Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 15/08/2014.
Ψημένες μαρέγκες
Η μαρέγκα ή μπεζές στα ελληνικά (από το ιταλικό meringa ή το γαλλικό meringue) είναι αφρώδες γλύκυσμα, αποτελούμενο από ζάχαρη (άχνη ή κρυσταλλική) και ασπράδι αβγού. Είναι βασικό συστατικό της ζαχαροπλαστικής, αλλά και της μαγειρικής, κυρίως της Γαλλίας, της Ελβετίας και της Ιταλίας. Στο μείγμα της μαρέγκας συχνά προστίθεται κάποιος όξινος παράγοντας, όπως κρεμόριο, λεμόνι ή ξίδι, ενώ ενίοτε χρησιμοποιείται και άνθος αραβοσίτου (κορν φλάουρ) ή ζελατίνη για την καλύτερη διατήρηση της ομοιογένειας. Στις μέρες μας η χρήση κάποιου τεχνητού χρώματος δεν είναι σπάνια, με κυρίαρχα χρώματα το ροζ, το γαλάζιο και το κίτρινο. Η μαρέγκα χρησιμοποιείται τόσο ωμή, όσο και σε ψητή μορφή, αναλόγως το γλύκισμα και την επιθυμητή υφή του: στην ωμή του μορφή χρησιμοποιείται ευρέως για τη διακόσμηση κέικ και ταρτών (τούρτα βανίλια, λεμονόπιτα), ενώ οι ψητές μαρέγκες αποτελούν παραδοσιακό γλύκυσμα κεράσματος σε γάμους. Από διατροφικής σκοπιάς, η μαρέγκα θεωρείται ένα από τα «υγιεινότερα» γλυκά, καθώς δεν περιέχει λιπαρά, αλλά υψηλές συγκεντρώσεις πρωτεΐνης και υδατανθράκων.
Αν και υπάρχουν αρκετές συνταγές μαρέγκας, η σύγχρονη ζαχαροπλαστική αποδέχεται τους εξής τρεις τύπους:
Γαλλική μαρέγκα, η δημοφιλέστερη εκδοχή, κατά την οποία χτυπάμε δυνατά ασπράδια με ζάχαρη άχνη, έως ότου το μείγμα σφίξει.
Ελβετική μαρέγκα, κατά την οποία χτυπάμε τα ασπράδια με την κρυσταλλική ζάχαρη σε μπαιν-μαρί, κατόπιν αποσύρουμε και συνεχίζουμε το χτύπημα μέχρι να κρυώσει. Η συνταγή αυτή αποδίδει ένα πιο σφιχτό μείγμα, περισσότερο κατάλληλο για ψήσιμο.
Ιταλική μαρέγκα, κατά την οποία χτυπάμε ασπράδια με σιρόπι αντί ζάχαρης, έως ότου το μείγμα σφίξει. Η παραλλαγή αυτή έχει το πλεονέκτημα ότι το αποτέλεσμα είναι πιο σταθερό και δεν θα ξεφουσκώσει εύκολα, τόσο στο ψήσιμο όσο και στη διακόσμηση. Επιπλέον, λόγω της θερμοκρασίας του σιροπιού, η όποια πιθανότητα ύπαρξης σαλμονέλας και άλλων βακτηριδίων εκμηδενίζεται, καθιστώντας τη ως πλέον ασφαλή στη χρήση.
