Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μαρσελέν Μπερτελό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|26|11|2024}}
Μαρσελέν Μπερτελό
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Marcellin Berthelot (Γαλλικά)[1]
Γέννηση25  Οκτωβρίου 1827 (unspecified calendar, assumed Gregorian)[2][3][4]
πρώην 7ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[5]
Θάνατος18  Μαρτίου 1907 (unspecified calendar, assumed Gregorian)[6][3][4]
Παρίσι[7][8][6]
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΠάνθεον (48°50′46″ s. š., 2°20′46″ v. d.)
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕσπεράντο
Γαλλικά[1][9]
ΣπουδέςΛύκειο Ερρίκος Δ'
Τμήμα Επιστημών του Παρισιού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταχημικός
παιδαγωγός
πολιτικός
εσπεραντιστής
καθηγητής πανεπιστημίου[10]
φυσικός
διδάσκων πανεπιστημίου[11]
ΕργοδότηςΚολλέγιο της Γαλλίας (1865–1907)[10]
Επηρεάστηκε απόΑντουάν Ζερόμ Μπαλάρ
Οικογένεια
ΣύζυγοςSophie Berthelot
ΤέκναPhilippe Berthelot
André Berthelot
René Berthelot
Daniel Berthelot
ΓονείςJacques-Martin Berthelot
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαισόβιος γερουσιαστής (1881–1907)
d:Q36400359 (1886–1887)
Υπουργός Εξωτερικών και Διεθνούς Ανάπτυξης της Γαλλίας (1895–1896)
Perpetual Secretary (Γαλλική Ακαδημία Επιστημών)
40η έδρα της Γαλλικής Ακαδημίας (1900–1907)
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής
Μετάλλιο Κόπλυ (1900)[12]
Τάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες
μετάλλιο Ντέιβι (1883)[13]
γενικός διαγωνισμός
μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών
αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (13  Δεκεμβρίου 1877)[14]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μαρσελέν Μπερτελό (γαλλ.:Pierre Eugène Marcellin Berthelot, 25 Οκτωβρίου 1827 – 18 Μαρτίου 1907) ήταν Γάλλος χημικός και πολιτικός, γνωστός στη θερμοχημεία για την Αρχή Thomsen-Berthelot. Συνέθεσε πρώτος πολλές οργανικές χημικές ενώσεις από ανόργανες, καταρρίπτοντας έτσι τη θεωρία του βιταλισμού. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Γάλλους χημικούς όλων των εποχών.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπερτελό γεννήθηκε στο Παρίσι και ήταν γιος γιατρού. Παρότι πήγαινε καλά στο σχολείο στην ιστορία και τη φιλοσοφία, στράφηκε στη χημεία. Το 1851 έγινε μέλος του βοηθητικού προσωπικού του Collège de France, ως βοηθός του Αντουάν Ζερόμ Μπαλάρ, του πρώην καθηγητή του, και περίπου την ίδια εποχή άρχισε η ισόβια φιλία του με τον Ερνέστο Ρενάν. Το 1854 ο Μπερτελό έγινε γνωστός με τη διδακτορική διατριβή του Sur les combinaisons de la glycérine avec les acides («Επί των συνδυασμών της γλυκερίνης με τα οξέα», που περιέγραφε σειρά θαυμάσιων ερευνών που συνέχιζαν και επεξέτειναν αυτές του Μισέλ Εζέν Σεβρέλ. Το 1859 διορίσθηκε καθηγητής της Οργανικής Χημείας στην École Supérieure de Pharmacie, και το 1865 δέχθηκε την έδρα Οργανικής Χημείας που δημιουργήθηκε ειδικά για εκείνον στο Collège de France. Μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Ιατρικής (Académie Nationale de Médecine) από το 1863, εισήλθε στη Γαλλική Ακαδημία Επιστημών, της οποίας εκλέχθηκε ισόβιος γραμματέας το 1889 διαδεχόμενος στη θέση αυτή τον μεγάλο Λουί Παστέρ. Διορίσθηκε γενικός επιθεωρητής της ανώτερης παιδείας το 1876, και μετά την εκλογή του ως ισόβιου γερουσιαστή το 1881 συνέχισε να επιδεικνύει ενεργό ενδιαφέρον σε εκπαιδευτικά ζητήματα, ειδικά με την επίδραση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας στην εκπαίδευση. Στην κυβέρνηση του Ρενέ Γκομπλέ του 1886-1887, ο Μπερτελό ήταν υπουργός Εθνικής Παιδείας, ενώ σε εκείνη του Λεόν Βικτόρ Ωγκύστ Μπουρζουά του 1895-1896 κράτησε το Υπουργείο Εξωτερικών. Τα πενηντάχρονα της επιστημονικής του σταδιοδρομίας εορτάσθηκαν στο Παρίσι το 1901.

Ο Μπερτελό πέθανε αιφνίδια, αμέσως μετά τον θάνατο της συζύγου του Sophie Niaudet (1837-1907), στο Παρίσι, και τάφηκε μαζί της στο Πάνθεον. Είχαν έξι παιδιά, τα: Marcel André (1862-1939), Marie-Hélène (1863-1895), Camille (1864-1928), Daniel (1865-1927), Philippe (1866-1934), και René (1872-1960).

Ανακαλύψεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γενικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η θεμελιώδης ιδέα που απετέλεσε τη βάση για όλες τις έρευνες του Μπερτελό ήταν ότι όλα τα χημικά φαινόμενα εξαρτώνται από τη δράση φυσικών δυνάμεων, οι οποίες είναι δυνατό να προσδιορισθούν και να μετρηθούν. Την εποχή που άρχισε τη σταδιοδρομία του, πιστευόταν ότο, παρά τις κάποιες περιπτώσεις συνθετικής παρασκευής οργανικών ουσιών που είχαν ήδη παρατηρηθεί, στο σύνολό της η Οργανική Χημεία έπρεπε να παραμείνει μια αναλυτική επιστήμη και να μην τολμήσει να συνθέσει τις ουσίες που μελετούσε, που θα ήταν αδύνατο, αφού ο σχηματισμός τους απαιτούσε την επέμβαση των δυνάμεων της Ζωής (βιταλισμός) σε κάποια τους μορφή. Σε αυτή τη στάση, ο Μπερτελό ήταν ασυμβίβαστα αντίθετος, και με τη συνθετική παραγωγή πολλών υδρογονανθράκων, φυσικών λιπών, σακχάρων και άλλων χημικών ενώσεων, απέδειξε στην πράξη ότι οι οργανικές ενώσεις μπορούν να συντεθούν με συνηθισμένες χημικές μεθόδους. Επίσης, κατέδειξε ότι οι ενώσεις αυτές υπακούουν στους ίδιους νόμους με τις ανόργανες, τονίζοντας τη «δημιουργική προσέγγιση με την οποία η Χημεία υλοποιεί στην πράξη τις αφηρημένες συλλήψεις των θεωριών της και των ταξινομήσεών της -- ένα προνόμιο που μέχρι σήμερα δεν το έχουν ούτε οι φυσικές, ούτε οι ιστορικές επιστήμες.»

Οι δημοσιεύσεις του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι έρευνες του Μπερτελό πάνω στη σύνθεση των οργανικών ουσιών δημοσιεύθηκαν, εκτός από επιστημονικά περιοδικά, και με τη μορφή βιβλίων όπως τα «Η Οργανική Χημεία θεμελιωμένη επί της συνθέσεως» (Chimie organique fondée sur la synthèse, 1860) και «Οι ενώσεις του άνθρακα με το υδρογόνο» (Les Carbures d'hydrogène, 1901). Και πάλι, τόνιζε ότι τα χημικά φαινόμενα δεν κυβερνώνται από ιδιαίτερους νόμους, αλλά μπορούν να εξηγηθούν μέσα από τους γενικούς νόμους της Μηχανικής που ισχύουν σε ολόκληρο το Σύμπαν. Την άποψή του αυτή την ανέπτυξε με τη βοήθεια χιλιάδων πειραμάτων στα έργα του «Χημική Μηχανική» (Mécanique chimique, 1878) και «Θερμοχημεία» (Thermochimie, 1897). Αυτός ο κλάδος μελέτης τον οδήγησε με τρόπο φυσιολογικό στη διερεύνηση των εκρηκτικών, που από θεωρητικής πλευράς τον οδήγησαν σε ανακαλύψεις που περιέγραψε στο έργο «Επί της δυνάμεως της πυρίτιδος και των εκρηκτικών υλών» (Sur la force de la poudre et des matières explosives, 1872), ενώ από πρακτικής τον κατέστησαν ικανό να προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στη χώρα του ως πρόεδρος της «επιτροπής επιστημονικής άμυνας» κατά την πολιορκία των Παρισίων το 1870-71 και στη συνέχεια ως επικεφαλής της γαλλικής «επιτροπής εκρηκτικών».

Αργότερα στη ζωή του, ο Μπερτελό στράφηκε και προς την Ιστορία της Επιστήμης, και οι μελετητές της Ιστορίας της Χημείας του οφείλουν πολλά για το βιβλίο του «Οι απαρχές της Αλχημείας» (Les Origines de l'alchimie, 1885) και την «Εισαγωγή στη μελέτη της Χημείας των αρχαίων και του Μεσαίωνα» (Introduction à l'étude de la chimie des anciens et du moyen âge, 1889). Εξέδωσε επίσης μεταφράσεις διάφορων αρχαίων ελληνικών, συριακών και αραβικών πραγματειών επί της Αλχημείας και της Χημείας (Collection des anciens alchimistes grecs, 1887-1888, και La Chimie au moyen âge, 1893), ενώ συνέγραψε και τα έργα «Επιστήμη και Φιλοσοφία» (Science et philosophie, 1886), το οποίο περιέχει μια γνωστή επιστολή προς τον Ρενάν ("La Science idéale et la science positive") και «Επιστήμη και Ηθική» (Science et morale, 1897). Συνεισέφερε πολυάριθμα άρθρα στη «Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια» (La Grande Encyclopédie), στην έκδοση της οποίας βοήθησε πολύ.

  • La Révolution chimique, 1890
    La Révolution chimique, 1890

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12276589n. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Бертело, Пьер-Эжен-Марселен» (Ρωσικά)
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Γαλλικά) senat.fr. senateur-3eme-republique/berthelot_marcellin1436r3.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12276589n. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. ↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. www.leonore.archives-nationales.culture.gouv.fr/ui/notice/31075#show. Ανακτήθηκε στις 19  Φεβρουαρίου 2024. σελ. 24.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Berthelot, Marcellin Pierre Eugène» (Αγγλικά)
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  8. ↑ (Ιταλικά) www.accademiadellescienze.it. pierre-eugene-marcelin-berthelot. Ανακτήθηκε στις 1  Δεκεμβρίου 2020.
  9. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19981000254. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  10. ↑ 10,0 10,1 list of professors at Collège de France. www.college-de-france.fr/media/chaires-et-professeurs/UPL3451746530003663772_LISTE_DES_PROFESSEURS.pdf.
  11. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19981000254. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  12. ↑ «Award winners : Copley Medal». (Αγγλικά) Βασιλική Εταιρεία. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2018.
  13. ↑ «Award winners : Davy Medal». (Αγγλικά) Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2018.
  14. ↑ «List of Royal Society Fellows 1660-2007». Complete List of Royal Society Fellows 1660-2007. Βασιλική Εταιρεία. σελ. 33.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαρσελέν_Μπερτελό&oldid=10846149"