Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κολοσσιαίο καλαμάρι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κολοσσιαίο καλαμάρι
Απεικόνιση
Απεικόνιση
Κατάσταση διατήρησης

Ελαχίστης Ανησυχίας (IUCN 3.1) [1]
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Μαλάκια (Mollusca)
Ομοταξία: Κεφαλόποδα (Cephalopoda)
Τάξη: Οιγόψιδα (Oegopsida)
Οικογένεια: Κραγχίδες (Cranchiidae)
Γένος: Μεσονυχοτευθίς (Mesonychoteuthis)
Είδος: M. hamiltoni
Διώνυμο
Mesonychoteuthis hamiltoni
Robson, 1925[2]

Παγκόσμια κατανομή

Το κολοσσιαίο καλαμάρι (Mesonychoteuthis hamiltoni) είναι μεγάλο κεφαλόποδο που ανήκει στην οικογένεια Κραγχίδες[3] και πιστεύεται ότι είναι το μεγαλύτερο είδος καλαμαριού από άποψη μάζας.[4] Είναι το μόνο αναγνωρισμένο μέλος του γένους Μεσονυχοτευθίς και είναι γνωστό μόνο από μικρό αριθμό δειγμάτων.[5] Το είδος έχει επιβεβαιωθεί ότι φτάνει σε μάζα τουλάχιστον 495 κιλά, αν και τα μεγαλύτερα δείγματα - γνωστά μόνο από ράμφη που βρέθηκαν στο στομάχι φαλαινών - μπορεί ίσως να ζυγίζουν έως και 600 με 700 κιλά,[6][7] καθιστώντας το το μεγαλύτερο γνωστό ασπόνδυλο.[4] Το μέγιστο συνολικό μήκος έχει υπολογιστεί σε 9 με 10 μέτρα.[8]

Το είδος έχει παρόμοια ανατομία με άλλα μέλη της οικογένειάς του, αν και είναι το μόνο μέλος των Κραγχιίδων που εμφανίζει αγκίστρια στους βραχίονες και τα πλοκάμια του.[9][10] Είναι γνωστό ότι κατοικεί στον Νότιο Ωκεανό.[4] Αν και λίγα είναι γνωστά για τη συμπεριφορά, είναι γνωστό ότι χρησιμοποιεί βιοφωταύγεια για την προσέλκυση θηραμάτων.[11] Θεωρείται ότι είναι αρπακτικό ενέδρας και είναι κύρια λεία της φάλαινας φυσητήρα.[12][13]

Τα πρώτα δείγματα ανακαλύφθηκαν και περιγράφηκαν το 1925.[14] Το 1981 ανακαλύφθηκε ένα ενήλικο δείγμα και το 2003 συλλέχθηκε ένα δεύτερο δείγμα.[15][16] Το 2007 αιχμαλωτίστηκε το μεγαλύτερο κολοσσιαίο καλαμάρι μέχρι στιγμής, με βάρος 495 κιλά.[17] και τώρα εκτίθεται με ένα δεύτερο δείγμα στο Μουσείο της Νέας Ζηλανδίας Τε Πάπα Τογκαρέουα.[18][19]

Μορφολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα κολοσσιαία καλαμάρια έχουν χαρακτηριστικά κοινά σε όλα τα καλαμάρια: ένας μανδύας για κίνηση, ένα ζευγάρι βράγχια και ορισμένα εξωτερικά χαρακτηριστικά όπως οκτώ βραχίονες και δύο πλοκάμια, ένα κεφάλι και δύο πτερύγια.[9] Γενικά, είναι ασφαλές να περιγραφεί η μορφολογία και η ανατομία του κολοσσιαίου καλαμαριού με τον ίδιο τρόπο με οποιοδήποτε άλλο καλαμάρι.[9] Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα μορφολογικά/ανατομικά χαρακτηριστικά που διαχωρίζουν το κολοσσιαίο καλαμάρι από τα άλλα καλαμάρια της οικογένειάς του: το κολοσσιαίο καλαμάρι είναι το μόνο καλαμάρι στην οικογένειά του με αγκίστρια στους βραχίονες και στα πλοκάμια του.[10] Υπάρχουν καλαμάρια σε άλλες οικογένειες που έχουν επίσης αγκίστρια, αλλά κανένα άλλο καλαμάρι στην οικογένεια Κραγχίδες.[9]

Σύγκριση μεγέθους με άνθρωπο

Το κολοσσιαίο καλαμάρι αντίθετα με τα περισσότερα είδη καλαμαριών παρουσιάζει γιγαντισμό της αβύσσου. Είναι το πιο βαρύ υπάρχον είδος ασπόνδυλου, με βάρος έως και 495 κιλά.[4] Για σύγκριση, τα καλαμάρια έχουν συνήθως μήκος μανδύα περίπου 30 γραμμάρια και ζυγίζουν περίπου 100 με 200 γραμμάρια.[9]

Σε σύγκριση με το γιγάντιο καλαμάρι, το οποίο παρουσιάζει επίσης γιγαντισμό βαθέων υδάτων, το κολοσσιαίο καλαμάρι είναι βαρύτερο.[4] Μια απόδειξη είναι ότι μια ανάλυση των ραμφών άλλων δειγμάτων από το στομάχι των φαλαινών έχει δείξει ότι είναι πιθανό πολύ πιο βαριά κολοσσιαία καλαμάρια (έως 700 κιλά) υπάρχουν.[6][7] Το κολοσσιαίο καλαμάρι έχει επίσης τα μεγαλύτερα μάτια που έχουν καταγραφεί στο ζωικό βασίλειο, με εκτιμώμενη διάμετρο 30 με 40 εκατοστά.[20][21]

Κατανομή και ενδιαίτημα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η γνωστή κατανομή του καλαμαριού εκτείνεται χιλιάδες χιλιόμετρα βόρεια της Ανταρκτικής έως τη νότια Νότια Αμερική, τη νότια Νότια Αφρική και το νότιο άκρο της Νέας Ζηλανδίας, καθιστώντας το κυρίως κάτοικο ολόκληρου του Νότιου Ωκεανού.[4] Τα κολοσσιαία καλαμάρια παρατηρούνται επίσης συχνά κοντά στη Θάλασσα Συνεργασίας και λιγότερο κοντά στη Θάλασσα Ρος λόγω του θηρευτή και ανταγωνιστή τους, του ανταρκτικού οδοντόψαρου.[22] Η περιοχή μεταξύ της Θάλασσας Ουέντελ και του δυτικού αρχιπελάγους Κεργκελέν θεωρείται το καλύτερο σημείο με βάση τα χαρακτηριστικά του οικοτόπου.[23] Η κατακόρυφη κατανομή του καλαμαριού φαίνεται να συσχετίζεται άμεσα με την ηλικία. Τα νεαρά καλαμάρια βρίσκονται σε βάθος μεταξύ 0 και 500 μέτρα, τα έφηβα καλαμάρια βρίσκονται μεταξύ 500 και 2.000 μέτρα και τα ενήλικα καλαμάρια βρίσκονται κυρίως στις μεσοπελαγικές και βαθύπελαγικές περιοχές του ανοιχτού ωκεανού.[4]

Συμπεριφορά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σίτιση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ράμφος ενός κολοσσιαίου καλαμαριού

Λίγα είναι γνωστά για τη συμπεριφορά τους, αλλά πιστεύεται ότι τρέφονται με θηράματα όπως χαιτόγναθα, μεγάλα ψάρια όπως το οδοντόψαρο της Παταγονίας και μικρότερα καλαμάρια στον βαθύ ωκεανό χρησιμοποιώντας βιοφωταύγεια.[11] Μια πρόσφατη μελέτη ααποκάλυψε ότι τα οδοντόψαρα της Ανταρκτικής αποτελούν σημαντικό μέρος της διατροφής του κολοσσιαίου καλαμαριού: από τα 8.000 οδοντόψαρα που αλιεύθηκαν σε μηχανότρατες μεταξύ 2011 και 2014, εβδομήντα ένα παρουσίασαν σαφή σημάδια επίθεσης από κολοσσιαία καλαμάρια.[24] Μια μελέτη στην περιοχή του κόλπου Πρίντζ της Ανταρκτικής βρήκε υπολείμματα καλαμαριού στο στομάχι ενός θηλυκού κολοσσιαίου καλαμαριού, υποδηλώνοντας την πιθανότητα κανιβαλισμού σε αυτό το είδος.[25] Μελέτες που μετρούν την περιεκτικότητα των χιτινωδών ραμφών των κεφαλόποδων σε δ15N για τον προσδιορισμό των επιπέδων τροφικής οικολογίας έχουν δείξει ότι το κολοσσιαίο καλαμάρι είναι ένας κορυφαίος θηρευτής που συσχετίζεται θετικά με το μεγάλο μέγεθός του.[26] Αυτή η νέα επιβεβαίωση του τροφικού επιπέδου του κολοσσιαίου καλαμαριού υποδηλώνει ότι πιθανότατα κυνηγά μεγάλα ψάρια και μικρότερα καλαμάρια, ανάλογα με το μέγεθός του, και ότι στα αρπακτικά του περιλαμβάνονται οι φυσητήρες και οι καρχαρίες της οικογένειας Σομνιοσίδες.[26]

Μεταβολισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κολοσσιαίο καλαμάρι πιστεύεται ότι έχει πολύ αργό μεταβολικό ρυθμό, που χρειάζεται μόνο περίπου 30 γραμμάρια θηράματος καθημερινά για έναν ενήλικα με μάζα 500 κιλών.[27] Οι εκτιμήσεις των ενεργειακών απαιτήσεών του υποδηλώνουν ότι πρόκειται για ένα αργοκίνητο θηρευτή ενέδρας, που χρησιμοποιεί τα μεγάλα μάτια του κυρίως για ανίχνευση θηραμάτων παρά για ενεργό κυνήγι.[27][13]

Αρπακτικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολλές φάλαινες φυσητήρες έχουν ουλές στην πλάτη τους, που πιστεύεται ότι προκαλούνται από τα αγκίστρια κολοσσιαίων καλαμαριών. Τα κολοσσιαία καλαμάρια είναι ένα σημαντικό θήραμα για τους φυσητήρες στην Ανταρκτική. Το 14% των ραμφών καλαμαριού που βρίσκονται στα στομάχια αυτών των φαλαινών είναι αυτά του κολοσσιαίου καλαμαριού, γεγονός που δείχνει ότι τα κολοσσιαία καλαμάρια αποτελούν το 77% της βιομάζας που καταναλώνουν αυτές οι φάλαινες.[28] Πολλά άλλα ζώα τρέφονται επίσης με κολοσσιαία καλαμάρια, συμπεριλαμβανομένων των ραμφοφαλαινών (όπως ο νότιος υπερωόδοντας), οι φάλαινες πιλότοι, οι θαλάσσιοι ελέφαντες, τα οδοντόψαρα της Παταγονίας,[29] οι νότιοι καρχαρίες (Somniosus antarcticus), τα οδοντόψαρα της Ανταρκτικής και τα άλμπατρος.[4] Ωστόσο, τα ράμφη από ώριμους ενήλικες έχουν ανακτηθεί μόνο από μεγάλα αρπακτικά (π.χ. φάλαινες φυσητήρες), ενώ τα άλλα αρπακτικά τρώνε μόνο νεαρά ή νεαρά ενήλικα.[30]

Αναπαραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λίγα είναι γνωστά για τον αναπαραγωγικό κύκλο του κολοσσιαίου καλαμαριού, αν και το κολοσσιαίο καλαμάρι έχει δύο διαφορετικά φύλα. Πολλά είδη καλαμαριών, ωστόσο, αναπτύσσουν όργανα ειδικά για το φύλο καθώς γερνούν και αναπτύσσονται.[31] Το ενήλικο θηλυκό κολοσσιαίο καλαμάρι έχει ανακαλυφθεί σε πολύ πιο ρηχά νερά, κάτι που πιθανώς υποδηλώνει ότι τα θηλυκά γεννούν σε ρηχότερα νερά από το κανονικό τους βάθος.[4] Επιπλέον, το κολοσσιαίο καλαμάρι έχει υψηλή πιθανή γονιμότητα που φτάνει τα 4,2 εκατομμύρια ωάρια, κάτι που είναι αρκετά μοναδικό σε σύγκριση με άλλα καλαμάρια σε τόσο κρύα νερά.[31] Έχουν παρατηρηθεί ωάρια κολοσσιαίου καλαμαριού σε μεγέθη που κυμαίνονται σε διαστάσεις από 3,2x2,1 mm έως και 1,4x0,5 mm. Η δειγματοληψία ωοθηκών κολοσσιαίου καλαμαριού δείχνει κατά μέσο όρο 2175 αυγά ανά γραμμάριο.[11] Τα νεαρά καλαμάρια πιστεύεται ότι αναπαράγονται κοντά στο καλοκαίρι σε επιφανειακές θερμοκρασίες −0,9–0 °C (30,4–32,0 °F).[22]

Όραση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για πελαγικούς οργανισμούς παρόμοιου βάρους με το κολοσσιαίο καλαμάρι, όπως ο ξιφίας, η μέση διάμετρος ματιών που απαιτείται για την οπτική ανίχνευση είναι 10 εκατοστά, αλλά τα μάτια των κολοσσιαίων καλαμαριών μπορεί να φτάσουν σε διάμετρο το 27 εκ.[32][33] Η επιτρεπόμενη αύξηση στις στρατηγικές οπτικής ανίχνευσης, συμπεριλαμβανομένου του μειωμένου θαμπώματος λόγω περίθλασης και της μεγαλύτερης διάκρισης αντίθεσης, πρέπει να είναι εξαιρετικά ωφέλιμη για το κολοσσιαίο καλαμάρι για να δικαιολογήσει τα μεγάλα ενεργειακά έξοδα για την ανάπτυξη, την κίνηση, το καμουφλάζ και τη διατήρηση αυτών των ματιών.[32] Το αυξημένο μέγεθος της κόρης του κολοσσιαίου καλαμαριού έχει αποδειχθεί μαθηματικά ότι ξεπερνά τις οπτικές επιπλοκές της πελαγικής ζώνης (ο συνδυασμός του φωτός της ημέρας, της βιοφωταύγειας και της σκέδασης φωτός με την αυξανόμενη απόσταση), ειδικά παρακολουθώντας μεγαλύτερους όγκους νερού ταυτόχρονα και ανιχνεύοντας μεγάλες -αλλαγές εύρους στη βιοφωταύγεια του πλαγκτόν μέσω της φυσικής διαταραχής μεγάλων κινούμενων αντικειμένων (π.χ.: φάλαινες φυσητήρες).[32]

Τα μάτια του κολοσσιαίου καλαμαριού λάμπουν στο σκοτάδι μέσω μακριών παραλληλόγραμμων φωτοφόρων που παράγουν φως που βρίσκονται δίπλα στον φακό στο μπροστινό μέρος και των δύο βολβών.[34] Συμβιωτικά βακτήρια βρίσκονται μέσα σε αυτά τα φωτοφόρα και φωτοβολούν μέσω χημικής αντίδρασης.[35]

Ακοή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και τα καλαμάρια δεν μπορούν να ακούσουν ήχο, μπορούν να ανιχνεύσουν την κίνηση των ηχητικών κυμάτων μέσω οργάνων που ονομάζονται στατοκύστες (παρόμοια με τον ανθρώπινο κοχλία).[36] Οι στατοκύστεις των καλαμαριών πιθανότατα ανταποκρίνονται σε ήχους χαμηλής συχνότητας, κάτω από 500 Hz, παρόμοια με τα πελαγικά ψάρια.[36] Τα κολοσσιαία καλαμάρια είναι ουσιαστικά κωφά στις υψηλές συχνότητες (όπως το σόναρ φαλαινών), επομένως βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε μηχανισμούς οπτικής ανίχνευσης για να αποφύγουν να γίνουν θηράματα.[32][37]

Ταξονομία και ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κολοσσιαίο καλαμάρι, το είδος Mesonychoteuthis hamiltoni, ανακαλύφθηκε το 1925.[14] Αυτό το είδος ανήκει στην τάξη κεφαλόποδα και στην οικογένεια κραγχιείδες.[3]

Το βαρύτερο δείγμα κολοσσιαίου καλαμαριού που έχει αλιευθεί, όπως εκτίθεται στο μουσείο Τε Πάπα Τογκαρέουα, Νέα Ζηλανδία

Τις περισσότερες φορές, δεν συλλέγονται πλήρη δείγματα. Όσον αφορά το 2015, μόνο 12 ολόκληρα κολοσσιαία καλαμάρια είχαν καταγραφεί ποτέ με μόνο τα μισά από αυτά να είναι πλήρως ενήλικα.[5] Συνήθως, συλλέγονται υπολείμματα ράμφους από το κολοσσιαίο καλαμάρι. Συνολικά έχουν καταγραφεί 55 ράμφη κολοσσιαίων καλαμαριών.[5] Λιγότερο συχνά (τέσσερις φορές), συλλέχτηκε ένα πτερύγιο, μανδύας, βραχίονας ή πλοκάμι ενός κολοσσιαίου καλαμαριού.[5]

Το είδος ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά με τη μορφή δύο στεφάνων βραχιόνων που βρέθηκαν στο στομάχι ενός φυσητήρα τον χειμώνα του 1924-1925.[14] Αυτό το είδος, που ονομάστηκε τότε Mesonychoteuthis hamiltoni από τον Ε. Χάμιλτον που έκανε την αρχική ανακάλυψη, περιγράφηκε επίσημα από τον Γκυ Κόμπερν Ρόμπσον το 1925.[14]

Το 1981, μια σοβιετική τράτα στη Θάλασσα Ρος, στα ανοιχτά της Ανταρκτικής, έπιασε ένα μεγάλο καλαμάρι με συνολικό μήκος πάνω από 4 μέτρα, το οποίο αργότερα αναγνωρίστηκε ως ανώριμο θηλυκό του M. hamiltoni.[15] Αυτή ήταν μια σημαντική ανακάλυψη, καθώς μόλις το 2003 ανακαλύφθηκε ένα άλλο πλήρες άτομο. Το 2003, ένα πλήρες δείγμα υποενηλίκου θηλυκού βρέθηκε κοντά στην επιφάνεια με συνολικό μήκος 6 μέτρα και μήκος μανδύα 2,5 m.[16] Το 2005, το πρώτο πλήρες ζωντανό δείγμα καταγράφηκε σε βάθος 1.625 μέτρων παίρνοντας ένα οδοντόψαρο από ένα παραγάδι στα ανοικτά του νησιού Νότια Γεωργία.[38] Αν και ο μανδύας δεν μεταφέρθηκε στο κατάστρωμα, το μήκος του υπολογίστηκε σε πάνω από 2,5 μέτρα και τα πλοκάμια είχαν μήκος 2,3 μέτρα.[38] Το ζώο πιστεύεται ότι ζύγιζε μεταξύ 150 και 200 κιλά.[38]

Το μεγαλύτερο καταγεγραμμένο δείγμα ήταν ένα θηλυκό, τα οποία πιστεύεται ότι είναι μεγαλύτερα από τα αρσενικά, που πιάστηκε τον Φεβρουάριο του 2007 από ένα νεοζηλανδικό αλιευτικό σκάφος στη Θάλασσα Ρος στα ανοιχτά της Ανταρκτικής.[21] Το καλαμάρι ήταν σχεδόν νεκρό και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη Νέα Ζηλανδία για επιστημονική μελέτη.[39]

Η απόψυξη και η ανατομή του δείγματος πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο της Νέας Ζηλανδίας Τε Πάπα Τογκαρέουα.[40] Μετά την απόψυξη, βρέθηκε ότι το δείγμα είχε βάρος 495 κιλά και μήκος μανδύα 2,5 m και συνολικό μήκος μόνο 4,2 μ., πιθανώς επειδή τα πλοκάμια συρρικνώθηκαν μόλις το καλαμάρι πέθανε.[17]

Κατάσταση διατήρησης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κολοσσιαίο καλαμάρι έχει αξιολογηθεί ως ελαχίστης ανησυχίας στην Κόκκινη Λίστα της IUCN. Επιπλέον, τα κολοσσιαία καλαμάρια δεν στοχοποιούνται από ψαράδες. Μάλλον, αλιεύονται μόνο όταν προσπαθούν να τραφούν με ψάρια που αλιεύονται σε αγκίστρια.[41] Επιπλέον, λόγω του ενδιαιτήματος τους, οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων και κολοσσιαίων καλαμαριών θεωρούνται σπάνιες.[42]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Barratt, I.; Allcock, L. (2014). «Mesonychoteuthis hamiltoni». The IUCN Red List of Threatened Species 2014: e.T163170A980001. doi:10.2305/IUCN.UK.2014-1.RLTS.T163170A980001.en.  Downloaded on 1 March 2018.
  2. ↑ Finn, Julian (2016). «Mesonychoteuthis hamiltoni Robson, 1925». World Register of Marine Species. Flanders Marine Institute. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2018. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Mesonychoteuthis hamiltoni Robson, 1925». ITIS. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 Rosa, Rui; Lopes, Vanessa M.; Guerreiro, Miguel; Bolstad, Kathrin; Xavier, José C. (30 March 2017). «Biology and ecology of the world's largest invertebrate, the colossal squid (Mesonychoteuthis hamiltoni): a short review». Polar Biology 40 (9): 1871–1883. doi:10.1007/s00300-017-2104-5. http://nora.nerc.ac.uk/id/eprint/518000/1/Rosa%20et%20al%202017%20-%20Biology%20of%20the%20world%E2%80%99s%20largest%20invertebrate%20AAM.pdf. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 McClain, Craig R.; Balk, Meghan A.; Benfield, Mark C.; Branch, Trevor A.; Chen, Catherine; Cosgrove, James; Dove, Alistair D.M.; Gaskins, Lindsay C. και άλλοι. (2015). «Sizing ocean giants: patterns of intraspecific size variation in marine megafauna». PeerJ 3: e715. doi:10.7717/peerj.715. PMID 25649000. 
  6. ↑ 6,0 6,1 [Te Papa] (2019). How big is the colossal squid on display? Museum of New Zealand Te Papa Tongarewa.
  7. ↑ 7,0 7,1 [Te Papa] (2019). The beak of the colossal squid. Museum of New Zealand Te Papa Tongarewa.
  8. ↑ Roper, C.F.E. & P. Jereb (2010). Family Cranchiidae. In: P. Jereb & C.F.E. Roper (eds.) Cephalopods of the world. An annotated and illustrated catalogue of species known to date. Volume 2. Myopsid and Oegopsid Squids. FAO Species Catalogue for Fishery Purposes No. 4, Vol. 2. FAO, Rome. pp. 148–178.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 Jereb, P.· Roper, C.F.E. (2010). Cephalopods of the World. 2. United Nations. σελίδες 6–10. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «Hooks and suckers». Te Papa (blog). 30 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2011. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Remeslo, Alexander; Yukhov, Valentin; Bolstad, Kathrin; Laptikhovsky, Vladimir (May 2019). «Distribution and biology of the colossal squid, Mesonychoteuthis hamiltoni: New data from depredation in toothfish fisheries and sperm whale stomach contents». Deep Sea Research Part I: Oceanographic Research Papers 147: 121–127. doi:10.1016/j.dsr.2019.04.008. Bibcode: 2019DSRI..147..121R. 
