Μισέλ Σιμόν
| Μισέλ Σιμόν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Michel Simon (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 9 Απριλίου 1895[1][2][3] Γενεύη[4][5] |
| Θάνατος | 30 Μαΐου 1975[1][2][3] Μπρι-συρ-Μαρν[6][5] |
| Αιτία θανάτου | πνευμονική εμβολή |
| Τόπος ταφής | Cemetery of Lancy (Switzerland)[7] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελβετία (από 1907)[8] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[2][9] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηθοποιός ηθοποιός θεάτρου ηθοποιός ταινιών φωτογράφος παραγωγός[10] |
| Περίοδος ακμής | 1924 - 1975 |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Φρανσουά Σιμόν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Αργυρή Άρκτος Swiss Grand Prix for performing arts / Hans Reinhart Ring (1964)[11] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μισέλ Σιμόν (γαλλικά: Michel Simon), ήταν Ελβετός ηθοποιός (1895-1975) με καριέρα στο θέατρο και τον κινηματογράφο κυρίως στη Γαλλία.
Ηθοποιός - χαμαιλέοντας, με βροντερή φωνή, ο Μισέλ Σιμόν υπήρξε ένα από τα ιερά τέρατα του θεάτρου και του γαλλικού κινηματογράφου του 20ού αιώνα, έχει εμφανισθεί σε 145 ταινίες, όπως: Η Αταλάντη του Ζαν Βιγκό, Το λιμάνι των απόκληρων του Μαρσέλ Καρνέ, Η Σκύλα του Ζαν Ρενουάρ, Αστείο δράμα του Μαρσέλ Καρνέ, La Beauté du diable του Ρενέ Κλαιρ, Το Δηλητήριο του Σασά Γκιτρί και σε 150 θεατρικά έργα. [12]
Έλαβε πολλά βραβεία και αναγνώριση από προσωπικότητες του κινηματογράφου, όπως από τον Τσάρλι Τσάπλιν που τον χαρακτήρισε ως «τον σημαντικότερο ηθοποιό στον κόσμο». [13]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μισέλ Σιμόν γεννήθηκε στη Γενεύη στις 9 Απριλίου 1895, την ίδια χρονιά με τον κινηματογράφο και χαριτολογώντας έλεγε ότι «ένα κακό δεν έρχεται ποτέ μόνο του».
Ο πατέρας του ήταν παρασκευαστής λουκάνικων. Εγκατέλειψε σύντομα την οικογένειά του και το 1912 σε ηλικία 17 ετών πήγε στο Παρίσι, όπου έζησε για καιρό στη Μονμάρτρη. Δούλεψε σε πολλές διαφορετικές δουλειές για να επιβιώσει, όπως πυγμάχος, φωτογράφος κλ. Είχε μεγάλο πάθος για τη λογοτεχνία. Η καλλιτεχνική του καριέρα από το 1912 ήταν μέτρια: ταχυδακτυλουργός, κλόουν και ακροβάτης σε σόου σε καζίνο.
Το 1914 κατατάχθηκε στον ελβετικό στρατό αλλά αποστρατεύθηκε επειδή προσβλήθηκε από φυματίωση.
Το 1916, σε ηλικία 21 ετών, παντρεύτηκε με την Υβόν Ναζέρ Ρυτέ και τον επόμενο χρόνο απέκτησαν ένα γιο. Ωστόσο, ο γάμος τους διήρκεσε μόνο τρία χρόνια γιατί ο Σιμόν δεν εγκατέλειψε ποτέ τη συνήθειά του να επισκέπτεται οίκους ανοχής. Στην υπόλοιπη ζωή του δημιούργησε πολλές ερωτικές σχέσεις.
Στη συνέχεια αποφάσισε να γίνει ηθοποιός, το 1920 έκανε την πρώτη σύντομη εμφάνισή του στη σκηνή σε έργο του Σαίξπηρ.
