Εζέν Συ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εζέν Συ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Eugène Sue (Γαλλικά)
Γέννηση26  Ιανουαρίου 1804[1]
Παρίσι[2]
Θάνατος3  Αυγούστου 1857 (unspecified calendar, assumed Gregorian)[2][3][4]
Αννεσύ[2]
Τόπος ταφήςAnnecy-le-Vieux
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[5]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[4][6]
ΣπουδέςΛύκειο Κοντορσέ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμυθιστοριογράφος
συγγραφέας[7][8]
πολιτικός
Αξιοσημείωτο έργοΤα Μυστήρια των Παρισίων
Περίοδος ακμής1830
Οικογένεια
ΓονείςJean-Joseph Sue
ΣυγγενείςJean-Joseph Sue (παππούς)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαMember of parliament for the Seine (1850–1851)
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Εζέν Συ, ψευδώνυμο του Μαρί-Ζοζέφ Συ (Γαλλικά: Marie-Joseph Sue, dit Eugène Sue) γνωστός στα ελληνικά ως Ευγένιος Σύης (26 Ιανουαρίου 1804 - 3 Αυγούστου 1857) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του επιφυλλιδικού μυθιστορήματος,[9] είδος πολύ δημοφιλές στη Γαλλία κατά τον 19ο αιώνα.

Έγινε ευρύτερα γνωστός για δύο από τα κοινωνικά μυθιστορήματά του: τα Μυστήρια των Παρισίων, το οποίο δημοσιεύθηκε σε εφημερίδα από το 1842 έως το 1843 και τον Περιπλανώμενο Ιουδαίο, επίσης σε συνέχειες σε εφημερίδα από το 1844 έως το 1845.[10]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Εζέν Συ γεννήθηκε στο Παρίσι στις 26 Ιανουαρίου 1804, ήταν γιος διακεκριμένου χειρουργού στο στρατό του Ναπολέοντα και λέγεται ότι είχε νονά την αυτοκράτειρα Ιωσηφίνα. Ο ίδιος ο Συ ήταν επίσης γιατρός και συμμετείχε ως χειρουργός τόσο στη γαλλική εκστρατεία του 1823 στην Ισπανία όσο και στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου το 1827. Το 1829, με το θάνατο του πατέρα του κληρονόμησε σημαντική περιουσία, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία.[11]

Επηρεάστηκε έντονα από τις σοσιαλιστικές ιδέες της εποχής, και αυτές προκάλεσαν τα πιο διάσημα έργα του, τα «αντι-καθολικά» του μυθιστορήματα. Μετά τη Γαλλική Επανάσταση του 1848, εξελέγη βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Παρίσι-Σηκουάνας, τον Απρίλιο του 1850. Μετά τη διαμαρτυρία του κατά του πραξικοπήματος του Λουδοβίκου-Ναπολέοντα το 1851 που εγκαινίασε την περίοδο της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας, εξορίσθηκε στο Ανσί της Σαβοΐας, η οποία εκείνη την εποχή ήταν ανεξάρτητη από τη Γαλλία, όπου και πέθανε στις 3 Αυγούστου 1857.

Λογοτεχνική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ναυτικές εμπειρίες του ενέπνευσαν μεγάλο μέρος των πρώτων μυθιστορημάτων του, Κερνόκ ο πειρατής (1830), Πλικ και Πλοκ (1831), Ατάρ Γκουλ (1831), η Σαλαμάνδρα (2 τόμοι, 1832), η Κουκαράτσα (4 τόμοι, 1832–1834), η Σκοπιά του Κόουτ-Βεν (1832) και άλλα, τα οποία έγραψε στο αποκορύφωμα του ρομαντικού κινήματος του 1830. Στη συνέχεια έγραψε μυθιστορήματα με θέμα τη ζωή και τα πάθη των κοσμικών αστών και της μπουρζουαζίας, όπως τα μυθιστορήματα Σεσίλ (1834), Λωτρεαμόν (2 τόμοι,1837), Αρτύρ (1838) και ο Μαρκήσιος ντε Λετοριέρ το 1839, χάρη στα οποία έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής. Το έργο του Ματίλντ (6 τόμοι, 1841) περιέχει την πρώτη γνωστή έκφραση της παροιμίας «Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο».

Στη συνέχεια, στράφηκε προς το επιφυλλιδικό μυθιστόρημα, λαϊκό ανάγνωσμα που δημοσιεύονταν τμηματικά και σε συνέχειες σε εφημερίδα. Το πρώτο του μυθιστόρημα σε συνέχειες ήταν τα Μυστήρια των Παρισίων, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal des débats από τον Ιούνιο 1842 έως τον Οκτώβριο 1843 με τεράστια επιτυχία στη Γαλλία και στο εξωτερικό,[12] στο οποίο περιέγραφε τη ζωή των φτωχών και περιθωριακών τάξεων του Παρισιού. Μεταφράστηκαν στα ελληνικά σε δύο τόμους ήδη από το 1846 στη Σμύρνη. [13] Έπειτα δημοσίευσε το γοτθικό μυθιστόρημα ο Περιπλανώμενος Ιουδαίος, από το 1844 έως το 1845, ένα από τα πιο δημοφιλή δείγματα του επιφυλλιδικού μυθιστορήματος. Αυτά τα έργα παρουσίασαν στο ευρύ κοινό τις ίντριγκες της αριστοκρατίας και τη σκληρή ζωή των κατώτερων τάξεων και είχαν μεγάλη επίδραση σε έργα άλλων συγγραφέων, όπως στους Αθλίους του Βικτόρ Ουγκώ. Τα βιβλία του Συ προκάλεσαν αντιπαραθέσεις τόσο λόγω των έντονα βίαιων σκηνών τους, όσο και λόγω των σοσιαλιστικών και αντι-κληρικών θέσεών του.

