Μέι Σαΐγ
| Μέι Σαΐγ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | مي الصايغ |
| Γέννηση | 1940 Γάζα, Βρετανική Εντολή για την Παλαιστίνη |
| Θάνατος | 5 Φεβρουαρίου 2023[1] Αμμάν[1] |
| Εθνικότητα | Παλαιστίνια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Κράτος της Παλαιστίνης |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αραβικά |
| Σπουδές | Faculty of Arts at Cairo University |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ποιήτρια, ακτιβίστρια, φεμινίστρια |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Order of Jerusalem (2009) |
Η Μέι Μούσα Σαΐγ (αραβικά: مي الصايغ, γεννημένη το 1940) είναι Παλαιστίνια ποιήτρια, φεμινίστρια, πολιτική ακτιβίστρια και συγγραφέας.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Σαΐγ γεννήθηκε το 1940 στη Γάζα, Βρετανική Εντολή για την Παλαιστίνη. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου από όπου έλαβε το πτυχίο της πάνω στη φιλοσοφία και κοινωνιολογία.[2] Το 1954, ήταν η επικεφαλής του γυναικείου τμήματος του κόμματος Μπάαθ στα Παλαιστινιακά εδάφη.[3] Στον απόηχο του πολέμου των Έξι Ημερών το 1967 και την κατοχή της Λωρίδας της Γάζας, εγκατέλειψε τη Γάζα και εγκαταστάθηκε στη Βηρυτό.[4]
Υπήρξε η γενική γραμματέας της ένωσης των γυναικών της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) από το 1979 μέχρι το 1986, καθώς και μέλος του Παλαιστινιακού Εθνικού Συμβουλίου (PNC).[5][6] Το 1965 ιδρύθηκε η Γενική Ένωση Παλαιστινίων Γυναικών, ως αποτέλεσμα μίας απόφασης του PNC την προηγούμενη χρονιά.[3] Γνωστή για τις ισχυρές αντι-Σιωνιστικές της απόψεις, ανέφερε πως ο στόχος των Παλαιστινίων είναι η απελευθέρωση του Κράτους της Παλαιστίνης και πως «οποιοσδήπτε Παλαιστίνιος επιθυμεί κάτι λιγότερο από αυτό, τότε είναι προδότης».[5]
Εντός της Παλαιστινιακής κοινότητας, αποτελεί ισχυρή υποστηρίκτρια των δικαιωμάτων των γυναικών, ειδικά σε πολιτικό επίπεδο, ζητώντας μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στο Εθνικό Συμβούλιο της Παλαιστίνης και στη χάραξη πολιτικής. Η Σαΐγ πίστευε πως ο διαχωρισμός αντρών και γυναικών ως μορφή διάκρισης, έδινε προτεραιότητα στους άντρες του κινήματος. Το 1968, πήρε θέση εναντίον της πολιτικής της Φατάχ όπου οι άντρες καθοδηγούσαν τις γυναίκες βασισμένοι αποκλειστικά στο φύλο τους, και τελικά οδήγησε στην ισότητα των φύλων σε επίπεδο κινήματος βάσης.[7] Η τολμηρή της προσέγγιση στην ενδυνάμωση των γυναικών προσέλκυσε επικρίσεις, με έναν σχολιαστή να δηλώνει το 1988 πως «[η Σαΐγ] φωνάζει πολύ».[8] Το 1980 ήταν ομιλήτρια στο Παγκόσμιο Συνέδριο Γυναικών των Ηνωμένων Εθνών το οποίο έλαβε χώρα στην Κοπεγχάγη, όπου κι έλαβε «εκκωφαντικό χειροκρότημα» για την ομιλία της που αφορούσε την προώθηση της ειρήνης, της ισότητας και της ανάπτυξης. Δήλωσε πως τα αποτελέσματα του συνεδρίου ήταν επιτυχημένα όχι μόνο για τους Παλαιστινίους αλλά «για όλους τους ανθρώπους που μάχονται ενάντια στον ρατσισμό, στην εκμετάλλευση και στην ξένη κυριαρχία».[9]
Η Σαΐγ έχει επίσης γράψει ποιήματα με θέμα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στα Παλαιστινιακά στρατόπεδα προσφύγων.[10] Τα ποιήματά της εκδόθηκαν σε εξέχοντα Αραβικά περιοδικά σε όλη την Αραβική περιοχή, όπως στο περιοδικό Al-Adab στον Λίβανο και στο περιοδικό Aqlam στο Ιράκ. Συμμετείχε επίσης σε φεστιβάλ ποίησης σε ολόκληρο τον Αραβικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένων πόλεων όπως η Βηρύτος, η Βαγδάτη, η Πόλη του Κουβέιτ και το Κάιρο.[6]
Η Σαΐγ είναι παντρεμένη με τον Αμπού Χατάμ, έναν αξιωματούχο της PLO,[2] και έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά.[4]
Αναγνώριση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τη δεκαετία του 1980, η Σαΐγ έλαβε το βραβείο Άνα Μπετανκούρτ από τον Κουβανό πρόεδρο Φιντέλ Κάστρο.[6]
Αποτελεί επίσης το θέμα του ντοκιμαντέρ του 2011, Stories from Gaza (αραβικά: حكيات من غزة, ελεύθερη μετάφραση: Ιστορίες από τη Γάζα) σε παραγωγή των Mer’ah Media και σε σκηνοθεσία της Λιβανέζας Άραμπ Λούτφι.[11]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «وفاة الشاعرة الفلسطينية مي الصايغ في عمان». 5 Φεβρουαρίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ 2,0 2,1 Turki, Fawaz (1988). Soul in Exile (στα Αγγλικά). NYU Press. σελίδες 13–14. ISBN 9780853457473. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Pappe, Ed (1999). The Israel/Palestine Question (στα Αγγλικά). Psychology Press. σελ. 220. ISBN 9780415169486. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 «The Jerusalem Post Magazine» (στα Αγγλικά). 1980. https://archive.org/stream/TheJerusalemPost1980IsraelEnglish/Nov%2027%201980%2C%20The%20Jerusalem%20Post%2C%20%2315084%2C%20Israel%20%28en%29_djvu.txt. Ανακτήθηκε στις 2020-12-11.
- ↑ 5,0 5,1 Kleinmann, Elliott (1980-12-19). «PLO is terrorist organization, foe of Israel and United States». Daily Iowan. http://dailyiowan.lib.uiowa.edu/DI/1980/di1980-12-19.pdf. Ανακτήθηκε στις 2020-12-11.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 «مي الصايغ» [May Al Sayegh]. www.culture.gov.jo (στα Αραβικά). وزارة الثقافة. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Matos, Christine De· Ward, Rowena (2012). Gender, Power, and Military Occupations: Asia Pacific and the Middle East since 1945 (στα Αγγλικά). Taylor & Francis. σελ. 202. ISBN 9781136339349. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Christine Dugas (1981-07-31). «Women in the PLO: rifles, fatigues, but no veils». Christian Science Monitor. https://www.csmonitor.com/1981/0731/073132.html. Ανακτήθηκε στις 2020-12-11.
- ↑ «UN Women's Conference a Success for Progress». University of Arizona Library. Kabul New Times. 1980-08-02. https://content.library.arizona.edu/digital/collection/p16127coll6/id/8937. Ανακτήθηκε στις 2020-12-11.
- ↑ Abdulrezak, Amal (2007). Contemporary Arab American Women Writers: Hyphenated Identities and Border Crossings (στα Αγγλικά). Cambria Press. σελ. 136. ISBN 9781621969570. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Arab Loutfi». Arab Women in Films. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2020.
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |