Παμπιανίτσε
Συντεταγμένες: 51°39′51″N 19°21′0″E / 51.66417°N 19.35000°E
| Παμπιανίτσε | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
  Παμπιανίτσε | |||
| Χώρα | Πολωνία | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Πόβιατ Παμπιανίτσε | ||
| Διοίκηση | |||
| • Δήμαρχος | Grzegorz Mackiewicz | ||
| Έκταση | 32,99 km² | ||
| Υψόμετρο | 174 μέτρα | ||
| Πληθυσμός | 62.954 (31 Μαρτίου 2021)[1] | ||
| Ταχ. κωδ. | 95-200 | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
Το Παμπιανίτσε (πολωνικά: Pabianice) είναι πόλη και η έδρα του Πόβιατ Παμπιανίτσε, στο Βοεβοδάτο Λοτζ της κεντρικής Πολωνίας. Ο πληθυσμός του είναι 62.954 κάτοικοι (2021). Βρίσκεται περίπου 10 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Λοτζ και ανήκει στη μητροπολιτική περιοχή αυτής της πόλης. Είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη σε πληθυσμό στο Βοεβοδάτο Λοτζ. Η περιοχή της πόλης καλύπτει 32,9 τετραγωνικά χιλιόμετρα και είναι η 10η μεγαλύτερη στο Βοεβοδάτο Λοτζ.
Σύμφωνα με στοιχεία του 2009,[2] τα 32,9 τετραγωνικά χιλιόμετρα που καλύπτει το Παμπιανίτσε, διαχωρίζονται ως εξής: γεωργική γη: 53%, δάση: 9% και η πόλη καλύπτει το 6,70% του Πόβιατ Παμπιανίτσε.
Τα γειτονικά διοικητικά τμήματα είναι: Γκμίνα Ντόμπρον, Γκμίνα Κσαβέρουφ, πόλη του Λοτζ, Γκμίνα Παμπιανίτσε και Γκμίνα Ζγκουφ.
Μεταφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Παμπιανίτσε έχει δει σημαντικές αλλαγές στις υποδομές τα τελευταία χρόνια εν μέσω αυξημένων επενδύσεων και οικονομικής ανάπτυξης. Η πόλη διαθέτει πολύ βελτιωμένη υποδομή με νέους δρόμους. Το Παμπιανίτσε έχει τώρα ένα καλό κυκλικό οδικό σύστημα. Η παράκαμψη Παμπιανίτσε (δρόμος ταχείας κυκλοφορίας S14) άνοιξε τον Μάιο του 2012. Ωστόσο, τμήματα του S8 (μέρος της Ευρωπαϊκής Οδού 67) βρίσκονται υπό κατασκευή και αναμένονταν να ολοκληρωθούν εντός του 2012.
Κοντά στο Παμπιανίτσε υπάρχει ένα διεθνές αεροδρόμιο, το Αεροδρόμιο Λοτζ «Βουαντίσουαφ Ρέιμοντ» (IATA: LCJ, ICAO: EPLL) που βρίσκεται 11 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης.
Τα μέσα μαζικής μεταφοράς στο Παμπιανίτσε περιλαμβάνουν λεωφορεία, τραμ και τρένα. Ο περιφερειακός σιδηρόδρομος και ο ελαφρύς σιδηρόδρομος λειτουργούν από πολωνικούς κρατικούς σιδηροδρόμους (PKP). Υπάρχουν επίσης ορισμένες προαστιακές γραμμές λεωφορείων που εκτελούνται από ιδιωτικούς φορείς. Η υπηρεσία λεωφορείων καλύπτει ολόκληρη την πόλη. Επί του παρόντος, η εταιρεία Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne εκτελεί τον αριθμό γραμμής 41 που συνδέει το Παμπιανίτσε με το Λοτζ.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Παμπιανίτσε ιδρύθηκε τον 10ο ή τον 11ο αιώνα και ήταν μέρος του Βασιλείου της Πολωνίας του Οίκου των Πιαστ. Το 1297, ο Βλαντίσλαφ Α΄ ο Βραχύς παραχώρησε προνόμια πολης. Το Παμπιανίτσε ήταν μια ιδιωτική εκκλησιαστική πόλη, η οποία ανήκε διοικητικά στο Βοεβοδάτο Σιέραντζ της Επαρχίας Μείζονος Πολωνίας του Πολωνικού Στέμματος. Το 1555, ο Πολωνός Βασιλιάς Σιγισμούνδος Β΄ Αύγουστος εξέδωσε προνόμιο, το οποίο δημιούργησε συντεχνίες στο Παμπιανίτσε.[3]
Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Παμπιανίτσε είχε έναν σημαντικό πληθυσμό Εβραίων, που αποτελούσε περίπου το ένα τέταρτο όλων των κατοίκων της πόλης. Οι Εβραίοι ζούσαν στην πόλη από το 1700. Μετά την κοινή γερμανική-σοβιετική εισβολή στην Πολωνία, η οποία ήταν η αφορμή για το ξεκίνημα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον Σεπτέμβριο του 1939, η πόλη ήταν υπό γερμανική κατοχή. Στο πλαίσιο του Ιντελιγκέντσακτιον, στα τέλη του 1939, οι Γερμανοί πραγματοποίησαν μαζικές συλλήψεις τοπικών Πολωνών ιντελιγκέντσια, οι οποίοι αρχικά φυλακίστηκαν σε ένα στρατόπεδο τοπικής διαμετακόμισης και στο κοντινό στρατόπεδο συγκέντρωσης Ραντόγκοστς, και στη συνέχεια είτε απελάθηκαν σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε κυρίως δολοφονήθηκαν σε κοντινά δάση.