Ντουάρτε Πίο

Ντουάρτε Πίο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Duarte Pio de Bragança (Πορτογαλικά)
Γέννηση	15  Μαΐου 1945 Βέρνη
Κατοικία	Σίντρα
Χώρα πολιτογράφησης	Πορτογαλία Ανατολικό Τιμόρ (από 2012)
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Πορτογαλικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Γενεύης Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας Graduate Institute of Development Studies
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Ισαβέλλα, Δούκισσα της Μπραγκάνσα (από 1995)
Τέκνα	Αλφόνσος της Μπέιρα Μαρία Φραγκίσκη της Πορτογαλίας Ντίνις του Πόρτο
Γονείς	Ντουάρτε Β' της Μπραγκάνσα και Μαρία Φραγκίσκη της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα
Αδέλφια	Ερρίκος της Κοΐμπρα Μιχαήλ του Βιζέου
Οικογένεια	Οίκος της Μπραγκάνσα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος Μέγας διδάσκαλος του τάγματος της Αμώμου Συλλήψεως της Βίλα Βισόζα Lusophony Awards Order of Timor-Leste Medal of the Memorial Tree of Peace Τάγμα του Ρόδου Τάγμα του Αγίου Ιανουάριου Sacred Military Constantinian Order of Saint George The Royal Order of the Crown of Hawaii Order of the Pearl
Υπογραφή
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Ο Ντουάρτε Πίο της Μπραγκάνσα (Duarte Pio de Bragança, Βέρνη, γενν. 15 Μαΐου 1945) από τον Οίκο της Μπραγκάνσα είναι ο 24ος δούκας της Μπραγκάνσα και διεκδικητής του Πορτογαλικού θρόνου.

Βιογραφία

Είναι ο μεγαλύτερος γιος του Ντουάρτε Νούνο και της πριγκίπισσας της Βραζιλίας Μαρίας-Φραγκίσκης της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα, κόρης του Πέτρου ντε Αλκάνταρα πρίγκιπα του Γκράο-Παρά. Γεννήθηκε στην εξορία και βαπτίστηκε από τον ίδιο τον πάπα Πίο ΙΒ΄, με ανάδοχο την βασίλισσα της Πορτογαλίας Αμαλία της Ορλεάνης, μητέρα του Εμμανουήλ Β΄ της Πορτογαλίας, του τελευταίου βασιλιά.

Το 1950, το εθνικό Συμβούλιο της Πορτογαλίας ανακάλεσε τον πατέρα του από την εξορία, καταργώντας τα διατάγματα των ετών 1834 και 1910, έτσι ο Ντουάρτε-Πίο επέστρεψε σε δύο χρόνια με τους γονείς του σε ηλικία 7 ετών.

Μπήκε στο στρατιωτικό Κολλέγιο της Λισσαβώνας (1960), φοίτησε στο Ινστιτούτο Αγροτικών σπουδών και στο Ινστιτούτο των αναπτυξιακών σπουδών του Πανεπιστημίου της Γένοβας. Το διάστημα 1968 - 1971 υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία και ορκίστηκε πίστη στην Πορτογαλική δημοκρατία, κάτι που έκανε τους οπαδούς της μοναρχίας να τον επικρίνουν.

Εργάστηκε στη συνέχεια σαν πιλότος σε ελικόπτερο στην Πορτογαλική αεροπορία, όπου συμμετείχε στις υποθέσεις των Πορτογαλικών αποικιών. Στην Ανγκόλα αναμείχθηκε με ένα τοπικό κίνημα ανεξαρτησίας και διώχθηκε από τον πρωθυπουργό Μαρσέλο Καετάνο. Τον Δεκέμβριο 1976 πέθανε ο Ντουάρτε Β΄ της Μπραγκάνσα και έτσι ο Ντουάρτε-Πίο πήρε τον τίτλο του δούκα της Μπραγκάνσα και του μνηστήρα του Πορτογαλικού θρόνου.

Νέες αντιδράσεις μοναρχικών προς το πρόσωπο του

Μερίδα των Πορτογάλων μοναρχικών τού αντιπαρατάχθηκε και αρνήθηκε να τον αναγνωρίσει, ανακαλώντας τα συμβάντα του 1834, όταν ο προπάππους του βασιλιάς Μιχαήλ Α΄ της Πορτογαλίας είχε εξοριστεί και είχαν αποκλειστεί όλοι οι απόγονοί του από την διαδοχή. Αρνήθηκαν επίσης να αναγνωρίσουν όλες τις συμφιλιωτικές συνθήκες που είχε κάνει με τον τελευταίο βασιλιά Εμμανουήλ Β΄ της Πορτογαλίας, ο οποίος ανήκε στον κλάδο της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα. Δεν είχαν όμως κανένα αποτέλεσμα οι διαμαρτυρίες τους, αφού όλοι οι απόγονοι της Μαρίας Β΄ δεν είχαν την Πορτογαλική υπηκοότητα.

Τον Μάιο 2006, το Πορτογαλικό Υπουργείο Εξωτερικών αναγνώρισε επίσημα τον Ντουάρτε-Πίο σαν δούκα της Μπραγκάνσα. Ο βουλευτής Καμάρα Περέιρα, αρχηγός των μοναρχικών, έστειλε εξοργισμένος επιστολή στον πρόεδρο της Βουλής ρωτώντας τον, πώς μπορεί να υποστηρίζει τον συγκεκριμένο άνθρωπο, εκπρόσωπο των απολυταρχικών, σαν διεκδικητή του θρόνου. Έλαβε την απάντηση, ότι η δημοκρατία είναι εξασφαλισμένη από το Σύνταγμα.

Έκανε μια σειρά εκστρατειών για την ανεξαρτησία του Ανατολικού Τιμόρ που είχε καταληφθεί (1975) βίαια από την Ινδονησία. Με μια σειρά διαπραγματεύσεων κατάφερε να πείσει τον αντιπρόεδρο της Ινδονησίας Γιουσούφ Χαμπίμπιε (1999) να προκηρύξει δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία ή όχι του Ανατολικού Τιμόρ. Αυτό έγινε αμέσως μετά που ο Χαμπίμπιε έγινε πρόεδρος, οπότε και με δημοψήφισμα το Ανατολικό Τιμόρ απέκτησε ξανά την ανεξαρτησία του.

Οικογένεια

Στις 13 Μαΐου 1995 νυμφεύτηκε την Πορτογαλίδα Ισαβέλλα Ινές Κάστρο Κουρβέλο ντε Ερέντια, επιχειρηματία. Ήταν ο πρώτος γάμος υποψήφιου βασιλιά, που έγινε σε Πορτογαλικό έδαφος από τον γάμο του Λουδοβίκου Α΄ (1862). Στην τελετή παρευρέθηκε ο πρόεδρος Μάριο Σοάρες, ο πρόεδρος της Βουλής και ο πρωθυπουργός Καβάκο Σίλβα, όπως και εκπρόσωποι από όλες τις βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης. Από τον γάμο παιδιά του είναι:

• Αλφόνσος γενν. 1996, πρίγκιπας της Μπέιρα.
• Μαρία-Φραγκίσκη γενν. 1997, δούκισσα της Κοΐμπρα.
• Ντίνις/Διονύσιος γενν. 1999, δούκας του Πόρτο.