Ακολούθησαν μερικά μοναδικά βιβλία: Μαρτέν, το εγκαταλειμένο παιδί (12 τόμοι, 1847), Τα Επτά θανάσιμα αμαρτήματα (16 τόμοι, 1847-1849), το οποίο περιείχε ιστορίες που απεικόνιζαν καθένα από τα Επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Τα Μυστήρια του λαού με υπότιτλο η Ιστορία μιας οικογένειας προλετάριων δια μέσου των αιώνων (1849-1856) μια μακρά σειρά ιστορικών μυθιστορημάτων, έργο το οποίο απαγορεύθηκε από τη λογοκρισία το 1857, η Οικογένεια Ζουφρουά (7 τόμοι,1854) και πολλά άλλα, όλα σε πολύ μεγάλη κλίμακα, ο αριθμός των τόμων δίνει μια ιδέα για το μήκος τους.

Μερικά από τα βιβλία του Συ, μεταξύ των οποίων ο Περιπλανώμενος Ιουδαίος και τα Μυστήρια των Παρισίων, δραματοποιήθηκαν από τον ίδιο, συνήθως σε συνεργασία με άλλους. Η περίοδος της μεγάλης επιτυχίας και δημοτικότητάς του συμπίπτει με την εποχή του Αλεξάνδρου Δουμά πατέρα, με τον οποίο έχει συχνά συγκριθεί.

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To 1839 του απονεμήθηκε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής για το έργο του Ιστορία του Ναυτικού.

Το όνομά του φέρει οδός στο 18ο διαμέρισμα του Παρισιού.[14]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κερνόκ ο πειρατής, (Kernock le pirate,1830)
  • Ατάρ Γκουλ (Atar-Gull,1831)
  • Η Σαλαμάνδρα (La Salamandre, 2 τόμοι, 1832)
  • Η Κουκαράτσα (La Coucaratcha, 4 τόμοι, 1832–1834)
  • Ζαν Καβαλιέ ή Οι φανατικοί των Σεβέν (Jean Cavalier, ou Les Fanatiques des Cevennes ,4 τόμοι, 1840)
  • Λωτρεαμόν (Latréaumont, 2 τόμοι, 1837)
  • Ματίλντ (Mathilde, 6 τόμοι 1841)
  • Τα Μυστήρια των Παρισίων (Les Mystères de Paris, 1842 -1843)
  • Ο Περιπλανώμενος Εβραίος (Le Juif errant, 10 τόμοι, 1844–1845)
  • Τα Επτά θανάσιμα αμαρτήματα (Les Sept pêchés capitaux,16 τόμοι, 1847–1849)
  • Τα Μυστήρια του λαού (Les Mystères du peuple,1849–1856)
  • Οικογένεια Ζουφρουά (La famille Jouffroy, 7 τόμοι,1854)
  • Ο διάβολος-γιατρός (Le diable médecin, 7 τόμοι, 1855-1857)

Ελληνικές μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κερνόκ ο πειρατής, 1830 -ελλην. μετ. 1989- μετάφραση Παλλαντίου Λήδα, εκδ. Άγρα
  • Κερνόκ ο πειρατής, 1830 -ελλην. μετ. 2005- μετάφραση Ρένα Χατχούτ, εκδ. Καστανιώτη, Παιδική βιβλιοθήκη
  • Ματθίλδη, 1841 -ελλην. μετ. 1892, εκδ. Φέξη
  • Τα Μυστήρια των Παρισίων (Les Mystères de Paris,1842 -1843) μεταφρασμένο ως Παρισίων Απόκρυφα / Ευγενίου Συη (Eugene Sue) Μετάφραση Ι. Ισιδωρίδου Σκυλίσση, 1868, εκδ. Τύποις Ι. Α. Βρετού

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Άντριου Μπελ: «Encyclopædia Britannica» (Βρετανικά αγγλικά) Encyclopædia Britannica Inc..
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) 1911 Encyclopædia Britannica/Sue, Eugène.
  3. ↑ (πολλαπλές γλώσσες) Virtual International Authority File. OCLC. Dublin.
  4. ↑ 4,0 4,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11925725r. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. ↑ (Ισπανικά) Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. 1964.
  6. ↑ CONOR.SI. 76605283.
  7. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/26519. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  8. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  9. ↑ . «selidodeiktes.greek-language.gr/Επιφυλλιδικό μυθιστόρημα». 
  10. ↑ . «Encyclopædia Britannica/Sue, Eugène». 
  11. ↑ Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα, Εζέν Συ, τομ. 55 σελ. 341
  12. ↑ The Reception of Eugène Sue in Britain, Oxford, Peter Lang, 2003.
  13. ↑ . «Εκδόσεις Άγρα-Παρουσίαση». 
  14. ↑ . «goodreads.com/Eugène Sue». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εζέν_Συ&oldid=9682682"