η πρώτη περιπέτεια της Κορεντέν Κιμπέρ (1876).[20]

Το 1882, έμεινε παράλυτος και σταμάτησε να γράφει. Τον Απρίλιο του 1884, υπέστη ένα ακόμη χτύπημα όταν έχασε τη γυναίκα του. Πέθανε στο 7ο διαμέρισμα του Παρισιού στις 8 Μαρτίου 1887.

Επιλογή έργων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1841: Le Club des phoques (Η λέσχη της φώκιας)
  • 1842: Rollan Pied de Fer
  • 1843: Les Chevaliers du Firmament (Οι ιππότες του Παραδείσου).
  • 1843: Le Loup Blanc (Ο λευκός λύκος).
  • 1844: Les mystères de Londres (Τα μυστήρια του Λονδίνου).
  • 1845: Les amours de Paris (Οι έρωτες του Παρισιού).
  • 1846: Le fils du diable (Ο γιος του διαβόλου).
  • 1850: Bel Demonio.
  • 1853: Le Tueur de tigres (Ο δολοφόνος τίγρεων).
  • 1856: La Louve (Η λύκαινα)
  • 1856: L'Homme de Fer (Άνθρωπος από σίδερο).
  • 1858: Le bosu (Ο καμπούρης)
  • 1858 Les Compagnons du Silence (Οι Σύντροφοι της Σιωπής).
  • 1859: Le roi des gueux (Ο βασιλιάς των ζητιάνων)
  • 1862 Jean Diable (Ζαν ο διάβολος).
  • 1862: Le Capitaine fantôme (Ο καπετάν Φάντασμα)
    • μετάφραση στα ελληνικά: Ο καπετάν Φάντασμα, εκδόσεις: ΕΚΔΟΣΙΣ "ΜΠΟΥΚΕΤΟΥ", 1925
  • 1863: Le Poisson d'or (Το χρυσό ψάρι)
  • 1863-1875 : Les Habits noirs (Τα μαύρα ρούχα)
  • 1865: La vampire (Η βρικόλακας)
  • 1867: La Ville Vampire (Η πόλη των βαμπίρ)
    • στα ελληνικά: Η πόλη των βαμπίρ μετάφραση: Αμαλία Δεράου-Πατσαβού, εκδόσεις ARS NOCTURNA, 2008
  • 1877: La première aventure de Corentin Quimper (Η πρώτη περιπέτεια της Κορεντέν Κιμπέρ)
  • 1877-1881: Les étapes d'une conversion (Τα στάδια μιας μεταστροφής).
  • 1877: Jésuites ! (Ιησουίτες)
  • 1877 : Le Dernier Chevalier Ο τελευταίος ιππότης)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) ISFDB. 34312. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) NooSFere. -42588. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) BD Gest'. 17173. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ archives.paris.fr/arkotheque/visionneuse/visionneuse.php?arko=YTo2OntzOjQ6ImRhdGUiO3M6MTA6IjIwMjEtMDItMDQiO3M6MTA6InR5cGVfZm9uZHMiO3M6MTE6ImFya29fc2VyaWVsIjtzOjQ6InJlZjEiO2k6NDtzOjQ6InJlZjIiO2k6MjMxMjAyO3M6MTY6InZpc2lvbm5ldXNlX2h0bWwiO2I6MTtzOjIxOiJ2aXNpb25uZXVzZV9odG1sX21vZGUiO3M6NDoicHJvZCI7fQ%3D%3D#uielem_move=-42%2C-343&uielem_rotate=F&uielem_islocked=0&uielem_zoom=106.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  6. ↑ 6,0 6,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990009777. Ανακτήθηκε στις 30  Αυγούστου 2020.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11902704n. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ CONOR.SI. 48405347.
  9. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  10. ↑ 10,0 10,1 Société des gens de lettres. www.sgdl.org/17-sgdl/presentation/82-presidents-sgdl. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2020.
  11. ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911 Encyclopædia Britannica/Féval, Paul Henri Corentin». 
  12. ↑ . «bedetheque.com/auteur-Feval-Paul». 
  13. ↑ . «goodreads.com/author/show/Paul Féval». 
  14. ↑ . «babelio.com/livres/Feval-Les-Mysteres-de-Londres». 
  15. ↑ . «associationlagardere.com/le-bossu/». 
  16. ↑ . «sf-encyclopedia.com/entry/feval_paul». 
  17. ↑ . «books.openedition.org/Paul Féval d'après sa correspondance : Le métier de romancier». 
  18. ↑ . «imdb.com/Paul Féval (1817–1887)/Filmography». 
  19. ↑ . «imdb.com/title/Les habits noirs/TV Series/1967». 
  20. ↑ . «maisons-ecrivains.fr/2009/05/04/paul-feval-rennes/». 


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πωλ_Φεβάλ&oldid=9682589"