[4] Ντόπιοι Πολωνοί δάσκαλοι και ακτιβιστές δολοφονήθηκαν από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια μεγάλων σφαγών στο κοντινό δάσος Γουαγκιεβνίκι (εντός των σημερινών ορίων του Λοτζ) τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 1939.[5] Οι Γερμανοί απέλασαν επίσης περίπου 1.000 Πολωνούς από την πόλη τον Δεκέμβριο του 1939.[6] Υπό τη γερμανική κατοχή δολοφονήθηκε σχεδόν ολόκληρος ο εβραϊκός πληθυσμός. Κάποιοι δολοφονήθηκαν στην πόλη, αρκετές χιλιάδες στάλθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης του Χέλμνο, όπου δολοφονήθηκαν αμέσως με αέριο και άλλοι εκδιώχθηκαν στο Λοτζ και σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στην περιοχή. Επέζησαν μόνο περίπου 150 από τους 9.000 Εβραίους που πιστεύετε ότι ζούσαν στο Παμπιανίτσε είχαν στην αρχή του πολέμου.[7] Η γερμανική κατοχή έληξε το 1945.
Δημογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόσφατα, ο πληθυσμός του Παμπιανίτσε μειώνεται σταθερά. Μεταξύ 2002 και 2016 μειώθηκε από 72.444 σε 66.265 (μείωση περίπου 400 ατόμων κάθε χρόνο). [8]
Ανεργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με στοιχεία πηγής από το 2009,[9] το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα ήταν στο επίπεδο των 1844,96 ζλότι. Σύμφωνα με τα στοιχεία πηγής από τον Οκτώβριο του 2011,[10] το μέσο ποσοστό ανεργίας στο Παμπιανίτσε είναι στο επίπεδο του 15,6%.
Διεθνείς σχέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αδελφοποιημένες πόλεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Παμπιανίτσε είναι αδελφοποιημένο με:[11]
Πρώην αδελφοποιημένες πόλεις
Το Μάρτιο του 2022, το Παμπιανίτσε τερμάτισε τη συνεργασία του με τη ρωσική πόλη Γκούσεφ ως απάντηση στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022.[12]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ bdl
.stat .gov .pl /api /v1 /data /localities /by-unit /051011508021-0959079?var-id=1639616&format=jsonapi. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2022. - ↑ «Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2010 r». www.stat.gov.pl (στα Πολωνικά). Στατιστική Υπηρεσία Πολωνίας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2010.
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom VII (στα Πολωνικά). Βαρσοβία. 1886. σελ. 805.
- ↑ Βαρντζίνσκα, Μάρια (2009). Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης. σελ. 203.
- ↑ Βαρντζίνσκα (2009), σελ. 204
- ↑ Βαρντζίνσκα, Μάρια (2017). Wysiedlenia ludności polskiej z okupowanych ziem polskich włączonych do III Rzeszy w latach 1939-1945 (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: IPN. σελ. 180. ISBN 978-83-8098-174-4.
- ↑ Μέγκατζι, Τζέφρι (2012). Encyclopedia of Camps and Ghettos. Μπλούμινγκτον, Ιντιάνα: University of Indiana Press. σελ. Volume II, 88-89. ISBN 978-0-253-35599-7.
- ↑ Κεντρική Στατιστική Υπηρεσία (Πολωνία): Βάση δεδομένων δημογραφικών στοιχείων. Αρχειοθετήθηκε 2012-02-11 στο Wayback Machine. (δεδομένα για 2012-σήμερα)
- ↑ «Główny Urząd Statystyczny». www.stat.gov.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2011.
- ↑ «Wojewódzki Urząd Pracy». wup.lodz.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ «Miasta partnerskie Pabianic». um.pabianice.pl (στα Πολωνικά). Biuro Promocji Miasta. 4 Μαΐου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2008.
- ↑ «Pabianice zerwały współpracę z rosyjskim miastem Gusiew» (στα Πολωνικά). 4 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2022.
|