Η θεατρική καριέρα του Μισέλ Σιμόν συνεχίστηκε με επιτυχία, έπαιξε σε έργα των Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, Λουίτζι Πιραντέλλο, Όσκαρ Ουάιλντ, Μαξίμ Γκόρκι, Εντουάρ Μπουρντέ και Ανρί Μπερνστέν σε κωμικούς, δραματικούς, τραγικούς ρόλους, ελαφρύ θέατρο Βοντβίλ, κ.λπ., σε περισσότερα από 150 θεατρικά έργα μεταξύ 1920 και 1975.
_trailer.jpg)
Η μεγάλη επιτυχία του ήταν στον κινηματογράφο, αρχικά στον βουβό, με την καταπληκτική εμφάνισή του και το ασυνήθιστο πρόσωπο - ένα ταλέντο με εξαιρετική κινητικότητα. Εκμεταλλεύτηκε το σώμα του, ειδικά την ασχήμια του, προσφέροντας ένα πολύ ευρύ φάσμα χαρακτηριστικών που έφεραν τη συμπάθεια του κοινού. Η πρώτη του ταινία ήταν το 1923 Ο μακαρίτης Ματία Πασκάλ, από το μυθιστόρημα του Λουίτζι Πιραντέλλο και σκηνοθεσία του Μαρσέλ Λ'Ερμπιέ.
Με την έλευση του ηχητικού κινηματογράφου από το 1930, ο Μισέλ Σιμόν καθιερώθηκε ως κορυφαίος ηθοποιός της Γαλλίας. Συνεργάστηκε ιδιαίτερα με τον Ζαν Ρενουάρ στις περισσότερες από τις ταινίες του,[14] με τον Καρλ Ντράγιερ (Τα πάθη της Ζαν Ντ’ Αρκ), με τον Μαρσέλ Καρνέ ( Το λιμάνι των απόκληρων ), τον Ζυλιέν Ντυβιβιέ (Πανικός), τον Ζαν Βιγκό (Η Αταλάντη), τον Ρενέ Κλαιρ (La beauté du diable), τον Σασά Γκιτρί (Το Δηλητήριο) [15]και άλλους σκηνοθέτες.
Από το 1950 οι εμφανίσεις του περιορίστηκαν λόγω ατυχήματος που παρέλυσε μέρος του προσώπου και του σώματός του. Παρά το πρόβλημα υγείας, εξακολούθησε να εμφανίζεται σε ταινίες και σε τηλεοπτικές παραγωγές μέχρι το θάνατό του. Εμφανίστηκε συνολικά σε σε 145 ταινίες.
Πέθανε σε ηλικία 80 ετών στις 30 Μαΐου 1975 στο Μπρι-συρ-Μαρν (Βαλ-ντε-Μαρν). [16]
Το 1967, κέρδισε την Αργυρή Άρκτο για τον Καλύτερο Ηθοποιό στο 17ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου για το ρόλο του στην ταινία του του Κλοντ Μπερί Le vieil homme et l'enfant (Ο Γέρος και το παιδί). [17]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119163748. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12131263x. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6d8083z. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 death certificate. www
.cineartistes .com?page=images&id=167&type=3. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2023. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 7,0 7,1 «Histoire et Guide des cimetières genevois» (Γαλλικά) Éditions Slatkine. Γενεύη. 30 Οκτωβρίου 2009. σελ. 502. ISBN-13 978-2-8321-0372-2.
- ↑ 009244.
- ↑ CONOR.SI. 48991331.
- ↑ www
.acmi .net .au /creators /83264. - ↑ Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2023.
- ↑ . «imdb.com/Michel Simon (1895–1975)».
- ↑ . «franceculture.fr/environnement/michel-simon».
- ↑ . «cinephilia.gr/index.php/tainies/classicus/4324-la-chienne-jean-renoir-από συνέντευξη του σκηνοθέτη».
- ↑ . «imdb.com/title/La beauté du diable (1950)».
- ↑ . «ishow.gr/person/5310/misel-simon».
- ↑ . «imdb.com/Michel SimonAwards».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Michel Simon στο Wikimedia Commons
|