  12. ↑ Nilsson, Dan-Eric; Warrant, Eric J.; Johnsen, Sönke; Hanlon, Roger; Shashar, Nadav (2012). «A Unique Advantage for Giant Eyes in Giant Squid». Current Biology 22 (8): 683–688. doi:10.1016/j.cub.2012.02.031. PMID 22425154. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Bourton, Jody (7 May 2010). «Huge 'monster squid' not fearsome». BBC News. http://news.bbc.co.uk/earth/hi/earth_news/newsid_8664000/8664542.stm. Ανακτήθηκε στις 2 August 2015. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 Robson, G.C. (1925). «On Mesonychoteuthis, a new genus of oegopsid, Cephalopoda». Annals and Magazine of Natural History 9 (16): 272–277. doi:10.1080/00222932508633309. 
  15. ↑ 15,0 15,1 Ellis, R. 1998. The Search for the Giant Squid. The Lyons Press.
  16. ↑ 16,0 16,1 Griggs, Kim (2 April 2003). «Super squid surfaces in Antarctic». BBC News (Wellington). http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/2910849.stm. Ανακτήθηκε στις 2 August 2015. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «The Colossal Squid Exhibition – The Squid Files – How big is the colossal squid?». 17 Δεκεμβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2020. 
  18. ↑ «The Colossal Squid». Te Papa. 21 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2019. 
  19. ↑ Tapaleao, Vaimoana (11 August 2014). «Is it a boy? Te Papa gets new colossal squid». New Zealand Herald. ISSN 1170-0777. http://www.nzherald.co.nz/nz/news/article.cfm?c_id=1&objectid=11307332. Ανακτήθηκε στις 2 August 2015. 
  20. ↑ Ballance, Alison; Meduna, Veronika (16 September 2014). «Colossal squid to give up its secrets». Radio New Zealand. http://www.radionz.co.nz/news/national/254685/colossal-squid-to-give-up-its-secrets. Ανακτήθηκε στις 2 August 2015. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Black, Richard (30 April 2008). «Colossal Squid's big eye revealed». BBC News (BBC). http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/7374297.stm. 
  22. ↑ 22,0 22,1 Remeslo, Alexander; Yukhov, Valentin; Bolstad, Kathrin; Laptikhovsky, Vladimir (2019-05-01). «Distribution and biology of the colossal squid, Mesonychoteuthis hamiltoni: New data from depredation in toothfish fisheries and sperm whale stomach contents» (στα αγγλικά). Deep Sea Research Part I: Oceanographic Research Papers 147: 121–127. doi:10.1016/j.dsr.2019.04.008. ISSN 0967-0637. Bibcode: 2019DSRI..147..121R. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0967063718303534. 
  23. ↑ Xavier, José C.; Raymond, Ben; Jones, Daniel C.; Griffiths, Huw (19 October 2015). «Biogeography of Cephalopods in the Southern Ocean Using Habitat Suitability Prediction Models». Ecosystems 19 (2): 220–247. doi:10.1007/s10021-015-9926-1. http://nora.nerc.ac.uk/id/eprint/508659/1/Xavier%20et%20al%20-%20Biogeography%20of%20cephalopods%20in%20the%20Southern%20Ocean.pdf. 
  24. ↑ Sarchet, Penny (11 June 2015). Colossal squid vs huge toothfish – clash of the deep-sea titans. doi:10.1080/00222933.2015.1040477. https://www.newscientist.com/article/dn27701-colossal-squid-vs-huge-toothfish-clash-of-the-deep-sea-titans/. Ανακτήθηκε στις 2 August 2015. 
  25. ↑ Lu, C.C.; Williams, R. (June 1994). «Contribution to the biology of squid in the Prydz Bay region, Antarctica». Antarctic Science 6 (2): 223–229. doi:10.1017/s0954102094000349. Bibcode: 1994AntSc...6..223L. https://archive.org/details/sim_antarctic-science_1994-06_6_2/page/223. 
  26. ↑ 26,0 26,1 Cherel, Yves; Hobson, Keith A (2005-08-07). «Stable isotopes, beaks and predators: a new tool to study the trophic ecology of cephalopods, including giant and colossal squids». Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences 272 (1572): 1601–1607. doi:10.1098/rspb.2005.3115. PMID 16048776. PMC 1559839. https://royalsocietypublishing.org/doi/full/10.1098/rspb.2005.3115. 
  27. ↑ 27,0 27,1 Rosa, Rui; Seibel, Brad A. (2010-11). «Slow pace of life of the Antarctic colossal squid» (στα αγγλικά). Journal of the Marine Biological Association of the United Kingdom 90 (7): 1375–1378. doi:10.1017/S0025315409991494. ISSN 0025-3154. https://www.cambridge.org/core/product/identifier/S0025315409991494/type/journal_article. 
  28. ↑ Clarke, M.R. (1980). «Cephalopoda in the diet of sperm whales of the southern hemisphere and their bearing on sperm whale biology». Discovery Reports 37: 1–324. 
  29. ↑ Remeslo, A. V.; Yakushev, M. R.; Laptikhovsky, V. (10 November 2015). «Alien vs. Predator: interactions between the colossal squid (Mesonychoteuthis hamiltoni) and the Antarctic toothfish (Dissostichus mawsoni)». Journal of Natural History 49 (41–42): 2483–2491. doi:10.1080/00222933.2015.1040477. https://doi.org/10.1080/00222933.2015.1040477. 
  30. ↑ Cherel, Y. & G. Duhamel 2004. «Antarctic jaws: cephalopod prey of sharks in Kerguelen waters» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 10 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2007. 
  31. ↑ 31,0 31,1 Jereb, P· Roper, C.F.E. (2010). Cephalopods of the world : an annotated and illustrated catalogue of cephalopod species known to date. Food and Agriculture Organization of the United Nations. ISBN 978-92-5-106720-8. 
  32. ↑ 32,0 32,1 32,2 32,3 Nilsson, Dan-Eric; Warrant, Eric J.; Johnsen, Sönke; Hanlon, Roger; Shashar, Nadav (2012-04-24). «A Unique Advantage for Giant Eyes in Giant Squid» (στα αγγλικά). Current Biology 22 (8): 683–688. doi:10.1016/j.cub.2012.02.031. ISSN 0960-9822. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0960982212001820. 
  33. ↑ Nilsson, Dan-E; Warrant, Eric J.; Johnsen, Sönke; Hanlon, Roger T.; Shashar, Nadav (2013-09-08). «The giant eyes of giant squid are indeed unexpectedly large, but not if used for spotting sperm whales». BMC Evolutionary Biology 13 (1): 187. doi:10.1186/1471-2148-13-187. ISSN 1471-2148. PMID 24010674. PMC 3854791. https://doi.org/10.1186/1471-2148-13-187. 
  34. ↑ Herring, Peter J.; Dilly, P. N.; Cope, Celia (September 2002). «The photophores of the squid family Cranchiidae (Cephalopoda: Oegopsida)» (στα αγγλικά). Journal of Zoology 258 (1): 73–90. doi:10.1017/S095283690200122X. ISSN 0952-8369. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1017/S095283690200122X. 
  35. ↑ «The eyes of the colossal squid». 29 Δεκεμβρίου 2016. 
  36. ↑ 36,0 36,1 «Scientists Find that Squid Can Detect Sounds». www.whoi.edu/ (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2022. 
  37. ↑ Partridge, Julian C. (2012-04-24). «Sensory Ecology: Giant Eyes for Giant Predators?» (στα αγγλικά). Current Biology 22 (8): R268–R270. doi:10.1016/j.cub.2012.03.021. ISSN 0960-9822. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0960982212003089. 
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 «Very Rare Giant Squid Caught Alive». South Georgia Island. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2015. 
  39. ↑ «NZ fishermen land colossal squid». BBC News. 22 February 2007. http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/6385071.stm. Ανακτήθηκε στις 2 August 2015. 
  40. ↑ «Te Papa's Specimen: The Thawing and Examination». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2022. 
  41. ↑ «Colossal Squid». Oceana. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2020. 
  42. ↑ «Colossal Squid ~ MarineBio Conservation Society». Marine Bio. 18 Μαΐου 2017. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κολοσσιαίο_καλαμάρι&oldid=9777830"