Πολωνοί στη Γερμανία
 Κατανομή Πολωνών πολιτών στη Γερμανία (2021) | |
| Συνολικός πληθυσμός | |
|---|---|
| 2.253.000 (2018)[1] | |
| Γλώσσες | |
| Πολωνικά, Γερμανικά, Σιλεσικά, Κασουβικά | |
| Θρησκεία | |
| 75,5% Ρωμαιοκαθολικισμός, 13,8% Αθρησκία, 8,0% Προτεσταντισμός[2] | |
| Σχετιζόμενες εθνικές ομάδες | |
| Πολωνοί, Γερμανοί, Κασούβιοι |
Οι Πολωνοί στη Γερμανία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη Πολωνική Διασπορά (Polonia) στον κόσμο και η μεγαλύτερη στην Ευρώπη. Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των Πολωνών που ζουν στη Γερμανία ποικίλλουν από 2 εκατομμύρια[3][4][5] έως περίπου 3 εκατομμύρια που μπορεί να είναι πολωνικής καταγωγής. Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, υπάρχουν περίπου 2.006.410 Πολωνοί στη Γερμανία. Οι κύριες οργανώσεις της Πολωνικής Διασποράς στη Γερμανία είναι η Ένωση Πολωνών στη Γερμανία και το Συνέδριο της Πολωνικής Διασποράς στη Γερμανία. Τα πολωνικά επώνυμα είναι σχετικά κοινά στη Γερμανία, ειδικά στην περιοχή της κοιλάδας του Ρουρ (Ρούρπολεν).
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τους διαμελισμούς της Πολωνίας το 1772, το 1793 και το 1795 και τη μερική ενσωμάτωση της Πολωνίας στην Πρωσία, μια μεγάλη πολωνική εθνοτική ομάδα υπήρχε εντός των συνόρων της Πρωσίας, ειδικά στις νέες επαρχίες του Πόζεν και της Δυτικής Πρωσίας. Πολωνοί επίσης εγκαταστάθηκαν στη σημερινή Γερμανία κατά τον 18ο αιώνα, π.χ. στη Δρέσδη και τη Λειψία.[6] Η Δρέσδη ονομάστηκε Βασιλική-Πολωνική Κατοικημένη Πόλη αφού ο Αύγουστος Β΄ ο Δυνατός έγινε βασιλιάς της Πολωνίας το 1697.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, η ταχεία εκβιομηχάνιση στην Κοιλάδα του Ρουρ προσέλκυσε περίπου 300.000 Πολωνούς, ειδικά από την Ανατολική Πρωσία, τη Δυτική Πρωσία, το Πόζναν και τη Σιλεσία. Αποτελούσαν περίπου το 30% του πληθυσμού της περιοχής του Ρουρ μέχρι το 1910. Στη συνέχεια, ακολούθησαν οι Κασούβιοι και οι Μαζούριοι. Οι συμμετέχοντες σε αυτή τη μετανάστευση ονομάζονται Πολωνοί του Ρουρ.
Μετά το 1870, οι Πολωνοί βρίσκονταν υπό μια αυξανόμενη πίεση γερμανοποίησης και το Κουλτούρκαμπφ επιτέθηκε στην Καθολική Εκκλησία τους. Οι περισσότεροι Καθολικοί επίσκοποι φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν. Η γλώσσα διδασκαλίας που προηγουμένως ήταν η πολωνική στις κυρίως πολωνόφωνες περιοχές της Πρωσίας αντικαταστάθηκε από τα γερμανικά ως γλώσσα διδασκαλίας, ακόμη και στη θρησκευτική εκπαίδευση όπου οι Πολωνοί ιερείς αντικαταστάθηκαν από Γερμανούς δασκάλους. Ωστόσο, αυτές οι πολιτικές γερμανοποίησης δεν ήταν καθόλου επιτυχημένες. Αντίθετα, οδήγησε στην πολιτική αφύπνιση πολλών Πολωνών και στην ίδρυση πλούτου πολωνικών οικονομικών, πολιτικών και πολιτιστικών ενώσεων που στόχευαν στη διατήρηση του πολωνικού πολιτισμού και των πολωνικών συμφερόντων, ιδιαίτερα στην Επαρχία του Πόζεν και στην κοιλάδα του Ρουρ. Η πολιτική της αναγκαστικής πολιτιστικής γερμανοποίησης αποξένωσε μεγάλα τμήματα του πολωνόφωνου πληθυσμού ενάντια στις γερμανικές αρχές και προκάλεσε εθνικιστικά αισθήματα και στις δύο πλευρές.
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κυρίως πολωνικές επαρχίες έπρεπε να παραχωρηθούν στη νεοσύστατη Πολωνική Δημοκρατία. Οι πολωνόφωνες μειονότητες παρέμειναν ειδικά στην Άνω Σιλεσία και σε μέρη της Ανατολικής Πρωσίας. Κατά τη διάρκεια της περιόδου 1922-1937 της Γερμανο-Πολωνικής Συμφωνίας για την Άνω Σιλεσία (Συμφωνία της Γενεύης),[7] που υπογράφηκε στη Γενεύη στις 15 Μαΐου 1922, οι Γερμανοί πολωνικής εθνότητας στην Άνω Σιλεσία είχαν δικαστικό καθεστώς ως εθνική μειονότητα,[8] σύμφωνα με την αιγίδα της Κοινωνίας των Εθνών (όπως και οι Πολωνοί γερμανικής εθνότητας στο πολωνικό Βοεβοδάτο Σιλεσίας). Μετά την άνοδο των Ναζί, όλες οι πολωνικές δραστηριότητες περιορίστηκαν συστηματικά, από τα μέσα του 1937 και στην Άνω Σιλεσία. Ωστόσο, τον Αύγουστο του 1939, η ηγεσία της πολωνικής κοινότητας συνελήφθη και φυλακίστηκε στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης του Ζάξενχαουζεν και του Μπούχενβαλντ. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1939, λίγο μετά το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η ναζιστική κυβέρνηση του Τρίτου Ράιχ αφαίρεσε από την πολωνική κοινότητα στη Γερμανία το καθεστώς της μειονότητας. Αυτό επιβεβαιώθηκε επίσημα από το διάταγμα του Χέρμαν Γκέρινγκ της 27ης Φεβρουαρίου 1940.
Σήμερα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σήμερα, η γερμανική κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει τους Γερμανούς πολωνικής εθνότητας ως εθνική μειονότητα. Ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με πολωνικά πρακτορεία, η Γερμανία δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα αυτοδιάθεσης της πολωνικής μειονότητας στη Γερμανία.[9] Μετά την ένταξη της Πολωνίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αρκετές οργανώσεις Πολωνών στη Γερμανία προσπάθησαν να αποκαταστήσουν το προπολεμικό επίσημο καθεστώς μειονότητας, ισχυριζόμενοι ιδιαίτερα ότι το ναζιστικό διάταγμα είναι άκυρο. Ενώ το αρχικό μνημόνιο προς τη Μπούντεσταγκ παρέμεινε αναπάντητο, τον Δεκέμβριο του 2009 η Επιτροπή Μειοψηφίας του Συμβουλίου της Ευρώπης υποχρέωσε τη γερμανική κυβέρνηση να ανταποκριθεί επίσημα στα αιτήματα εντός τεσσάρων μηνών.
Η θέση της γερμανικής κυβέρνησης είναι ότι ύστερα από τις γερμανικές εδαφικές απώλειες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η σημερινή πολωνική μειονότητα δεν έχει αιωνόβιες ρίζες στην εναπομείνασα γερμανική επικράτεια, επειδή η Γερμανία έχασε όλα τα εδάφη όπου αλληλεπικαλύπτονταν οι άνθρωποι γερμανικής και πολωνικής εθνότητας. Δεδομένου ότι είναι επομένως μόνο πρόσφατοι μετανάστες, δεν πληρούν τις απαιτήσεις μιας εθνικής μειονότητας σύμφωνα με τη Σύμβαση Πλαίσιο για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων και τη Συνθήκη Καλής Γειτνίασης. Όντας Γερμανοί πολίτες, εξακολουθούν να διατηρούν όλα τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα που έχει κάθε Γερμανός πολίτης, και ως εκ τούτου μπορούν να εκφράσουν τη βούλησή τους στο πολιτικό σύστημα.[10]
Περίπου 10.000 Πολωνοί πολίτες μετακόμισαν πρόσφατα σε γερμανικές τοποθεσίες κατά μήκος των συνόρων Γερμανίας-Πολωνίας, που μειώθηκαν σε πληθυσμό μετά την ενοποίηση της Γερμανίας.[11][12]
Κατανομή πληθυσμού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στοιχεία 2015:[13]
| Κρατίδιο | Αριθμός Πολωνών | % του πληθυσμού του κρατιδίου | % των Πολωνών στη Γερμανία |
|---|---|---|---|
| Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία | |||
| Βαυαρία | |||
| Βάδη-Βυρτεμβέργη | |||
| Κάτω Σαξονία | |||
| Έσση | |||
| Βερολίνο | |||
| Ρηνανία-Παλατινάτο | |||
| Αμβούργο | |||
| Σλέσβιχ-Χόλσταϊν | |||
| Βρανδεμβούργο | |||
| Βρέμη | |||
| Σαξονία | |||
| Σάαρλαντ | |||
| Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία | |||
| Σαξονία-Άνχαλτ | |||
| Θουριγγία | |||
| Σύνολο | 2.006.410 | 2,52 | 100,0 |
Εικόνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Παλαιό Καθολικό Νεκροταφείο στη Δρέσδη -
Παλαιά επιγραφή για την Πολωνική Εργατική Τράπεζα στο Μπόχουμ -
Μουσείο Κρασέφσκι στη Δρέσδη -
Συνοικία Πολωνών Στρατιωτών στο Κοιμητήριο Όχλσντορφ, Αμβούργο -
Klub Polskich Nieudaczników στο Βερολίνο -
Μνημείο για τους Πολωνούς στρατιώτες στο Κρόστβιτς -
-
Πολωνικό προξενείο στο Μόναχο -
Πολωνική Πρεσβεία στο Βερολίνο -
Πολωνικό κατάστημα στο Βερολίνο -
Γερμανο-Πολωνικό Σχολείο στο Λύκνιτς
- Κατεδαφισμένα παλάτια Πολωνών ευγενών
-
Παλάτι Μοσίνσκα στη Δρέσδη -
Παλάτι Ποτότσκι στο Αμβούργο -
Παλάτι Γιαμπουονόφσκι στη Λειψία -
Παλάτι Ραντζίβιουου στο Βερολίνο -
Παλάτι Ρατσίνσκι στο Βερολίνο
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γερμανική μειονότητα στην Πολωνία
- Ένωση Πολωνών στη Γερμανία
- Ένωση Εθνοτικών Μειονοτήτων στη Γερμανία
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Bevölkerung mit Migrationshintergrund - Ergebnisse des Mikrozensus - Fachserie 1 Reihe 2.2 - 2018, σελ. 62, ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «Zensusdatenbank - Ergebnisse des Zensus 2011». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2015.
- ↑ «Zensusdatenbank - Ergebnisse des Zensus 2011». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2015.
- ↑ Wspólnota Polska. «Stowarzyszenie Wspólnota Polska». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2015.
- ↑ «Raport o sytuacji Polonii i Polaków za granicą 2012». Ministerstwo Spraw Zagranicznych. 2013. σελ. 177. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ «Muzeum Emigracji w Gdyni». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ Cf. "Deutsch-polnisches Abkommen über Oberschlesien“ (Oberschlesien-Abkommen, OSA) of 15 May 1922, in: Reichsgesetzblatt, 1922, part II, pp. 238ff.
- ↑ Rak, Krzysztof (2010). «Sytuacja polskiej mniejszości narodowej w Niemczech» (PDF). σελ. 36. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ Rak, Krzysztof (2010). «Sytuacja polskiej mniejszości narodowej w Niemczech» (PDF). σελίδες 34–38. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ Answer to Small inquiry to the German Government by MP Ulla Jelpke and the PDS, 9 September 2000, German Federal Government
- ↑ Tysiące Polaków przenosi się na niemiecką stronę Odry
- ↑ Neues Leben für die Uckermark
- ↑ «Zensusdatenbank - Ergebnisse des Zensus 2011». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2015.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τσιγκάνσκι, Μιρόσουαφ. "Nazi Persecutions of Polish National Minorities in the Rhineland-Westphalia Provinces in the Years 1933-1945," Polish Western Affairs (1976) 17#12 σελ. 115–138
- Φινκ, Κάρολ. "Stresemann's Minority Policies, 1924-29," Journal of Contemporary History (1979) 14#3 σελ. 403–422 στο JSTOR
- Κουλτσίνσκι, Τζον Γ. School Strikes in Prussian Poland 1901-1907: The Struggle over Bilingual Education (1981)
- Κουλτσίνσκι, Τζον Γ. Η Πολωνική Ένωση Ανθρακωρύχων και το Γερμανικό Εργατικό Κίνημα στο Ρουρ, 1902-1934: Εθνική και Κοινωνική Αλληλεγγύη (1997)
- Κουλτσίνσκι, Τζον Γ. The Foreign Worker and the German Labour Movement: Xenophobia and Solidarity in the Coal Fields of the Ruhr, 1871-1914 (1994)
- Ρίκχοφ, Χάραλντ φον. Γερμανο-Πολωνικές Σχέσεις, 1918-1933 (1971).
- Σόμπτσακ, Γιάνους. "The Centenary of Polish Emigration To Rhineland-Westphalia," Polish Western Affairs (1970) 11#1 σελ. 193–198.
- Βίνοτ, Έντβαρντ Ν. "The Poles in Germany, 1919-139," East European Quarterly, 1996 30#2 σελ. 171+ online ευρεία επισκόπηση
