Οι σκιές των λησμονημένων προγόνων (νουβέλα)
Οι σκιές των λησμονημένων προγόνων είναι μια νουβέλα [1] [2] του Ουκρανού συγγραφέα Μικαΐλο Κοτσιουμπίνσκι που γράφτηκε το 1911. Το μυθιστόρημα εξιστορεύ την παραμονή του Κοτσιουμπίνσκι στην περιοχή Χουτσούλ. Κεντρικό θέμα του έργου είναι ο έρωτας του Ιβάν και της Μάρσκα, δύο κατοίκων του Χουτσούλ που προέρχονται από αντίπαλες οικογένειες. Πρόκειται για έναν έρωτα που τελειώνει τραγικά και για τους δύο ερωτευμένους. Η νουβέλα επικεντρώνεται σε πτυχές της ζωής των ντόπιων στο Χουτσούλ και ενσωματώνει στοιχεία από τη λαογραφία της περιοχής.
Το 1960 ανέβηκε στη σκηνή ένα μπαλέτο με μουσική του Βιτάλι Κιρέικο βασισμένο στο βιβλίο του Κοτσιουμπίνσκι, ενώ το 1964 κυκλοφόρησε μια κινηματογραφική μεταφορά της νουβέλας από τον Σεργκέι Παρατζάνοφ με τον τίτλο Στις σκιές των ξεχασμένων προγόνων.
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δύο παιδιά, ο Ιβάν και η Μάρσκα, ζουν σε ένα χωριό κοντά στον ποταμό Τσέρεμος. Ωθούμενη από τη μοναξιά τους και την περιέργειά τους για τη μαγεία και τα κακά πνεύματα, η μητέρα του Ιβάν πιστεύω ότι είναι πνεύμα που αφέθηκε στη θέση ενός κλεμμένου παιδιού. Στα έβδομα γενέθλιά του, ο Ιβάν ακούει έναν παράξενο ήχο, ενώ είναι ολομόναχος. Αργότερα μαθαίνει για τη μακροχρόνια αντιπαλότητα μεταξύ των οικογενειών Πάλιουτσουκ και Γκούτενιουκ και γίνεται μάρτυρας μιας απόπειρας δολοφονίας του πατέρα του, ο οποίος υποκύπτει στα τραύματά του λίγες μέρες αργότερα. Σε αντίποινα, ο Ιβάν επιτίθεται στη Μάρσκα, η οποία είναι η κόρη του δολοφόνου, και πετάει τις κορδέλες των μαλλιών της στο ποτάμι. Ωστόσο, με τον καιρό, οι δυο τους ξεχνούν το περιστατικό.
Ο Ivan και η Μάρσκα αρχίζουν να φροντίζουν μαζί τα πρόβατα των οικογενειών τους που βόσκουν και τελικά ερωτεύονται στην ηλικία των δεκατριών ετών. Ωστόσο, μετά τον θάνατο του πατέρα του Ιβάν, η οικονομία βρίσκεται σε απότομη πτώση. Ο νεαρός πηγαίνει τώρα να δουλέψει στα χωράφια το καλοκαίρι, βόσκει πρόβατα, τα αρμέγει και φτιάχνει μπουντς και μπρίντζα.
Ένα βράδυ, ενώ φυλάει τη φωτιά, η Μάρσκα τον ξαναβλέπει. Αλλά μόλις επέστρεψε στο σπίτι από το λιβάδι, μαθαίνει ότι η Μάρσκα σκοτώθηκε σε μια πλημμύρα. Βρίσκει το σώμα της αγαπημένης του και, κυριευμένος από τη θλίψη, περιπλανιέται στα βουνά και ζει από τη γη. Στο χωριό, τον θεωρούν νεκρό.
Έξι χρόνια αργότερα, ο Ιβάν επιστρέφει στο σπίτι. Λέει στην οικογένειά του ότι στο διάστημα αυτό δούλευε ως βοσκός στην Ουγγαρία. Παντρεύεται μια κοπέλα από μια πλούσια ντόπια οικογένεια και εγκαθίσταται στο χωριό. Ωστόσο, η γυναίκα του αρχίζει να συναναστρέφεται πίσω από την πλάτη του έναν άντρα που ονομάζεται Γιούρα, που λέγεται ότι κάνει μάγια. Εξαιτίας αυτού, ο Ιβάν ξεκινά μια αντιπαράθεση με τον Γιούρα στο τοπικό μπαρ και καταφέρνει να τον τραυματίσει, αλλά ο Γιούρα τού σπάει το όπλο. Ο Ιβάν φεύγει, αλλά υποψιάζεται ότι ο Γιούρα τον σκοτώνει σιγά σιγά με μάγια. Αργότερα, κατασκοπεύει τον Γιούρα και τον βλέπει να μαχαιρώνει μια κούκλα, στέλνοντας αρρώστια και θάνατο.
Ο Ιβάν επιστρέφει στο μέρος όπου περπατούσε κάποτε με τη Μάρσκα, και εκείνη του εμφανίζεται με τη μορφή ενός πνεύματος του δάσους. Ξαφνικά εξαφανίζεται και ο Ιβάν ανάβει φωτιά. Παρασυρμένο από τη φωτιά, ο Τσουχάιστερ, προστάτης θεός των δασών, πλησιάζει τον Ιβάν. Ρωτάει πού είναι το πνεύμα, αλλά ο Ιβάν, όταν θυμάται έναν θρύλο σύμφωνα με τον οποίο ο Τσουχάιστερ κυνηγά τα πνεύματα, δεν αποκαλύπτει ότι έχει δει τη Μάρσκα. Ο Τσουχάιστερ τον καλεί να χορέψει, παίζοντας ένα τραγούδι από την παιδική ηλικία του Ιβάν. Εξαντλημένος από τον χορό, ο Ιβάν αποκοιμιέται. Ωστόσο, η φωνή του πνεύματος τον καλεί πιο βαθιά στο δάσος και αυτός την ακολουθεί για να αναζητήσει την αγαπημένη του. Καθώς παρπατά μέσα σε παχιά βλάστηση, πέφτει σε έναν γκρεμό και τραυματίζεται σοβαρά. Την επόμενη μέρα, ντόπιοι βοσκοί τον βρίσκουν ζωντανό αλλά βαριά τραυματισμένο, αλλά σύντομα υποκύπτει στα τραύματά του.
Ο Ιβάν κηδεύεται σύμφωνα με τα τοπικά έθιμα, με χορούς και τραγούδι. Το γλέντι στην κηδεία μεγαλώνει γρήγορα, και στον ρυθμό του χορού, το σώμα του Ιβάν αρχίζει να τρέμει, σαν ζωντανό.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1910, ο Μικαΐλο Κοτσιουμπίνσκι επισκέφτηκε το χωριό Κριβορίβνια στα Καρπάθια Όρη. Η σύντομη παραμονή του στην περιοχή δεν ήταν αρκετή για να του δώσει υλικό για να γράψει ένα ολόκληρο μυθιστόρημα, αλλά η γραφική φύση και η παρθένα ζωή των κατοίκων τον γέμισαν έμπνευση. Αργότερα, επισκέφτηκε ξανά την περιοχή και έμεινε για να μελετήσει τα έθιμα, τη ζωή και τη λαογραφία των ντόπιων. Σύμφωνα με τον Κοτσιουμπίνσκι, οι ντόπιοι τον 20ό αιώνα παρέμεναν ειδωλολάτρες και οι εντυπώσεις του αποτέλεσαν τη βάση για την ιστορία του.
Προσαρμογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1964 κυκλοφόρησε μια κινηματογραφική μεταφορά από τον Σεργκέι Παρατζάνοφ βασισμένη στο μυθιστόρημα. [3]
Το 2014, η Βίνιτσα φιλοξένησε μια λογοτεχνική και καλλιτεχνική εκδήλωση η οποία ήταν αφιερωμένη στην 150ή επέτειο από τη γέννηση του Μικαΐλο Κοτσιουμπίνσκι. [4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Gayekfansi (16 Μαρτίου 2015). «gay ekfansi: Sergei Parajanov (1924 – 1990), a tribute». gay ekfansi. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2022.
- ↑ «Shadows of Our Forgotten Ancestors | film by Paradzhanov | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2022.
- ↑ «Shadows of forgotten ancestors: Hutsul history and successful film adaptation». frankivsk-trend.in.ua (στα Ουκρανικά). 26 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ «"Tour of one work" was presented to Vinnytsia residents by a street theater - 20 minutes». vn.20minut.ua (στα Ουκρανικά). 5 Μαρτίου 2020.