Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πιστακία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πιστακία
Φιστικιά Πιστακία η γνησία (Pistacia vera)
Φιστικιά Πιστακία η γνησία (Pistacia vera)
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Φυτά (Plantae)
Συνομοταξία: Ανώτερα φυτά (Tracheophytes)
Ομοταξία: Ευδικοτυλήδονα (Eudicots)
Υφομοταξία: Ροδίδες (Rosidae)
Τάξη: Σαπινδώδη (Sapindales)
Οικογένεια: Ανακαρδιοειδή (Anacardiaceae)
Υποοικογένεια: Anacardioideae
Γένος: Πιστακία (Pistacia)'
L.[1]

Είδος: Δείτε κείμενο
Συνώνυμα

Τερέβινθος Μίλερ[1]

Η Πιστακία ή πιστακιά (λατινικά: Pistacia) είναι ένα γένος ανθοφόρων αγγειόσπερμων φυτών της οικογένειας των Ανακαρδιοειδών (Anacardiaceae) που ανήκει και το δέντρο των Κάσιους (Anacardium occidentale, Ανακάρδιον το δυτικό). Περιέχει 10 έως 20 είδη που είναι εγγενή στην Αφρική και την Ευρασία από τα Κανάρια Νησιά, όλη την Αφρική και τη Νότια Ευρώπη, θερμές και ημιερήμους περιοχές σε όλη την Ασία και τη Βόρεια Αμερική από τη Γουατεμάλα μέχρι το Μεξικό, καθώς και το νότιο Τέξας.

Δέντρο σκίνου (Pistacia lentiscus) στην Ισπανία.

Τα φυτά Πιστακία είναι θάμνοι και μικρά δέντρα με ύψος 5–15 μ.. Τα φύλλα είναι εναλλακτικά, σύνθετα πτερωτά και μπορεί να είναι είτε αειθαλή είτε φυλλοβόλα, ανάλογα με το είδος. Όλα τα είδη είναι δίοικα, αλλά έχουν σημειωθεί μόνοικα άτομα της Pistacia atlantica.[2] Το γένος υπολογίζεται ότι είναι περίπου 80 εκατομμυρίων ετών.[3]

Είναι γένος ανθοφόρων φυτών που ανήκουν στην οικογένεια των Ανακαρδιοειδών. Τα φυτά είναι δίοικα και έχουν αρσενικά και θηλυκά άνθη ανεξάρτητα και ένας βιώσιμος πληθυσμός πρέπει να έχει και τα δύο φύλα.[4]

Στα γνωστά είδη του γένους Πιστακία περιλαμβάνονται η Πιστακία η γνησία (Pistacia vera), που καλλιεργείται για τους βρώσιμους σπόρους της (Φιστικιά) και η Πιστακία η λεντίσκος, ποικ. η Χία (Pistacia lentiscus, var. chia) ή Μαστιχόδενδρο (καλλιεργούμενη ποικιλία του Σκίνου ή Pistacia lentiscus L.) και πηγή της φυτικής ρητίνης μαστίχας. Επίσης, η Πιστακία Τερέβινθος (Pistacia terebinthus), ένα δένδρο πολύ γνώριμο στην περιοχή της Μεσογείου για τους νόστιμους και πικάντικους καρπούς του (Τερέβινθος) και το Τερεβινθέλαιο, όπως και η Pistacia chinensis, ένα μικρό έως μεσαίου μεγέθους δέντρο που παράγει το κινέζικο φυστίκι και καλλιεργείται ως καλλωπιστικό δέντρο.[5]

  1. 1,0 1,1 «Genus: Pistacia. Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. 23 Νοεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2010. 
  2. İsfendiyaroğlu, M.; Özekera, E. (2009). «Inflorescence features of a new exceptional monoecious Pistacia atlantica Desf. (Anacardiaceae) population in the Barbaros Plain of İzmir/Turkey». International Journal of Plant Production 3: 3. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-07-22. https://web.archive.org/web/20110722015053/http://www.gau.ac.ir/Jm/Programs/JurnalMgr/VolumArticle/EN_135_3.pdf. Ανακτήθηκε στις 2024-07-28. 
  3. Parfitt, Dan E.; Maria L. Badenes (July 1997). «Phylogeny of the genus Pistacia as determined from analysis of the chloroplast genome». Proceedings of the National Academy of Sciences 94 (15): 7987–92. doi:10.1073/pnas.94.15.7987. PMID 9223300. Bibcode1997PNAS...94.7987P. 
  4. Ghadirzadeh-Khorzoghi, Effat; Jannesar, Masoomeh; Jahanbakhshian-Davaran, Zahra; Moazzam-Jazi, Maryam; Lotfi, Abolfazl; Tajabadi Pour, Ali; Seyedi, Seyed Mahdi (2022-03-01). «The influence of environmental conditions on sex ratio in a dioecious plant Pistacia vera L» (στα αγγλικά). Plant Physiology Reports 27 (1): 152–159. doi:10.1007/s40502-021-00614-z. ISSN 2662-2548. https://doi.org/10.1007/s40502-021-00614-z. 
  5. «Chinese Pistache | University of Redlands». Sites (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2024.