Σκίνος
| Σκίνος | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Σκίνος στο Άσνι (Μαρακές-Σάφι, Μαρόκο)
| ||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||
| Σύστημα: κατά CRONQUIST, 1981 | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||||
| Πιστακία η λεντίσκος (Pistacia lentiscus) L. |
Ο σκίνος ή σχίνος, με επιστημονική ονομασία Πιστακία η λεντίσκος (Pistacia lentiscus L.) είναι ένας δίοικος αειθαλής θάμνος ή μικρό δέντρο του γένους Πιστακία με πολύ μεγάλη εξάπλωση στον μεσογειακό χώρο. Το είδος αναπτύσσεται σε χαμηλότερα υψόμετρα και σε παραθαλάσσιες περιοχές. Συχνά ο σκίνος αποκτά και δενδρώδη μορφή, φθάνοντας σε ύψος ακόμη και τα 5 μέτρα. Οι καρποί του είναι μικροί, σφαιρικοί με έντονο κόκκινο χρώμα. Η περίοδος ανθοφορίας του σχίνου είναι από Μάρτιο έως και Ιούνιο.[1] Μία ιδιαίτερη ποικιλία της είναι η Πιστακία η λεντίσκος η Χία (Pistacia lentiscus var. Chia), ένα ενδημικό φυτό της Χίου που αναφέρεται ως Μαστιχόδενδρο και είναι το δέντρο που παράγει την χιώτικη μαστίχα.[2] Συγγενικά φυτά είναι η φιστικιά (Pistacia vera) και ο τερέβινθος ή τριμιθιά (Pistacia terebinthus).
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρόκειται για θάμνο επεκτατικό που γίνεται και δέντρο, ευδοκιμεί στη περιοχή της Μεσογείου, είναι ανθεκτικό στην ξηρασία και τους ανέμους, αλλά όχι στους παγετούς. Δεν συναντάται σε ψηλά υψόμετρα.
Λόγω της επεκτατικότητάς του, ο σκίνος αντιμετωπίζεται ως “ενοχλητικό” φυτό, ιδιαίτερα αν η παρουσία του άπτεται καλλιεργειών. Πρόκειται για φυτό πολύτιμο για το έδαφος και την βιοποικιλότητα. Συγκρατεί το χώμα στα επικλινή εδάφη, θεωρείται ιδανικός για αναδασώσεις, είναι πολύτιμο καταφύγιο για την πανίδα, ενώ τα φύλλα του εμπλουτίζουν το έδαφος, δημιουργώντας το γνωστό σκινόχωμα καθώς θεωρείται ιδανικό για την καλλιέργεια λουλουδιών.
Παρότι χρησιμοποιείται στην διατροφή και τα μέρη του (καρποί, φύλλα και ρητίνη) είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ενώσεις, δεν τυγχάνει μεγάλης αναγνώρισης. Εξαίρεση αποτελεί η Κύπρος που προβάλλει και έχει εντάξει τον σκινόκαρπο στους γαστρονομικούς της θησαυρούς. Χρησιμοποιείται σε παρασκευή μπισκότων και ψωμιού, καθώς και ως καρύκευμα στα λουκάνικα.
Διανομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο σκίνος (Πιστακία η λεντίσκος) είναι εγγενές σε όλη την περιοχή της Μεσογείου, από το Μαρόκο και την Ιβηρική χερσόνησο στα δυτικά μέσω της νότιας Γαλλίας και της Τουρκίας, έως το Ιράκ και το Ιράν στα ανατολικά. Είναι επίσης εγγενές στα Κανάρια Νησιά.[3]
Διακοσμητική χρήση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε αστικές περιοχές κοντά στη θάλασσα, όπου φύονται «παλμίτες» ή μεσογειακοί νάνοι φοίνικες και άλλα εξωτικά φυτά, χρησιμοποιείται συχνά σε κήπους και θέρετρα, λόγω της δύναμης και της ελκυστικής εμφάνισής του. Σε αντίθεση με άλλα είδη Πιστακία, διατηρεί τα φύλλα του όλο το χρόνο. Έχει εισαχθεί ως διακοσμητικός θάμνος στο Μεξικό, όπου έχει πολιτογραφηθεί και εμφανίζεται συχνά κυρίως σε προαστιακές και ημίξηρες περιοχές, όπου το καλοκαιρινό κλίμα βροχοπτώσεων, αντίθετα με το μεσογειακό, δεν το επηρεάζει.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Ο σχίνος (Pistacia lentiscus)». aitria.gr. 30 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2024.
- ↑ «Ο σχίνος της Χίου». Ένωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2024.
- ↑ «Εθνικό Σύστημα Βλαστοπλασμάτων Φυτών των ΗΠΑ». Υπουργείο Γεωργίας ΗΠΑ. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2024.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βοτανική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |